บทที่ 91

เสียงนี้ทำให้หลี่โม่ตื่นตระหนก เขารีบวางโทรศัพท์แล้วยิ้ม "ไม่มีอะไร เรื่องไปงานเลี้ยงอาหารค่ำที่ร้าน ผมคิดว่าไว้แล้วว่าจะไม่ไป"

เมื่อกู้หยุนหลานได้ยินแบบนั้น เธอถามทันทีด้วยสีหน้าไม่พอใจ "ทำไมถึงไม่ยอมไป? กลัวโดนหัวเราะเยาะเหรอ? หรือคุณไม่มีเงินจ่าย บอกมาว่าต้องใช้เท่าไหร่"

เมื่อวานนี้หลี่โม่โกหกอย่างไม่ได้ตั้งใจ เขาครุ่นคิดแล้วก็พูดว่า "ห้าพันบาท"

จากนั้น เขาก็เห็นกู้หยุนหลานเดินกลับไปหยิบกระเป๋าที่โซฟา เธอหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา แล้วหยิบธนบัตรออกมาหลายใบ

เธอก็เดินมาหาหลี่โม่ มือเล็ก ๆ ของเธอที่ถือธนบัตรอยู่นั้นยื่นให้หลี่โม่ แล้วพูดว่า "นี่เงินหนึ่งหมื่นบาทค่ะ คุณเอาไปจ่ายค่างานเลี้ยงอาหารค่ำแล้วกันนะ"

หลี่โม่ตกตะลึง เขาไม่ได้หวังว่ากู้หยุนหลานจะให้เงินเขามากมายขนาดนี้ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และถามว่า "ทำไมคุณถึงให้เงินผมมากขนาดนี้ล่ะ?"

กู้หยุนหลานขมวดคิ้วทำหน้ามุ่ย แสร้งทำเป็นโกรธ และพูดว่า "ฉันไม่อยากให้คุณทำให้ฉันขายหน้า สามีของกู้หยุนหลานสู้คนอื่นไม่ได้ ถึงแม้ว่าฉันจะมีไม่มาก แต่ฉันก็ยังพอมี"

หมับ

หลังพูดจบ กู้หยุนหลานก็เอาเงินยัดใส่ในมือของหลี่โม่

แต่จู่ ๆ ก็มีเสียงตำหนิ