All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 31 - Chapter 40

เหล่าเสนาบดีล้วนหวาดกลัวฮองเฮา มู่หรงเจี๋ยต้องการให้องค์จักรพรรดินีมีผู้ช่วยเหลือเธออยู่ข้างหลัง เขาจึงพูดกับองค์จักรพรรดินีว่า องค์จักรพรรดิเหลียงได้รับยาพิษ และต้องพึ่งพาเธอในการรักษาตัวเมื่อฮองเฮาได้ยินคำพูดของมู่หรงเจี๋ยก็ถามกลับด้วยความประหลาดใจว่า “ยาพิษ? ได้รับยาพิษอย่างไร? พิษร้ายแรงหรือไม่?”ฮองเฮาถามออกไปโดยที่เธอไม่ห่วงชีวิตของเธอเลยสักนิดเดียว เธอสนใจเพียงแค่ยาพิษร้ายแรงหรือไม่ และเธอจะสามารถรักษาอาการขององค์จักรพรรดิเหลียงได้หรือไม่เท่านั้นเซี่ยจื่ออานก้มศีรษะลงรับสั่งและตอบกลับว่า “เพื่อตอบแทนฮองเฮา ชีวิตหม่อมฉันไม่สำคัญหม่อมฉันเต็มใจรับใช้พระองค์เพคะ”ฮองเฮาต้องการถามท่านยายของเธอ เพราะตอนนี้เธออยากรู้อาการขององค์จักรพรรดิเหลียง มากยิ่งกว่าสิ่งใด แต่เธอต้องกล้ำกลืนคำถามของเธอเอาไว้เซี่ยจื่ออานบอกสภาพการขององค์จักรพรรดิเหลียง และตอบคำถามของท่านมู่หรงเจี๋ยว่า “องค์จักรพรรดิเหลียง มีอาการปอดอักเสบจากการกำเริบของโรคลมบ้าหมูที่สามารถเกิดขึ้นโดยง่ายเพคะ ตอนนี้ยังหาวิธีการรักษาไม่ได้ จึงทำให้เกิดน้ำลายและเลือดในกระเพาะอาหาร จึงทำให้กระเพาะอาหารเป็นกรดไหลย้อนเข้าหลอดลม แ

จื่ออานตอบกลับว่า “ไม่ดีกว่า ข้าขอบคุณแม่นมมาก วันนี้ข้ายังไม่ได้กินอะไรเลย ถ้าข้ากินมากเกินไปในคราวเดียว มันจะไม่ดี ข้ากินเท่านี้เพียงพอแล้วล่ะ”“ถ้าอย่างนั้นก็ได้เจ้าค่ะคุณหนู!” นางข้าหลวงหยางจึงสั่งให้คนมานำติ่มซำออกไป และสั่งให้คนชงชาเข้ามา จากนั้นเธอก็ออกไปรอข้างนอกวังคอยปรนนิบัติรับใช้อยู่ห่าง ๆมู่หรงเจี๋ยมองดูแววตาของจื่ออานอีกครั้งหนึ่ง เขาก็พบกับความมหัศจรรย์ เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีความสามารถที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ นางข้าหลวงหยางคนนี้อยู่ปรนนิบัติรับใช้ฮองเฮามานานนับปี นางคุ้นเคยกับชีวิตในวังหลวงแห่งนี้เป็นอย่างดี แต่เธอใช้เวลาเพียงครึ่งวันก็สามารถให้นางข้าหลวงคนนี้มาอยู่ข้าง ๆ เธอได้ แม้ว่าคนอื่น ๆ จะใช้เวลาครุ่นคิดกันกี่ปีก็ยังไม่สามารถหาวิธีให้เธอมาอยู่ข้างกายเช่นนี้ได้หลังจากที่จื่ออานทานอาหารเสร็จแล้ว เธอก็หันไปถามหยวนพ่านว่า “นายท่าน ข้าอยากรู้สถานการณ์อาการกำเริบขององค์จักรพรรดิเหลียงทั้งสองครั้งเจ้าค่ะ”หยวนพ่านพยักหน้ารับ เขาเล่าเหตุการณ์อาการกำเริบขององค์จักรพรรดิเหลียงตั้งแต่แรกเริ่มจนสิ้นสุดให้เธอฟัง ตั้งแต่ช่วงเวลาการรักษาตลอดจนการค้นพบสาเหตุของโรค และผลข้างเค

องค์จักรพรรดิเหลียงถูกย้ายไปที่วังฉางเชิง เมื่อเขาถูกย้ายไปที่นั่น ฮองเฮาก็รีบให้จื่ออานตามไปที่นั่นทันทีเธอจ้องไปที่จื่ออานด้วยสีหน้าเคร่งขรึม และพูดอย่างเฉียบขาดว่า “เหล่าขุนนางไม่รู้ถึงความคิดและแผนการของเจ้าว่าเป็นอย่างไร ทั้งการพูดโน้มน้าวท่านอ๋อง ทำให้ท่านอ๋องตัดสินใจอย่างแน่วแน่ได้อย่างไร เหล่าขุนนางล้วนแต่ไม่เห็นด้วย แต่ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ได้ตัดสินใจเรื่องนี้แล้ว เหล่าขุนนางจึงร่วมมือด้วย ถ้าที่นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับองค์จักรพรรดิเหลียง เหล่าขุนนางทั้งหมดจะตัดหัวของเจ้าเสีย”จื่ออานไม่ได้คาดหวังให้ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ใช้อำนาจในการสั่งการเช่นนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะมีอำนาจมากกว่าฮองเฮา และเพราะเหตุนี้จึงทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจ ซึ่งเป็นสัญญาณที่ไม่ดีเรื่องนี้ต้องระมัดระวังและละเอียดรอบคอบอย่างมาก มิฉะนั้นจะสามารถรักษาหัวนี้ไว้ได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับเรื่องนี้และอาจจะมีเรื่องอื่น ๆ อีกเธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่ฮองเฮาและพูดว่า “ทูลฮองเฮาเพคะ หม่อมฉันไม่มีความคิดหรือเจตนาที่เห็นแก่ตัวใด ๆ เลยเพคะ จากหัวใจของผู้รักษา บนแผ่นดินที่อยู่เย็นเป็นสุขเช่นนี้ ไม่อาจพูดได้ว่าตอนนี้หม

หลังจากที่จื่ออานทำเสร็จหมดทุกอย่างแล้ว อ๋องเหลียงก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา ยังคงหายใจเร็วเช่นเดิม แม้กระทั่งเสียงดังจากทรวงอกก็ยังเหมือนเดิมมองด้วยตาเปล่า อ๋องเหลียงดูไม่ได้ดีขึ้นเลยกระทั่งหมอหลวงบางคนถึงกับตั้งคำถาม ว่าพระอาการที่ทรงหายใจลำบากเช่นนี้ การตรึงพระศอเอาไว้จะยิ่งทำให้พระอาการหนักขึ้นหรือไม่?เมื่อหมอหลวงถาม ฮองเฮาก็มองดูจื่ออานด้วยดวงตาที่เย็นชา จื่ออานนั่งยองลงที่ด้านหน้าเตียงและตรวจดูพระอาการบาดเจ็บที่ขาของอ๋องเหลียงอย่างเงียบ ๆ ยิ่งไปกว่านั้น นางถือโอกาสตรวจแผลเก่าของพระองค์ด้วย และได้เหลือบมองฮองเฮาผ่านทางหางตา จื่ออานรับรู้ถึงสายตาอันเย็นชาที่พระนางมองมายังนางได้ รู้สึกเป็นกังวลจึงถอนหายใจเบา ๆ นางทำได้เพียงละทิ้งปัจจัยภายนอกที่จะส่งผลกระทบ ตั้งสมาธิทำเรื่องที่นางจะต้องทำก็พอคนในวังต้มยาแล้วนำขึ้นมา หมอหลวงส่งให้จื่ออานดื่มล้างพิษก่อน นางดื่มเข้าไปโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยเมื่อครู่นี้ตอนที่นางอาบน้ำได้ฝังเข็มให้ตัวเอง จึงได้รวบรวมพละกำลังมาบ้างแล้ว หากแต่ตอนนี้เวลามันผ่านไปอย่างเชื่องช้า นางรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน ความเจ็บปวดและพิษในร่างกายทั้งหมดทำให้นางจำเป็นต้องใช

มู่หรงเจี๋ยที่ได้ยินคำพูดของกุ้ยไท่เฟยก็ได้อธิบาย "เสด็จแม่ เซี่ยจื่ออานผู้นี้รู้ทักษะการฝังเข็ม นางเชี่ยวชาญมาก อาซินเพิ่งจะสลบไป โชคดีที่นางเข้าวังมาจะช่วยทำให้ฟื้น ลูกคิดว่าทักษะทางการแพทย์ของนางนั้น..."เสียงไอของหวงไท่โฮ่วขัดจังหวะการพูดของมู่หรงเจี๋ย กุ้ยไท่เฟยกล่าวเสียงเข้มทันที “ไร้สาระ ทักษะทางการแพทย์ของสตรีนางหนึ่งจะยอดเยี่ยมกว่าของหมอหลวงได้อย่างไร? ไม่ต้องวุ่นวายแล้ว รีบส่งคนกลับไป อย่าปล่อยให้ตากลมอยู่ที่นี่”จื่ออานเข้าใจได้ในทันทีว่า กุ้ยไท่เฟยไม่ได้ตำหนิผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ แต่นางกำลังปกป้องเขาอยู่ คนที่ไม่พอใจกับการย้ายองค์จักรพรรดิเหลียงมาที่นี่ก็คือ หวงไท่โฮ่ว นางไม่ยินยอมให้สตรีนางหนึ่งมาถวายการรักษาองค์จักรพรรดิเหลียง คิดว่าทักษะทางการแพทย์ของจื่ออานสู้หมอหลวงไม่ได้กุ้ยไท่เฟยกังวลว่าบุตรชายของนางจะทำให้หวงไท่โฮ่วขุ่นเคืองพระทัย ดังนั้นจึงใช้ฐานะความเป็นแม่บังคับให้เขาส่งตัวองค์จักรพรรดิเหลียงกลับไป เพื่อหลีกเลี่ยงผลที่ตามมาจื่ออานประเมินความซับซ้อนของสถานการณ์ในวังต่ำไปจริง ๆ ตอนแรกนางคิดว่าตราบใดที่ฮองเฮารับปากให้นางถวายการรักษาองค์จักรพรรดิเหลีย