บทที่ 274

หลังจากที่หานจุนจากไป เฉินหลิงเหยาก็นั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น เธอทั้งรู้สึกเครียดและหวาดกลัว เธอไม่คิดว่าเมื่อพาหานจุนมาที่บ้านจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น อีกทั้งเธอก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าทำไมจู่ ๆ หานซานเฉียนถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้

หานซานเฉียนอดทนเพื่อซูหยิงเซี่ยมาตั้งหลายปี เพียงเพราะว่าซูหยิงเซี่ยไม่ยอมให้เขา ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนใจเหรอ? แล้วถ้าเขาเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว ทำไมถึงต้องอดทนรอจนถึงตอนนี้ด้วยล่ะ?

ในฐานะเพื่อนสนิทของซูหยิงเซี่ย เฉินหลิงเหยาคิดว่าตัวเองต้องเตือนเรื่องนี้กับซูหยิงเซี่ย เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เธอเดินไปถึงจุดสิ้นสุด

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดโทรหาซูหยิงเซี่ยในทันที

“หยิงเซี่ย ช่วงนี้ความสัมพันธ์ของเธอกับหานซานเฉียนเป็นยังไงบ้างเหรอ?” เฉินหลิงเหยาเอ่ยถาม

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซูหยิงเซี่ยก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาเล็กน้อย เพราะเธอรู้สึกว่าเธอกับหานซานเฉียนห่างไกลกันเข้าไปทุกที และการจากไปของเขาในครั้งนี้เธอรู้สึกว่านี่อาจเป็นความตั้งใจของเขา เธอหวังว่าพวกเธอทั้งสองจะใจเย็นลงได้

“ทำไมจู่ ๆ เธอถึงถามเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะ” ซูหยิงเซี่ยกล่าว

เฉินหลิงเหยาถอนหายใจและพูดว่า “ก็ฉันก