เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 277
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 278
ใบหน้าจื่ออันค่อย ๆ แดงขึ้น มู่หรงเจี๋ยที่หยิ่งยโสผู้นั้น รักษาบาดแผลเสร็จแล้วก็บอกว่าง่วงนอน ขอให้นางร้องเพลงให้ฟัง พูดออกมาก็น่าขายหน้า ตอนที่นางร้องเพลงนั้น เขาจ้องมองมายังนางตลอดเวลา แววตาซับซ้อนไม่อาจอธิบายออกมาได้หากใช้เวลาเพิ่มอีกเพียงนิด จื่ออันคงจะคิดว่าตนมีบุตรชายไปแล้ว บุตรชายตัวโตเช่นเขาจื่ออันเคยมีงานวิจัยเกี่ยวกับจิตวิทยา จึงเข้าใจได้ว่าทำไมเขาถึงได้ทำเยี่ยงนี้ตอนที่ทำการศึกษานั้น ยิ่งเป็นผู้ที่มีอำนาจมาก ก็จะยิ่งมีสิ่งที่ปล่อยวางไม่ได้มากขึ้น ห่อหุ้มจิตใจอันแข็งกร้าวไว้ ในมุมใดมุมหนึ่ง ก็จะมีอาการเจ็บปวดราวกับโดนเข็มทิ่มแทงจมูกอย่างไรอย่างนั้นความเจ็บปวดของมู่หรงเจี๋ย อาจจะเป็นเพราะกุ้ยไท่เฟยเขาไม่ใช่ว่าไม่เคยได้รับความรักของแม่จากกุ้ยไท่เฟย เพียงแต่จนถึงวันนี้ความรักนั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว และมันก็ส่งผลกับเขา เขารู้ว่าอดีตที่ผ่านมามิอาจจะไล่ตามมาได้แล้ว จึงได้เก็บมันไว้ในมุมหนึ่งของใจ เก็บความรักความรู้สึกระหว่างแม่ลูกนี้ไว้ และไม่ยอมให้มันเอ่อท้นออกมา“หลิวหลิ่ว เจ้าเอ่ยถึงเรื่องผีดิบ มันเกิดอะไรขึ้น?” จื่ออันเปลี่ยนไปยังหัวข้อใหม่หลิวหลิ่วกลืนข้าวลงไปก่อนเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 279
พูดถึงจินกั่วกง จริง ๆ แล้วก็แปลกประหลาดตระกูลของจินกั๋วกงนั้น ในปีนั้นซีเหมินได้ผลิตบุคคลที่มีความสามารถออกมามากมาย เขาเองก็เป็นถึงแม่ทัพ เคยชนะในสนามรบที่หนานจุนมาแล้ว แล้วก็เกษียณราชการอยู่ในตำแหน่งจินกั๋วกงอย่างสบายอกสบายใจแต่มิได้หมายความว่าเขาจะไม่มีความทะเยอทะยานในใจ เขายังมีอยู่ แต่ชัยชนะในครั้งนั้น เป็นเพราะเหล่าไท่จวินได้เคลื่อนย้ายทหารเข้ามา จึงได้รับชัยชนะ เขารู้ดีว่าตนไม่มีอำนาจทางด้านทหาร ดังนั้น เขาจึงได้เร่งรีบเกษียณ เพื่อเติมเต็มความปรารถนาของตนในด้านคุณาปการและชื่อเสียงจินกั๋วกงมีพลังอำนาจที่แน่นอนอยู่แล้ว แต่ในรุ่นของหลานชายนั้นไม่ค่อยดีมากนัก เพื่อที่จะช่วยเหลือพวกพ้องตน เขารู้ว่าในตอนนี้มหาเสนาบดีเซี่ยเป็นดั่งหนูแก่ข้ามถนน แต่เขาก็ไม่ลังเลที่จะปีนขึ้นไปจินกั๋วกงเป็นคนที่มีบทบาทสำคัญนัก หากมิได้อยู่ในสนามรบ ก็เป็นคนช่วยวางแผนคิดคำนวณอย่างรอบคอบเพราะเหตุนี้เขาจึงยืนอยู่ในตำแหน่งนี้ได้อย่างมั่นคง และเป็นเหตุให้คนในเมืองหลวงมิกล้าที่จะล่วงเกินได้ หากมีสัมพันธ์กับจวนมหาเสนาบดีด้วยการแต่งงานแล้วนั้น เขาจะใช้มหาเสนาบดีเซี่ยเป็นบันไดขึ้นไป ปีนขึ้นไปหาฮวงโห่วแล
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 280
เซี่ยหว่านเอ๋อผงกศีรษะรับ รีบเอ่ยตอบกลับอย่างยินดี “หลานสาวทราบแล้วเจ้าค่ะ”“มีภูมิหลังเป็นจวนมหาเสนาบดี และมีสถานะของจินกั๋วกงของฝั่งมารดา หวงโฮ่วก็จะเห็นคุณค่าของเจ้าเพิ่มขึ้นอีกครั้ง ต่อให้องค์รัชทายาทจะรังเกียจรูปลักษณ์ของเจ้า หวงโฮ่วก็จะไม่ล้มเลิกงานแต่งของพวกเจ้า ตำแหน่งพระชายาขององค์รัชทายาทของเจ้านี้ ก็จะมั่นคงดั่งเขาไท่ซาน”เซี่ยหว่านเอ๋อลูบไล้แก้มตน เอ่ยอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ “แต่ว่า หลานสาวมิอยากให้องค์รัชทายาทรังเกียจข้า อีกทั้งในตำหนักบูรพาจะต้องมีพระชายารอง พระสนมขั้นสี่ และสนมองค์อื่น ๆ หลานสาวรูปลักษณ์เป็นเยี่ยงนี้ จะไปต่อสู้กับพวกนางได้อย่างไร? ท่านย่ามีวิธีการอะไรบ้างหรือไม่เจ้าคะ? ”ฮูหยินผู้เฒ่าดึงมือนาง ตบหลังมือของนางเบา ๆ “เด็กโง่ รอเจ้าแต่งเข้าไปเป็นพระชายาขององค์รัชทายาทแล้ว อำนาจอยู่ในมือแล้ว หญิงนางใดจะเทียบเจ้าได้? หากมีใครอยากเสนอหน้า เจ้าก็ให้บทเรียนนางสักหน่อย ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเจ้าแล้ว เจ้าจะกลัวอันใดกัน?”เซี่ยหว่านเอ๋อผงกศีรษะ “ท่านย่าพูดมีเหตุผล ขอเพียงข้าเป็นพระชายาขององค์รัชทายาทแล้ว ใครอยากจะเสนอหน้าก็มิง่ายนัก”ฮูหยินผู้เฒ่
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 281
ฮูหยินหลิงหลงจิตใจเบิกบาน โอบกอดเซี่ยหว่านเอ๋อเอาไว้ “ลูกแม่ แม่กลัวแต่เพียงเจ้าจะกลับหน้ากลายเป็นไม่รู้จักข้าเสียแล้ว”นิ้วมือของนางสางไปที่เส้นผมของเซี่ยหว่านเอ๋อ เซี่ยหว่านเอ๋อรู้สึกรังเกียจขยะแขยงและสกปรก นางเงยศีรษะขึ้น “ท่านแม่ ยังมีอีกเรื่องนึงที่ต้องพูดกับท่าน”“เรื่องอะไรหรือ?” ฮูหยินหลิงหลงยังรู้สึกเบิกบานใจอยู่ จึงไม่ได้สังเกตเห็นถึงใบหน้าของเซี่ยหว่านเอ๋อเริ่มถอดสีเซี่ยหว่านเอ๋อพยายามที่จะเผยรอยยิ้มออกมา “ท่านพ่อจะแต่งหลานสาวของจินกั๋วกงซีเหมินเสี่ยวเย่ว เมื่อซีเหมินเสี่ยวเย่วเข้าจวนมาแล้ว หากนางมิได้มายั่วยุท่านแม่ ท่านแม่ก็อย่าได้ยั่วยุนางเด็ดขาด หากนางมาก่อเรื่อง ขอร้องท่านแม่ให้เห็นแก่ข้าด้วย ขอท่านใจกว้างมากขึ้นสักหน่อย”ฮูหยินหลิงหลงใบหน้าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ผลักนางออกไป โมโหจนกายสั่นเทา “เขาจะแต่งงาน? เขากล้ารึ? เจ้าคนหน้าไม่อาย เขาตอนนี้มีหนึ่งภรรยา หนึ่งอนุภรรยาแล้ว หากแต่งอนุภรรยาเข้ามาอีก ไม่กลัวผู้อื่นหัวเราะจนฟันร่วงรึ?”เซี่ยหว่านเอ๋อเอ่ยอย่างไม่พอใจ “ท่านแม่ หลินหลินก็สติไม่ดี วันนี้ยังต้องอยู่ในกำมือของพระสนมเหมย ไหนจะเซี่ยจื่ออันคนชั้นต่ำ แต่ท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 282
เป็นไปไม่ได้ หากเป็นความจริง ท่านพ่อไม่มีทางที่จะเก็บนางไว้ในจวนนางไม่กล้าที่จะคิด หากเป็นความจริงแล้ว นางเป็นเพียงบุตรสาวของเฉินเอ้อร์ แล้วนางจะมีคุณสมบัติใดที่จะเป็นพระชายาขององค์รัชทายาท? ส่งผลให้ภายในใจนางประหม่ากลัว นางอยู่ที่ห้องหนังสือรอมหาเสนาบดีเซี่ยกลับมามหาเสนาบดีเซี่ยเย็นย่ำแล้วถึงได้กลับมา เข้ามาในจวนจึงได้ยินเซี่ยฉวนรายงานว่าเซี่ยหว่านเอ๋อรอเขาอยู่ทั้งบ่ายแล้ว เขาขมวดคิ้ว “ได้บอกหรือไม่ว่ามีเรื่องอันใด?”“ไม่ขอรับ เพียงแต่ว่าฮูหยินผู้เฒ่าได้เรียกนางเข้าไป จากนั้นนางจึงไปยังสวนดอกไม้ด้านหลังพบกับฮูหยินหลิงหลง จากสวนดอกไม้ด้านหลังกลับมาก็อยู่ที่ประตูห้องหนังสือรอนายท่านกลับมาตลอด” เซี่ยฉวนเอ่ยตอบกลับมหาเสนาบดีเซี่ยได้ฟังคำนี้แล้ว ภายในใจก็ล่วงรู้ได้“เรือนเซี่ยจื่อหย่วนช่วงนี้มีความเคลื่อนไหวอะไรหรือไม่?” มหาเสนาบดีเซี่ยเอ่ยถามต่อ“ไม่มีขอรับ คุณหนูใหญ่ออกจากจวนแต่เช้าทุกวันกลับเย็นทุกวัน ไปยังจวนอ๋องเหลียง แล้วจึงไปยังจวนของผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ หลานสาวของเฉินไท่จวิน เฉินหลิวหลิ่วก็มายังเรือนเซี่ยจื่อหย่วนทุกวันขอรับ”“ไม่ได้ก่อเรื่องอันใด?” มหาเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 283
เมื่อเข้ามาในห้องหนังสือแล้ว มหาเสนาบดีเซี่ยได้ให้เซี่ยฉวนคอยเฝ้าอยู่ที่ด้านหน้าประตู เมื่อปิดประตูลงเขาถอดเสื้อคลุมออก ค่อย ๆ นั่งลงพร้อมเอ่ย “เรื่องนี้ท่านย่าของเจ้าพูดกับเจ้าแล้วรึ?”“เจ้าค่ะ ท่านย่าพูดแล้ว บุตรสาวอยากรู้ว่าทำไมท่านพ่อถึงได้มีความคิดเยี่ยงนี้” เซี่ยหว่านเอ๋อค่อย ๆ ลอบมองมหาเสนาบดีเซี่ย อยากจะลองใจของเขาดูนางรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก กลัวว่าที่นั่งรอมาตลอดบ่ายนี้ เกรงกังวลว่าเรื่องที่มารดาพูดจะเป็นเรื่องจริงนางคิด ๆ ไป ต่อให้นางจะเป็นบุตรสาวของเฉินเอ้อร์ ขอเพียงท่านพ่อไม่รู้เรื่อง ทุกอย่างก็จะง่ายขึ้น มหาเสนาบดีเซี่ยเอื้อมมือออกไปขยี้คิ้วเอ่ยตอบด้วยใบหน้าอันเหนื่อยล้า “เจ้าเองก็รู้แล้วว่ามารดาของเจ้านั้นชื่อเสียงด่างพร้อยไปแล้ว นางจะคู่ควรเป็นมารดาของพระชายาองค์รัชทายาทได้อย่างไร? น้ำลายของคนอื่นจะได้ถ่มใส่เจ้าจนตาย ส่วนซีเหมินเสี่ยวเย่วนั้นมิใช่คนธรรมดา ตระกูลของนางนั้นดีนัก ชื่อเสียงก็ดี สามารถสนันสนุนให้เจ้าได้ตำแหน่ง และยังสามารถใช้ชื่อของจินกั๋วกงช่วยให้เจ้าได้เป็นฮองเฮา”เซี่ยหว่านเอ๋อผงกศีรษะ มองไปยังเขาแล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “ท่านพ่อ ข้างนอกต่างพูดกันว่าข
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 284
มหาเสนาบดีเซี่ยนั่งอยู่บนเก้าอี้ มองไปยังด้านหลังของเซี่ยหว่านเอ๋อ ดวงตาฉายแววรังเกียจ และเกลียดชังเข้ามาแทนที่ความอ่อนโยนเมื่อครู่การแต่งงานของมหาเสนาบดีเซี่ยและหลานสาวของจินกั๋วกงซีเหมินเสี่ยวเย่วเป็นไปอย่างรวดเร็ว กำหนดขึ้นในวันที่สามของเดือนแปดความคิดเห็นของคนในเมืองหลวงที่มีต่อเรื่องนี้นั้น แน่นอนว่าเป็นแค่เรื่องตลกทุกวันนี้จวนมหาเสนาบดีมีช่าวคราวอันใดแพร่ออกมานั้น ต่างก็เป็นเหมือนเรื่องตลกเรื่องนี้สำหรับเรือนเซี่ยจื่อหย่วนแล้ว ดูเหมือนว่าจะไม่มีผลกระทบอันใด ตั้งแต่ที่มีการจัดหาสิ่งของต่าง ๆ คืนกลับให้อีกครั้งแล้วนั้น ทุกวันที่ผ่านไปนั้นช่างดียิ่งขึ้นก่อนหน้านั้นให้จ้วงจ้วงยุ่งวุ่นวายอยู่กับการตามหาคนไข้ แต่ในระยะนี้นั้นเป็นจวนอ๋องเหลียง และจวนผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิเป็นผู้จัดการ เดิมไม่ได้มีเวลาเหลือออกไปรักษา ไม่ได้หาเงินเพิ่มเข้ามา จนรู้สึกได้ถึงความลำบากยากเข็ญแล้ว แต่โชคยังดีนักที่จวนได้กลับมาให้เงินค่าใช้จ่ายอีกครั้ง เพียงแต่จื่ออันได้มีการเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว วันนี้บาดแผลของผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิดีขึ้นแล้ว มีเพียงอ๋องเหลียงเท่านั้น นางน่าจะมีเว
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 285
มหาเสนาบดีเซี่ยมองมายังนางแม่นมหยาง “เจ้าออกไปก่อน ข้ามีเรื่องจะคุยกับนาง”แม่นมหยางเอ่ย “นายท่านมีคำพูดอันใดจะพูด เชิญพูดได้เลยเจ้าค่ะ บ่าวถอยหลังไปอีกนิด ไม่ได้ยินหรอกเจ้าค่ะ”“ไม่ เจ้าออกไปก่อน” มหาเสนาบดีเซี่ยตอบกลับเสียงเย็น แม่นมหยางกำลังจะเอ่ยต่อ หยวนซื่อจึงเอ่ย “แม่นม ไม่เป็นอันใดหรอก ท่านออกไปก่อนเถอะ”แม่นมหยางกังวลมองมายังหยวนซื่อ “ฮูหยิน…”มหาเสนาบดีเซี่ยเอ่ยเสียงเย็น “ทำไม? แม่นมกลัวว่าข้าจะฆ่านางงั้นรึ?” แม่นมหยางเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย เอ่ยเยาะเย้ยอย่างไม่ไว้หน้า “นายท่านทำเรื่องในช่วงที่ผ่านมานี้ ก็ไม่ใช่เพื่อการนี้หรือ?” มหาเสนาบดีเซี่ยมองแม่นมหยางอย่างโกรธจัด “อย่าคิดว่าท่านเป็นคนข้างกายของฮองเฮา แล้วจะมาเอ่ยคำพูดไม่สุภาพกับข้าได้!”หยวนซื่อโบกมือ “แม่นม ไม่เป็นไร ออกไปเถอะ” แม่นมหยางได้ยินคำหยวนซื่อให้นางออกไปอีกครั้ง ก็รู้ว่าหยวนซื่อนั้นเป็นผู้ที่ฉลาดรอบรู้ นางเอ่ยให้ตนออกไปนั้นจะต้องเป็นเพราะต้องการจะปกป้องความปลอดภัยของตน จึงได้เดินกลับเข้าไปในห้องในลานบ้านนั้นมีเสียงนกหวีดร้องอยู่ตามกิ่งไม้ เสียงสั่นเทาดูช่างมีชีวิตชีวา แต่เสียงนกร้องนี้กลับทำให้ในลา
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
