All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 821 - Chapter 830

เซี่ยหว่านเอ๋อส่งเสียงตะคอกออกมา “คนของตระกูลเฉินแล้วอย่างไร? คนตระกูลเฉินแล้วจะยั่วยุไม่ได้เชียวหรือ? ก่อนหน้านั้นข้าเองก็เป็นบุตรสาวของจวนมหาเสนาบดีเช่นกัน? ตอนนี้ก็ไม่ใช่ว่ากลายเป็นโคลนบนพื้นดินที่ไม่ว่าใครเหยียบย่ำหรอกหรือ?”เฉินหลิงหลงเอ่ยออกมาด้วยความกรุ่นโกรธ “เจ้าไม่กลัวว่าคนของตระกูลเฉินจะมาหาถึงที่หรือ? เจ้าคิดว่าหญิงชราตระกูลเฉินยั่วยุได้ง่ายงั้นหรือ?”“มาหาถึงที่?” เซี่ยหว่านเอ๋อใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่แยแส “นางมีหลักฐานอะไรกัน? ในตอนนั้นรัชทายาทเองก็ทรงอยู่ที่นี่ด้วย นางกล้าลากตัวรัชทายาทเข้าคุกหรือ? ตระกูลเฉินของพวกนางมีอะไรดีกันนักหนา? ยังคงเป็นสุนัขรับใช้ที่กินเงินจากราชสำนักอยู่มิใช่รึ? หากว่าเอ่ยให้ชัดเจนแล้ว ตระกูลเฉินก็เป็นสุนัขตัวหนึ่งของตระกูลมู่หรง สุนัขที่คอยเฝ้าประตู มีเพียงแค่ตอนสู้รบเท่านั้นถึงจะมีค่า ตอนนี้มีความสงบสุขเจริญรุ่งเรือง แล้ว ใครจะยังให้ค่านางอีก?”เฉินหลิงหลงส่ายศีรษะเอ่ยออกมา “เจ้าช่างไม่รู้อะไรเลย ดี ในเมื่อเจ้าอยากได้ครึ่งหนึ่ง ข้าก็จะแบ่งให้ครึ่งหนึ่ง ข้าจะย้ายออก”นางไม่อาจรอให้คนของตระกูลเฉินมาคิดบัญชีก่อนถึงจะจากไปได้ เมื่อถึงเวลานั้น

หลังจากที่เหล่าไท่จวินกลับมา นางพูดกับจื่ออันว่า “ข้ามีเรื่องต้องบอกเจ้า ข้าไปหาน้องสาวของเจ้า และประเคนมีดแปดเล่มให้กับนางแล้ว นางยังไม่ตาย แต่ในอนาคตคงไม่มีชีวิตที่ดีไปกว่านี้ ใบหน้านางถูกมีดกรีดเข้าไปแปดแผล นางย่อมหาเลี้ยงชีพโดยอาศัยรูปลักษณ์ของตนเองไม่ได้อีกต่อไป”จื่ออันเผยสีหน้าราบเรียบ “ต่อให้ฆ่านางทิ้ง ก็ไม่มากเกินไปหรอก”เฉินไท่จวินเลิกคิ้ว “ฆ่านาง? ไม่ ข้าไม่ต้องการฆ่าใครอีกแล้ว ยิ่งอายุมาก ยิ่งควรใช้ชีวิตอย่างสงบสุข เป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยให้มือเปื้อนเลือด"จื่ออันหัวเราะ แต่ภายในใจนางกลับรู้สึกขมขื่นยิ่ง สำหรับคนทั่วไป การเข่นฆ่าผู้คนอาจเป็นเรื่องธรรมดา ในสนามรบ ไม่ว่าจะตายหรืออยู่ย่อมมีค่าเท่ากัน ทว่าการเข่นฆ่าทำให้นางมีความสุขอย่างแท้จริง และสามารถปลดภาระทางจิตใจได้จริงหรือ? เป็นไปไม่ได้ แม้ว่านางจะแข็งกระด้างเพียงใด แต่ก็ยังมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเกี่ยวกับการสังหารผู้คน ดังนั้นหลังถอยออกมาจากวังวนนั้นได้แล้ว นางจึงพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่ฆ่าใครอีกเพราะฉะนั้น แม้ว่านางจะนึกอยากฆ่าเซี่ยหว่านเอ๋อเพียงใด นางก็ยับยั้งตนเองไว้ ด้วยไม่ต้องการเพิ่มจำนวนการนองเลือดไปมากกว่า

งานแต่งงานจบลงด้วยความสุขระคนความเศร้า ทางด้านเซียวเซียวก็ยังไม่มีข่าวคราวเซี่ยหลินไปที่ภูเขาน้ำแข็ง เดิมทีบอกว่าจะกลับมาภายในสองวัน ทว่าเขาก็ยังไม่กลับมา เพียงขอให้ชายอ้วนไร้ฟันกลับมาแจ้งว่าเขาจะยังไม่กลับมาในเร็ววันนี้สำหรับสถานการณ์ของเซียวเซียว ชายอ้วนไม่ได้กล่าวถึงจ้วงจ้วงไม่ได้ถามไถ่อะไรเพิ่มเติม และไม่ได้ยืนกรานจะไปหาเซียวเซียวให้ได้ นางรออยู่ที่เมืองหลวงอย่างเงียบ ๆหลังจากผ่านเรื่องราวมาหลายหลาก ภาวะอารมณ์ของจ้วงจ้วงก็สงบลงมาก บางครั้งนางก็ไปที่พระราชวังเพื่อถวายพระพร บางครั้งก็ไปหาหูฮวนสี่และจื่ออัน ทว่าสิ่งที่ทำบ่อยกว่านั้น คือนั่งเงียบ ๆ อยู่แต่ในตำหนักผลการสอบสวนของอ๋องหนานหวายออกมาแล้ว เป็นไปตามที่ทุกคนคาดการณ์ไว้ ข้อสรุปของเขาคือหานชิงชิวเป็นผู้สังหารเหยาจื่อ เป็นผลให้เอกสารหย่าร้างได้รับการเผยแพร่อย่างชอบธรรมในที่สุดป้ายหลุมฝังศพของหานชิงชิวถูกพรากไป คนบาปไม่สมควรมีป้ายหลุมศพ อีกทั้งเวลานี้นางไม่ใช่คนของตระกูลเซียวอีกต่อไปหลายวันต่อมา มู่หรงเจี๋ยเดินทางออกจากตำหนักแต่เช้า กว่าจะกลับมาก็เย็นย่ำ ในขณะที่จื่ออันออกไปที่ตำหนักของอ๋องเหลียง เพื่อรักษาอาการบาดเจ็

จื่ออันรู้ดีว่าประโยคเหล่านี้ไม่ได้กล่าวออกมาโดยไร้เหตุผล ดังนั้นนางจึงแสร้งมองอีกฝ่ายด้วยความสับสน “กุ้ยไท่เฟยกรุณาชี้แจงให้กระจ่าง”กุ้ยไท่เฟยเอ่ยอย่างเย็นชา “บอกตามตรง องค์จักรพรรดิจวนจะสิ้นพระชนม์แล้ว หากเจ้ายังต้องการรักษาอำนาจในฐานะพระชายาของผู้สำเร็จราชการ เจ้าควรคิดวางแผนให้ดี”จื่ออันอดตกใจไม่ได้ องค์จักรพรรดิจวนจะสิ้นพระชนม์? แต่นางรู้ได้อย่างไร? ในเมื่อข่าวเกี่ยวกับวังซีเหวยถูกเก็บเป็นความลับ แม้แต่มู่หรงเจี๋ยยังไม่รู้เรื่องนี้“เป็นได้อย่างไรกันเพคะ? อาเจี๋ยไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องนี้เลย” จื่ออันกล่าว“เขาจะไปรู้อะไร หากเขาฉลาดกว่านี้สักหน่อย ก็ควรใช้อำนาจในมือทำอะไรเพื่อตนเองบ้าง ทว่าสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ในตอนนี้คือทำให้คนอื่นทั้งหมด ช่างเปลืองสมองโดยเปล่าประโยชน์” กุ้ยไท่เฟยกล่าว น้ำเสียงเย็นชาทว่าจริงจังจื่ออันไม่ได้ส่งเสียงโต้ตอบใด ๆ คำนึงถึงความสมเหตุสมผลของสิ่งที่กุ้ยไท่เฟยกล่าวกุ้ยไท่เฟยมาหานางถึงที่นี่ในวันนี้ จุดประสงค์นั้นชัดเจนยิ่ง นั่นคือเพื่อเกลี้ยกล่อมให้มู่หรงเจี๋ยเตรียมการขึ้นครองบัลลังก์ นางรู้อยู่เสมอว่ามู่หรงเจี๋ยไม่ได้อยากเป็นจักรพรรดิตั้งแต่แรก และนา

หัวใจของจื่ออันบีบรัดแน่นยิ่งขึ้น “ผู้ที่ถูกพิษกู่ร่วมชะตามีข้อสังเกตอาการหรือไม่? หากเป็นไปตามที่ท่านกล่าว”“ยากที่จะล่วงรู้ว่าอาการเป็นอย่างไร เนื่องจากกู่ชะตานั้นแฝงตัวอยู่ภายใน ดังนั้นต้องทำการกระตุ้นเส้นลมปราณบริเวณเยื่อหุ้มหัวใจเท่านั้น ถึงจะสามารถสังเกตเห็นอาการได้ ผู้ที่ถูกพิษกู่ร่วมชะตามีปฏิกิริยาตอบสนองเป็นพิเศษต่อการฝังเข็มบนตำแหน่งที่สอดคล้องกัน ครั้นแทงถูกจุดแล้วจะรู้สึกปวดแปลบที่หัวใจ เพราะเป็นจุดแฝงตัวของหนอนกู่”หยวนพ่านมองหน้านาง “พระชายา ผู้ป่วยที่ท่านพบคนนี้เป็นใครกัน?”จื่ออันส่ายหน้า “ไม่ ไม่ใช่ผู้ป่วยหรอก ข้าเพียงนึกสนใจพิษนี้ขึ้นมาอย่างกะทันหัน”หยางพ่าานกล่าว “พิษกู่เป็นอันตรายต่อผู้คนมาก จึงถูกเก็บรักษาองค์ความรู้ไว้เป็นความลับในพระราชวัง พระชายาไม่พยายามศึกษามันจะเป็นการดีที่สุด หวงไท่โฮ่วไม่ทรงโปรด”“เข้าใจแล้ว” จื่ออันตอบกลับสุดท้ายแล้วนางก็ไม่พบข้อมูลที่เป็นประโยชน์จากภายในพระราชวัง ยามที่นางออกมาจากวังก็มืดค่ำแล้วเมื่อกลับมาถึงพระตำหนัก มู่หรงเจี๋ยรอนางกลับมาทานอาหารร่วมกัน วันนี้แม่นมเข้าครัวด้วยตนเอง แน่นอนว่าฝีมือการปรุงอาหารของนางย่อมดีกว่าจื่