All Chapters of คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: Chapter 91 - Chapter 100

เสียงนี้ทำให้หลี่โม่ตื่นตระหนก เขารีบวางโทรศัพท์แล้วยิ้ม "ไม่มีอะไร เรื่องไปงานเลี้ยงอาหารค่ำที่ร้าน ผมคิดว่าไว้แล้วว่าจะไม่ไป"เมื่อกู้หยุนหลานได้ยินแบบนั้น เธอถามทันทีด้วยสีหน้าไม่พอใจ "ทำไมถึงไม่ยอมไป? กลัวโดนหัวเราะเยาะเหรอ? หรือคุณไม่มีเงินจ่าย บอกมาว่าต้องใช้เท่าไหร่"เมื่อวานนี้หลี่โม่โกหกอย่างไม่ได้ตั้งใจ เขาครุ่นคิดแล้วก็พูดว่า "ห้าพันบาท"จากนั้น เขาก็เห็นกู้หยุนหลานเดินกลับไปหยิบกระเป๋าที่โซฟา เธอหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา แล้วหยิบธนบัตรออกมาหลายใบเธอก็เดินมาหาหลี่โม่ มือเล็ก ๆ ของเธอที่ถือธนบัตรอยู่นั้นยื่นให้หลี่โม่ แล้วพูดว่า "นี่เงินหนึ่งหมื่นบาทค่ะ คุณเอาไปจ่ายค่างานเลี้ยงอาหารค่ำแล้วกันนะ"หลี่โม่ตกตะลึง เขาไม่ได้หวังว่ากู้หยุนหลานจะให้เงินเขามากมายขนาดนี้ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และถามว่า "ทำไมคุณถึงให้เงินผมมากขนาดนี้ล่ะ?"กู้หยุนหลานขมวดคิ้วทำหน้ามุ่ย แสร้งทำเป็นโกรธ และพูดว่า "ฉันไม่อยากให้คุณทำให้ฉันขายหน้า สามีของกู้หยุนหลานสู้คนอื่นไม่ได้ ถึงแม้ว่าฉันจะมีไม่มาก แต่ฉันก็ยังพอมี"หมับหลังพูดจบ กู้หยุนหลานก็เอาเงินยัดใส่ในมือของหลี่โม่แต่จู่ ๆ ก็มีเสียงตำหนิ

อะไรนะ?โรงงานผลิตยาเทียนเชิง ขอตัดความร่วมมือกับบริษัทหยุนเชิงเภสัชกรรม?คุณท่านกู้รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาขมวดคิ้วและถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? เราต่างก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันนี่ ทำไมจู่ ๆ เขาถึงขอตัดความร่วมมือกับเราล่ะ?”แม่บ้านรีบพูดว่า “ดิฉันถามแล้วค่ะคุณท่าน พวกเขาอธิบายว่า ไม่นานมานี้โรงงานของพวกเขาไม่ได้กำไรเลย พวกเขาจึงจำเป็นต้องลดพนักงานจำนวนมาก และพวกเขาก็ต้องขอตัดความร่วมมือกับบริษัทยาหลายแห่ง บริษัทของเราก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ”เมื่อได้ยินแบบนั้น ทุกคนในตระกูลกู้ที่อยู่ในห้องโถงตอนนี้ก็รู้สึกสงสัยกู้ซิ่งเหว่ยและกู้เจี้ยนกั๋วต่างก็ชำเลืองมองกัน จากนั้นกู้ซิ่งเหว่ยก็ยืนขึ้น และพูดว่า "คุณปู่ครับ มันก็แค่โรงงานผลิตยาเทียนเชิง ไม่เป็นไรหรอกครับ พวกเขาไม่ค่อยมีความจำเป็นกับเรามากนัก มันก็แค่ประมาณสิบล้านต่อปีเอง"“ซิ่งเหว่ยพูดถูกครับพ่อ พ่ออย่ากังวลไปเลย พรุ่งนี้ผมจะคุยกับโรงงานผลิตยาที่ใหม่ให้เอง” กู้เจี้ยนกั๋วพูดด้วยรอยยิ้มคุณท่านกู้ก็พยักหน้า เขาเริ่มโล่งใจลงเล็กน้อย และพูดว่า “อืม เจี้ยนกั๋ว พรุ่งนี้แกต้องรีบไปคุยนะ เพราะใกล้จะกลางปีแล้ว และก็ควรวางแผนสำหรับครึ่งป

คำพูดของกู้ชิงหลินดึงดูดความสนใจจากทุกคนในทันทีสายตาของทุกคนจับจ้องไปที่กู้ชิงหลิน เธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย และพูดอย่างอ่อนแรงว่า "ฉัน... ฉันพูดอะไรผิดไปเหรอ?""ไม่ผิด ไม่ผิดเลย!"แววตาของคุณท่านกู้ก็สดใสขึ้นมาทันที และเขาพูดอย่างมีความสุขว่า “ใช่แล้ว หรงคังกรุ๊ป ตราบใดที่บริษัทหยุนเชิงเภสัชกรรมของเราเซ็นสัญญาความร่วมมือกับหรงคังกรุ๊ป มันก็จะสามารถช่วยบรรเทาสถานการณ์ในตอนนี้ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเราเซ็นสัญญาความร่วมมือกับหรงคังกรุ๊ปสำเร็จ ชื่อเสียงของเราที่หายไป และบริษัทคู่ค้าพวกนั้น ก็อาจกลับมาหาเราเพื่อขอความร่วมมืออีกครั้ง”ทันใดนั้น ทุกคนในตระกูลกู้ก็เริ่มพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นอีกครั้งหากพวกพวกเขาผ่านพ้นวิกฤตินี่ไปได้ โชคก็กำลังรอพวกเขาอยู่!รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกู้เจี้ยนกั๋ว และพูดว่า "พ่อครับ สิ่งที่พ่อพูดถูกแล้วครับ ตอนนี้ สิ่งที่เราต้องทำคือจัดการกับสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาเท่านั้น!"แต่จู่ ๆ ก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้นทำลายความตื่นเต้น และความดีใจของทุกคน“อย่าลืมสิครับ ตอนนี้สัญญานั่นอยู่ในมือของกู้หยุนหลาน”สิ่งที่กู้ซิ่งเหว่ยพูดนั้นทำลายความตื่นเต้นของบรรดาญาต

เมื่อเธอพูดแบบนี้ออกไป ในใจของกู้หยุนหลานก็สั่นไหว ทำไมเธอถึงคิดแบบนั้นกันนะ?ต่อให้หลี่โม่จะมีอำนาจ แต่เขาจะสามารถทำให้บริษัทหลายแห่งเลือกที่จะตัดความร่วมมือกับบริษัทหยุนเชิงเภสัชกรรมได้เลยอย่างนั้นหรือ?ต้องมีอำนาจน่าสะพรึงขาดไหนถึงจะทำอะไรแบบนี้ได้?ดังนั้น กู้หยุนหลานก็คิดได้ว่าคำพูดที่พูดออกไป เธอรู้สึกว่าเธอคงจะคิดมากไปเองส่วนหลี่โม่ ในใจของเขาก็สั่นไหวเหมือนกัน เขาเหลือบไปมองที่ใบหน้าของกู้หยุนหลาน และต้องการอธิบายว่า "หยุนหลาน ที่จริงแล้ว..."“ไม่เป็นไร คุณไม่ต้องอธิบายหรอก ฉันคงคิดมากไปเอง คุณจะมีความสามารถ หรือมีอำนาจมากมายขนาดนั้นได้ยังไงกัน คุณก็เป็นแค่ลูกเขยที่ครอบครัวของเรารับเข้ามา” กู้หยุนหลานหัวเราะเยาะอย่างไม่ยอมรับมีผู้หญิงึนไหนบ้างล่ะ ที่จะไม่อยากให้สามีของตัวเองประสบความสำเร็จ และเป็นที่ชื่นชมนับถือของคนอื่น?แต่ว่า นั่นมันก็แค่เรื่องที่เธอคิดไปเองกู้หยุนหลานรู้ดีว่าหลี่โม่เป็นคนแบบไหน และสถานะของเขาคืออะไรหลี่โม่เหลือบไปมองที่กู้หยุนหลาน เขายิ้มที่มุมปาก และไม่พูดอะไรไม่นานนักเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น หลี่โม่บอกกู้หยุนหลานให้กลับไปที่ห้องนอน และไม่ต้

สองพ่อลูกกู้เจี้ยนกั๋วและกู้ซิ่งเหว่ย ในขณะนี้สีหน้าของดูน่าเกลียดมาก พวกเขาจ้องมองที่หลี่โม่อย่างขมขื่น และตะโกนว่า "ยังไม่ไปอีกเหรอ?"หลี่โม่ยิ้ม และไม่พูดอะไร เขาหันหลังกลับเข้าไปในบ้าน กู้ซิ่งเหว่ยยิ้มอย่างเย็นชา และเดินตามเข้าไปปัง!เสียงประตูปิดกู้ซิ่งเหว่ยยืนอยู่หน้าประตู จมูกของเขามีเลือดออกเพราะชนเข้ากับประตู เขาจึงตะโกนทันทีว่า "หลี่โม่! ไอ้ขยะ แกกล้าทำแบบนี้กับฉัน ฉันจะไม่ยกโทษให้แกแน่!"กู้เจี้ยนกั๋วรู้สึกสงสารลูกชายของเขา หลังจากถามไปสองสามครั้ง เขาก็พูดอย่างโกรธเคือง "หลี่โม่คนนี้ช่างหน้าด้านมากขึ้นเรื่อย ๆ"“พ่อครับ เมื่อกี้พ่อว่าไงนะ? พวกเราจะก้มหน้าขอโทษจริง ๆ เหรอ?”กู้ซิ่งเหว่ยไม่อยากเชื่อ เขาต้องขอโทษยัยตัวแสบอย่างกู้หยุนหลาน เขารู้สึกเหมือนเขากำลังจะตายกู้เจี้ยนกั๋วส่ายหัว และถอนหายใจ แล้วพูดว่า "ตอนนี้เราจะทำอะไรได้อีก? ไม่อย่างนั้น เราก็เข้าไปไม่ได้"ทันใดนั้น กู้ซิ่งเหว่ยก็เงียบลงด้วยสายตาที่เย็นชากู้เจี้ยนกั๋วหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นก็กดกริ่ง และพูดอย่างจริงใจว่า "เจี้ยนหมิน เปิดประตูหน่อย ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก"หลังจากนั้นไม่นาน หลี่โม่ก็เปิดประตู