All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 271 - Chapter 280

อ๋องเหลียงยักไหล่ “ตอนนั้นข้าเองก็คาดไม่ถึงว่าจวนมหาเสนาบดีจะหน้าไม่อายถึงขั้นนี้”มู่หรงจ้วงจ้วงเอ่ย “ใครก็ล้วนคาดไม่ถึง มหาเสนาบดเซี่ยของต้าโจวจะเป็นคนเยี่ยงนี้ หากไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น เกรงว่าคงจะไม่มีใครได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเขา”ซูชิงยิ้มแล้วเอ่ย “ตอนนี้ทุกคนก็ได้รู้แล้วว่าเซี่ยหว่านเอ๋อมิใช่บุตรสาวที่แท้จริงของเขา เขากลับให้ท่านหมอหลี่กระจายข่าวอยู่ภายนอกว่า ครรภ์ครั้งนั้นของเฉินหลิงหลงนั้นรักษาไว้มิได้ เซี่ยหว่านเอ๋อผู้นี้จึงเป็นบุตรสาวที่แท้จริงของเขา แต่งเรื่องออกไปเยี่ยงนี้ คงคิดว่าผู้อื่นโง่ แต่กลับไม่รู้ว่าผู้อื่นมองว่าเขานั้นต่างหากที่เป็นคนโง่เขลา”มู่หรงจ้วงจ้วงเอ่ย “เรื่องซุบซิบนินทานั้นเพียงชั่วคราว แต่ความร่ำรวยนั้นเป็นสิ่งถาวร เขามิได้โง่หรอก หลักแหลมเสียด้วยซ้ำไป มีบุตรสาวเยี่ยงเซี่ยหว่านเอ๋อที่จะเป็นพระชายาขององค์รัชทายาท หลังจากที่องค์รัชทายาทครองราชย์แล้ว เขาก็คือพ่อตาของฮ่องเต้ อนาคตก็ไม่มีอะไรมาขวางกั้นได้อีก ตระกูลเซี่ยนี้ก็เหมือนราวกับไก่และสุนัขขึ้นสวรรค์ ถึงแม้ว่าจะใช่หรือไม่ใช่บุตรสาวแท้ ๆ ของเขา ใครเล่าจะใส่ใจ? เขาเองยังมิได้ใส่ใจ” อ๋องเหลียงส่งเ

จื่ออันเงยหน้าขึ้น​ พบสาวใช้หลายคนกำลังประคองสตรีผู้หนึ่งที่สวมชุดสีแดงแบบสาวชาววังเข้ามา ผิวของนางค่อนข้างขาว ใบหน้าละเอียดอ่อน ใต้คิ้วโค้งดั่งกิ่งหลิว มีดวงตาเรียวหงส์ดุร้ายคู่หนึ่ง จมูกโด่งสวย สองกลีบปากย้อมสีแดงราวกับเชอรี่ คางสวยเชิ่ดขึ้นเล็กน้อย เครื่องประดับศีรษะมิได้รู้สึกโอ้อวด แต่กลับเพิ่มความสง่างามสูงศักดิ์หลังจากนางเข้ามานั้น ก็จ้องมองมายังจื่ออัน ตาเรียวหงส์ค่อย ๆ ปรากฏร่องรอยแห่งความดูถูก ราวกับว่าไม่เห็นนางอยู่ในสายตา โดยเฉพาะใบหน้าจื่ออันในตอนนี้ที่ยังมีรอยแผลเป็นนางถามอย่างประชดประชัน “เจ้าคือเซี่ยจื่ออัน?”จื่ออันทำได้เพียงลุกขึ้นยืน “เพคะ คาระวะพระสนมซุน!”พระสนมซุนส่งเสียงอืมอย่างประชดประชัน พร้อมนั่งลง เหลือบมองยังนางครู่นึง จึงเอ่ย “นั่งลงเถอะ ยืนอยู่ทำไมกัน?”“ขอบพระทัยพระสนมเพคะ!” จื่ออันเอ่ยพร้อมลงนั่งพระสนมซุนยังคงมองมายังนาง กวักมือเรียกคนยกน้ำชาเข้ามาที่นี่มิใช่ห้องพักของมู่หรงเจี๋ย เป็นเพียงห้องรับรองด้านหน้าของจวน ดังนั้นด้านข้างจึงมีเตาถ่านอยู่ บนเต่านั้นต้มน้ำไว้ เพื่อที่มู่หรงเจี๋ยเรียกใช้ได้คลอดเวลาน้ำชายกเข้ามา มีเพียงชาของพระสนมซุน มิได

หนี่หรงหมุนตัวกลับออกไป และมิรู้ว่าไปเอาเครื่องแต่งกายสตรีจากที่ใดมาให้นางกัน “นี่เป็นชุดของแม่นางโหรวเอ๋อ คุณหนูใหญ่ลองสวมดูก่อนได้ขอรับ”มู่หรงเจี๋ยเรียกสาวใช้นางหนึ่งเข้ามา ออกคำสั่งไป “เจ้าช่วยใส่ยาแก้น้ำร้อนลวกให้นาง”จื่ออันเอ่ย “ไม่ ไม่ต้องให้นางช่วยข้า”มู่หรงเจี๋ยใบหน้าโกรธจัด “ไม่ให้นางช่วยเจ้า หรือต้องการให้ข้าเป็นคนช่วยเจ้ารึ? ข้าไม่แตะต้องสตรี ทางที่ดีเจ้าอย่าพยายามเลยดีกว่า”บนหน้าผากจื่ออันปรากฏเส้นสีดำ กัดฟันเอ่ยตอบ “ข้าทำเอง!”พูดจบจึงหันหลังกลับเข้าไปหลังฉากบังลม เปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยตนเองอย่างไม่เร่งรีบ ถอดออกแล้วจึงวางลงบนพื้นหนี่หรงหน้าแดงก่ำแล้วเดินออกไป!หน้าท้องปรากฏรอยแดง โชคยังดีที่มีเสื้อผ้าปกคลุมอยู่ น่าจะไม่เกิดแผลพุพองขึ้น แต่ที่หลังมือนั้นไม่ได้โชคดีเช่นนั้น​ ผิวหนังเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วงดำคล้ำ​ มองดูคล้ายจะพุพองขึ้นมา“เป็นยังไงบ้าง?” จู่ ๆ ก็มีเงาคนปรากฏขึ้นอีกด้านของฉากบังลม​ จื่ออันตกใจจนต้องนำเสื้อมาปิดปังทรวงอก​ มองไปยังเขาอย่างหวาดกลัว​ “เอะอะโวยวายอะไรกัน? บาดแผลหนักหนาหรือ?” มู่หรงเจี๋ยยื่นมือออกไปดึงฉากกั้นแต่งตัวของนางออกมา สายตาตกลงที

ใบหน้าจื่ออันค่อย ๆ แดงขึ้น มู่หรงเจี๋ยที่หยิ่งยโสผู้นั้น รักษาบาดแผลเสร็จแล้วก็บอกว่าง่วงนอน ขอให้นางร้องเพลงให้ฟัง พูดออกมาก็น่าขายหน้า ตอนที่นางร้องเพลงนั้น เขาจ้องมองมายังนางตลอดเวลา แววตาซับซ้อนไม่อาจอธิบายออกมาได้หากใช้เวลาเพิ่มอีกเพียงนิด จื่ออันคงจะคิดว่าตนมีบุตรชายไปแล้ว บุตรชายตัวโตเช่นเขาจื่ออันเคยมีงานวิจัยเกี่ยวกับจิตวิทยา จึงเข้าใจได้ว่าทำไมเขาถึงได้ทำเยี่ยงนี้ตอนที่ทำการศึกษานั้น ยิ่งเป็นผู้ที่มีอำนาจมาก ก็จะยิ่งมีสิ่งที่ปล่อยวางไม่ได้มากขึ้น ห่อหุ้มจิตใจอันแข็งกร้าวไว้ ในมุมใดมุมหนึ่ง ก็จะมีอาการเจ็บปวดราวกับโดนเข็มทิ่มแทงจมูกอย่างไรอย่างนั้นความเจ็บปวดของมู่หรงเจี๋ย อาจจะเป็นเพราะกุ้ยไท่เฟยเขาไม่ใช่ว่าไม่เคยได้รับความรักของแม่จากกุ้ยไท่เฟย เพียงแต่จนถึงวันนี้ความรักนั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว และมันก็ส่งผลกับเขา เขารู้ว่าอดีตที่ผ่านมามิอาจจะไล่ตามมาได้แล้ว จึงได้เก็บมันไว้ในมุมหนึ่งของใจ เก็บความรักความรู้สึกระหว่างแม่ลูกนี้ไว้ และไม่ยอมให้มันเอ่อท้นออกมา“หลิวหลิ่ว เจ้าเอ่ยถึงเรื่องผีดิบ มันเกิดอะไรขึ้น?” จื่ออันเปลี่ยนไปยังหัวข้อใหม่หลิวหลิ่วกลืนข้าวลงไปก่อนเ

เซี่ยหว่านเอ๋อผงกศีรษะรับ รีบเอ่ยตอบกลับอย่างยินดี “หลานสาวทราบแล้วเจ้าค่ะ”“มีภูมิหลังเป็นจวนมหาเสนาบดี และมีสถานะของจินกั๋วกงของฝั่งมารดา หวงโฮ่วก็จะเห็นคุณค่าของเจ้าเพิ่มขึ้นอีกครั้ง ต่อให้องค์รัชทายาทจะรังเกียจรูปลักษณ์ของเจ้า หวงโฮ่วก็จะไม่ล้มเลิกงานแต่งของพวกเจ้า ตำแหน่งพระชายาขององค์รัชทายาทของเจ้านี้ ก็จะมั่นคงดั่งเขาไท่ซาน”เซี่ยหว่านเอ๋อลูบไล้แก้มตน เอ่ยอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ “แต่ว่า หลานสาวมิอยากให้องค์รัชทายาทรังเกียจข้า อีกทั้งในตำหนักบูรพาจะต้องมีพระชายารอง พระสนมขั้นสี่ และสนมองค์อื่น ๆ หลานสาวรูปลักษณ์​เป็นเยี่ยงนี้​ จะไปต่อสู้กับพวกนางได้อย่างไร? ท่านย่ามีวิธีการอะไรบ้างหรือไม่เจ้าคะ? ”ฮูหยินผู้เฒ่า​ดึงมือนาง​ ตบหลังมือของนางเบา ๆ “เด็กโง่​ รอเจ้าแต่งเข้าไป​เป็นพระชายาขององค์รัชทายาทแล้ว​ อำนาจอยู่ในมือแล้ว​ หญิงนางใดจะเทียบเจ้าได้? หากมีใครอยากเสนอหน้า เจ้าก็ให้บทเรียนนางสักหน่อย​ ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเจ้าแล้ว​ เจ้าจะกลัวอันใดกัน?”เซี่ยหว่านเอ๋อผงกศีรษะ​ “ท่านย่าพูดมีเหตุผล​ ขอเพียงข้าเป็นพระชายาขององค์​รัชทายาทแล้ว​ ใครอยากจะเสนอหน้าก็มิง่ายนัก”ฮูหยินผู้เฒ่