บทที่ 96

เมื่อกู้ซิ่งเหว่ยได้ยินเสียงของหลี่โม่จากอีกด้านของโทรศัพท์ เขาก็เหลือบมองคุณท่านกู้ และกู้เจี้ยนกั๋วข้าง ๆ แล้วตะโกนอย่างเหลืออด "หลี่โม่? อย่าพูดเรื่องไร้สาระ ไปเรียกกู้หยุนหลานให้มารับสายเดี๋ยวนี้!"

"หึหึ"

หลี่โม่ยิ้มจาง ๆ และกดปุ่มวางสาย จากนั้นก็กดปิดเครื่อง แล้วโยนมันทิ้งไว้

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เมื่อกู้ซิ่งเหว่ยได้ยินเสียงตู๊ด ๆ จากโทรศัพท์ ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนออกมาด้วยความสิ้นหวัง “คุณปู่ครับ ดูไอ้หลี่โม่นี่สิครับ เขารู้จักคำว่ามารยาทบ้างไหม? กล้าดียังไงมาวางสายใส่ผม! ไม่ ผมไม่ยอม ผมจะโทรอีก!”

แต่เมื่อเขาโทรไปอีกครั้ง โทรศัพท์ก็ปิดเครื่องไปแล้ว

“บ้าเอ๊ย ปิดเครื่องงั้นเหรอ?”

กู้ซิ่งเหว่ยโกรธมาก และตะโกนว่า "โกหกว่าออกไปเที่ยว ถ้าออกไปเที่ยวทำไมเธอถึงไม่เอาโทรศัพท์ไปด้วย? นี่มันข้ออ้างชัด ๆ !"

สีหน้าของคุณท่านกู้ดูมืดมนมาก เขาเหลือบไปมองที่กู้เจี้ยนกั๋วกับกู้ซิ่งเหว่ย แล้วพูดว่า "เรื่องนี้จะชักช้าไม่ได้แล้ว พวกแกจะต้องหาทางแก้ปัญหาให้ได้โดยเร็วที่สุด"

“แต่คุณปู่ครับ ก็เห็นนี่ครับว่า กู้หยุนหลานไม่ต้องการมอบสัญญาให้กับเรา” กู้ซิ่งเหว่ยพูด

“นั่นมันเรื่องของแก ถ้าเธอไม่เอ