All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 1141 - Chapter 1150

หลิวหลิ่วถามด้วยความสงสัย “ข้าอยากรู้จริง ๆ ว่าเหตุใดหลิงลี่ถึงปลอมตัวเก่งเช่นนี้? แม้ข้าจะนอนห้องเดียวกับนางมาหลายวัน แต่ก็ไม่สามารถมองออกว่าชายผู้นั้นคือนาง ดูเหมือนว่านางจะโตขึ้นและสูงขึ้นด้วยนะ”แม่นมคลี่ยิ้มพร้อมกล่าวด้วยความภูมิใจ “นางสูงที่ใดกันเจ้าคะ? นางเสริมส้นรองเท้าต่างหาก”“เยี่ยมจริง ๆ!” หลิวหลิ่วตัดสินใจยกให้หลิงลี่เป็นต้นแบบของตนขณะเดียวกัน โหรวเหยามองหลิงลี่พร้อมครุ่นคิดบางอย่างในตอนนั้นเอง นางก็ความคิดบางอย่างที่คาดไม่ถึงก็ผิดขึ้นมา“ซูชิงชอบหลิงลี่!” นางอดไม่ได้ที่จะพูดออกมาจื่ออันและหลิวหลิ่วมองนางด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่หลิวหลิ่วจะถามว่า “ท่านพูดว่าอะไรนะ? ซูชิงชอบหลิงลี่?”โหรวเหยาเผยรอยยิ้มขมขื่น “ใช่ เขาชอบหลิงลี่”“ท่านรู้ได้อย่างไร? แล้วมันเกิดขึ้นเมื่อไร?” หลิวหลิ่วถามโหรวเหยาสูดหายใจเข้าลึก ดวงตาของนางพลันเปลี่ยนเป็นสีแดง “ทั้งสองคนรู้จักกันมานานแล้ว ข้าไม่รู้ว่าเขาชอบหลิงลี่เมื่อไร เพราะก่อนเดินทางมาที่เป่ยโม่ ข้าถามเขาพร้อมรอยยิ้มว่าเมื่อกลับจากเป่ยโม่ พวกเรามาแต่งงานด้วยกันเถิด แต่เขากลับตอบว่าตนมีคนที่ชอบแล้ว และคนผู้นั้นก็คือหลิงลี่”เมื่

หลังจากที่เหล่าหมอหลวงถูกมัดและถูกกักบริเวณอยู่ในห้อง ในที่สุดหมู่บ้านมู่ไจ้ก็เงียบสงบเสียทีจื่ออันเริ่มเตรียมใบสั่งยา แม้จะไม่รู้ว่าจินเย่าฉือคืออะไร แต่ก็มียาบางชนิดที่สามารถใช้ทดแทนจินเย่าฉือได้ทว่าสิ่งที่จื่ออันกังวลอย่างมากในตอนนี้ คือองค์หญิงอันไม่สามารถโน้มน้าวองค์จักรพรรดิได้ในคืนเดียวกัน องค์หญิงอันได้สั่งให้บ่าวรับใช้มาส่งข่าวแก่จื่ออัน ว่านางได้ส่งใบสั่งยาให้องค์จักรพรรดิแล้ว แต่ไม่รู้ว่าพระองค์มีแผนการอะไรอยู่จื่ออันยิ่งกังวลมากกว่าเดิม เพราะหากองค์หญิงอันไม่สามารถโน้มน้าวใจองค์จักรพรรดิแห่งเป่ยโม่ได้ สถานการณ์ก็อาจเลวร้ายกว่าเดิมสองวันต่อมา ในที่สุดฉินโจวกลับมาถึงเมืองหลวงพร้อมทหารม้านับหนึ่งแสนนาย กองกำลังทหารของนางเดินทางผ่านเมืองที่เต็มไปด้วยโรคระบาดรุนแรง ซึ่งภาพเหล่านั้นทำให้ฉินโจวแทบไม่เชื่อสายตาตนเองนี่คือแผ่นดินเป่ยโม่ของนางหรือ?เดิมทีนางวางแผนจะเดินทางเข้าไปในพระราชวังเพื่อเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิ แต่แม่ทัพเฒ่าฉินกลับหยุดนางเอาไว้ และขอให้กลับไปที่จวนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน จากนั้นเขาจะติดตามนางเข้าไปในพระราชวังด้วยฉินโจวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เพราะ

ฮองเฮาเฉาปลอบใจนาง “ท่านแม่ทัพใหญ่ อย่ากังวลไป ตอนนี้พวกเรากำลังเตรียมเสบียงและหญ้าเลี้ยงม้าส่งไปยังชายแดน ในตอนที่ท่านแม่ทัพใหญ่กลับมาคงจะเห็นแล้วว่าเกวียนบรรทุกเสบียงขนาดใหญ่กำลังมุ่งหน้าไปยังชายแดน”ฉินโจวกล่าว “หม่อมฉันเห็นแล้วเพคะ แต่ปริมาณเท่านั้นก็ยังไม่เพียงพอ นอกจากนี้ ระหว่างเดินทางกลับ หม่อมฉันเห็นว่าประชาชนในพื้นที่ภัยพิบัติต้องลี้ภัยไปยังที่อื่น ทั้งยังมีชาวบ้านมากมายหิวโหยอยู่ทุกแห่งหน เป็นเพราะราชสำนักไม่อาจส่งอาหารบรรเทาสาธารณภัยให้พวกเขาหรือไม่เพคะ?”มีเพียงฉินโจวเท่านั้นที่กล้าถามคำถามเช่นนี้ถึงกระนั้นก่อนหน้านี้ ฉินโจวไม่เคยถามคำถามและคิดสงสัยเกี่ยวกับการตัดสินใจขององค์จักรพรรดิ อย่างไรก็ตาม ระหว่างเดินทางกลับเมืองหลวงคราวนี้ ภาพที่เห็นทำให้นางอึ้งงันจริง ๆแผ่นดินไหวนับว่าเป็นเหตุการณ์ปกติที่เกิดขึ้นในเป่ยโม่ ดังนั้นองค์จักรพรรดิยังคงวางแผนบุกรุกแคว้นอื่น เพื่อช่วยประชาชนให้พ้นจากความทุกข์ทรมานต่อไปอย่างไรก็ตาม ผลกระทบจากเหตุการณ์แผ่นดินไหวครั้งนี้รุนแรงกว่าครั้งก่อน ๆมิใช่ว่าไม่เคยเกิดโรคระบาดมาก่อน และพวกเขาก็สามารถควบคุมได้อย่างรวดเร็วเหตุการณ์แผ่นดิน

ฉินโจวครุ่นคิดอย่างละเอียดอยู่ครู่หนึ่ง ความจริงแล้วนางไม่เชื่อว่าอ๋องฉีจะยกทัพมาที่เมืองหลวงเพื่อก่อกบฏ ทว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากอ๋องฉีถูกมู่หรงเจี๋ยยุยง?อ๋องฉีแสดงความสวามิภักดิ์ตลอดหลายปีที่ผ่านมา โดยอ้างว่าทำเพื่อสันติภาพ ความสงบสุขไม่ใช่สิ่งที่จะได้มาโดยง่าย เนื่องจากเป่ยโม่มีกองกำลังทหารที่แข็งแกร่ง แม้พวกเขาจะไม่รุกรานแคว้นอื่น แต่คนเหล่านั้นก็ยังคงคิดว่าเป่ยโม่คือภัยคุกคามอ๋องฉีไม่เข้าใจในเรื่องนี้ เขามักป่าวประกาศว่าตนต้องการอยู่ร่วมกับแคว้นอื่นอย่างสันติ ทว่าแคว้นอื่นจะยอมอยู่ร่วมกับพวกเขาอย่างสันติหรือไม่? ไม่มีผู้ใดต้องการสงครามหรอก“เซี่ยจื่ออันบอกว่าโรคระบาดชนิดนี้เรียกว่ากาฬโรค มันเป็นโรคติดต่อที่มาจากหนูและหมัด เมื่อแพร่กระจายออกไปแล้ว ประชาชนในเป่ยโม่จะติดโรคนี้ และไม่เพียงแค่เป่ยโม่เท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงแคว้นใกล้เคียงที่จะติดเชื้อโรคด้วยเช่นกัน ท่านลองไตร่ตรองดูสิว่า หากคำพูดเหล่านี้ถูกเผยแพร่ไปยังแคว้นเหล่านั้น พวกเขาจะคิดกับเราอย่างไร?”ฉินโจวตอบ “ฮองเฮาทรงอย่ากังวลไปเลย ไม่มีใครเชื่อคำพูดของนางหรอกเพคะ”สิ้นคำ ฉินโจวก็เหลือบมองฮองเฮาเฉา นางมีไหวพริบอย่างมาก จึง

ชายผู้นั้นคือหมอหลี่จากกรมฮุ่ยหมิน แม้จื่ออันจะมัดพวกเขาไว้แล้ว แต่ก็ยังมีคนลอบเข้าไปช่วยเหลือออกมาหมอหลี่ร้องไห้พลางกล่าว “ท่านแม่ทัพ ข้าน้อยแซ่หลี่เป็นหมอจากฝ่าบริการกรมฮุ่ยหมิน เจ้าเมืองส่งพวกข้าไปที่หมู่บ้านมู่ไจ้เพื่อช่วยเหลือพระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในการรักษาโรคระบาด แต่ไม่คาดคิดว่าพระชายาจะมาที่นี่ด้วยเจตนาอื่น นางต้องการทำร้ายประชาชนเป่ยโม่ ท่านนายพล ท่านต้องรายงานเรื่องนี้ต่อองค์จักรพรรดิให้ได้นะขอรับ”ฉินโจวช่วยประคองเขาให้ลุกยืนขึ้นพลางกล่าว “อย่าร้องไห้ไปเลย ตอนนี้ท่านปลอดภัยแล้ว โปรดเล่าให้ข้าฟังช้า ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น”หมอหลี่ยืนตัวสั่นเทาพลางปาดน้ำตาก่อนเล่าว่า “เมื่อไม่กี่วันก่อนที่ท่านแม่ทัพจะกลับมา ข้าได้เดินทางไปที่หมู่บ้านมู่ไจ้เพื่อรักษาโรคระบาดตามพระราชโองการขององค์จักรพรรดิ ซึ่งในเวลานั้นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์และพระชายาก็อยู่ที่นั่นด้วย ขณะที่อยู่ที่หมู่บ้านมู่ไจ้ ข้าช่วยนางทำการรักษา แต่เมื่อเวลาผ่านไปสองสามวัน ไม่เพียงแต่พบว่าอาการของผู้ป่วยไม่ดีขึ้นเท่านั้น แต่ยังมีผู้ติดเชื้อมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเป็นเช่นนั้นข้าน้อยก็รู้สึกว่ามันไม่ปกติ จึง