All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 941 - Chapter 950

ป้าอาเฉอย้ายมาอาศัยอยู่ในตำหนักของจื่ออันโดยตรง เฉินเหล่าไท่จวินจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกไปเปลาะหนึ่งนางบ่นอยู่ในตำหนักฮุ่ยชิงว่า “เจ้าคิดว่าข้าชอบไปที่นั่นหรือ? แค่เห็นหน้านางทุกวันในใจก็รู้สึกหงุดหงิดแย่แล้ว ดีที่อาเฉอมาช่วยแบ่งเบาภาระข้าไปสักสองสามวัน ชีวิตข้าจะได้สงบสุขและผ่อนคลายไปอีกหลายวัน”จื่ออันยิ้มและกล่าวว่า “คงเป็นงานหนักสำหรับเหล่าไท่จวินไม่น้อย ตามติดราวกับกอเอี๊ยะเหนียวหนึบทุกวันเช่นนี้ แม้แต่ข้ายังคิดว่าใบหน้าของนางช่างน่ารังเกียจเสียนี่กระไร”“ใช่หรือไม่? วัน ๆ เอาแต่วางตัวสูงส่งราวกับตนเป็นหวงไท่โฮ่ว สนทนากับผู้ใดก็มักจะเผยสีหน้าเย็นชา ทำอย่างกับข้าต้องเป็นฝ่ายอ้อนวอนนางอย่างนั้น”“เอาล่ะ ป้าอาเฉอจะมาอยู่ที่นี่สักสองสามวัน คราวนี้ท่านก็กลับไปได้แล้ว” จ้วงจ้วงกล่าว“ข้าว่าจะออกไปตั้งแต่เช้าตรู่ ข้าไม่ชอบอยู่ในวัง” เหล่าไท่จวินหาว “เฮ้อ ข้าแก่ตัวลงมากแล้ว ทนเรื่องพวกนี้ไม่ได้จริง ๆ”“ท่านย่า กลับไปเข้านอนเร็วเถิดเจ้าค่ะ” หลิวหลิ่วเร่งนางด้วยความลำบากใจ“เอาล่ะ ไว้ข้ากินข้าวเสร็จแล้วจะรีบเข้านอนแต่หัววันเชียว” หญิงชรามีนิสัยชอบทานอาหารมื้อค่ำทุกคืนก่อนที่จะเข้าน

ตอนนี้จื่ออันนึกขึ้นได้แล้วว่าเป็นไท่ฟู่เป็นคนของไท่ฟู่นั่นเองที่ต้องการฆ่าสนมเหลียง การโจมตีเพียงหนึ่งครั้งสามารถทำให้นางคลั่งไคล้ได้ทำไมไทฟู่ถึงทำเช่นนี้? นั่นง่ายมาก หากสนมเหลียงฆ่าตัวตาย อ๋องเหลียงก็จะแปดเปื้อน ยากที่จะได้รับการสถาปนาเป็นองค์รัชทายาทจื่ออันไม่แปลกใจเลยที่ไทฟู่ไม่ยอมให้อ๋องเหลียงขึ้นเป็นรัชทายาท เพราะสำหรับเขาแล้วเขาไม่เคยรักอีกฝ่ายเหมือนคนในครอบครัวเลยต่อให้เขาต้องการผงาดกลับคืนอีกครั้ง เขาก็ไม่สามารถฝากฝังตัวเองกับอ๋องเหลียงได้ อ๋องเหลียงได้ปฏิเสธเขาแล้ว ไม่ต้องการแม้แต่จะชายตามองเขาเขาเคยร่วมมือกับอ๋องหนานหวายมาก่อน รู้ว่าอ๋องหนานหวายชั่วร้าย ดังนั้นเขาคงไม่คิดจะร่วมมือกับอ๋องหนานหวายอีก นอกจากนี้ อ๋องเหลียงยังกล่าวว่า อดีตราชครูแห่งราชสำนักต่างก็เป็นปรปักษ์กับอ๋องหนานหวายเช่นนั้นไท่ฟู่จะร่วมมือกับใคร?สนมอี้หรือ? แต่สนมอี้ก็มีนอกมีในอยู่กับอ๋องหนานหวายจื่ออันรู้สึกงงงวยจริง ๆเป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาอาจร่วมมือกับสนมอี้อย่างลับ ๆ ในขณะที่สนมอี้สร้างพันธมิตรให้กับอ๋องหนานหวายอย่างออกนอกหน้า? หากเป็นกรณีนี้ก็สมเหตุสมผล เพราะก่อนหน้านี้สนมอี้มีท่าทางมั

เมื่อกล่าวถึงท่านบรรพชน สนมเหมยก็เชื่อถือโดยธรรมชาตินางถามอย่างกระวนกระวาย “แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน? ใครพาเขาไป? เขาจะเป็นอันตรายหรือไม่?”“อาจเป็นอันตรายถึงชีวิต รูปแบบแสดงให้เห็นว่า หากหาเขาไม่พบเขาก่อนพระอาทิตย์ตกดินในวันพรุ่งนี้ ชีวิตของเขาจะตกอยู่ในอันตรายแน่นอน” ป้าอาเฉอกล่าวเหลือเวลาวันเดียวเท่านั้น“สนมอี้เป็นคนทำเช่นนี้หรือ?” สนมเหมยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน“ใคร ๆ ก็ทำเรื่องเช่นนี้ได้ทั้งนั้น สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องพาเขากลับมาให้ทันท่วงที” ป้าอาเฉอมองจื่ออันอย่างจริงจัง “เจ้ามีวิธีช่วยเขาหรือไม่?”จื่ออันทำอะไรไม่ถูก นางไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้แม้กระทั่งจะเริ่มต้นอย่างไร? โลกภายนอกพระราชวังช่างกว้างใหญ่ นางจะทำอะไรได้บ้าง?หลังจากคิดอย่างรอบคอบ องค์ชายต้องถูกคนของสนมอี้พาตัวไปแน่ แต่หลังจากตรวจสอบรายชื่อคนที่เข้าออกจากวังในวันนี้ ส่วนใหญ่ล้วนแล้วแต่เป็นขันทีในวังที่ออกไปซื้อของ พวกเขาทั้งหมดอยู่ภายใต้คำสั่งของนาง ทั้งยังออกไปโดยรถเกวียน ไม่สามารถซ่อนผู้คนได้มีผู้ใช้รถม้าเพียงสองคัน คันหนึ่งคือเฉินหลิวหลิ่วที่ออกจากวังเมื่อเช้านี้ อีกคันเป็นของใต้เท้

สีหน้าของหัวหน้าเปลี่ยนไปทันที เขารีบผลักประตูเปิดออก เห็นว่าไม่มีใครอยู่บนเตียง แม้แต่ผ้าห่มก็กลับหัวกลับหาง “ไม่ดีแล้ว!”คนของสนมอี้กวาดตามองไปรอบ ๆ เห็นรอยรองเท้าอยู่ข้างหน้าต่าง พร้อมกับขอบหน้าต่างที่เกิดความเสียหาย เดาว่ามันน่าจะถูกงัดเข้ามาจากด้านนอก เขาออกคำสั่งทันที “รีบตามหาคน”หัวหน้าพาคนไปตามหาองค์ชายเจ็ดทันที ค้นทั่วบริเวณสำนักศึกษา ตามห้องหับและลานกว้าง รวมถึงที่ที่ผู้คนจะซ่อนตัวอยู่ทั้งหมด แต่กลับไม่พบอะไรก่อนยามจื่อ สนมอี้กุ้ยปรากฏตัวในตำหนักฮุ่ยชิงพร้อมกับองค์ชายสามในอ้อมพระหัตถ์ บนใบหน้าฉายรอยยิ้มน่ากลัว“องค์ชาย!” สนมเหมยประหลาดใจมาก รีบโผเข้าไปกอดองค์ชายสามแล้วร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้สนมอี้มองไปที่จื่ออัน ริมฝีปากของนางโค้งขึ้นราวกับจะเย้ยหยัน “องค์ชายสามเล่นซนเกินไป เขาแอบออกจากวังตามลำพัง บังเอิญเหลือเกินที่องครักษ์ข้างกายข้าเห็นตอนที่เขาออกจากวังพอดี ข้าจึงเป็นธุระพาเขากลับมาส่ง”สนมเหมยซ่อนองค์ชายสามไว้ข้างหลัง แล้วพูดอย่างโกรธเคือง “เจ้าพาเขาไปทำไม ข้าไม่เคยทำอะไรร้าย ๆ ต่อเจ้า เหตุใดเจ้าถึงได้ปฏิบัติต่อข้าเช่นนี้?”สนมอี้กล่าวอย่างเย็นชา “สนมเหมย เจ้าน

เนื่องจากไม่มีขุนนางในท้องพระโรงสนับสนุน แม้แต่เหลียงไท่ฟู่ก็ถูกขับออก ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ก็ออกไปร่วมสงครามพร้อมกับเซียวท่า ซูชิง และหนี่หรง ทำให้อ๋องเยี่ยมีกำลังคนไม่เพียงพอ เช่นนั้นควรทำอย่างไรดี? ผู้ใต้ยังคับบัญชาระดับล่างก็ไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าคนไหนน่าเชื่อถือบ้าง ดังนั้นจึงทำได้เพียงใช้องครักษ์เงาที่แฝงกายอยู่รอบตัวองครักษ์เงาที่ว่านี้ไม่มีตำแหน่งอย่างเป็นทางการ สถานะเทียบเท่ากับสำนักที่เขาตั้งขึ้นในเจียงหู แต่อาจจะดีกว่าเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ยังถือเป็นองครักษ์เงา ราชวงศ์อาจรู้จัก แต่ไม่เป็นที่ยอมรับของราชสำนักเมื่อหน่วยดังกล่าวไม่มีตำแหน่งอย่างเป็นทางการ เมื่อเริ่มทำงานจึงมักจะเผชิญกับข้อสงสัยมากมายอยู่บ่อยครั้ง คนแรกที่แสดงท่าทีไม่ยอมรับก็คือฝ่ายตรวจการ ผู้ที่ปกติไม่ยอมขยับแม้แต่ครึ่งเซนติเมตรแม้อยู่ใต้พายุลูกเห็บตอนประชุมราชการเช้า พวกเขาเสนอว่าหากปล่อยให้องครักษ์เงาเข้ามายุ่งเกี่ยวกับกิจการของราชสำนักอีก พวกเขาจะเข้าเฝ้าจักรพรรดิเพื่อกราบทูลรายงานลักษณะเด่นอย่างหนึ่งของฝ่ายตรวจการ คือการปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ หากทำผิดก็ยอมรับโดยดี แล้วกลับไปดำเนินชีวิตต