เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 965
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 966
“เหล่าไท่จวิน เมื่อคืนมีมือสังหารทั้งหมดกี่คน? ท่านเห็นชัดเจนหรือไม่?” จื่ออันถาม“เจ็ดคน ข้ามองเห็นอย่างชัดเจน พวกเขาทั้งเจ็ดต่อสู้ติดพันอยู่กับข้า วรยุทธ์วิชาตัวเบาของพวกเขาน่าทึ่งอย่างแท้จริง”“ทั้งเจ็ดคนไม่ได้สวมหน้ากากใช่หรือไม่?”“ไม่”“เช่นนั้นท่านจำได้หรือไม่ว่าคนเหล่านั้นมีหน้าตาเป็นอย่างไร?”หญิงชราหัวเราะ “ข้าจะจำได้อย่างไร ขณะที่เราต่อสู้โรมรัน ข้าเอาแต่จับตามองการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้เท่านั้น ไหนเลยจะรู้ได้ว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไร นอกจากนี้ มีคนแปลกหน้ามากถึงเจ็ดคนในคราวเดียว ข้าพอจำได้ลาง ๆ เพียงสองสามคน”จ้วงจ้วงถาม “เจ้าสงสัยอะไรรึ?”จื่ออันไม่ตอบ ถามเหล่าไท่จวินต่อไปว่า “ท่านเผชิญหน้ากับมือสังหารพวกนั้นเป็นเวลานานแค่ไหน? หลังจากที่ท่านได้รับบาดเจ็บ คนเหล่านั้นก็ไม่รบกวนท่านจนถึงตาย แต่กลับบุกเข้าไปในตำหนักแทนหรอกหรือ?”“การต่อสู้แบบเผชิญหน้ากินเวลาเพียงชั่วก้านธูปเท่านั้น หลังจากข้าได้รับบาดเจ็บ พวกเขาทั้งหมดก็กรูหายเข้าไปในนั้น”“ท่านไม่ตามเข้าไปหรือ?”“ไม่ เพราะตอนนั้นมีเสียงลูกธนูถูกแผลงศรออกมาจากที่ไหนสักแห่ง ข้าคิดว่าอาจยังมีคนซุ่มอยู่อีกฝั่งหนึ่ง ดังนั้
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 967
ทันใดนั้นเหล่าไท่จวินก็ถามว่า “ซุนฟางเอ๋ออยู่ที่ไหน? นางตายแล้วหรือ?”“หมอหลวงบอกว่าสถานการณ์ไม่ค่อยสู้ดีนัก ข้าอยากไปตรวจดูนางด้วยตนเอง แต่กุ้ยไท่เฟยอนุญาตให้หมอหลวงรักษานางเท่านั้น ข้าไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้โดยเด็ดขาด” จื่ออันกล่าว“ไปเร็ว เราต้องช่วยชีวิตซุนฟางเอ๋อร์” หญิงชรารีบพูดจื่ออันออกไปพร้อมกับตาวเหล่าต้าทันที หยวนพ่านและหมอหลวงอีกสองท่านยังคงอยู่ในตำหนักสีอัน ทหารยามประจำตำหนักสีอันเข้มงวดกว่าทุกครั้ง ประตูตำหนักมีทหารยามส่วนตัวของกุ้ยไท่เฟยคอยคุ้มกัน เมื่อเห็นว่าจื่ออันกำลังมาทางนี้ อาฝูก็ก้าวไปข้างหน้าและกล่าวว่า “พระชายา กุ้ยไท่เฟยรับสั่งว่าไม่ให้ผู้ใดเข้าไปทั้งนั้น”“จริงหรือ?” จื่ออันดึงเชือกบ่วงบาศออกมาพาดไว้ที่แขน “แบบนี้ข้าเข้าไปได้หรือยัง?”อาฝูยังคงส่ายหัว “ขอโทษด้วยพระชายา นี่เป็นคำสั่งของกุ้ยไท่เฟย ข้าน้อยต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด”จื่ออันเย้ยหยัน “นี่เปรียบเหมือนป้ายหยกของหวงไท่โฮ่ว ต่อให้ข้านำมันไปที่วังซีเหวย แม้แต่องค์จักรพรรดิก็ไม่กล้าห้ามข้า”“ฝ่าบาทไม่ทรงห้ามอย่างแน่นอน เพราะไม่มีความจำเป็นต้องทำเช่นนั้น ท่านเป็นหมอประจำพระองค์ ตามหลักแล้ว ฝ่
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 968
“หากเจ้าไม่มีเหตุผลที่ฟังขึ้น แล้วถือดีอย่างไรถึงคิดจะสอนบทเรียนให้ผู้อื่น? เจ้าคิดว่าตนเองเป็นใคร? กล้าดีอย่างไรมาแสดงความป่าเถื่อนในเขตตำหนักสีอันของข้า” เมื่อเห็นว่านางยังไม่ยอมปล่อยอาฝูไป กุ้ยไท่เฟยก้เงื้อฝ่ามือขึ้น ต้องการตบหน้าจื่ออันจื่ออันจับข้อมือของนางไว้ด้วยมืออีกข้างหนึ่ง แค่นเสียงกล่าวเย็นชา “กุ้ยไท่เฟย ตำหนักสีอันแห่งนี้ไม่ใช่แม้กระทั่งตำหนักของท่านด้วยซ้ำ ท่านแค่มาพำนักอยู่ที่นี่เป็นการชั่วคราว และหม่อมฉันก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อตามหาท่าน แต่คนของท่านกำลังปิดกั้นหม่อมฉันต่างหาก หนำซ้ำยังเอ่ยวาจาดูหมิ่นสมบัติของหวงไท่โฮ่ว ถ้าไม่ให้ข้าสั่งสอนเจ้าคนไร้ประโยชน์นี่ แล้วจะให้เก็บเขาไว้ด้วยประโยชน์อันใด?”กุ้ยไท่เฟยโกรธจัด “ใครก็ได้ เชิญพระชายาในองค์ชายผู้สำเร็จราชการแทนออกไปซะ!”ตอนแรกแม้กระทั่งทหารองครักษ์ยังคงลังเล แต่ตอนนี้เมื่อได้ยินกุ้ยไท่เฟยออกคำสั่งด้วยตนเอง พวกเขาจึงโจมตีทันทีตาวเหล่าต้ารอจังหวะนี้อยู่เป็นเวลานานจนคันไม้คันมือไปหมด อยากเอาชนะใครก็ได้สักสองครั้งเพื่อให้สบายใจ ทันใดนั้นเขาพลันขยับตัว พุ่งเข้าไปในกลุ่มทหารยามพร้อมกับดาบเล่มใหญ่ ฟาดฟันด้วยความความดุร้าย
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 969
จื่ออันสั่งให้คนพาซุนฟางเอ๋อร์ออกไป คราวนี้คนของกุ้ยไท่เฟยไม่ได้หยุดยั้งนาง ทั้งยังให้ความร่วมมือเพื่อส่งตัวซุนฟางเอ๋อร์เมื่อออกจากประตูตำหนักไปแล้ว กุ้ยไท่เฟยกล่าวกับจื่ออันว่า “ข้ารู้ว่าเจ้ามีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม เจ้าต้องช่วยฟางเอ๋อร์ให้ได้ ถึงอย่างไรนางก็เป็นน้องสะใภ้ของเจ้า”จื่ออันพูดด้วยรอยยิ้มอย่างเสียไม่ได้ “กุ้ยไท่เฟย ไม่ต้องกังวลเพคะ หม่อมฉันต้องช่วยนางแน่นอน”กุ้ยไท่เฟยพยักหน้า “ดีมาก ข้าอยากให้เจ้างัดความสามารถทั้งหมดที่มีออกมาใช้ เพื่อให้คนอื่นเห็นว่าทักษะของเจ้านั้นดีเพียงใด”จื่ออันเกียจคร้านเกินกว่าจะพุดคุยไร้สาระกับนาง “หม่อมฉันจะไม่ทำให้กุ้ยไท่เฟยผิดหวัง”นั่นเป็นเพราะนางรู้ดีว่าความผิดหวังเป็นอย่างไรกุ้ยไท่เฟยจ้องมองทแผ่นหลังของจื่ออัน ทันใดนั้นก็ออกคำสั่ง “ไปสอบสวนเซี่ยจื่ออันคนนี้ที”อาฝูตกตะลึงไปครู่หนึ่ง “สอบสวนนาง? กุ้ยไท่เฟยไม่ทรงรู้ภูมิหลังของนางอยู่แล้วหรอกหรือ?”“ข้ารู้สึกว่านางไม่ใช่บุตรสาวของเซี่ยหวายจุน ไม่ว่าคนคนหนึ่งจะมีนิสัยเปลี่ยนไปอย่างไรก็ตาม นางไม่มีทางเปลี่ยนกลายเป็นคนละคนเช่นนี้ เว้นเสียแต่ว่านางจะเป็นคนอื่น”นางไม่ใช่คนแปลกหน้
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 970
จื่ออันรู้สึกประหม่ามาก ซุนฟางเอ๋อร์คือพยานปากสำคัญ นางต้องง้างปากอีกฝ่ายให้ได้ นี่สร้างแรงกดดันให้กับนางเป็นอย่างยิ่งเมื่อได้ยินคำพูดของเซี่ยหลิน นางอดไม่ได้ที่จะเย้ยหยัน “นางสวยจริง มาดูกันว่าพี่สาวคนสวยท่านนี้ถูกพิษอะไรบ้าง!”เซี่ยหลินตอบรับ เปิดกล่องยา หยิบเข็มออกมาสองสามเล่มแล้วแทงเข้าไปยังจุดเหลียนเฉวียน จุดเทียนฉือ จุดเสินเชว่ จุดเสวียไห่ และจุดซางชิวตามลำดับจื่ออันพบว่าลำดับการฝังเข็มของนางค่อนข้างคุ้นตา ช่างคล้ายคลึงกับทักษะการฝังเข็มทอง บางทีเหล่าหวังเย่อาจเป็นคนสอนนางจุดฝังเข็มเหล่านี้มีตั้งแต่คอจนถึงฝ่าเท้า หลังจากทิ้งเข็มไว้ครู่หนึ่ง เซี่ยหลินหยิบเข็มขึ้นมาดู จากนั้นก็ถอนหายใจ“เป็นอย่างไรบ้าง? เจ้ารู้หรือไม่ว่าในร่างนางมีพิษอะไรบ้าง?” จื่ออันถาม“พี่สาวท่านนี้มีร่างกายที่สามารถดูดซับพิษได้เป็นอย่างดี” เซี่ยหลินยื่นเข็มไปตรงหน้า แล้ววิเคราะห์ให้จื่ออันฟัง “ดูเข็มสองเล่มตรงจุดเทียนฉือและจุดซางชิวสิ พวกมันมีสีดำจาง ๆ แสดงว่าพิษนั้นอ่อนแอมาก ทว่าจุดเสิ่นเชว่และจุดเสวี่ยไห่ อาจเป็นเพราะอาการบาดเจ็บ ทำให้ดูดซับพิษได้ช้าลง จึงจะเห็นว่ามันมีสีดำสนิท นี่เป็นเครื่องพิสูจน์
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 971
เซี่ยหลินอธิบายว่า “ยาพิษที่พี่สาวมอบให้ข้าคือหงอนนกกระเรียนแดงชุบขี้ผึ้ง ผนึกเลือดในลำคอ หลังจากกัดยานี้แล้วสารพิษจะออกฤทธิ์จนถึงแก่ความตายทันที แต่ต่อให้พิษแผ่ซ่านแล้วมันก็จะอยู่แต่บริเวณคอเท่านั้น ดังนั้น ถึงแม้พวกหมาป่าหรือนกจะลงมากินซากศพของพวกเขา พวกมันก็ไม่อาจล้มตายทั้งหมด จะตายก็ต่อเมื่อกัดกินชิ้นส่วนที่อยู่บริเวณคอ”“เช่นนั้นคนพวกนี้ถูกพิษอะไรตายล่ะ?” จ้วงจ้วงถามเซี่ยหลินย่อตัวลง หยิบเศษชิ้นเนื้อเล็ก ๆ ที่กระจายอยู่บนพื้นตรวจสอบอย่างระมัดระวัง ก่อนจะทดสอบด้วยเข็มตรวจพิษ“มันคือผงพิษชนิดหนึ่ง เมื่อสูดดมเข้าไปแล้วทำให้ตายได้ โดยสารพิษจะแผ่ไปทั่วทั้งร่างกาย เนื่องก่อนที่พวกเขาจะตาย พิษจะถูกส่งไปยังทุกส่วนของร่างกายผ่านการหายใจเพื่อสูบฉีดเลือด”จ้วงจ้วงประหลาดใจ “ผงพิษ? มือสังหารพวกนี้มาจากกลุ่มเดียวกัน เหตุใดพวกเขาถึงใช้ยาพิษแตกต่างกันเล่า?”“ข้าไม่รู้แน่ชัดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่มันไม่ใช่พิษแบบเดียวกันอย่างแน่นอนขอรับ" เซี่ยหลินกล่าวยืนยันหนักแน่นจ้วงจ้วงจำได้ว่าจักรพรรดิเคยเกือบถูกปลงพระชนม์ในตอนที่เขากำลังจะถวายเครื่องสังเวยสวรรค์ จื่ออันบอกว่านางงัดยาพิษออกมาจากปากของม
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 972
จากการคาดเดา กุ้ยไท่เฟยคงเตรียมยาแก้พิษไว้ล่วงหน้าแล้วกุ้ยไท่เฟยรู้ว่าอ๋องหนานหวายต้องส่งคนมาโจมตีนางแน่ จึงไม่น่าแปลกใจที่นางจะเตรียมการแต่เนิ่น ๆ ทว่าตามลำดับการได้รับพิษของซุนฟางเอ๋อร์ นางได้รับบาดเจ็บก่อน กล่าวคือก่อนที่มือสังหารจะบุกเข้าไปในตำหนัก หมายความว่านางได้รับบาดเจ็บเพราะฝีมือของกุ้ยไท่เฟย แม้ว่าซุนฟางเอ๋อร์จะไม่รู้วิทยายุทธ์ แต่การที่นางถูกกุ้ยไท่เฟยวางแผนทำร้ายสามารถอธิบายได้อย่างชัดเจน คือนางคาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะฆ่าตนเองเหตุใดนางจึงคาดไม่ถึงว่ากุ้ยไท่เฟยจะฆ่าตนเอง? เนื่องจากกุ้ยไท่เฟยมีแม่กู่อยู่ในร่าง นางยังต้องอาศัยเลือดของตนเพื่อลบล้างพิษกู่แต่น่าเสียดายที่กุ้ยไท่เฟยเคลื่อนไหวเสียก่อนซุนฟางเอ๋อร์เป็นผู้ร่ายมนตร์พิษ จึงแน่ใจว่าหากขาดนางไปสักคน อีกฝ่ายก็ไม่สามารถทำลายพิษดังกล่าวได้ ทั้งยังไม่มีใครคอยปกป้องคุ้มกันกุ้ยไท่เฟย แต่กุ้ยไท่เฟยที่ตกเป็นเหยื่อของพิษกู่กลับไม่มีสนใจเรื่องนี้เลย เป็นไปได้หรือไม่ว่านางสิ้นหวังจริง ๆ?นี่คือสิ่งที่จื่ออันไม่สามารถทำความเข้าใจได้“นี่ยังไม่ชัดเจนอีกหรือ? จากการไต่สวน ข้ากลับคิดว่าในเมื่อมือสังหารเหล่านั้นซ่อนยาพิษไว้ในปาก
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 973
โหรวเหยาจ้องมองนางด้วยความงุนงง บ่นพึมพำ “ร้ายแรงมากเชียวหรือ? ข้าคิดว่าคนอย่างนางไม่มีวันตายด้วยซ้ำ”จื่ออันกล่าว “ช่างเป็นโอกาสหาได้ยากที่เจ้าจะนึกถึงนาง ฉะนั้นหากเจ้าต้องการก็ไปพบนางเถิด ข้าไม่กล้าพูดว่านางอาจรอดชีวิต เพราะความจริงแล้ว นางไม่มีความตั้งใจแรงกล้าพอที่จะมีชีวิตรอดต่อไป”“นางไม่มีความตั้งใจอย่างแรงกล้าที่จะมีชีวิตรอด? จะเป็นไปได้อย่างไร” โหรวเหยาไม่เชื่อเลยสักนิด “นางกระทำสิ่งเลวร้ายมามากมาย ไม่ใช่เพราะนางต้องการมีชีวิตที่ดีและผลักดันตนเองให้ก้าวหน้าหรอกหรือ?”“อาจเป็นเพราะชีวิตของนางเต็มไปด้วยความหดหู่สิ้นหวัง เพราะตั้งแต่ออกจากตระกูลซุนมา อ๋องหนานหวายก็ไม่เคยปฏิบัติต่อนางด้วยความกรุณาสักครั้ง”“นั่นเป็นสิ่งที่นางสมควรได้รับแล้ว นางไม่แม้แต่จะถนอมครอบครัวของตนเอง กลับไปพึ่งพาพวกผู้ร้ายที่มีจิตใจทะเยอทะยาน นางไม่สมควรได้รับมันหรอกหรือ? หากท่านแม่ไม่รู้ข่าวว่านางได้รับบาดเจ็บ แล้วส่งข้าให้มาเยี่ยมนาง ข้าคงไม่มาเหยียบที่นี่” โหรวเหยากล่าวอย่างโกรธเคือง ดวงตากลมโตแดงก่ำ“ซุนฟูเหรินช่างมีเมตตาเสียจริง นางตาบอดแล้วแท้ ๆ กระนั้นก็ยังมีแก่ใจคิดถึงนางอยู่” จ้วงจ้วงถอนหายใจ
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
