All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 811 - Chapter 820

1168 Chapters

บทที่ 811

กล้ารังแกมาถึงตระกูลเฉิน ช่างกล้าหาญโดยแท้ ตระกูลเฉินนั้นมีชื่อเสียงเป็นอย่างมากในเมืองหลวง ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่เพียงตระกูลเดียว สองสามีภรรยาเฉินไท่จวินเองก็ไม่ใช่ลูกศิษย์ตระกูลดัง ทว่าพวกเขาทั้งคู่ล้วนแต่มาจากสนามรบอันดุเดือด รักษาแว่นแคว้น เฉินไท่จวินเป็นแม่ทัพหญิงที่มีชื่อเสียง ได้รับคำสั่งให้ออกรบต่อสู้ครั้งใหญ่มาหลายครั้ง ล้วนแต่นำชัยชนะกลับสู่ราชสำนัก ตอนนี้นางออกมาแล้ว ทว่ามีนางอยู่วันหนึ่ง ในใจของราษฎรต่างก็รู้สึกได้ถึงความมั่นคง นางเป็นเหมือนดั่งแม่ทัพจากเขาไท่ซาน เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะเป็นองค์จักรพรรดิหรือกองกำลังบางส่วนในราชสำนัก ต่างก็ไม่แตะต้องนางโดยง่าย ประการแรก เฉินไท่จวินนั้นแข็งแกร่งยิ่งนัก ในมือมีแม่ทัพทั้งสิบสองที่วรยุทธ์เป็นเลิศ ไม่อาจล่วงเกินได้โดยง่าย อีกทั้งตระกูลเฉินในกองทัพนั้นมีอิทธิพลเป็นอย่างมาก ตระกูลเฉินเกิดเรื่องขึ้น ถือได้ว่าเป็นเรื่องใหญ่จริง ๆ อาการบาดเจ็บของหลิวหลิ่วนั้นสาหัสมาก ปัญหาที่ร้ายแรงที่สุดนั้นคือเสียเลือดมากจนเกินไป การฝังเข็มปิดผนึกนั้นสามารถทำได้ กระตุ้นไขกระดูกให้สร้างเลือดออกมาก็ทำได้ ทว่าไม่มีประโยชน์อะไรมากนัก ทำได้เพีย
Read more

บทที่ 812

ใบหน้าของหลิวหลิ่วเกิดเป็นผื่นแดงขึ้นมา เช่นเดียวกับที่แขนและข้อมือเองก็มี นี่เป็นอาการแพ้จากการถ่ายเลือด ทำให้จื่ออันเป็นกังวลอย่างมาก นางจ่ายใบสั่งยาแก้แพ้ให้คนนำไปไปต้ม ยาจีนมักจะได้ผลช้ากับอาการแพ้เสมอ แต่ทว่าก็ไม่มีวิธีการอื่นใดแล้ว โชคดีที่นอกเหนือจากผื่นแดงแล้ว ก็ไม่มีปฏิกิริยาอื่นใดอีก ทำให้ใจของจื่ออันผ่อนคลายลงมาก หลังจากที่สังเกตมากว่าหนึ่งชั่วยาม ก็ไม่มีอาการต่อต้านใดอีก จื่ออันถอนหายใจออกมาได้อย่างเป็นทางการ “เลือดถูกต้องแล้ว” ร่วมวินิจฉัยรักษาร่วมกันกับจื่ออัน ยังมีหมอหลวงหยวนพ่านที่มู่หรงเจี๋ยเรียกตัวมาจากวังหลวง เขารับผิดชอบจัดการบาดแผล สำหรับเรื่องการถ่ายเลือดนั้นไม่รู้อะไรมากนัก ทว่าเขาเห็นเทคนิคการถ่ายเลือดนี้แล้ว เมื่อเห็นวิธีการที่จื่ออันช่วยชีวิตหลิวหลิ่วแล้วก็ตื่นตกใจเป็นอย่างยิ่ง สีหน้าของหลิวหลิ่วเองก็ไม่ได้ซีดขาวแล้ว แน่นอนว่ายังคงซีดขาว อย่างน้อยก็ยังดูดีกว่าในตอนที่เพิ่งจะส่งกลับมากว่ามาก อาการบาดเจ็บภายนอกของหลิวหลิ่วล้วนแต่จัดการเรียบร้อยแล้ว หยวนพ่านเอ่ย “ที่สาหัสที่สุดคืออาการบาดเจ็บตรงส่วนขาสองดาบนั้น เข้าถึงกระดูก เกรงว่าดีขึ้นมาแล้วก็คงจ
Read more

บทที่ 813

เฉินหลิงหลงเมื่อพบกับจื่ออันเข้าอีกครั้ง ก็ดูค่อนข้างจะไม่เป็นธรรมชาตินัก ทว่าเพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น ชีวิตช่างยากลำบากยิ่งนัก นางไม่คิดว่าตอนนี้จะสามารถเอ่ยถึงเรื่องศักดิ์ศรีอะไรออกมาได้ “เฉินหลิงหลง เจ้าพบหลิวหลิ่วได้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยถาม เฉินหลิงหลงเอ่ย “ท่านอ๋อง คุณหนูใหญ่ตระกูลเฉินมามาสลบลงไปต่อหน้าประตูเรือนของพวกเรา ในยามค่ำ หม่อมฉันออกไปปิดประตูเรือน มองเห็นคนผู้หนึ่งที่นอนอยู่ตรงหน้าประตู เมื่อนำโคมไฟออกไปส่องดู ถึงได้รู้ว่าเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลเฉิน ก็เลยรีบไปเคาะประตูเพื่อนบ้านให้ชายหนุ่มแข็งแรงช่วยกันหามนางกลับมา” “เช่นนั้น ก่อนหน้านั้นเจ้าได้ยินเสียงอะไรแปลกประหลาดดังขึ้นบ้างหรือไม่?” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยถามอีกครั้ง เฉินหลิงหลงส่ายศีรษะ “ไม่ได้ยิน” หนี่หรงเอ่ย “ท่านอ๋อง สอบถามจากเพื่อนบ้านใกล้เคียงแล้ว ต่างก็บอกกันว่าไม่ได้ยินเสียงอะไร” นี่ก็เป็นการพิสูจน์ความจริงได้ว่า หลิวหลิ่วไม่เคยร้องขอความช่วยเหลือ กระทั่งไม่ส่งเสียงออกมาก่อน เช่นนั้นก็คือถูกคนทำให้เป็นลมสลบไป ที่ให้เฉินหลิงหลงมานั้น มู่หรงเจี๋ยต้องการจะมองว่านางโกหกหรือไม่ เห็นได้ชัดว่าไม่ เมื่อไล่เ
Read more

บทที่ 814

“นี่หมายความว่าตระกูลเซียวจะเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วหรือ?” จื่ออันเอ่ยถาม ใบหน้าของมู่หรงเจี๋ยดูมืดมน “ตำแหน่งของตระกูลเซียวในตอนนี้ก็คือยืนอยู่ข้างข้า หากว่าข้าคาดการณ์ไม่ผิดแล้วล่ะก็ จุดประสงค์ที่ทำร้ายหลิวหลิ่วก็คือข้า” “ที่ท่านสงสัยเอาไว้คือใคร?” จื่ออันรู้สึกว่าเอ่ยถามเช่นนี้ออกจะโหดร้ายจนเกินไป ทางด้านของราชครูเหลียงคงจะไม่กล้าลงมือเป็นการชั่วคราว เพราะว่าฮองเอาถูกปลด เหลือก็เพียงแต่กุ้ยไท่เฟย มู่หรงเจี๋ยมองยังนาง “เจ้าคิดว่าอย่างไร?” จื่ออันกอดเขาเอาไว้เบา ๆ “ไม่ว่าจะเป็นใคร ตรวจสอบพบก็อย่าได้พยายามหนี” มู่หรงเจี๋ยนั้นไม่เหมือนกันกับนาง สำหรับเซี่ยหวายจุนนั้น นางหลงเหลือก็เพียงแต่ความรู้สึกของเจ้าของร่างเดิมเท่านั้น ทว่ามู่หรงเจี๋ยนั้นไม่ใช่ ตลอดเส้นทางจนเติบโตมานั้น เขาเต็มไปด้วยความรักที่มีต่อกุ้ยไท่เฟย เพราะฉะนั้น เขาจึงได้สร้างเรือนเอาไว้ริบทะเลสาบให้กับกุ้ยไท่เฟย ให้นางได้พักผ่อนยามบั้นปลายของชีวิต เพราะเขาคิดว่านี่เป็นสิ่งที่กุ้ยไท่เฟยคิดต้องการ ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้หลบหนี ทว่าอันที่จริงแล้วกำลังหลบหนีอยู่ตลอดเวลาโดยที่ไม่รู้ตัว เขาเมินเฉยต่อกุ้ยไท่เฟย ใช้เพียงควา
Read more

บทที่ 815

เพราะเหตุนี้ พวกเขาจึงได้ซ่อนตัวของเฉินหลิวหลิ่วเอาไว้ตรงมุมของทางเดิน รอเมื่อเฉินหลิงหลงกลับมาแล้วเข้าเรือนไปแล้ว ถึงได้ให้คนฟันหลิวหลิ่วเข้าหลังจากที่ฟันแล้ว เซี่ยหว่านเอ๋อก็กลับมาจากด้านนอกเรือน แล้วจงใจบอกกับเฉินหลิงหลงว่าลืมที่จะปิดประตู ให้นางออกไปปิดประตูเพราะเหตุนี้ เฉินหลิงหลงจึงไม่ได้โกหก ส่วนเหล่าไท่จวินในตอนนั้นเป็นเพราะว่าเป็นกังวลกับหลิวหลิ่ว เพราะฉะนั้นจึงมองเพียงเฉินหลิงหลง นางคิดว่าหากเรื่องนี้เป็นพวกนางสองแม่ลูกที่เป็นคนทำ เฉินหลิงหลงจะต้องเป็นคนบงการหลังจากที่ได้ยินคำตอบของเฉินหลิงหลงอย่างไร้ข้อบกพร่อง อีกทั้งพวกนางสองแม่ลูกเองก็ไม่มีทางทำร้ายหลิวหลิ่วได้ ถึงได้จัดการพวกนางแม่ลูกออกไปให้อยู่ด้านนอกและเพราะการจัดการนี้ ทำให้มู่หรงเจี๋ยและหูฮวนสี่ตัดสินใจผิดพลาดไปหนี่หรงนำคนออกไปตรวจสอบต่อไป สอบถามจากคนเฝ้ายามในคืนนั้น บอกว่ามองเห็นรถของอ๋องหนานหวายเข้าเมืองมา และก็เป็นถนนทางตะวันออกที่หลิวหลิ่วเกิดเรื่องขึ้นพอดิบพอดีมู่หรงเจี๋ยได้ตรวจสอบข้อเท็จจริงกับทางด้านของประตูเมือง เป็นในตอนที่อ๋องหนานหวายกลับเมืองหลวงมาจริง ๆ โดยที่ไม่มีข่าวคราวใด เพียงแต่นำคนกลับเม
Read more

บทที่ 816

คนผู้นั้นลุกขึ้นยืน ใบหน้าซีดขาว ประสานมือขึ้น “ขออภัยด้วย รบกวนแล้ว” เมื่อเอ่ยจบ ก็หยิบตั๋วเงินปลอมแล้วโยนออกไป นำคนเดินหามกล่องเปล่าออกไป ชาวบ้านต่างนิยมตั๋วเงิน ต่างก็มีอำนาจตามแต่ละท้องถิ่น เพราะฉะนั้น คนผู้นี้เองก็ไม่กล้าที่จะสร้างความลำบาก และก็หาได้สงสัย คงจะไม่มีทางที่ผู้อื่นจะเตรียมตั๋วเงินปลอมเอาไว้รออยู่ที่นี้ได้ หูฮวนสี่นำเรื่องนี้บอกแก่มู่หรงเจี๋ย มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมา “ลำบากแล้ว” “ไม่ลำบากอันใด เพียงแต่เสียเงินเท่านั้น” หูฮวนสี่ยิ้มเอ่ยออกมา “กลับเป็นทางด้านของท่านโหวเหลียง อ๋องหนานหวายอาจจะไปสร้างปัญหาให้กับเขา เจ้าส่งข่าวให้กับเขาเสียหน่อยเถิด” มู่หรงเจี๋ยเอ่ย “แจ้งไปแล้ว ท่านโหวไม่ได้เกรงกลัว เพราะว่าในตอนที่ส่งมอบตั๋วเงินกันนั้นได้ผ่านการตรวจสอบแล้ว เป็นของแท้อย่างไม่ต้องสงสัย “ทางด้านของท่านโหว...” เดิมทีมู่หรงเจี๋ยต้องการจะสอบถามว่าเขาปิดปากแน่นหรือไม่ ทว่าเมื่อคิดว่าเรื่องนี้ยังไม่กลัวจะถูกตรวจสอบ อ๋องหนานหวายคงไม่กล้าที่จะก่อความวุ่นวายมากนัก “ท่านอ๋องวางใจ ท่านโหวในตอนนี้เป็นเพียงแค่คนทำการค้า” หูฮวนสี่เชื่อใจท่านโหวเหลียงอย่างมาก ในการทำการค้า สาม
Read more

บทที่ 817

เมื่ออ๋องหนานหวายกลับจากวังหลวง กุ้ยไท่เฟยก็ระบายอารมณ์โกรธเกรี้ยวออกมาเสียยกใหญ่ อ๋องหนานหวายจึงได้สั่งคนให้รีบติดต่อไปหาท่านโหวเหลียง ท่านโหวเหลียงเอ่ยออกมาด้วยความโมโห บอกว่าในตอนที่มอบตั๋วเงินให้นั้นก็มีการตรวจสอบกันแล้ว เมื่ออ๋องหนานหวายไม่อาจติดตามได้จากทางด้านท่านโหวเหลียง สุดท้ายจึงคาดว่าหูฮวนสี่จะต้องเล่นลูกไม้อะไรทว่าคงไม่อาจไปไล่ตามจากหูฮวนสี่ได้ ทางนั้นจะต้องทำลายหลักฐานทิ้งไปเสียแล้ว จะหลงเหลือเอาไว้ได้อย่างไรท้ายที่สุดแล้ว ขาดทุนคราวนี้คงไม่อาจเอ่ยออกไปได้แต่ทว่าจะต้องจ่ายเงินชดเชย เงินสองหมื่นตำลึง กุ้ยไท่เฟยจะต้องนำมันออกมาใหม่อีกครั้งหลายปีมานี้กุ้ยไท่เฟยไม่หยุดที่จะเอาชนะเหนือเหล่าขุนนาง ซื้อตัวคนที่มีวรยุทธ์เพื่อออกไปทำงานให้กับนาง เดิมทีจึงไม่มีเงินทองหลงเหลืออยู่มากสักเท่าไหร่อ๋องหนานหวายหลายปีมานี้อยู่ทางใต้ของแคว้น ถึงแม้ว่าจะมีเงินอยู่ไม่น้อย แต่ทว่าเหล่าทหาร อาหาร เสื้อผ้า และอาวุธล้วนใช้เงินเป็นจำนวนมาก เขาใช้หมดไปนานแล้ว จะไปมีเงินหลงเหลืออยู่อีกที่ใดกัน?เมื่อกุ้ยไท่เฟยทำอะไรไม่ได้แล้ว จึงจำต้องขายเครื่องประดับและของเก่าเพื่อให้เพียงพอต่อพ่อค้า
Read more

บทที่ 818

รัชทายาทถึงกลับตกตะลึง แล้วจึงเอ่ยออกมา “เรื่องที่หลิวหลิ่วถูกฟันบาดเจ็บนั้น ข้าเองก็พอได้ยินมาบ้าง”เขาเย้ยหยันออกมา “ข้ารู้แล้ว เป็นเพราะว่าข้าชอบก่อเรื่องวุ่นวาย ฉะนั้นจึงได้กล่าวโทษร้ายแรงมายังข้า เฉินไท่จวิน ข้าขอถามท่านสักประโยคหนึ่ง ท่านกล่าวโทษว่าข้าทำร้ายเฉินหลิวหลิ่ว มีพยานบุคคลอย่างนั้นหรือ? หากว่าไม่มีพยาน แล้วใส่ร้ายรัชทายาทของราชวงศ์ ท่านควรมีโทษใดกัน!”หากว่าเป็นผู้อื่น ก็อาจจะถูกความแข็งกร้าวของเขาที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ทำให้ตื่นตกใจเข้า ทว่าเฉินไท่จวินไม่มีทาง เฉินไท่จวินถึงแม้ว่าจะอยู่ในความโกรธเกรี้ยว แต่ก็ยังคงมีความสังเกตการณ์ที่เฉียบคมอยู่ นางเอ่ยเย้ยหยันออกมา “รัชทายาทรับตัวหลิวหลิ่วนั่งรถม้าไปด้วย ทว่าหลิวหลิ่วลงจากรถม้ายังไม่ทันห่างไปสามก้าวก็สลบไป ต่อให้รัชทายาทที่อยู่ในรถม้าจะมองไม่เห็น คนขับรถม้าเองก็ควรจะมองเห็น ทว่ารัชทายาทยังจะจากไปเช่นนี้หรือ? ฝ่าบาท ท่านคิดว่าในตอนนั้นจะไม่มีคนมองเห็นจริงหรือ? หลังจากที่หลิวหลิ่วสลบไป คนของรัชทายาทก็รีบลากนางขึ้นรถม้า”สีหน้าของรัชทายาททันใดนั้นก็เกิดความตื่นตระหนกขึ้นมา เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าในตอนนั้นไม่มีคนมองเห
Read more

บทที่ 819

รัชทายาทคราวนี้กระทำการเพียงลำพังคนเดียวโดยที่ไม่ได้รับการสนับสนุนจากฮองเฮาหรือราชครู อีกทั้งยังกระทำการเพียงลำพังอีกครั้ง หลังจากที่เขาสารภาพเรื่องนี้ออกไป ในใจก็ไม่มีความคิดใด มีเพียงร้องขอให้หวงไท่โฮ่วไว้ชีวิตเขา ร้องขอให้หวงไท่โฮ่วอย่าได้ป่าวประกาศเรื่องนี้ออกไปหวงไท่โฮ่วมองยังเขาด้วยความโกรธเกลียด ตนเองเป็นถึงรัชทายาทร้องไห้ฟูมฟายขอชีวิต แต่กลับไม่ยอมรับผิด แม้แต่คำพูดสูงส่งของราชนิกูลก็ยังเอ่ยออกมาไม่ได้ ช่างเป็นเศษสวะ เศษสวะโดยแท้“แม้แต่จะต้องรู้ว่าควรจะทำตัวอย่างไร เจ้าก็ยังทำไม่ได้ ตำแหน่งรัชทายาทนี้ เจ้ามีคุณธรรม มีความสามารถพอหรือ? ขุนเขาของบรรพบุรุษ จะมอบไว้ในมือเจ้าได้อย่างไร?” หวงไท่โฮ่วเอ่ยออกมาอย่างเจ็บปวดใจ“หลานไม่กล้าแล้ว หลานขอร้อง ได้โปรดอย่าแจ้งแก่เสด็จลุง และอย่าได้แจ้งแก่ราชครู” รัชทายาทร้องไห้ฟูมฟายออกมาหวงไท่โฮ่วโกรธเกลียดเสียจนต้องตบโต๊ะออกไป นางลุกขึ้นมาเพียงชั่วครู่ก็หน้ามืด ซุนกงกงรีนร้อนเข้ามาประคองนาง “ไท่โฮ่วทรงพระทัยเย็นลงก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”หวงไท่โฮ่วนั่งลงช้า ๆ ทันใดนั้นในใจก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา ไม่ได้การแล้ว รัชทายาทองค์นี้ไม่ได้การแล้ว ต
Read more

บทที่ 820

หวงไท่โฮ่วมองไปยังองค์จักรพรรดิที่ทรงพิโรธ หัวใจราวกับถูกมีดทิ่มแทง นางนั่งลงบนเตียง กุมมือองค์จักรพรรดิเอาไว้ “ลูกแม่ แม่ยังอยู่ จะต้องอดทนเอาไว้”องค์จักรพรรดิลืมตาขึ้นมา พยายามที่จะมองไปยังหวงไท่โฮ่ว เขาถอนหายใจออกมา“เสด็จแม่ ข้าเกรงว่าจะไร้ประโยชน์…”“อย่าพูดจาเหลวไหล อย่าได้พูดจาเหลวไหล” ในใจของหวงไท่โฮ่วเกิดความเศร้าสลดขึ้นมา ร้องไห้ไปพลางตรัสไป “เจ้าจะยินยอมให้พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนเข้าวังมาดูอาการป่วยของเจ้าหรือไม่? หากว่าเจ้ายินยอม ข้าจะออกพระราชเสาวนีย์เดี๋ยวนี้”“ไม่…” หน้าอกขององค์จักรพรรดิส่งเสียงครวญดังออกมา หายใจราวกับสูบลมเข้าไป กระทั่งราวกับว่าแทบจะทำให้ไม่อาจจับเส้นเสียงได้ลู่กงกงและเปากงกงที่คอยรับใช้อยู่ด้านหน้าคุกเข่าลงพร้อมกัน “องค์จักพรรดิ ทักษะการแพทย์ของพระชายาสูงส่ง ไม่สู้เชิญนางเข้าวังมาวินิจฉัยอาการให้พระองค์เถิดพ่ะย่ะค่ะ”“ไม่…” องค์จักรพรรดิยังคงปฏิเสธต่อไป คราวนี้ยิ่งหอบหายใจหนักกว่าเก่า สีหน้ากลายเป็นสีดำแดง ราวจะขาดลมหายใจอย่างไรอย่างนั้นเรือนพักชาวบ้านถนนเมืองตะวันออกในเมืองหลวงเซี่ยหว่านเอ๋อเช่าเรือนพักอยู่ที่นี่ เงินหนึ่งร้อยตำลึงนั่นใ
Read more
PREV
1
...
8081828384
...
117
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status