เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 31
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 32
จื่ออานรู้สึกมึนงงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงตอบกลับฮองเฮาว่า “บรรเทาอาการหายใจลำบากด้วยยาต้มหรือเพคะ แม้ว่าจะช่วยบรรเทาอาการได้แต่ก็ทำได้ช้ามาก อีกทั้งวิธีนี้เราไม่สามารถล่วงรู้ได้ว่าเหตุใดจะเกิดขึ้นเพคะ” ฮองเฮาโบกมือไปมา และตอบกลับอย่างแข็งกร้าวว่า “จงทำตามแบบแผนของวังหลวง”จื่ออานเหลือบมองไปทางมู่หรงเจี๋ย มู่หรงเจี๋ยจึงเหลือบมองไปทางฮองเฮา เพื่อบอกเป็นนัยว่าต้องการจะปรึกษาหารือด้วยฮองเฮาก้าวเดินออกมาข้างหน้าและพูดอย่างเฉียบขาดว่า “ท่านอ๋อง ท่านไม่จำเป็นต้องกล่าวคำใดอีก นี่เป็นความปรารถนาจากเปิ่นกงอย่างเด็ดขาดแล้วว่า มิอาจให้ทำการรักษาด้วยการฝังเข็มได้อีกครั้ง”“ฮองเฮา ทำไมท่านจึงรู้สึกกังวลใจนัก? อาซินอาการดีขึ้นเพราะเซี่ยจื่ออานทำการฝังเข็มให้มิใช่หรือ”“มันไม่เหมือนกัน!” หัวใจของฮองเฮารู้สึกถึงความเจ็บปวดทรมานที่ยากจะกำจัดออกไปได้ แท้จริงแล้วเธอเชื่อมั่นในความชำนาญทางการแพทย์ของเซี่ยจื่ออาน แต่เธอกลัวที่จะสูญเสียลูกชายของเธอไป และเธอไม่อยากเสี่ยงกับภัยอันตรายใดอีกมู่หรงเจี๋ยกำลังจะพูดต่อ ทันใดนั้นฮองเฮาก็หมุนตัวกลับมาและพูดว่า “นำรูปประคำมา ข้าจะอยู่ที่นี่เพื่อติดตามการรักษาลู
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 33
จื่ออานตอบกลับว่า “ไม่ดีกว่า ข้าขอบคุณแม่นมมาก วันนี้ข้ายังไม่ได้กินอะไรเลย ถ้าข้ากินมากเกินไปในคราวเดียว มันจะไม่ดี ข้ากินเท่านี้เพียงพอแล้วล่ะ”“ถ้าอย่างนั้นก็ได้เจ้าค่ะคุณหนู!” นางข้าหลวงหยางจึงสั่งให้คนมานำติ่มซำออกไป และสั่งให้คนชงชาเข้ามา จากนั้นเธอก็ออกไปรอข้างนอกวังคอยปรนนิบัติรับใช้อยู่ห่าง ๆมู่หรงเจี๋ยมองดูแววตาของจื่ออานอีกครั้งหนึ่ง เขาก็พบกับความมหัศจรรย์ เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีความสามารถที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ นางข้าหลวงหยางคนนี้อยู่ปรนนิบัติรับใช้ฮองเฮามานานนับปี นางคุ้นเคยกับชีวิตในวังหลวงแห่งนี้เป็นอย่างดี แต่เธอใช้เวลาเพียงครึ่งวันก็สามารถให้นางข้าหลวงคนนี้มาอยู่ข้าง ๆ เธอได้ แม้ว่าคนอื่น ๆ จะใช้เวลาครุ่นคิดกันกี่ปีก็ยังไม่สามารถหาวิธีให้เธอมาอยู่ข้างกายเช่นนี้ได้หลังจากที่จื่ออานทานอาหารเสร็จแล้ว เธอก็หันไปถามหยวนพ่านว่า “นายท่าน ข้าอยากรู้สถานการณ์อาการกำเริบขององค์จักรพรรดิเหลียงทั้งสองครั้งเจ้าค่ะ”หยวนพ่านพยักหน้ารับ เขาเล่าเหตุการณ์อาการกำเริบขององค์จักรพรรดิเหลียงตั้งแต่แรกเริ่มจนสิ้นสุดให้เธอฟัง ตั้งแต่ช่วงเวลาการรักษาตลอดจนการค้นพบสาเหตุของโรค และผลข้างเค
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 34
มู่หรงเจี๋ยตอบว่า “ต้นไทรอย่างนั้นเหรอ? ที่วังฉางเชิงมีอายุมาอย่างยาวนาน และยังคงมีสวนที่อุดมสมบูรณ์เต็มไปด้วยต้นไทรอยู่ใกล้แหล่งน้ำจำนวนมาก”จื่ออานได้ยินดังนั้นก็รู้สึกดีใจมาก “จริงเหรอเพคะ? ที่นั่นดีมาก ๆ เพคะ ข้าอยากให้ท่านอ๋องช่วยพูดเกลี้ยกล่อมฮองเฮา ให้เคลื่อนย้ายฝ่าบาทองค์จักรพรรดิเหลียง ไปที่วังฉางเชิง และอาศัยเพียงแค่ชั่วคราวเพคะ นอกจากนี้ข้าอยากให้ที่ป่าต้นไทรตรงข้างแม่น้ำมีเตียงหนึ่งเตียง เพื่อให้องค์จักรพรรดิเหลียงได้นอนที่นั่นด้วยเพคะ”“เพราะเหตุใด?” มู่หรงเจี๋ยไม่รู้ว่าควรเชื่อหรือไม่เชื่อนางดี และรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ก่อนที่พบนางแผนการรักษาของนางน่าเชื่อถือมาก แต่ตอนนี้ทั้งการแยกอากาศ ทั้งการเคลื่อนย้ายไปที่ป่าต้นไทรขนาดใหญ่ นี่ไม่ใช่การรักษาและนี่เป็นการทรมานให้รู้สึกเจ็บปวดมากกว่าจื่ออานรู้สึกกังวลและร้อนใจเล็กน้อย ในยุคปัจจุบันไม่ว่าเธอจะตัดสินใจใช้แผนรักษาแบบใด จะไม่มีใครถามเหตุผลกับเธอ เพราะเธอคือ ความเชื่อมั่นของแผนการรักษานั้นเองแต่ที่นี่ เธอกลับดูต่ำต้อยด้อยค่าราวกับฝุ่นละออง เมื่อเธอตัดสินใจจะทำอะไร เธอจำเป็นต้องอธิบายเหตุผลให้กับคนใหญ่คนโตฟังทั้งหมด ซึ่ง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 35
องค์จักรพรรดิเหลียงถูกย้ายไปที่วังฉางเชิง เมื่อเขาถูกย้ายไปที่นั่น ฮองเฮาก็รีบให้จื่ออานตามไปที่นั่นทันทีเธอจ้องไปที่จื่ออานด้วยสีหน้าเคร่งขรึม และพูดอย่างเฉียบขาดว่า “เหล่าขุนนางไม่รู้ถึงความคิดและแผนการของเจ้าว่าเป็นอย่างไร ทั้งการพูดโน้มน้าวท่านอ๋อง ทำให้ท่านอ๋องตัดสินใจอย่างแน่วแน่ได้อย่างไร เหล่าขุนนางล้วนแต่ไม่เห็นด้วย แต่ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ได้ตัดสินใจเรื่องนี้แล้ว เหล่าขุนนางจึงร่วมมือด้วย ถ้าที่นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับองค์จักรพรรดิเหลียง เหล่าขุนนางทั้งหมดจะตัดหัวของเจ้าเสีย”จื่ออานไม่ได้คาดหวังให้ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ใช้อำนาจในการสั่งการเช่นนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะมีอำนาจมากกว่าฮองเฮา และเพราะเหตุนี้จึงทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจ ซึ่งเป็นสัญญาณที่ไม่ดีเรื่องนี้ต้องระมัดระวังและละเอียดรอบคอบอย่างมาก มิฉะนั้นจะสามารถรักษาหัวนี้ไว้ได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับเรื่องนี้และอาจจะมีเรื่องอื่น ๆ อีกเธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่ฮองเฮาและพูดว่า “ทูลฮองเฮาเพคะ หม่อมฉันไม่มีความคิดหรือเจตนาที่เห็นแก่ตัวใด ๆ เลยเพคะ จากหัวใจของผู้รักษา บนแผ่นดินที่อยู่เย็นเป็นสุขเช่นนี้ ไม่อาจพูดได้ว่าตอนนี้หม
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 36
แม่นมกล่าวเสียงค่อย "อยู่ในวังแห่งนี้ พยายามอย่างดีที่สุดก็ไร้ประโยชน์ พัฒนาตนเองแล้วก็ไร้ประโยชน์ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือผลลัพธ์ หากผลที่ได้ไม่เป็นที่น่าพอใจ แม้ว่าเจ้าจะขยันพัฒนาตนเองมากเพียงใดก็ไม่มีใครสนใจเจ้าอยู่ดี"จื่ออันกล่าวอย่างแผ่วเบา "ขอบคุณแม่นมที่ชี้แนะ"แม่นมยังอยากจะพูดอะไรต่ออีก แต่พอจะพูด ก็ต้องยับยั้งชั่งใจไว้ บางเรื่องยังพูดในตอนนี้ไม่ได้จื่ออานที่เห็นท่าทางของแม่นมหยางผ่านทางกระจก ในใจนางรู้ดีว่าแท้ที่จริงแล้วทุกคนไม่มั่นใจในตัวนาง รวมถึงผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิด้วย เขารู้ว่าหมอหลวงหมดหนทางรักษาแล้ว ก็เลยทำทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาสามารถจะทำได้อย่างสุดกำลังจื่ออานไม่ได้รู้สึกกดดันอะไรเลย นางพยายามทำสมองให้ปลอดโปร่งโล่งที่สุด ถวายการรักษาองค์จักรพรรดิเหลียงด้วยจิตวิญญาณของแพทย์ต้องทำแบบนี้เท่านั้น ถึงจะสามารถตัดสินใจได้อย่างแม่นยำที่สุดผมของนางไม่สามารถเช็ดให้แห้งสนิทได้ ยังคงเปียกอยู่บ้างเล็กน้อย เพราะเป็นเวลารีบเร่ง แม่นมหยางจึงเกล้าผมเป็นมวยหลวม ๆ เพื่อไล่น้ำออกจากผมอย่างเป็นธรรมชาติเมื่อมาถึงพระตำหนักฉางเชิง นางสูดอากาศเข้าไปในครั้งแรก และเห็นทุกส
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 37
หลังจากที่จื่ออานทำเสร็จหมดทุกอย่างแล้ว อ๋องเหลียงก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา ยังคงหายใจเร็วเช่นเดิม แม้กระทั่งเสียงดังจากทรวงอกก็ยังเหมือนเดิมมองด้วยตาเปล่า อ๋องเหลียงดูไม่ได้ดีขึ้นเลยกระทั่งหมอหลวงบางคนถึงกับตั้งคำถาม ว่าพระอาการที่ทรงหายใจลำบากเช่นนี้ การตรึงพระศอเอาไว้จะยิ่งทำให้พระอาการหนักขึ้นหรือไม่?เมื่อหมอหลวงถาม ฮองเฮาก็มองดูจื่ออานด้วยดวงตาที่เย็นชา จื่ออานนั่งยองลงที่ด้านหน้าเตียงและตรวจดูพระอาการบาดเจ็บที่ขาของอ๋องเหลียงอย่างเงียบ ๆ ยิ่งไปกว่านั้น นางถือโอกาสตรวจแผลเก่าของพระองค์ด้วย และได้เหลือบมองฮองเฮาผ่านทางหางตา จื่ออานรับรู้ถึงสายตาอันเย็นชาที่พระนางมองมายังนางได้ รู้สึกเป็นกังวลจึงถอนหายใจเบา ๆ นางทำได้เพียงละทิ้งปัจจัยภายนอกที่จะส่งผลกระทบ ตั้งสมาธิทำเรื่องที่นางจะต้องทำก็พอคนในวังต้มยาแล้วนำขึ้นมา หมอหลวงส่งให้จื่ออานดื่มล้างพิษก่อน นางดื่มเข้าไปโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยเมื่อครู่นี้ตอนที่นางอาบน้ำได้ฝังเข็มให้ตัวเอง จึงได้รวบรวมพละกำลังมาบ้างแล้ว หากแต่ตอนนี้เวลามันผ่านไปอย่างเชื่องช้า นางรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน ความเจ็บปวดและพิษในร่างกายทั้งหมดทำให้นางจำเป็นต้องใช
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 38
หวงไท่โฮ่วขมวดคื้ว "เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้กับอาซิน เหตุใดถึงไม่มีใครไปรายงานข้า?"ฮองเฮาอธิบาย "เสด็จแม่เพคะ หม่อมฉันเพียงแค่เกรงว่าจะทำให้พระองค์ทรงตื่นตระหนก และจะทรงเป็นกังวลนะเพคะ""อาการหนักถึงเพียงนี้ ข้าจะไม่กังวลได้อย่างไร?" ไทเฮาเดินไปอย่างรวดเร็ว และเดินขึ้นบันได ไม่ได้มองจื่ออานที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น เปิดเสื่อเย็นแล้วเดินเข้าไปเมื่อเห็นหลานชายที่ไร้ซึ่งชีวิตชีวา หวงไท่โฮ่วก็หลั่งน้ำตา “ไหนว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี แล้วกลายเป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร? เมื่อครู่ข้าได้ยินจากข้าหลวงรับใช้ที่เข้ามารายงาน บอกว่าเขารอดแล้ว นี่มันโรคอะไรกันแน่?"หยวนพ่านก้าวไปข้างหน้า “หม่อมฉันขอกราบบังคมทูลหวงไท่โฮ่ว ฝ่าบาททรงเป็นโรคลมชัก พระอาการกำเริบหนักมากพ่ะย่ะค่ะ!"หวงไท่โฮ่วโกรธจัด “บังอาจ เขาเป็นผู้สืบสายโลหิตของราชวงศ์ จะเป็นโรคร้ายนี้ได้อย่างไร วินิจฉัยผิดหรือเปล่า?”หยวนพ่านที่เห็นหวงไท่โฮ่วทรงพิโรธ ก็รีบคุกเข่าลง“หวงไท่โฮ่วโปรดระงับโทสะ หม่อมฉันกับหมอหลวงทุกคนได้ทำการวินิจฉัยร่วมกันแล้ว แน่ใจว่านี่คือ โรคลมชักพ่ะย่ะค่ะ”กุ้ยไท่เฟยเดินไปด้วยใบหน้าที่เย็นชา กวาดสายตามองไปรอบ ๆ และถามอย
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 39
มู่หรงเจี๋ยที่ได้ยินคำพูดของกุ้ยไท่เฟยก็ได้อธิบาย "เสด็จแม่ เซี่ยจื่ออานผู้นี้รู้ทักษะการฝังเข็ม นางเชี่ยวชาญมาก อาซินเพิ่งจะสลบไป โชคดีที่นางเข้าวังมาจะช่วยทำให้ฟื้น ลูกคิดว่าทักษะทางการแพทย์ของนางนั้น..."เสียงไอของหวงไท่โฮ่วขัดจังหวะการพูดของมู่หรงเจี๋ย กุ้ยไท่เฟยกล่าวเสียงเข้มทันที “ไร้สาระ ทักษะทางการแพทย์ของสตรีนางหนึ่งจะยอดเยี่ยมกว่าของหมอหลวงได้อย่างไร? ไม่ต้องวุ่นวายแล้ว รีบส่งคนกลับไป อย่าปล่อยให้ตากลมอยู่ที่นี่”จื่ออานเข้าใจได้ในทันทีว่า กุ้ยไท่เฟยไม่ได้ตำหนิผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ แต่นางกำลังปกป้องเขาอยู่ คนที่ไม่พอใจกับการย้ายองค์จักรพรรดิเหลียงมาที่นี่ก็คือ หวงไท่โฮ่ว นางไม่ยินยอมให้สตรีนางหนึ่งมาถวายการรักษาองค์จักรพรรดิเหลียง คิดว่าทักษะทางการแพทย์ของจื่ออานสู้หมอหลวงไม่ได้กุ้ยไท่เฟยกังวลว่าบุตรชายของนางจะทำให้หวงไท่โฮ่วขุ่นเคืองพระทัย ดังนั้นจึงใช้ฐานะความเป็นแม่บังคับให้เขาส่งตัวองค์จักรพรรดิเหลียงกลับไป เพื่อหลีกเลี่ยงผลที่ตามมาจื่ออานประเมินความซับซ้อนของสถานการณ์ในวังต่ำไปจริง ๆ ตอนแรกนางคิดว่าตราบใดที่ฮองเฮารับปากให้นางถวายการรักษาองค์จักรพรรดิเหลีย
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
