All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 351 - Chapter 360

มู่หรงเจี๋ยพอได้ยินที่นางพูด ก็คิดอยู่ครู่หนึ่ง คิ้วค่อย ๆ ขมวดเข้าหากัน "ข้าไม่รู้ว่าที่สอนเจ้าไปแบบนี้คือสิ่งที่ถูกหรือผิด การต่อสู้กันในจวนไม่เหมือนกับในราชวงศ์ แต่ข้าคิดว่ามันน่าจะเหมือน ๆ กัน ความประมาทเพียงเล็กน้อยถือเป็นภัยพิบัติอันร้ายแรง หากเจ้าผิดพลาดเพียงเล็กน้อย ชีวิตของเจ้าก็จะไม่เหลือ แต่หากข้าผิดพลาดเพียงน้อยนิด ก็จะสูญเสียแผ่นดินต้าโจว ดังนั้นข้าจึงต้องระมัดระวังทุกอย่างก้าว วางแผนอย่างรัดกุม ตอนนี้ที่ข้าบอกกับเจ้าก็เพราะ ยามนี้สถานการณ์ในราชสำนักตึงเครียดมาก ทุกวังวนและการสมคบคิดหรือแม้กระทั่งการลอบสังหาร ต่างพุ่งเป้ามาที่ข้าทั้งสิ้น ดังนั้นหากเจ้าไม่สามารถปกป้องดูแลตนเองได้หรือใจอ่อนเกินไป ข้าก็ต้องมาห่วงหน้าพะวงหลังด้วยเรื่องของเจ้าอีก"นี่เป็นครั้งแรกที่จื่ออันได้ยินเขาพูดอย่างเป็นทางการและจริงจังกับนาง ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยพูดเรื่องพวกนี้เลยนางกล่าวเสียงค่อย"หม่อมฉันเข้าใจแล้วเพคะ"เมื่อเห็นใบหน้าของเขาคลายความตึงเครียดแล้ว ก็เลยกล่าวถามเขาอย่างสงสัย "ฝ่าบาททรงประชวรเป็นโรคอะไรกันแน่? ตอนนี้พระอาการเป็นอย่างไรบ้างเพคะ?"มู่หรงเจี๋ยส่ายหัว "ขนาดข้ายังไม่รู้เลย ต

ไฟที่ไหม้ฝั่งเรือนหอได้ดับลงแล้ว คนที่อยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากอย่างซีเหมินเสี่ยวเยว่ก็ได้ให้บ่าวรับใช้ช่วยพยุงไปยืนอยู่ที่นอกประตู รอให้คนยกเกี้ยวเข้ามารับนางแล้วพาไปรักษาตัวที่เรือนปีกอื่น ๆทั้งสามคนต่างมีแผลไฟไหม้ แม้ว่าจะไม่สาหัสนัก แต่ว่าดูสภาพแล้วก็น่าเวทนาอยู่ไม่น้อย โดยเฉพาะผมของซีเหมินเสี่ยวเยว่ที่ถูกเผาไปมาก คิ้วก็ไม่เหลือ ใบหน้าที่โดนความร้อนจนแดงไปครึ่งหน้า เห็นแล้วก็น่าสงสารอย่างบอกไม่ถูกมหาเสนาบดีเซี่ยที่กำลังฉุนเฉียวก็ได้สั่งให้ไปตรวจสอบที่มาของไฟแม้ว่าถังน้ำมันที่ประตูจะถูกเผาแล้ว แต่ว่าถังน้ำมันก็ทำมาจากเหล็ก หลังจากถูกเผาแล้ว ก็ยังอยู่เช่นเดิม"นายท่าน มีคนจงใจวางเพลิงขอรับ" บ่าวรับใช้เข้ามารายงาน"ข้ารู้ว่ามีคนจงใจวางเพลิง ถึงให้เจ้าไปตรวจสอบว่าใครเป็นคนวางเพลิงอย่างไรเล่า" มหาบดีเซี่ยที่เห็นใบหน้าที่งดงามดุจผกาของซีเหมินเสี่ยวเยว่ถูกไหม้จนมีสภาพเป็นเช่นนี้ ก็โมโหจนปอดแทบจะระเบิดออกมาผู้ตรวจการได้ตรวจสอบดูแล้วเล็กน้อย "นายท่าน ตอนนี้พบว่าทั้งสองด้านล้วนถูกคนวางเพลิง เรื่องนี้บ่าวจะส่งต่อไปยังศาลาว่าการและกรมอาญาให้ทำการไต่สวนต่อ"มหาเสนาบดีเซี่ยเมื่อได้ยิ

ไม่ผิดแน่ จากการที่เห็นเซี่ยจื่ออันปรากฏตัวหลังจากเกิดเหตุเพลิงใหม่ที่เรือนด้านข้างแล้ว จากนั้นก็เกิดเพลิงไหม้ที่เรือนหอ เขาก็สงสัยว่าเป็นเซี่ยจื่ออันที่เป็นคนวางเพลิงแต่ก็อย่างที่คาดเดาไว้ก่อนหน้านี้ ลำพังกำลังของเซี่ยจื่ออันคนเดียวก็คงจะวางเพลิงใหญ่ขนาดนี้ไม่ได้มองดูสภาพในที่เกิดเหตุโดยทั่ว ๆแล้ว ประตูก็ลงกลอนไว้ โอกาสเหมาะเจาะพอดี จากนั้นก็วางเพลิง เรื่องทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องที่ผู้หญิงอ่อนแอเพียงคนเดียวจะกระทำการจนสำเร็จโดยลำพังได้แต่ว่าเขาก็ยังรู้สึกสงสัย เพราะว่าจากที่เขาดูแล้ว เซี่ยจื่ออันไม่น่าจะหนีออกมาจากกองเพลิงที่เรือนด้านข้างได้ ทว่านางก็ทำได้แล้ว ทั้งยังพาเหลียงซื่อออกมาได้อีกด้วยซีเหมินเสี่ยวเยว่ท่าทางดูไม่มั่นใจ "คนที่ท่านสงสัยคือนางหรือ? แต่มันจะเป็นไปได้งั้นหรือ?""เป็นไปไม่ได้ แต่ว่านางหนีออกมาจากกองเพลิงที่เรือนด้านข้างได้ ในสายตาของทุกคน ก็คิดว่าเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้"ซีเหมินเสี่ยวเยว่กลับพูดว่า "ข้าไม่เชื่อว่านางสามารถหนีออกมาได้ บางทีในช่วงที่เกิดไฟไหม้ นางกับเหลียงซื่อก็ได้ออกกันมาก่อนแล้ว""ไม่ พวกนางยังไม่ได้ออกมา ป้าชุ่ยยู่คอยจับตาดูอยู่ตลอด ก่อนที

ฮูหยินผู้เฒ่ายื่นมือออกไปบีบนางเบา ๆ "เจ้าอย่าเพิ่งร้อนใจไป หยวนซื่อจะกลับมาก็ให้กลับมาเถิด ช้าเร็วนางก็ต้องกลับมาอยู่ดี นางกลับมาในคืนแต่งงานของเจ้า คนที่จะต้องรู้สึกแย่ก็คือนางไม่ใช่เจ้า อีกอย่าง ถ้าเจ้าอยากอยู่ที่เรือนเซี่ยจื่อหย่วนจริง ๆ ข้าจะทำทุกวิถีทางให้นางย้ายออกมาเพื่อเจ้า วางใจเถิด"ซีเหมินเสี่ยวเยว่ก็คิดว่าที่ฮูหยินผู้เฒ่าพูดมาก็มีเหตุผล วันนี้เป็นวันแต่งงานอันยิ่งใหญ่ของนาง หยวนซื่อกลับมาก็เท่ากับหาเรื่องให้ตนเองรู้สึกปวดใจ เช่นนั้นก็ยิ่งต้องให้นางกลับมาเรือนเซี่ยจื่อหย่วนนางจะชอบหรือไม่ชอบนั้นก็เป็นแค่เรื่องหนึ่ง แต่ว่าจะต้องยืนหยัดต่อไป เป็นการบอกให้คนในจวนรู้ว่า ต่อไปฮูหยินของจวนมหาเสนาบดีมีเพียงนางผู้เดียวเท่านั้น แม้กระทั่งหยวนซื่อ นางยังขับไล่ไปไหนก็ได้ตามใจชอบแต่ว่านางก็ไม่ใช่คนที่ไร้สติปัญญา "ท่านแม่ แต่ว่าตอนนี้หยวนซื่อถูกแต่งตั้งให้เป็นเสี้ยนจู่แล้ว หากนางไม่เต็มใจจะย้ายออก พวกเราก็ไม่อาจไปบีบบังคับนางได้นะเจ้าคะ"ฮูหยินผู้เฒ่าขมวดคิ้ว "เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ รักษาบาดแผลให้ดีก่อน คืนนี้ก็พักอยู่ที่เรือนเซียวเซียงหย้วนก่อนเถิด พรุ่งนี้ข้าจะไปพูดกับหยวนซื่

ระหว่างทางที่กลับไป จื่ออันก็ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่จวนในวันนี้ให้หยวนซื่อฟังหยวนซื่อพอได้ยินว่าเกิดเหตุเพลิงไหม้ ก็ตกใจจนหน้าซีด "โอ้สวรรค์ โชคดีที่เจ้าหนีออกมาได้"เสี่ยวซุนกล่าว "ใช่เจ้าค่ะ โชคดีที่มีสวรรค์คุ้มครอง"จื่ออันและหยวนซื่อพูดพร้อมกัน "อย่าไปเชื่อเรื่องสวรรค์จะปกป้องคุ้มครองอะไรเช่นนั้น"แม่นมหยางกล่าว "เสี่ยวซุน หากไม่ใช่เพราะคุณหนูใหญ่ไหวตัวทันและฉลาดเฉลียว วันนี้คงต้องเอาชีวิตไปทิ้งในกองเพลิงนั่นแล้ว”นางมองไปที่จื่ออัน "คุณหนูใหญ่ ท่านอย่าเพิ่งรีบร้อนเอาคืนเลย ตอนนี้ได้ทำให้มหาเสนาบดีเซี่ยรู้ตัวแล้ว ทั้งยังทำให้ราชสำนักวุ่นวาย อย่างไรเสียเขาก็เป็นมหาเสนาบดีของต้าโจว มีหลายสิ่งหลายอย่างอยู่ภายใต้ความรับผิดชอบของเขา ดังนั้นเขาจึงยังมีอิทธิพลมากเกินไปนะเจ้าคะ"จื่ออันมองไปยังนาง "แม่นมหยางโปรดวางใจ ความสามารถในการอดทนอดกลั้นข้ายังมีอยู่ คนที่ข้าเผชิญหน้าด้วยคือมหาเสนาบดีของราชสำนัก หากทำให้เขาล้มลงด้วยเรื่องในครอบครัวได้ ข้าก็คงผลักความรับผิดชอบออกจากตัวมิได้ เพราะได้ทำให้เขาที่เป็นมหาเสนาบดีเสียหน้า มิใช่หรือ? มหาเสนาบดีของราชสำนัก หากไม่ตายอย่างยิ่งใหญ่และงด