All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 891 - Chapter 900

ทว่าจื่ออันไม่คิดว่ามันจะเร็วถึงเพียงนี้จื่ออันเป็นพระชายา ดังนั้นนางจึงต้องจัดการงานศพของพระชายาซุนเองการตายของพระชายาซุนไม่ได้ก่อให้เกิดความวุ่นวายแต่อย่างใด ทว่าทำให้การแต่งงานระหว่างอ๋องหนานหวายและฟางเอ๋อร์ล่าช้าหมายความว่าอ๋องหนานหวายต้องอยู่ในเมืองหลวงต่ออีกร้อยวันมันเป็นวันที่ยี่สิบเจ็ดของเดือนจันทรคติที่สิบสอง หลังจากงานศพพระชายาซุนเสร็จสิ้นลงแล้ว งานศพถูกจัดขึ้นอย่างเร่งรีบ เพราะใกล้จะถึงวันตรุษจีน จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีงานอวมงคลในช่วงปีใหม่สุขภาพของหวงไท่โฮ่วทรุดโทรมลงมากตั้งแต่ไท่จื่อถูกปลด กิจการส่วนใหญ่ในวังจึงตกอยู่ในมือของสนมเหมยและสนมอี้จื่ออันได้พบกับซุนฟางเอ๋อร์ครั้งหนึ่งในจวน นางโดดเดี่ยวและไม่มีความสุขในการเป็นเจ้าสาวเลย ตอนที่เจอนาง นางเดินจับมือมู่หรงเจี๋ยไปด้วย มู่หรงเจี๋ยไม่ได้มองไปด้านข้าง และเพียงแค่จับมือเล็ก ๆ ของนางไว้ สายตาของซุนฟางเอ๋อร์เต็มไปด้วยความแค้นและความหึงหวง จื่ออันรู้ว่าในใจนางไม่เคยปล่อยวางจากมู่หรงเจี๋ยนางเป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่งในเรื่องความรัก จื่ออันแอบถอนหายใจชายที่โดดเด่นเช่นนี้ นางต้องคอยป้องกันไว้ให้ดีโชคดีที่ชายคนนี้ให

ราชสำนักจะแจกจ่ายเนื้อแกะและเนื้อหมูพิเศษทุกปีก่อนวันตรุษจีน ซึ่งเรียกว่าของขวัญก่อนวันปีใหม่ ตามตำแหน่งทางการ ขุนนางชั้นหนึ่งจะได้แกะสองตัวและหมูหนึ่งตัว ส่วนขุนนางในศาลาว่าการจะได้หมูหนึ่งตัวและแกะหนึ่งตัวองค์จักรพรรดิถอนหายใจ แล้วยิ้มอย่างขมขื่น “ข้าคิดว่าตัวเองคงจะไม่สามารถผ่านปีนี้ไปได้ ไม่คิดว่าจะทนได้อีกปี หากนับรวมแล้ว ข้าอยู่ในอำนาจมากว่าสิบสองปีแล้ว”“ยังมีอีกยี่สิบสองปี สามสิบสองปี และสี่สิบสองปี พูดเหลวไหล” มู่หรงเจี๋ยพูดด้วยใบหน้าเศร้าหมององค์จักรพรรดิมองเขาด้วยสายตาอ่อนโยน ก่อนยกยิ้มอ่อน “เจ้า ในเมื่อเจ้าแต่งงานแล้ว ก็ควรรีบมอบเด็กอ้วนให้จื่ออัน เพื่อเอาใจท่านแม่”จื่ออันไม่ส่งเสียง นางไม่สามารถให้กำเนิดลูกได้ แม้ว่านางจะต้องการก็ตาม“อืม ข้าจะรีบทำ ไม่สิ ข้าพยายามอย่างหนักมาทั้งคืน” มู่หรงเจี๋ยพูดอย่างไร้ยางอาย ด้วยสีหน้าจริงจังเหมือนกำลังเจรจาเรื่องธุรกิจจื่ออันไม่สนใจที่จะฟังพวกเขาคุยเรื่องบัดสีต่อหน้านาง จึงพูดว่า “เอาล่ะ หม่อมฉันจะไปเข้าเฝ้าหวงไท่โฮ่ว หัวหน้ากิจการฝ่ายในบอกว่าจะส่งงบประมาณสำหรับปีหน้า หม่อมฉันจะลองไปดูหน่อย”หลังจากพูดจบ นางก็ลุกขึ้นคำนับแล

สั่งสุราหอมหมื่นลี้กลิ่นหอมหวานหนึ่งไห สูดดมกลิ่นหอมของสุราก่อนจิบ พลางมองดูผู้คนพลุกพล่านบนถนนนอกหน้าต่างร่างที่คุ้นเคยเดินผ่านมา นางคือโหรวเหยา กำลังถือข้าวของพะรุงพะรัง คนที่เดินมากับนางคือคุณชายสกุลซู ซูชิงความจริงนางอิจฉาโหรวเหยามาก ไม่ใช่อิจฉาที่นางได้รับความโปรดปรานในเรือน เนื่องจากโหรวเหยาเป็นลูกสาวคนโตที่เกิดจากภรรยาเอก จึงเป็นที่ชื่นชอบมากกว่านางแน่นอน แต่สิ่งที่ทำให้นางอิจฉาโหรวเหยาก็คือ นางรักคนง่ายแต่ก็ลืมง่ายเช่นกันเหตุใดมันถึงยากสำหรับนางนัก? คนที่ควรลืม กลับลืมไม่ได้ทั้งสองคนยืนอยู่ที่ประตูเหมือนกำลังจะเข้ามา แต่เมื่อโหรวเหยาเห็นนาง ก็รีบจูงซูชิงออกไปด้วยสีหน้ารังเกียจซุนฟางเอ๋อร์นึกเย้ยหยัน หากเจ้าจำพี่สาวอย่างข้าไม่ได้ แล้วข้าจะต้องจำเจ้าด้วยหรือ?“ข้านั่งด้วยได้หรือไม่? แม่นางซุน!”เสียงใสดังมาจากด้านหลัง เมื่อซุนฟางเอ๋อร์หันไปมอง ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีรอยยิ้มสดใสยืนอยู่ข้างหลังนาง นางจำได้ แม้ว่าจะไม่เคยติดต่อกับคนผู้นี้มาก่อน แต่นางก็เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง“เถ้าแก่เนี้ยหู เชิญนั่ง!” ซุนฟางเอ๋อร์พูดเบา ๆผู้มาเยือนคือหูฮวนสี่ นางเพิ่งพบปะกับลูกค้าเ

หูฮวนสี่กล่าวว่า “นางเป็นคนร้ายกาจแน่นอน ไม่เช่นนั้นนางคงไม่ฆ่าเจ้านายตัวเอง และแม่กับป้าแท้ ๆ ของนางด้วย หากเจ้าทำให้นางขุ่นเคือง นางจะยอมแลกทุกอย่างเพื่อต่อสู้กับเจ้าจนถึงที่สุด อีกทั้งนางยังเป็นคนที่มีความอดทนสูง อ๋องหนานหวายปฏิบัติต่อนางอย่างเลวร้าย แต่เพื่อจุดประสงค์ของนาง นางสามารถทนต่อคำสบประมาท และความทรมานที่อ๋องหนานหวายมอบให้นางได้ จื่ออัน เจ้ากับข้าต่างก็เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องเลวร้ายมาก ที่คนคนหนึ่งต้องอดทนกับความเป็นความตาย แต่ทุกคนล้วนมีจุดอ่อน ตราบใดที่เจ้าเข้าใจจุดอ่อนของนาง เจ้าก็จะสามารถทะลวงการป้องกันที่แข็งแกร่งของนางได้”“แล้วเจ้าคิดว่าจุดอ่อนของนางคืออะไร?” จื่ออันถาม อันที่จริงนางไม่เคยเรียนรู้เรื่องซุนฟางเอ๋อร์มาก่อน นางแตกต่างจากหูฮวนสี่ หูฮวนสี่เคยเป็นประธาน ส่วนนางเคยเป็นแพทย์ทหาร เรื่องที่นางศึกษามามากที่สุดคือทักษะทางการแพทย์ ส่วนหูฮวนสี่ชอบศึกษาผู้คนหูฮวนสี่วิเคราะห์ว่า “ข้าแอบสังเกตนาง นางชอบไปที่ที่มีชีวิตชีวา แต่นางไม่เคยเข้าใกล้ผู้คน นางแค่เฝ้าดูความมีชีวิตชีวาของผู้คน บางครั้งข้าเห็นความอิจฉาริษยาในดวงตาของนาง นี่เป็นความคิดที่ลึกซึ้งมาก คนส่วนใหญ่ม

อ๋องหนานหวายทรงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ท่านแม่คิดเช่นไรขอรับ?”กุ้ยไท่เฟยส่ายหน้า “ตอนนี้ข้ายังมองสถานการณ์ได้ไม่ชัดเจน”อ๋องหนานหวายพูดว่า “ช่างเถิด อย่าคิดมากเลยขอรับ ซุนฟางเอ๋อร์จะไม่ทรยศข้า ข้ามั่นใจมาก”“เจ้าแน่ใจหรือว่านางจะไม่หักหลังเจ้า? เหตุใดเจ้าถึงแน่ใจนัก?” กุ้ยไท่เฟยถามอ๋องหนานหวายตอบว่า “เพราะนอกจากข้าแล้วก็ไม่มีใครอยู่กับนาง และนางไม่เต็มใจจะใช้ชีวิตธรรมดา นางต้องการเอาชนะจริง ๆ”กุ้ยไท่เฟยส่ายหน้า “เจ้านี่นะ ก่อนหน้านี้ข้าเคยบอกเจ้าว่าไม่มีใครกล้าอยู่กับนาง แต่ตอนนี้มันต่างออกไป เพราะตอนนี้หลายคนรู้ความสามารถของนางแล้ว ดังนั้นอย่ามั่นใจเกินไป ข้าสังหรณ์ใจว่าการที่หูฮวนสี่เข้าใกล้ซุนฟางเอ๋อร์นั้น ก็เพื่อยุยงให้นางทรยศ”อ๋องหนานหวายยกยิ้ม “ท่านแม่กังวลเกินไปแล้ว แม้ว่าหูฮวนสี่จะต้องการทำเช่นนั้น แต่ซุนฟางเอ๋อร์ก็จะไม่ทำหรอก นางกำลังจะเป็นพระชายาในไม่ช้า นี่คือสิ่งที่นางไม่เคยกล้าฝันตอนที่นางเป็นสนมด้วยซ้ำ”“แต่เจ้าควรดูด้วย นางไม่ได้เต็มใจนักไม่ใช่หรือ?”“ที่ไม่เต็มใจก็เป็นเพราะหัวใจของข้าไม่ได้อยู่ที่นาง บางทีนางอาจจะยังคิดถึงมู่หรงเจี๋ยอยู่บ้าง แต่นางก็ฉลาดพอ เม