บททั้งหมดของ ลูกเขยฟ้าประทาน: บทที่ 271 - บทที่ 280

รู้สึกเป็นเกียรติอย่างนั้นเหรอ!เมื่อฉือจิงได้ยินหนานกงเชียนชิวพูดดังกล่าว เธอก็รู้สึกกระวนกระวายใจ แม้ว่าท่านจะรักหานจุนมากกว่า แต่ท่านก็ไม่ควรทำเกินไปขนาดนี้！“แม่คะ แม่กำลังบีบบังคับหานซานเฉียนให้ตายใช่ไหมคะ?” ฉือจิงกล่าว“ฉันกำลังเตรียมจะไปบอกมัน ว่าพรุ่งนี้ผู้หญิงของมันมีคนดูแลเรียบร้อยแล้ว มันสามารถตายในคุกได้อย่างสบายใจ ไม่เช่นนั้นทุกคนในเมืองหยุนเฉิงที่มีความเกี่ยวข้องกับมันจะต้องตายทั้งหมด” หนานกงเชียนชิวเกิดความคิดนี้ขึ้นหลังจากที่หานจุนจากไปท่านต้องทำให้แน่ใจว่าเรื่องของหานจุนจะไม่มีความผิดพลาดเด็ดขาด และการตายของหานซานเฉียนก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อฉือจิงได้ยินคำพูดเช่นนั้น ก็รู้สึกสิ้นหวังถึงที่สุด แม้แต่เธอเองก็ยังหวังว่าหานซานเฉียนจะสามารถออกจากเรือนจำหยุนหลงได้ และมอบบทเรียนแก่หนานกงเชียนชิว “ได้ค่ะ แม่อยากจะทำอะไรก็เชิญทำไปเถอะค่ะ หนูจะไม่ก้าวก่ายเรื่องของตระกูลหานอีกต่อไปแล้ว” ฉือจิงพูดอย่างอับจนหนทาง ถึงการโต้แย้งไปมากแค่ไหนก็ไม่สามารถต้านทานการตัดสินใจของหนานกงเชียนชิวได้อยู่ดี“ออกไปให้พ้น” หนานกงเชียนชิวพูดอย่างไม่เกรงใจ ในสายตาของเธอมีเพียงหานจ

“คุณเป็นใครครับ ผมไม่รู้จักคุณสักหน่อย” หานจุนพูดจงใจพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเฉินหลิงเหยาจะรู้ได้อย่างไรว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่ใช่หานซานเฉียน เธอเข้าใจว่าหานซานเฉียนกำลังพูดจาล้อเล่นกับเธอ“นายเป็นผู้ชายนะ อย่าทำเป็นใจแคบไปหน่อยเลย ฉันเป็นหนี้นายนิดหน่อยเองไม่ใช่เหรอ? อีกอย่างฉันก็เคยเลี้ยงข้าวนายแล้วด้วย” เฉินหลิงเหยากล่าวอย่างไม่พอใจผู้ชายคนนี้ ทำไมถึงจ้องขาเธอตลอดเวลาแบบนี้? หรือว่าซูหยิงเซี่ยไม่สนองความต้องเขา เขาเลยควบคุมอารมณ์ความปรารถนาของตัวเองไม่ได้? “อาหารมื้อเดียวจะพอได้ยังไงล่ะ วันนี้คุณก็เลี้ยงอาหารผมอีกสักมื้อเป็นไง?” หานจุนกล่าว เฉินหลิงเหยามองไปที่หานซานเฉียนด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ได้เสียสติไปแล้วใช่ไหม? นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะยังกล้าทานอาหารที่เธอทำอยู่อีก? “นายไม่ได้พูดเล่นกับฉันหรอกนะ ไม่กลัวว่าจะถูกวางยาพิษตายหรือไง?” เฉินหลิงเหยาพูดด้วยความรู้สึกงุนงงไม่อยากจะเชื่อ“จะโดนวางยาพิษไหม ถ้าได้ลองแล้วก็คงจะรู้เอง” หานจุนกล่าวเฉินหลิงเหยาไม่ได้สังเกตเห็นว่า 'หานซานเฉียน' ที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้นดูผิดแปลกไป เพราะเธอคิดไม่คิดว่าบนโลกใบนี้ หานซานเฉียนจะมีพี่ชายที่หน

หลังจากที่หานจุนนั่งแท็กซี่มาถึงโครงการคฤหาสน์เขาหยุนติง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็เรียกหานซานเฉียนด้วยความเคารพ ซึ่งนั่นทำให้หานจุนรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก ในสายตาของหานจุน หานซานเฉียนควรจะมีชีวิตในเมืองหยุนเฉิงอย่างเลวร้ายถึงจะถูกต้อง ทำไมถึงมีทั้งผู้หญิงที่ชื่นชอบเขา และมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแสดงเคารพนบนอบต่อเขา หรือว่าคนไร้ค่าอย่างเขายังสามารถทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าในเมืองหยุนเฉิงได้? สาเหตุที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแสดงท่าทีเคารพต่อหานซานเฉียนนั้นเป็นเพราะว่าพวกเขาเป็นคนของตระกูลเทียน และความสัมพันธ์ของตระกูลเทียนกับหานซานเฉียนนั้นไม่จำเป็นต้องอธิบายใด ๆ อีกเมื่อมาถึงคฤหาสน์ใจกลางภูเขา หานจุนก็กดกริ่งที่ประตูใหญ่ หลังจากที่เหอถิงเห็นหานซานเฉียน เธอก็ยิ้มให้พร้อมกับพูดว่า “ในที่สุดคุณก็กลับมาสักทีนะคะ”คนนี้น่าจะเป็นแม่บ้านเหอถิงของคฤหาสน์หลังนี้ หานจุนจึงพยักหน้ารับนิ่ง ๆ โดยที่ไม่พูดอะไร เหอถิงขมวดคิ้ว ปกติแล้วหานซานเฉียนจะเป็นคนที่เรียบง่ายและไม่ถือตัว แต่ทำไมวันนี้เขากลับแสดงท่าทีหยิ่งยโสเช่นนี้ เขาเพิ่งจากไปไม่กี่วันเองไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงเปลี่ยนไปมากขนาดน

ในห้องขังใหญ่ แม้แต่ตอนกลางดึก หานจุนก็ยังไม่กล้าที่จะผ่อนคลายการระมัดระวังตัว เพราะเขาไม่รู้ว่ากวานหย่งจะลากเขาขึ้นมาทุบตีอีกครั้งเมื่อไหร่ ในห้องขังใหญ่สถานะของเขาก็คือแมลงผู้น่าสงสารที่ถูกคนอื่นเหยียบย่ำ กวานหยงใช้วิธีทุบตีและดุด่าเพื่อความสนุกของตัวเองยังดีที่ได้ออกมาจากสถานที่อันน่ากลัวนั้นแล้ว และไม่ต้องทนทรมานเพราะกวานหยงอีกต่อไป หานจุนอดไม่ได้ที่จะคิดถึงหานซานเฉียน ตอนนี้เขากำลังขัดห้องน้ำอยู่ หรือว่ากำลังคุกเข่าร้องเพลงต่อหน้ากวานหยงกันนะ? “น่าเสียดายที่กวานหย่งโดนขังให้อยู่ในคุกเป็นเวลานาน ฉันก็เลยไม่มีโอกาสได้แก้แค้น หวังว่าพวกนายจะปฏิบัติต่อน้องชายของฉันเป็นอย่างดีนะ ลากมันมาทุบตีสักสองสามครั้งทุกวันก็จะดีมาก คนไร้ค่าคนนั้นเพียงพอให้พวกนายได้เล่นสนุกกันแล้วล่ะ” หานจุนพึมพำกับตัวเองพร้อมกับหัวเราะออกมาหานจุนคิดไปเองว่าหานซานเฉียนคงกำลังทุกข์ทรมานในคุก แต่ในตอนนี้กวานหยงกำลังนวดให้หานซานเฉียนอยู่ต่างงหากหานจุนที่ผ่อนคลายผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว เมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าเป็นเวลาตีสามแล้วเมื่อไม่เห็นซูหยิงเซี่ยนอนอยู่ข้าง ๆ หานจุนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “ไอ้คนไร้

เทียนหงฮุย ลูกชายของเทียนฉางเฉิง และเป็นพ่อของเทียนหลิงเอ๋อร์ในงานเลี้ยงวันเกิดของเทียนฉางเฉิง หานซานเฉียนได้รับเชิญให้นั่งที่โต๊ะหลัก ขณะนั้นเทียนฉางเฉิงยังแนะนำหานซานเฉียนให้ตระกูลเทียนรู้จัก แม้ว่าในตอนนั้นเทียนหงฮุยจะรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมากเกี่ยวกับตัวตนของหานซานเฉียน แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ หลังจากที่เขาได้ยินเทียนหลิงเอ๋อร์พูดถึงเรื่องของหานซานเฉียนขึ้นมา เขาก็พอเข้าใจถึงเหตุผลของเทียนฉางเฉิงที่ชื่นชมหานซานเฉียน ทำไมเขาถึงมาสถานที่แบบนี้ แถมยังเดินสวนทางกันราวกับไม่รู้จักกันอีกต่างหาก! เทียนหงฮุยกลับมาบ้าน และเมื่อถึงเช้าวันรุ่งขึ้นเขาก็ไปพบเทียนฉางเฉิงทันที “พ่อครับ หานซานเฉียนเป็นคนแบบไหนเหรอครับ?” เทียนหงฮุยเอ่ยถามเทียนฉางเฉิง ช่วงนี้เทียนฉางเฉิงมีความสุขมากเพราะได้เป็นลูกศิษย์ของหานซานเฉียน แต่ทำไมจู่ ๆ เทียนหงฮุยถึงเอ่ยถามเรื่องของหานซานเฉียนขึ้นมาแบบนี้ล่ะ? “ทำไมจู่ ๆ ถึงได้สนใจหานซานเฉียนขึ้นมาล่ะ?” เทียนฉางเฉิงเอ่ยถาม เดิมทีเทียนหงฮุยไม่สนใจเรื่องนี้ และเขาก็ไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งด้วยเช่นกันถึงแม้จะพูดได้ว่าตอนนี้เทียนฉางเฉิงจะไม่ถามเพียงแค่เรื่องของบริษัทเท่านั