All Chapters of ลูกเขยฟ้าประทาน: Chapter 1151 - Chapter 1160

หานซานเฉียนยื่นมือออกไป และจับมือของเหยียนหวี่เพื่อปลอบเธอเหยียนหวี่ตกใจมากจนมือสั่น แต่เธอก็ไม่ได้ถอยมือกลับและพูดต่อว่า "พวกเขาเสียชีวิตก่อนที่จะถึงโรงพยาบาล จนกระทั่งวันรุ่งขึ้นคนทำผิดก็ปรากฏตัวขึ้น เขาบอกฉันว่าตราบใดที่เก็บเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ เขาก็จะให้เงินฉัน แต่ฉันไม่ยอม แล้วลูกชายของเขาก็มาขู่ฉันว่าถ้าฉันกล้าก่อปัญหา เขาจะให้คนมาฆ่าฉัน"เหยียนหวี่สั่นไปทั้งตัว ราวกับว่าเธอได้กลับไปที่เกิดเหตุในวันนั้น“ตอนนั้นฉันกลัวมาก ไม่รู้ว่าจะทำยังไง เขาเอาแต่ขู่ฉัน ฉันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอม ต่อมาลูกชายของเขาก็มาหาฉันพร้อมเงิน แต่เขาขอให้ฉันนอนกับเขา ก่อนที่เขาจะให้เงินฉัน ฉันไม่ยอม เขาก็เลยทุบตีฉันและจากไปพร้อมเงิน แถมเขายังทิ้งท้ายเอาไว้ว่า ถ้าต้องการเงินก็ให้ไปหาเขา”ดวงตาของหานซานเฉียนเย็นชาและเต็มไปด้วยแรงสังหาร“กินข้าวกันเถอะ” หานซานเฉียนกล่าวเหยียนหวี่สูญเสียความอยากอาหาร ด้วยอารมณ์ปัจจุบัน เธอกินไม่ลงด้วยซ้ำ“พี่เฉียน ฉันไม่ได้อยากไปคลุกคลีกับคนเหล่านั้น แต่ฉันไม่มีทางเลือก” เหยียนหวี่กล่าวหานซานเฉียนพยักหน้าอย่างเข้าใจ สำหรับเหยียนหวี่ที่ไม่มีคนให้พึ่งพิ

หลี่ซานเฟิงก็เสียใจมากเช่นกัน เขาไม่คิดเลยว่าสองปีผ่านไปเหยียนหวี่จะหาผู้สนับสนุนแบบนี้ได้ หากหลี่ซานเฟิงได้รับโอกาสให้ย้อนเวลากลับไปได้ เขาจะมอบเงินให้กับเหยียนหวี่อย่างซื่อสัตย์ และจะไม่กล้าที่จะมีเจตนาร้ายต่อเหยียนหวี่เลยด้วย แต่น่าเสียดายที่มันสายเกินไปแล้วหลังจากที่ถูกพ่อของเขาทุบตีอย่างรุนแรง หลี่ซานเฟิงก็คุกเข่าต่อหน้าหานซานเฉียน ชายผู้โหดเหี้ยมที่สามารถบังคับให้หานเทียนเซิงออกจากพื้นที่เขตจีนได้คนนี้ เขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดที่จะมีปัญหาด้วย“พี่ซานเฉียน ผมเลอะเลือนไปชั่วขณะ ถ้าเหยียนหวี่ต้องการสิ่งตอบแทน ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อให้เธอพอใจ” หลี่ซานเฟิงก้มศีรษะลง และพูดด้วยความเคารพเมื่อเห็นฉากนี้ เหยียนหวี่ก็หายใจเข้าลึก ตระกูลหลี่ที่หยิ่งยโสก็มีวันนี้ด้วยเช่นกัน เธอใฝ่ฝันที่จะแก้แค้นมาโดยตลอด แต่เธอไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึงในลักษณะนี้ เธอไม่ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้เธอได้พบกับหานซานเฉียน เพราะเธอไม่เคยเชื่อเรื่องพระเจ้า ในใจของเธอตอนนี้ หานซานเฉียนก็คือพระเจ้า“นายเคยได้ยินคำพูดนี้ ฆ่าคนก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิต” หานซานเฉียนพูดนิ่ง ๆสีหน้าของทั้งสามคนในตระกูลหลี่เปลี่ยนไปอย่างมา

แม้ว่าหลายคนจะได้เห็นเหตุการณ์บนสนามแข่ง แต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้ดำเนินต่อ เพราะมันเกี่ยวข้องกับหานซานเฉียน และไม่มีใครอยากนำไฟนี้มาสู่ตัวเอง ดังนั้นการแพร่กระจายจึงน้อยมาก มีการลือกันในหมู่ตระกูลชนชั้นสูงอันดับต้น ๆ เท่านั้น และไม่มีใครกล้านำข่าวนี้ไปพูดกับคนนอกการเสียชีวิตของพ่อแม่ตระกูลหลี่กลายเป็นรายงานอุบัติเหตุทางรถยนต์ตามปกติ และไม่มีใครกล้าเจาะลึกเบื้องหลังเหตุการณ์นี้เหยียนหวี่ผู้ได้ล้างแค้น จู่ ๆ ก็แต่งตัวเซ็กซี่และมาปรากฏตัวต่อหน้าหานซานเฉียน ไม่มีการแต่งหน้าที่หนาเตอะ และชุดแหวกแนวก็จางหายไป และเธอก็ดูเป็นสาวมากขึ้น“เธอจะทำอะไร?” หานซานเฉียนถามเหยียนหวี่อย่างสงสัย“ฉันต้องการตอบแทนคุณ” เหยียนหวี่ก้มศีรษะลงแล้วพูดด้วยแก้มแดงเล็กน้อยแม้ว่าคำพูดจะไม่ชัดเจน แต่หานซานเฉียนก็เข้าใจได้ว่าเหยียนหวี่ต้องการทำอะไร ในใจของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ นี้ เธอไม่สามารถคิดหาวิธีอื่นได้นอกจากการตอบแทนหานซานเฉียนด้วยวิธีนี้สินะ“ฉันจัดเตรียมงานให้เธอแล้ว หากเธอสามารถทำงานได้อย่างขยันขันแข็ง มันจะเป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับฉัน” หานซานเฉียนกล่าวทันใดนั้น เหยียนหวี่ก็ดึงไหล่เสื้อของเธอลง เ

"คุณเปลี่ยนใจแล้วอย่างนั้นเหรอ?" หม่าอวี้ถามหานซานเฉียน ในใจของเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าหานซานเฉียนจะไม่เลือกตัวเลือกที่โง่เขลา เพราะเขายังคงต้องการได้รับการเลื่อนตำแหน่งในเทียนฉีอยู่ และสิ่งนี้จำเป็นต้องพึ่งพาหานซานเฉียน หากหานซานเฉียนปฏิเสธข้อเสนอของอี้เหล่า ความฝันของเขาก็คงจะพังทลายหานซานเฉียนส่ายหัวแล้วพูดว่า "ผมอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณ"หม่าอวี้ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่ามีอะไรอยู่ในใจของหานซานเฉียน ถึงได้ปฏิเสธข้อเสนอดี ๆ แบบนี้“เรื่องอะไร บอกมาสิ” หม่าอวี้ไม่ได้ปฏิเสธหานซานเฉียน เพราะจุดประสงค์ในการมาอเมริกาคือเพื่อปกป้องหานซานเฉียน และให้เขาทำในสิ่งที่เขาต้องการจะทำ นี่คือคำสั่งของอี้เหล่า แม้ว่าหานซานเฉียนจะปฏิเสธการเป็นลูกศิษย์ของอี้เหล่าก็ตาม หากอี้เหล่ายังไม่ได้พูดอะไร หม่าอวี้ก็ต้องสนองความต้องการทั้งหมดของหานซานเฉียน“ฉี๋อีหยุนถูกลักพาตัวไป” หานซานเฉียนกล่าว“การลักพาตัวฉี๋อีหยุนต้องเกี่ยวข้องกับคุณสินะ” หม่าอวี้พูดพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นหานซานเฉียนพยักหน้า“หานเทียนเซิงไม่กล้าสร้างปัญหาตอนนี้อย่างแน่นอน ชายชราคนนี้น่าจะรู้ผลที่จะตามมาของการยั่

ในมุมมองของหลี่ซานเฟิง การข่มขู่ของเขาจะทำให้ฉี๋อีหยุนกลัวอย่างแน่นอน และเธอจะต้องร้องขอความเมตตาจากเขา ให้โอกาสเขาได้แสดงความสงสารต่อเธอ และเธอจะเริ่มรู้สึกดีกับเขาแต่ความจริงกลับไม่ใช่อย่างที่เขาคิดฉี๋อีหยุนไม่ได้มีสีหน้าแสดงออกถึงความกลัวใด ๆ แต่เธอกลับมองเขาด้วยสายตาเยาะเย้ย“เธอไม่กลัวเหรอ?” หลี่ซานเฟิงพูดพร้อมกับกัดฟันในไม่ช้าลายนิ้วมือสีแดงสดหลายรอยก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฉี๋อีหยุน แต่ความกลัวไม่ได้เกิดขึ้นในใจของเธอเลย เพราะในสายตาของเธอ คนไร้ความสามารถอย่างหลี่ซานเฟิง ไม่ได้มีคุณสมบัติที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของหานซานเฉียน และเธอก็เชื่อว่าหานซานเฉียนจะต้องมาช่วยเธอยังมีอีกสิ่งหนึ่งคือ ฉี๋อีหยุนรู้สึกขอบคุณหลี่ซานเฟิงที่จับเธอมา เพราะตั้งแต่ที่เธอออกจากบ้านของหานซานเฉียน ฉี๋อีหยุนก็ไม่มีข้ออ้างในการติดต่อกับหานซานเฉียนเลย แต่คราวนี้เธอมีโอกาสที่จะได้พบกับเขาอีกครั้งแม้ว่าโอกาสในการพบกันนี้จะต้องแลกมาด้วยอันตรายของเธอเอง แต่ในมุมมองของฉี๋อีหยุน ขอแค่เธอได้พบกับหานซานเฉียน มันก็คุ้มค่า“ทำไมฉันจะต้องกลัวด้วย?” ฉี๋อีหยุนถามหลี่ซานเฟิงไม่ได้รับการอ้อนวอนขอความเมตตาจากฉี๋อีหยุ