All Chapters of คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: Chapter 121 - Chapter 130

กู้หยุนหลานสูดหายใจ แล้วกลืนความน้อยใจทั้งหมดลงในท้อง และตอบกลับว่า “ประธานหวังพูดถูก ฉันจะไปบริษัทหรงคังเดี๋ยวนี้ และคิดแผนโครงการโดยเร็วที่สุด” พูดจบกู้หยุนหลานก็หันกลับมาหยิบกระเป๋า และกำลังจะจากไป อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าหวังเมิ่งเหยาไม่ปล่อยให้กู้หยุนหลานไปแบบนี้ เธอตรงเข้าไปดึงกระเป๋าในมือของกู้หยุนหลานและทิ้งลงบนพื้นอย่างแรง จากนั้นก็ผลักกู้หยุนหลานอย่างไม่แยแส ด่าว่า “กู้หยุนหลาน ฉันเตือนเธอไว้ อย่ามาแสแสร้งทำเป็นน่าสงสารและน้อยเนื้อต่ำใจต่อหน้าฉัน ผู้หญิงแอ๊บใสแบบเธอ ฉันเจอมาเยอะแล้ว! ถ้าเธอรู้จักกาลเทศะหล่ะก็ลาออกจากตำแหน่งรองประธานเองเลย แล้วสละตำแหน่งของเธอให้กู้ซิ่งเหว่ย ไม่อย่างนั้น ฉันทำให้เธอตายได้!” กู้หยุนหลานเหลือบมองสิ่งที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น นัยน์ตาเต็มไปด้วยน้ำตา และในที่สุดก็ไม่สามารถทนความน้อยเนื้อต่ำใจได้ ตอบกลับว่า “ประธานหวัง ฉันไม่เคยผิดใจกับคุณ ทำไมคุณถึงพุ่งเป้ามาที่ฉันแบบนี้?!" หวังเมิ่งเหยาตอบกลับอย่างเยาะเย้ยว่า “พุ่งเป้าที่เธอ? กู้หยุนหลาน เธอมองตัวเองสูงเกินไป เธอเป็นผู้หญิงชั้นต่ำ ฉันเจอมานับไม่ถ้วนแล้ว ตอนกลางวันแกล้งทำเป็นผู้หญิงบริสุท

จบแล้ว จบแห่แล้ว! เกรงว่าพี่หยุนหลานจะอยู่ในบริษัทต่อไปไม่ได้อีกแล้ว แม้แต่หลี่โม่เองก็จบแห่แน่! แต่ว่า วินาทีถัดมา เสียงหัวเราะเยาะเย้ยที่มุมปากของหลี่โม่ก็ดังขึ้น เขาก้าวไปข้างหน้าช้า ๆ เดินถึงด้านหน้าหวังเมิ่งเหยา แล้วจับผมหยักศกยาวของเธอ และดึงเธอขึ้นจากพื้น ตามมาด้วย เพี๊ยะ! เสียงตบหน้ารุนแรงได้กระทบบนใบหน้าของหวังเมิ่งเหยา ใบหน้าเย่อหยิ่งของหวังเมิ่งเหยาหันไปอีกด้าน แก้มของเธอปวดแสบปวดร้อนเหมือนโดนไฟ! ในเวลานี้หวังเมิ่งเหยาเบิกตากว้าง และจ้องไปยังชายที่อยู่ข้างหน้าเธออย่างไม่เชื่อ หลังจากการตอบสนองกลับมา เธอก็โวยวายอย่างบ้าคลั่งว่า “หลี่โม่ ไอ้สารเลว แกกล้าดียังไงมาตีฉัน แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?! " “เหอะ ๆ ฉันหลี่โม่ไม่จำเป็นต้องรู้จักตัวตนของอีกฝ่ายเวลาตีคน” เพี๊ยะ! หลี่โม่เข้าไปตบหน้าอีกครั้งอย่างแรง เพี๊ยะ! เพี๊ยะ เพี๊ยะ! เขาตบหวังเมิ่งเหยาล้มลงไปกองกับพื้นทุกครั้งที่ตบ จากนั้นดึงขึ้นมา และตบอีกครั้ง! หวังเมิ่งเหยาถูกตบจนมึน แล้วยังต้องการโต้กลับ ดังนั้นจึงถูกหลี่โม่ใช้เท้าเตะออกไปอีกครั้ง แล้วเตะเธออย่างดุเดือด จนเธอกลิ้งลงกับพื้น! ตอนนี้ใบหน้าขอ

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่หลี่โม่ในขณะนี้ กู้ซิ่งเหว่ยก้าวออกมาทันที ชี้ไปที่หลี่โม่ และพูดว่า “พี่เชา คนนี้ไง” หวังฮั่นเชาหันหน้าไปมอง สายตาทั้งคู่มองอย่างเย็นชาที่ชายธรรมดาที่อยู่ข้างหน้าเขา “เป็นแกเองที่ตบน้องสาวฉัน เยี่ยม คุกเข่าขอโทษน้องสาวฉันเดี๋ยวนี้!” หวังฮั่นเชาพูดด้วยท่าทีดุดัน กล้าลงมือกับน้องสาวเขา รนหาที่ตาย! อย่างไรก็ตาม สีหน้าหลี่โม่นั้นเงียบสงบ และพูดว่า "คุณไม่ถามผมเหรอว่าทำไมผมถึงตบน้องสาวคุณ?" “ทำไมฉันต้องถามด้วย ตอนนี้ฉันรู้แค่ว่าแกตบน้องสาวฉัน แกต้องขอโทษน้องสาวฉัน!” หวังฮั่นเชาตระโกนด้วยความโกรธ ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังเขาก็ก้าวไปข้างหน้าด้วยความดุดัน กู้ซิ่งเหว่ยหัวเราะอย่างเย็นชาที่มุมปากของเขา หลี่โม่คนนี้เป็นคนงี่เง่าจริง ๆ เขายังต้องการเหตุผล? หวังเมิ่งเหยากอดอก และมองอีกฝ่ายอย่างเย็นชาแล้วตะโกนว่า “พี่ชาย เลิกพูดไร้สาระกับเขา ลงมือให้เขาตาย และแก้แค้นแทนน้อง!” กู้หยุนหลานรู้สึกกังวลในตอนนี้ และอยากออกมาอธิบาย แต่หลี่โม่ขัดเธอไว้ เขามองไปที่หวังฮั่นเชาด้วยสายตาที่แผดเผา และพูดว่า “น้องสาวของคุณจงใจสร้างปัญหาให้ภรรยาของผม คนที่เริ่มลงมือก่อน ท

ในตอนนั้นกู้หยุนหลานก็เริ่มรู้สึกกระวนกระวาย น้ำตาไหลออกมา เธอตะโกนโวยวายอยากจะรีบพุ่งเข้าไปแต่ก็โดนขัดขวางไว้ “ฮ่าฮ่า ตบได้ดี! ตบให้มันตาย!” หวังเมิ่งเหยายังคงหัวเราะเยาะเย้ยอยู่ข้างนอก และตื่นเต้นอย่างมาก เหลือบมองอย่างภูมิใจแล้วพูดว่า “กู้หยุนหลาน เธอได้ยินไหม สามีที่ไร้ประโยชน์ของเธอกำลังถูกสั่งสอน!” หลายคนก็เริ่มส่ายหัว ตอนนี้หลี่โม่ชายคนนั้นจบสิ้นแล้ว ผิดใจกับหวังฮั่นเชาก็ถือว่าช่างเถอะ แต่ยังผิดใจกับเฉียวเย่อีก นั่นเป็นการขุดหลุมฝังศพตัวเองชัด ๆ ในห้องสำนักงาน หวังฮั่นเชามึนไปทั้งศรีษะแล้วก็ได้ยินเสียงวิ๊ง ๆ ในหูเขา เขาจับหน้าแล้วมองด้วยสายตาไม่น่าเชื่อ มองไปที่เฉียวเจิ้งหลงที่โกรธจัด และถามอย่างสั่นเทา“เฉียว...เฉียวเย่ ท่านตบผิดคนหรือเปล่า? ผมคือหวังฮั่นเชานะ คนต่ำช้านั้น...คนต่ำช้านั้นไม่เคารพคุณนะ” “หุบปาก!” เฉียวเจิ้งหลงพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ จากนั้นในสายตาของหวังฮั่นเชาที่แทบไม่อาจเชื่อเลยตลอดชีวิตของเขา เฉียวเจิ้งหลงหันตัวกลับแล้วยืนนิ่ง และก้มหน้าแล้วกล่าวด้วยความเคารพ “คุณชายหลี่ ผมต้องขอโทษด้วย เป็นเพราะผมสอนไม่ดี ปล่อยให้ลูกน้องทำร้ายท่าน โปรดท่านลงโ

เห็นได้ชัดว่าหวังฮั่นเชาเป็นคนของเฉียวเย่ แต่ทำไมคนที่ออกมาสุดท้ายอย่างหวังฮั่นเชาถึงเต็มไปด้วยบาดแผล หรือว่าหลี่โม่มีความลับที่ซ่อนไม่ให้เธอรู้? หลี่โม่คิดอยู่ครู่หนึ่ง และยิ้มเบา ๆ ว่า “ผมก็ไม่รู้ หลังจากเข้าไป เฉียวเย่ก็มีข้อขัดแย้งกับหวังฮั่นเชาดูเหมือนว่ามีบางอย่างไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม ผมแค่ยืนดูไปเรื่อย ๆ ผมก็ไม่แน่ใจว่าสาเหตูคืออะไร ทำไมล่ะ คุณคงไม่คิดหรอกนะว่าเฉียวเย่ผู้นั้นรู้จักผมแล้วช่วยผมออกแรง”เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่โม่ ความสงสัยของกู้หยุนหลานก็หายไป “ก็ได้ แต่เรื่องนี้ต้องลำบากแน่ ๆ หวังเมิ่งเหยาเป็นนักลงทุนในบริษัทของเรา กู้ซิ่งเหว่ยต้องพูดจาไร้สาระต่อหน้าคุณปู่แน่” กู้หยุนหลานดูเคร่งขรึม หลี่โม่ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ไม่เป็นไร ก็แค่เปลี่ยนนักลงทุนรายอื่น นอกจากนี้เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นความผิดของหวังเมิ่งเหยา ไม่ต้องกังลเกินไป" “ทำไมถึงไม่กังวลล่ะ ล่วงเกินนักลงทุน แล้วฉันก็เพิ่งเข้ารับตำแหน่งรองประธาน ถ้าคุณปู่จะลงโทษ เขาอาจจะถอดตำแหน่งรองประธานของฉัน จากนั้นกู้ซิ่งเหว่ยก็สามารถกลับมาเป็นคนร้ายได้อีกครั้ง” กู้หยุนหลานดูเป็นกังวลมาก หลี่โม