All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 211 - Chapter 220

1168 Chapters

บทที่ 211

ระหว่างที่รถม้าขับเคลื่อนกลับมาก็เห็นรถม้าของมู่หรงจ้วงจ้วงจอดอยู่ที่โรงหมอ ก็เลยถามทหารองค์รักษ์ที่อยู่ข้าง ๆ รถม้า ทหารองครักษ์บอกว่าองค์หญิงอยู่ด้านใน เขาก็เลยเปิดม่านบอกกล่าวด้วยความเคารพ "กราบทูลองค์ชาย องค์หญิงใหญ่อยู่ด้านในพ่ะย่ะค่ะ”องครักษ์ทั้งสองได้ช่วยพยุง เขาจึงลงจากรถม้าอย่างกะโผลกกะเผลกที่ถูกโบยไปสามสิบครั้งถือว่าคนโบยเบามือมาก ถ้าอยู่ในค่ายทหาร การลงโทษโดยการโบยสามสิบครั้งในค่ายทหารนั้นจะต้องทำให้เขาพิการการลงมือขององครักษ์ในวังยังมีความเมตตา เพียงแต่องค์รัชทายาทผู้สูงส่งนี้ ตั้งแต่เยาว์วัยแล้วเขาไม่เคยต้องทนทุกข์ทรมาน และการฝึกศิลปะการต่อสู้ของเขาก็เป็นแค่เพลงมวยที่สวยแต่กระบวนท่า ทว่ากลับใช้งานไม่ได้จริง ดังนั้นตอนที่ถูกโบยเขาจึงรู้สึกเจ็บปวดมากเสียจนสลบลงไป เดิมทีเขาควรจะต้องพักผ่อนอยู่ในวัง แต่ฮองเฮาขอให้เขาออกจากวังไปยังจวนไท่ฟู่โดยทันที องค์รัชทายาทอดทนต่ออาการบาดเจ็บอย่างหนัก ในฐานะที่เป็นองค์รัชทายาท หากไม่ออกหน้าปลอบใจเหล่าขุนนาง ก็จะทำให้พวกเขายกใจออกห่าง ดังนั้นแม้ฮองเฮาจะรู้สึกสงสารเขา แต่ก็ได้เตรียมการให้เขาออกจากวังไปทั้ง ๆ ที่ยังบาดเจ็บ เพื่อรักษาคว
Read more

บทที่ 212

จื่ออันเพียงแต่โค้งคำนับและขมวดคิ้ว โดยไม่แสดงสีหน้าท่าทางใด ๆ ในสายตาขององค์รัชทายาท เขาคิดว่าจื่ออันกำลังกลัว“นี่เป็นคำสั่งของข้า” มู่หรงจ้วงจ้วงมองดูฮูหยินหลิงหลงอย่างเย็นชา “พวกเจ้าเพิ่งผลักหยวนซื่อให้ร่วงลงมาจากรถม้า จนนางได้รับบาดเจ็บสาหัส ข้าต้องการฟังคำอธิบายของพวกเจ้า เหตุใดถึงขาดสติยั้งคิดทำร้ายหยวนซื่อเช่นนั้น"ฮูหยินหลิงหลงเตรียมข้ออ้างไว้ตั้งนานแล้ว และกำลังจากเปิดปากพูด แต่จื่ออันกลับก้าวมาข้างหน้าในทันที แล้วกระชากผมของนางลากไปที่ประตูจื่ออันลงมือทันที แม้แต่มู่หรงจ้วงจ้วงก็คาดไม่ถึง ฮูหยินหลิงหลงอกสั่นขวัญแขวน ออกแรงทั้งหมดดันขาตนเองขึ้นมา มือทั้งสองก็คว้าตัวจื่ออันไว้ นางรู้สึกเจ็บปวดที่หนังศีรษะอย่างรุนแรง ปวดเสียจนร้องโหยหวนออกมาเมื่อสติของเซี่ยหว่านเอ๋อกลับคืนมา นางก็กระโดดขึ้นจากพื้นและรีบเดินไปอย่างโกรธแค้น "เซี่ยจื่ออัน เจ้ากล้าดีอย่างไร รีบปล่อยท่านแม่ของข้าเดี๋ยวนี้นะ"องค์รัชทายาทก็ตะโกนสั่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า ให้องครักษ์หยุดนางจื่ออันถูกทหารองครักษ์หยุดไว้ แต่ก็ยังคงไม่ปล่อยมือ กระชากผมของฮูหยินหลิงหลงอย่างเต็มแรง ใบหน้าแลดูโหดร้ายเสียจนทำให้องครักษ์รู้ส
Read more

บทที่ 213

ผู้คนในโรงหมอต่างกลัวจนตัวสั่น ต่างพากันรีบมาห้ามเลือดให้ฮูหยินหลิงหลงและเซี่ยหว่านเอ๋อ ใบหน้าของพวกเขาซีดเผือดด้วยความตกใจ คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงที่อ่อนแอบอบบางคนหนึ่งจะลงมือได้เหี้ยมโหดเช่นนี้เมื่อองค์รัชทายาทเห็นว่าเซี่ยจื่ออันทำร้ายคนสองคนต่อหน้าเขา จึงโกรธมากและสั่งออกไป "เร็วเข้า จับกุมผู้หญิงมีพิษสงคนนี้ซะ"มู่หรงจ้วงจ้วงก้าวไปข้างหน้าและกล่าวเย้ยหยัน "ข้าก็อยากรู้เสียจริง ว่าใครจะกล้าเข้ามา!"จื่ออันกับมู่หรงจ้วงจ้วงมองตากัน และเดินเข้าไปด้านในองค์รัชทายาทอดทนต่อความเจ็บปวดบังคับตนเองให้ก้าวไปข้างหน้า จ้องมองไปที่มู่หรงจ้วงจ้วง "เสด็จย่า ดูเหมือนว่าท่านชอบยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของผู้อื่นเสียจริง ท่านควรคิดให้ดี ๆ การต่อต้านข้าไม่ได้ส่งผลดีต่อท่านเช่นกัน" มู่หรงจ้วงจ้วงกล่าวอย่างเย็นชา “องค์รัชทายาท เจ้าช่างประเมินค่าตนเองสูงเสียจริง พาคนของเจ้ากลับไปซะ หากเจ้าต้องการล้างแค้นให้คู่หมั้นของเจ้า ให้ไปฟ้องร้องเอาที่ศาลาว่าการ ให้พวกเขาดูแลคดีนี้”พูดจบ นางก็สั่งรถม้า “ข้ารับใช้ด้านนอก ไปที่จวนมหาเสนาบดี”องค์รัชทายาทกัดฟันแน่นและกล่าว "ดี พวกเราไปที่จวนมหาเสนาบดีบอกกล่าวให้พว
Read more

บทที่ 214

แต่ว่าก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ เซี่ยหว่านเอ๋อกับองค์รัชทายามมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว ถึงแม้ว่าหว่านเอ๋อจะเสียโฉม แต่องค์รัชทายาทก็ยังมีใจให้นางอยู่ เพียงแค่ความรู้สึกนี้ยังคงอยู่จนถึงวันที่หว่านเอ๋อได้อภิเษกสมรสก็พอแล้วมู่หรงจ้วงจ้วงช่วยพยุงหยวนซื่อขึ้นไปบนรถม้า หลังจากนั่งลงแล้ว จื่ออันก็ยังคงกุมมือหยวนซื่อไว้อยู่มู่หรงจ้วงจ้วงสังเกตเห็นว่าข้อมือของจื่ออันยังคงมีคราบเลือดติดอยู่ นางจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วยื่นให้จื่ออัน "มีเลือดติดอยู่ที่ข้อมือ เช็ดออกซะสิ"จื่ออันรับมันมาอย่างเงียบ ๆ "ขอบคุณ!"มู่หรงจ้วงจ้วงมองนางด้วยสายตาชื่นชมเล็กน้อย แต่นางก็ไม่คาดคิดว่าจื่ออันจะกล้าลงมือกับฮูหยินหลิงหลง และลูกสาวของนางต่อหน้าต่อตาองค์รัชทายาทก่อนหน้านี้ที่นางบอกว่าจะล้างแค้นด้วยตัวเอง ยังคิดว่านางแค่พูดไปอย่างนั้น อย่างไรเสียนางก็ไม่อาจต่อสู้กับองค์รัชทายาทได้คิดไม่ถึงเลยว่า นางจะกล้าทำจริง ๆ นางใช้มีดในทันทีความโหดเหี้ยมนั้น ถ้าเสด็จย่าเห็น ไม่รู้ว่านางจะชอบมันแค่ไหนนางอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัย "เมื่อครู่นี้เจ้าไม่กลัวเหรอ?"จื่ออันหยิบมีดสั้นออกมา เช็ดมันอย่างช้า ๆ แล้วเงยหน้าข
Read more

บทที่ 215

มู่หรงจ้วงจ้วงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็หัวเราะ “ใช่แล้ว ภรรยาเอกกับอนุภรรยามีความแตกต่าง จื่ออันเป็นบุตรที่เกิดจากภรรยาเอก ถ้าให้ข้าเป็นพยานว่าพวกนางผลักฮูหยินจนร่วงลงมาจากรถม้า เป็นการจงใจลอบสังหารโดยการไตร่ตรองไว้ล่วงหน้า จื่ออันที่เป็นคุณหนูใหญ่ที่เกิดจากภรรยาเอกก็มีสิทธิ์ในการลงโทษพวกนาง ส่วนความรุนแรงในการลงโทษนั้น ก็ยึดตามความรุนแรงของการกระทำผิด ตอนนี้ฮูหยินถึงขั้นตาบอด ได้รับบาดเจ็บสาหัส เช่นนั้นขอเพียงแค่จื่ออันไม่ได้ฆ่าพวกนาง ตามกฎหมายบ้านเมืองก็ถือว่าสมเหตุสมผลแล้ว”กฎหมายของแผ่นดินต้าโจวเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ภายในจวนอนุภรรยามีอำนาจแค่ครึ่งเดียว จะต้องฟังคำสั่งของคุณหนูที่เกิดจากภรรยาเอก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตำแหน่งฮูหยินเลยในหลาย ๆ ตระกูล ภรรยาเอกไม่ชอบหน้าอนุภรรยา ถูกโบยจนตายไปไม่รู้กี่คนต่อกี่คนแล้วแม้แต่เฉินหลิงหลงผู้นี้ ก็ไม่ยกเว้นเฉินหลิงหลงอยู่ในจวนมาหลายปีแล้วเรียกตัวเองว่าฮูหยินจนลืมสถานะของตัวเองไปนาน ไม่เพียงแค่นางเท่านั้น แต่หลายคนก็ลืมสถานะของนางเช่นกัน จิตใต้สำนึกของพวกเขาบอกว่านางคือ ฮูหยินนางมองไปที่จื่ออัน "เจ้ารู้กฎหมายสินะ? ช่างยอดเยี่ยมไปเลย"เมื่อครู่นี้ม
Read more

บทที่ 216

ด้านซ้ายมีชายวัยกลางคนสวมชุดราชการนั่งอยู่ ลักษณะของชายผู้นั้นดูเคร่งขรึม เมื่อเห็น จื่ออันและมู่หรงจ้วงจ้วงเข้ามา ชายผู้นั้นก็ลุกขึ้นเป็นอันดับแรกด้านหลังของเขา มีคนเร่งรีบแต่งตัวยืนอยู่หลายคนจื่ออันคาดว่าชายผู้นั้นก็คือ ใต้เท้าจิงจ้าวหยินเหลียง หลานชายคนนั้นของราชครูเหลียง เซี่ยหว่านเอ๋อและฮูหยินหลิงหลงกำลังรักษาบาดแผลกับหมออยู่ด้านข้าง เมื่อเจอจื่ออันเข้ามา ฮูหยินหลิงหลงร้องไห้ออกมาพร้อมทั้งคุกเข่าลง “ท่านแม่ ท่านโปรดให้ความเป็นธรรมแก่ข้าด้วย ข้าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการที่นางโดนทำร้าย​ แม้แต่นิ้วมือก็บาดเจ็บแล้ว แค่ทำร้ายตัวข้าก็แล้วไป หว่านเอ๋อกำลังจะแต่งงานกับองค์รัชทายาท ยังโดนนางทำร้ายร่างกาย ต่อไปจะมีหน้าพบเจอผู้คนได้เยี่ยงไร? ท่านแม่ และใต้เท้าทั้งหลายได้โปรดให้ความเป็นธรรมแก่ข้าด้วย”ฝูงชนทั้งหลายลุกขึ้นมาทำความเคารพมู่หรงจ้วงจ้วง มู่หรงจ้วงจ้วงเดินตรงออกไป นั่งลงบนเก้าอี้ด้านข้างของจิงจ้าวหยิน​ องค์รักษ์​สี่นายยืนอารักขาข้างหลังอย่างรวดเร็ว​ เหมือนดั่งภูเขาสี่ลูกใหญ่ที่คอยปกป้องมู่หรงจ้วงจ้วงหลังจากนางนั่งลง​แล้ว​ จึงได้เอ่ยออกมา​ "นั่งลงเถอะ​ จะยืนกันอยู่ทำไม?"
Read more

บทที่ 217

ใบหน้าของใต้เท้าเหลียงบูดบึ้ง “ในเมื่อเจ้ายอมรับแล้วว่าเจ้าเป็นคนกระทำ แล้วทำไมถึงได้พูดว่าเจ้าไม่ผิด? จู่ ๆ เจ้าก็ทำร้ายแม่และน้องเจ้า ตามกฎหมายแล้วนั้นย่อมมีโทษ”จื่ออันพูด “ใต้เท้าในเมื่อท่านถามข้าเยี่ยงนี้แล้ว ทำไมท่านถึงไม่ถามว่า ทำไมข้าถึงทำร้ายพวกนาง?”ใต้เท้าเหลียงกล่าวอย่างไม่พอใจ “ต่อให้ไม่ถามถึงเหตุผล เจ้าก็ไม่ควรลงมือทำร้ายคน ถึงแม้ว่านางจะไม่ใช่มารดาแท้ ๆ แต่ก็เป็นผู้อาวุโสของเจ้า เจ้าทำร้ายพวกนางอย่างหนัก สรุปได้ว่ากระทำผิดกฎหมาย ต่อหน้าขององค์รัชทายาทและองค์หญิง กลับพูดว่าเจ้าไม่ผิด หรือคิดว่าตัวเองเป็นคุณหนูใหญ่จวนมหาเสนาบดี เจ้าจะกระทำอกตัญญู แล้วไม่รับผิดชอบงั้นหรือ?”มู่หรงจ้วงจ้วงฟังคำใต้เท้าเหลียงแล้ว ค่อย ๆ ขมวดคิ้ว ไหนประโยคที่มีคำไต่สวนเหล่า? เรื่องราวยังไม่สอบถาม ดันกล่าวโทษถึงเรื่องคุณธรรม ดูท่าแล้วนางกับจื่ออันพูดถึงเรื่องตนเองกับอ๋องเจ็ดคงจะไม่มีผลอันใด เป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่แล้ว คงจะมีคนซื้อตัวก่อนหน้าแล้วนางกำลังคิดถึงคำพูดเพื่อช่วยเหลือ กลับได้ยินจื่ออันเปิดปาก “ใต้เท้า ท่านแม่ของข้าคือนายหญิงของจวนมหาเสนาบดี ถึงแม้ว่าจะไม่มีสิทธิ์มีเสียง แต่ก็เป็น
Read more

บทที่ 218

นางเอ่ยถึงขั้นตอนที่จื่ออันกระทำรุนแรงอย่างละเอียด ถึงขนาดพูดถึงจื่ออันแสดงรอยยิ้มอย่างเลือดเย็น หากเป็นผู้ที่มิรู้ถึงเรื่องราวต่าง ๆ ได้ฟังแล้ว คงจักต้องรู้สึกว่าจื่ออันช่างเป็นคนโหดร้าย ถึงขนาดกล้าลงมือกับแม่เลี้ยงและน้องสาวอย่างรุนแรงฮูหยินหลิงหลงพูดจบ ก็ร้องไห้ออกมาพร้อมทั้งเอ่ย "ใต้เท้า ที่ข้าพูดนั้นเป็นความจริง องค์รัชทายาทและองค์หญิงก็ทรงประทับอยู่ที่นี้ หากใต้เท้าไม่เชื่อ สามารถสอบถามฝ่าบาทและองค์หญิงได้" ใต้เท้าเหลียงหายใจเข้าช้า ๆ มองไปยังจื่ออัน "ถึงกลับกล้าลงมือทำร้ายคน เสียแรงที่เจ้าเป็นคุณหนูใหญ่จวนมหาเสนาบดี ตอนนี้เจ้ายังจะมีอะไรจะพูดหรือไม่? เร่งนำมีดสั้นที่เจ้าใช้ลงมือออกมา"จื่ออันกลับไม่ได้นำมันออกมา กลับเดินขึ้นมาข้างหน้าอีกก้าวนึง ใบหน้าเคร่งขรึม "ใต้เท้า ท่านดูแลรักษากฎหมายมากี่ปีแล้ว หลักการไต่สวนคดีคงมิต้องให้ข้าพูด ท่านก็คงเข้าใจดี ไต่สวนสืบพยาน ก็ต้องไต่สวนทั้งสองฝ่าย หากวันนี้ท่านฟังแค่คำของนาง แล้วมิได้ถามหาพยานข้า มิได้สอบถามข้าและมิได้ถามท่านแม่ข้า แล้วตัดสินว่าข้าเป็นคนชั่วร้าย ให้ข้านำอาวุธที่ใช้ออกมา ไม่รู้ว่ามีกี่คดีกันในหลายปีมานี้ที่ใต้เท้าตัด
Read more

บทที่ 219

จื่ออันไม่ได้พูดถึงช่องโหว่ในคำพูดของนาง และไม่ได้รอจนนางพูดจบก็ถามต่อว่า “งั้นหลังจากท่านแม่กระโดดลงจากรถม้านานเท่าใด องค์รักษ์ขององค์หญิงจึงตามมา?“ไม่ช้าก็ตามมาแล้ว น่าจะหลังจากเราเดินทางต่อมาได้สิบจั้งกระมัง องค์รักษ์ก็ตามมาทันแล้ว” ฮูหยินหลิงหลงเร่งรีบตอบกลับก่อนหน้านั้นมหาเสนาบดีเซี่ยที่ไม่ได้เอ่ยอะไรมาตลอด แต่หลังจากฟังจบประโยคนี้ เอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึมว่า “เจ้าอย่าได้พูดมั่วซั่ว จะต้องคิดให้ดีก่อนตอบ คำตอบที่ออกมาจะต้องเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงทั้งหมด ห้ามมีแม้แต่ครึ่งคำโกหก เข้าใจหรือไม่?”ฮูหยินหลิงหลงถูกเอ่ยเตือนออกมาเช่นนี้ ก็เริ่มมีสติขึ้นมา นางรีบร้อนตอบ “ ไม่ ไม่ใช่แค่สิบจั้ง ตอนนั้นข้ายังรู้สึกมึนศีรษะ หว่านเอ๋อค่อยดูแลข้าอยู่ น่าจะเป็นยี่สิบจั้งหรือมากกว่านั้น”จื่ออันเหลือบตามองไปที่มหาเสนาบดีครู่นึง “ได้ ยี่สิบจั้ง หลังจากองค์รักษ์ไล่ตามมาแล้ว สอบถามไปที่คนขับรถม้า คนรถตอบว่าไม่ทราบเรื่องที่ท่านแม่ตกลงไป แต่เจ้าบอกว่าคนรถอาจจะรู้เรื่องที่ท่านแม่ตกลงไป ช่างไม่สอดคล้องกันเลย ท่านจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร?”ฮูหยินหลิงหลงดวงตาเลิกลั่ก “เรื่องนี้ เรื่องนี้ ข้ามิใช่ค
Read more

บทที่ 220

คำพูดนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ในสถานที่นี้ต่างก็เห็นว่าเหมาะสมแล้ว มีเพียงเซี่ยหว่านเอ๋อที่บอกว่าไม่เหมาะเป็นอย่างยิ่ง มู่หรงจ้วงจ้วงเผยรอยยิ้มออกมา "ต้องขออภัยจริง ๆ ข้าพูดผิดไปแล้ว" เซี่ยหว่านเอ๋อมองไปทางองค์รัชทายาทตลอด รอดูท่าทีจากองค์รัชทายาท นางหวังว่าองค์รัชทายาทจะช่วยนางพูดสักหนึ่งหรือสองประโยค อย่างน้อยพูดกับมู่หรงจ้วงจ้วงว่างานสมรสของพวกนางได้กำหนดไว้แล้วแต่นางก็ต้องผิดหวัง เพราะองค์รัชทายาทไม่แม้แต่จะมองมาที่นาง มิหนำซ้ำยังไม่ช่วยนางพูดสักประโยคกลับเป็นใต้เท้าเหลียงที่พูด "องค์หญิง ในเมื่อฮองเฮาได้ออกพระราชโองการแล้ว ก็หมายความว่าเรื่องมันสำเร็จแล้ว แต่พระชายาของผู้สำเร็จราชการกลับยังมิมีการยืนยันอันใด มีเพียงแค่การพูดคุยกันเท่านั้น" ราชครูมิได้ถูกมู่หรงจ้วงจ้วงและจื่ออันเปลี่ยนเรื่องได้สำเสร็จ เพราะราชครูมองออกว่านี้เป็นการยื้อเวลาของทั้งสองคน จึงพูดกับใต้เท้าเหลียงว่า" ใต้เท้า จากความเห็นของท่านแล้ว คดีนี้ควรจะตัดสินเยี่ยงไร? "ใต้เท้าเหลียงตอบกลับ "เรียนราชครู จากคำให้การของฮูหยินหลิงหลงและคุณหนูรอง รวมกับคำพูดของคุณหนูใหญ่และองค์หญิง สามารถสรุปเหตุการณ์ได้ว่า คุณหนูใ
Read more
PREV
1
...
2021222324
...
117
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status