All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 961 - Chapter 970

เหล่าไท่จวินยังไม่ทันเอ่ยถามอะไร ทันใดนั้นจิตสังหารก็บังเกิดขึ้นกลางอากาศในฐานะที่นางเป็นแม่ทัพโชกโชนการรบมานานหลายปี นางย่อมคุ้นเคยกับออร่าสังหารแบบนี้เป็นอย่างยิ่งปฏิกิริยาแรกของนาง คือกุ้ยไท่เฟยขอให้ใครสักคนฆ่านาง แต่เมื่อนางเห็นชายชุดดำร่อนลงมาจากหลังคาและจ้วงแทงไปที่กุ้ยไท่เฟย นางถึงรู้ว่าตนเดาผิด“ใครก็ได้ มีมือสังหาร!” อาฝูร้องตะโกนลั่น คว้าดาบขึ้นมาเตรียมต่อสู้กับชายชุดดำชายชุดดำเหล่านี้สามารถหลบซ่อนรอเวลาอยู่บนหลังคาตำหนักสีอันได้ แปลว่าทักษะวิชาตัวเบาของพวกเขาไม่ธรรมดาเหล่าไท่จวินเหวี่ยงไม้เท้าหัวมังกรออกไป พุ่งตัวไปต่อสู้กับชายชุดดำทั้งสองคน แม้ว่าตอนนี้นางจะชราลงไปมาก ทว่านางมิได้ว่างเว้นจากการฝึกยุทธ์ในช่วงเวลาที่ผ่านมาเสียทีเดียว จะเห็นได้ว่านางเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ไม่อ่อนข้อแต่อย่างใด เข่นฆ่าศัตรูด้วยจิตสังหารซุนฟางเอ๋อร์คิดจะปกป้องกุ้ยไท่เฟย แต่แล้วก็ถอยกรูดกลับเข้าไปในห้องโถง นางไม่รู้ว่าควรแสดงสีหน้าอย่างไรดี เพราะรู้ว่าใครเป็นคนส่งมือสังหารมานางหันศีรษะไปตะโกนว่า “กุ้ยไท่เฟย อย่าทรงตื่นตระหนก..."นางตกตะลึงโดยพลัน รู้สึกปวดแปลบบริเวณหน้าท้องขึ้นมาอย่า

จ้วงจ้วงตะลึงงัน “แปลกอย่างไร? เรื่องมือสังหารที่แฝงตัวอยู่ในตำหนักสีอันงั้นหรือ? คนเหล่านั้นชำนาญวิทยายุทธ์ทั้งหมด ทักษะวิชาตัวเบาของพวกเขาก็น่าทึ่ง ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจเลยที่พวกเขาสามารถแฝงตัวอยู่ในตำหนักสีอันได้ ทว่าพวกเขาไม่รู้จักตรวจสอบสถานการณ์ วางกลอุบายเพียงทางเดียว จึงไม่รู้ว่าเหล่าไท่จวินเองก็อยู่ผู้ในตำหนักสีอัน มิฉะนั้นคงสังหารสำเร็จไปแล้ว”จื่ออันกล่าว “นั่นก็จริง แต่ทำไมพวกเขาจะไม่รู้ว่าเหล่าไท่จวินอยู่ที่นี่? ช่วงนี้เฉินไท่จวินเทียวเข้าเทียวออกตำหนักสีอัน ตอนเกิดเหตุเฉินไท่จวินก็กำลังจะจากไปอยู่แล้ว ก่อนหน้านี้ไม่มีผู้ใดล่วงรู้การมีอยู่ของพวกมือสังหาร พวกเขาจะรอให้เฉินไท่จวินจากไปแล้วค่อยลงมือก็ย่อมได้ แต่รีบร้อนลงมือเกินไป นี่ไม่สมเหตุสมผลเลย นอกเหนือว่าพวกเขาต้องการฆ่าเหล่าไท่จวินด้วย ถึงเลือกลงมือก่อนที่นางจะออกไป”“ใช่ หากเฉินไท่จวินตายไป เขาก็หมดสิ้นขวากหนามไปอีกหนึ่ง”“แต่ทำไมอ๋องหวานหวายจึงต้องฆ่าซุนฟางเอ๋อร์ด้วย?” จื่ออันไม่เข้าใจประเด็นนี้เลย อ๋องหวานหวายและกุ้ยไท่เฟยคิดฆ่าซุนฟางเอ๋อร์ด้วยเหตุใด? เป็นไปได้หรือไม่ว่าพวกเขารู้เรื่องความสัมพันธ์ของซุนฟางเอ๋อร์ก

“เหล่าไท่จวิน เมื่อคืนมีมือสังหารทั้งหมดกี่คน? ท่านเห็นชัดเจนหรือไม่?” จื่ออันถาม“เจ็ดคน ข้ามองเห็นอย่างชัดเจน พวกเขาทั้งเจ็ดต่อสู้ติดพันอยู่กับข้า วรยุทธ์วิชาตัวเบาของพวกเขาน่าทึ่งอย่างแท้จริง”“ทั้งเจ็ดคนไม่ได้สวมหน้ากากใช่หรือไม่?”“ไม่”“เช่นนั้นท่านจำได้หรือไม่ว่าคนเหล่านั้นมีหน้าตาเป็นอย่างไร?”หญิงชราหัวเราะ “ข้าจะจำได้อย่างไร ขณะที่เราต่อสู้โรมรัน ข้าเอาแต่จับตามองการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้เท่านั้น ไหนเลยจะรู้ได้ว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไร นอกจากนี้ มีคนแปลกหน้ามากถึงเจ็ดคนในคราวเดียว ข้าพอจำได้ลาง ๆ เพียงสองสามคน”จ้วงจ้วงถาม “เจ้าสงสัยอะไรรึ?”จื่ออันไม่ตอบ ถามเหล่าไท่จวินต่อไปว่า “ท่านเผชิญหน้ากับมือสังหารพวกนั้นเป็นเวลานานแค่ไหน? หลังจากที่ท่านได้รับบาดเจ็บ คนเหล่านั้นก็ไม่รบกวนท่านจนถึงตาย แต่กลับบุกเข้าไปในตำหนักแทนหรอกหรือ?”“การต่อสู้แบบเผชิญหน้ากินเวลาเพียงชั่วก้านธูปเท่านั้น หลังจากข้าได้รับบาดเจ็บ พวกเขาทั้งหมดก็กรูหายเข้าไปในนั้น”“ท่านไม่ตามเข้าไปหรือ?”“ไม่ เพราะตอนนั้นมีเสียงลูกธนูถูกแผลงศรออกมาจากที่ไหนสักแห่ง ข้าคิดว่าอาจยังมีคนซุ่มอยู่อีกฝั่งหนึ่ง ดังนั้

“หากเจ้าไม่มีเหตุผลที่ฟังขึ้น แล้วถือดีอย่างไรถึงคิดจะสอนบทเรียนให้ผู้อื่น? เจ้าคิดว่าตนเองเป็นใคร? กล้าดีอย่างไรมาแสดงความป่าเถื่อนในเขตตำหนักสีอันของข้า” เมื่อเห็นว่านางยังไม่ยอมปล่อยอาฝูไป กุ้ยไท่เฟยก้เงื้อฝ่ามือขึ้น ต้องการตบหน้าจื่ออันจื่ออันจับข้อมือของนางไว้ด้วยมืออีกข้างหนึ่ง แค่นเสียงกล่าวเย็นชา “กุ้ยไท่เฟย ตำหนักสีอันแห่งนี้ไม่ใช่แม้กระทั่งตำหนักของท่านด้วยซ้ำ ท่านแค่มาพำนักอยู่ที่นี่เป็นการชั่วคราว และหม่อมฉันก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อตามหาท่าน แต่คนของท่านกำลังปิดกั้นหม่อมฉันต่างหาก หนำซ้ำยังเอ่ยวาจาดูหมิ่นสมบัติของหวงไท่โฮ่ว ถ้าไม่ให้ข้าสั่งสอนเจ้าคนไร้ประโยชน์นี่ แล้วจะให้เก็บเขาไว้ด้วยประโยชน์อันใด?”กุ้ยไท่เฟยโกรธจัด “ใครก็ได้ เชิญพระชายาในองค์ชายผู้สำเร็จราชการแทนออกไปซะ!”ตอนแรกแม้กระทั่งทหารองครักษ์ยังคงลังเล แต่ตอนนี้เมื่อได้ยินกุ้ยไท่เฟยออกคำสั่งด้วยตนเอง พวกเขาจึงโจมตีทันทีตาวเหล่าต้ารอจังหวะนี้อยู่เป็นเวลานานจนคันไม้คันมือไปหมด อยากเอาชนะใครก็ได้สักสองครั้งเพื่อให้สบายใจ ทันใดนั้นเขาพลันขยับตัว พุ่งเข้าไปในกลุ่มทหารยามพร้อมกับดาบเล่มใหญ่ ฟาดฟันด้วยความความดุร้าย

จื่ออันรู้สึกประหม่ามาก ซุนฟางเอ๋อร์คือพยานปากสำคัญ นางต้องง้างปากอีกฝ่ายให้ได้ นี่สร้างแรงกดดันให้กับนางเป็นอย่างยิ่งเมื่อได้ยินคำพูดของเซี่ยหลิน นางอดไม่ได้ที่จะเย้ยหยัน “นางสวยจริง มาดูกันว่าพี่สาวคนสวยท่านนี้ถูกพิษอะไรบ้าง!”เซี่ยหลินตอบรับ เปิดกล่องยา หยิบเข็มออกมาสองสามเล่มแล้วแทงเข้าไปยังจุดเหลียนเฉวียน จุดเทียนฉือ จุดเสินเชว่ จุดเสวียไห่ และจุดซางชิวตามลำดับจื่ออันพบว่าลำดับการฝังเข็มของนางค่อนข้างคุ้นตา ช่างคล้ายคลึงกับทักษะการฝังเข็มทอง บางทีเหล่าหวังเย่อาจเป็นคนสอนนางจุดฝังเข็มเหล่านี้มีตั้งแต่คอจนถึงฝ่าเท้า หลังจากทิ้งเข็มไว้ครู่หนึ่ง เซี่ยหลินหยิบเข็มขึ้นมาดู จากนั้นก็ถอนหายใจ“เป็นอย่างไรบ้าง? เจ้ารู้หรือไม่ว่าในร่างนางมีพิษอะไรบ้าง?” จื่ออันถาม“พี่สาวท่านนี้มีร่างกายที่สามารถดูดซับพิษได้เป็นอย่างดี” เซี่ยหลินยื่นเข็มไปตรงหน้า แล้ววิเคราะห์ให้จื่ออันฟัง “ดูเข็มสองเล่มตรงจุดเทียนฉือและจุดซางชิวสิ พวกมันมีสีดำจาง ๆ แสดงว่าพิษนั้นอ่อนแอมาก ทว่าจุดเสิ่นเชว่และจุดเสวี่ยไห่ อาจเป็นเพราะอาการบาดเจ็บ ทำให้ดูดซับพิษได้ช้าลง จึงจะเห็นว่ามันมีสีดำสนิท นี่เป็นเครื่องพิสูจน์