All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 951 - Chapter 960

“ความลับส่วนตัวอะไรกัน? พวกเจ้าสองคนเคยมีอะไรปิดบังข้าด้วยหรือ?” เซียวท่านั่งลงด้านข้างอย่างขุ่นเคือง มองไปที่หนี่หรง “เจ้าซ่อนจดหมายของข้าไว้หรือเปล่า?”“ใช่แล้ว ข้าซ่อนไว้หลายฉบับเชียว จากนั้นก็ถ่ายทอดข้อความประกาศให้ทหารทั้งหมดทราบ ผลตอบรับดีทีเดียว” หนี่หรงพูดติดตลกเซียวท่าตะคอก “ข้าว่าผู้หญิงคนนั้นสติฟั่นเฟือนไปแล้วแน่ ไม่นานก็จดจำข้าไม่ได้เสียแล้ว”“เอาน่า อยู่ท่ามกลางสนามรบเช่นนี้ เจ้ายังมีเวลามาคำนึงถึงเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ อีกหรือ?” ซู่ชิงอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า “ข้ารู้ซึ้งแล้วว่าบุรุษไม่ควรแต่งงานจริง ๆ หากถูกภรรยารักใคร่ เกรงว่าจะหายใจไม่ออกตายเอา”เซียวท่านั่งเท้าคาง “เป็นเช่นนั้นจริง ๆ หรือว่าข้าควรกลับไปตัดสินใจใหม่ดี”ซู่ชิงโวยวายทันที “ไอหยา ท่านบรรพชน อย่าเชียวนะ เจ้ากลับไปปรองดองกับภรรยาเถิด ประเดี๋ยวเหล่าไท่จวินก็ตัดเจ้าหัวแตกกันพอดี”หนี่หรงไม่สนใจการคุยนอกเรื่องของพวกเขาทั้งสอง ช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมาทุกคนตึงเครียดกันมาก หายากที่จะมีเรื่องอื่นคุยเพื่อผ่อนคลาย“ท่านอ๋อง พระชายาเขียนว่าอย่างไรบ้างขอรับ?” หนี่หรงไม่คิดว่าพระชายาตั้งใจส่งจดหมายถึงเขาเป็นพิเศษเพียงเพ

“อย่ากลัวไปเลย ข้าไม่โทษเจ้าที่ทรยศ จริง ๆ แล้วอาจเป็นการดีที่สุดด้วยซ้ำเมื่อเจ้าทำเช่นนี้ ต่อให้ข้าไม่สามารถบรรลุเป้าหมายด้วยการฆ่าเขาได้ แต่หากท่านแม่ตาย เขาก็ต้องตายตามอยู่ดี” อ๋องหนานหวายตบแก้มนางเบา ๆ “อย่างไรก็ตาม ครั้งเดียวก็มากเกินพอแล้วที่จะปิดบังเรื่องนี้จากข้า เจ้าเป็นคนฉลาด ควรรู้ว่าข้ารู้เรื่องนี้มานานแล้ว และสามารถฆ่าเจ้าได้จริง ๆ ฉะนั้นเจ้าอย่าได้คิดไปหาเซี่ยจื่ออัน เพื่อให้นางรู้ตัวก่อนเป็นอันขาด”ซุนฟางเอ๋อร์ไม่อยากเชื่อ “ท่านอ๋องรู้เรื่องนี้อยู่แล้วหรือเจ้าคะ?”“ข้ารวบรวมอิทธิพลในเมืองหลวงมานานหลายปี คิดว่าข้ามีที่พึ่งเพียงเจ้าและท่านแม่เท่านั้นหรือ?” อ๋องหนานหวายหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง“ข้างกายเซี่ยจื่ออันก็มีคนของท่านอ๋องแฝงตัวอยู่ด้วยหรือ?” ซุนฟางเอ๋อร์ไม่อยากเชื่อเลยจริง ๆ เซี่ยจื่ออันเป็นคนระมัดระวังตัวอยู่เสมอ นางจะไม่รู้ตัวว่ามีหนอนบ่อนไส้อยู่ข้างกายได้อย่างไรอ๋องหนานหวายเพียงแค่ยิ้มและไม่พูดอะไร ระหว่างคิ้วปรากฏร่องรอยแห่งความเย็นชา ใบหน้านุ่มนวลเต็มไปด้วยความดุร้ายซุนฟางเอ๋อร์กล่าวว่า “ขอเวลาให้ข้าครึ่งวัน ท่านอ๋อง แล้วข้าจะมอบหนอนกู่ให้กับท่าน”“ข้าจะรอ

วันรุ่งขึ้น เขานำยาแก้พิษเข้าไปในพระราชวัง และมอบให้กุ้ยไท่เฟย “ท่านแม่ โปรดจำไว้ว่าท่านต้องกินยาแก้พิษก่อน แล้วจึงดื่มยาพิษ อย่าได้สับสนลำดับเป็นอันขาด มิฉะนั้นยาแก้พิษจะไม่เป็นผล”“อืม ข้าจำได้แล้ว” กุ้ยไท่เฟยถือขวดยาแก้พิษไว้ในมือ มือของนางสั่นเทาเล็กน้อย สีหน้าดูไม่เป็นธรรมชาติเอาเสียเลย“ท่านแม่ เป็นอะไรไปหรือ?” อ๋องหนานหวายสังเกตเห็นความผิดปกติในตัวนางจึงเอ่ยถามกุ้ยไท่เฟยสูดจมูก “ข้าไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกัน แต่วันนี้ข้ารู้สึกหนักอึ้งไปทั้งตัว ตั้งแต่ตอนแรกที่ตื่นลืมตา อาจต้องเรียกหมอหลวงมาตรวจเสียหน่อย”“ท่านป่วยไข้หรือไม่? จากนี้ข้าจะไม่ได้อยู่เคียงข้างท่านแล้ว ฉะนั้นท่านต้องใส่ใจกับสุขภาพร่างกายของท่านให้ดี”กุ้ยไท่เฟยมองดูเขาแล้วถอนหายใจเบา ๆ “ชีวิตข้าช่างลำบากยากเข็ญ ข้าให้กำเนิดบุตรชายถึงสองคน แต่กลับไม่มีใครอยู่เคียงข้างข้าเลย”“ท่านแม่ อย่าได้กล่าวตัดพ้อเช่นนั้น ข้าจากไปเพียงชั่วคราวเท่านั้น อีกไม่นานก็กลับมาแล้ว”“ใช่” กุ้ยไท่เฟยมองเขา “เจ้าต้องกลับมาแน่”“ข้าจะเดินทางออกจากเมืองหลวงในวันพรุ่งนี้ ท่านแม่โปรดรักษาตัวด้วย” อ๋องหนานหวายลุกขึ้น คุกเข่าลงบนพื้น แล้ว

หูฮวนสี่พานางไปยังอาคารจู้ฝูที่ดำเนินกิจการโดยตระกูลหู ก่อนจะเข้าไปนั่งภายในห้องส่วนตัวในสวนภายในห้องจุดถ่านไฟไว้ บรรยากาศจึงค่อนข้างอบอุ่น หูฮวนสี่กล่าวว่า “ถอดเสื้อคลุมออกเถอะ ที่นี่อากาศอุ่น หากเจ้าดื่มสุราจะกลายเป็นร้อนเสียเปล่า ๆ”ซุนฟางเอ๋อร์ยื่นมือออกไปกระชับเสื้อคลุม ส่ายหน้า “ข้าไม่ดื่มสุรา แล้วก็ไม่ร้อนด้วย”หูฮวนสี่ยิ้ม “ได้ ตราบใดที่เจ้าต้องการเช่นนั้น”หูฮวนสี่เรียกป๋อซื่อเข้ามาสั่งยา ถามซุนฟางเอ๋อร์ว่า “เจ้าอยากกินอะไร?”ซุนฟางเอ๋อร์ตอบกลับ “อะไรก็ได้”หูฮวนสี่ยิ้ม “เจ้าเป็นคนเรียบง่ายเสียจริง”ทว่าภายในใจอดค่อนแคะไม่ได้ อะไรก็ได้เป็นคำตอบที่น่ารำคาญที่สุดนางสั่งอาหารขึ้นชื่อมาสามจาน ขอให้เด็กช่วยอุ่นสุราให้หนึ่งกา จากนั้นก็ดื่มจอกหนึ่งก่อนเพื่อทำให้ร่างกายที่เย็นเฉียบของตนอบอุ่นขึ้น เมื่อเห็นว่าซุนฟางเอ๋อร์มองมาที่นางเงียบ ๆ ก็อาสารินให้นางบ้าง “เจ้าก็ดื่มหน่อยสิ”“นิดเดียวก็พอแล้ว” ซุนฟางเอ๋อร์หยิบจอกสุราขึ้นมา ดื่มเพียงนิดเดียวจริง ๆ ราวกับใช้ริมฝีปากจุ่มลงไปเท่านั้นหูฮวนสี่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “เจ้ากลัวว่าข้าจะวางยาเจ้างั้นหรือ?”ซุนฟางเอ๋อร์ส่ายหน้า “เป

หูฮวนสี่มองไปที่ใบหน้าที่สวยงามของนาง รู้สึกสับสนเล็กน้อยเป็นเรื่องดีจริงหรือไม่ที่นางมาบอกกล่าวอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้?หลังจากบอกลาซุนฟางเอ๋อร์แล้ว หูฮวนสี่ก็เข้าไปในวังทันทีจื่ออันได้ยินว่าซุนฟางเอ๋อร์เป็นผู้บอกกล่าวด้วยตัวเอง ก็สงวนท่าทีเล็กน้อย “เจ้าคิดว่าสิ่งที่ซุนฟางเอ๋อร์กล่าวมาเป็นความจริงหรือไม่?”“ข้าก็ไม่รู้ เพราะข้าไม่แน่ใจนี่แหละ จึงนำความมาบอกเจ้าตามตรงและให้เจ้าตัดสินเอาเอง” หูฮวนสี่กล่าวจื่ออันคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทำไมซุนฟางเอ๋อร์ถึงทำเช่นนี้? เพียงเพื่อให้หูฮวนสี่นับนางเป็นมิตรแท้จริง ๆ หรือ? เพราะตนเป็นเพื่อนที่ดีของอีกฝ่ายงั้นรึ?แต่นางกำลังจะได้เป็นพระชายาของอ๋องหนานหวาย หากอ๋องหนานหวายรู้ว่านางทรยศเขา ทุกสิ่งที่นางเคยได้รับจะหายไปสิ้นจื่ออันจำได้ว่าซุนฟางเอ๋อร์เคยพูดก่อนหน้านี้ ว่ามีคนคิดจะฆ่านาง เป็นไปได้หรือไม่ว่าบุคคลที่ว่าก็คืออ๋องหนานหวาย?หากสิ่งที่นางกล่าวมาเป็นความจริง อ๋องหนานหวายคงไม่อาจนิ่งนอนใจแน่แต่หากสิ่งที่นางกล่าวเป็นเท็จ แม่กู่ร่วมชะตาจะยังคงอยู่ในตัวอ๋องหนานหวาย การฆ่าอ๋องหนานหวายยังคงเป็นอันตรายต่ออ๋องเจ็ดไม่ว่าเรื่องจะเป็นจริงหรือเท็