บทที่ 128

ในตอนนั้นกู้หยุนหลานก็เริ่มรู้สึกกระวนกระวาย น้ำตาไหลออกมา เธอตะโกนโวยวายอยากจะรีบพุ่งเข้าไปแต่ก็โดนขัดขวางไว้

“ฮ่าฮ่า ตบได้ดี! ตบให้มันตาย!”

หวังเมิ่งเหยายังคงหัวเราะเยาะเย้ยอยู่ข้างนอก และตื่นเต้นอย่างมาก เหลือบมองอย่างภูมิใจแล้วพูดว่า “กู้หยุนหลาน เธอได้ยินไหม สามีที่ไร้ประโยชน์ของเธอกำลังถูกสั่งสอน!”

หลายคนก็เริ่มส่ายหัว ตอนนี้หลี่โม่ชายคนนั้นจบสิ้นแล้ว

ผิดใจกับหวังฮั่นเชาก็ถือว่าช่างเถอะ แต่ยังผิดใจกับเฉียวเย่อีก นั่นเป็นการขุดหลุมฝังศพตัวเองชัด ๆ

ในห้องสำนักงาน หวังฮั่นเชามึนไปทั้งศรีษะแล้วก็ได้ยินเสียงวิ๊ง ๆ ในหูเขา

เขาจับหน้าแล้วมองด้วยสายตาไม่น่าเชื่อ มองไปที่เฉียวเจิ้งหลงที่โกรธจัด และถามอย่างสั่นเทา“เฉียว...เฉียวเย่ ท่านตบผิดคนหรือเปล่า? ผมคือหวังฮั่นเชานะ คนต่ำช้านั้น...คนต่ำช้านั้นไม่เคารพคุณนะ”

“หุบปาก!”

เฉียวเจิ้งหลงพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ จากนั้นในสายตาของหวังฮั่นเชาที่แทบไม่อาจเชื่อเลยตลอดชีวิตของเขา เฉียวเจิ้งหลงหันตัวกลับแล้วยืนนิ่ง และก้มหน้าแล้วกล่าวด้วยความเคารพ “คุณชายหลี่ ผมต้องขอโทษด้วย เป็นเพราะผมสอนไม่ดี ปล่อยให้ลูกน้องทำร้ายท่าน โปรดท่านลงโ