บทที่ 1160

ฉี๋อีหยุนที่กำลังเข็นรถเข็นให้หานซานเฉียนนั้นอารมณ์ดีมาก เธอดูไม่เหมือนคนที่ถูกลักพาตัวเลย แถมยังฮัมเพลงอีกด้วย เพราะถ้าไม่ใช่เพราะเหตุการณ์นี้ เธอก็จะไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะพบกับหานซานเฉียนอีก

หานซานเฉียนค่อนข้างทำอะไรไม่ถูกเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะยิ่งฉี๋อีหยุนทำตัวแบบนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกเสียใจกับเธอมากขึ้นเท่านั้น เพราะอย่างไรนี่ก็คือผู้หญิงที่อุทิศความรู้สึกทั้งหมดของเธอให้กับเขา และเธอถูกกำหนดไว้ว่าจะไม่ได้รับสิ่งตอบแทนใด ๆ ทั้งสิ้น

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราอย่าเจอกันอีกเลยจะดีกว่า” จู่ ๆ หานซานเฉียนก็พูดขึ้น

เมื่อฉี๋อีหยุนที่กำลังอารมณ์ดีอยู่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ เธอก็เหมือนถูกน้ำเย็นราดใส่อย่างแรง

แต่เธอก็ยังฝืนยิ้มและแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่หานซานเฉียนพูด

หานซานเฉียนกดเบรกรถเข็นแล้วพูดต่อ "คุณไปเถอะ ผมไม่ต้องการให้คุณไปส่ง"

ฉี๋อีหยุนยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่มีหยดน้ำใสอยู่ในดวงตาของเธอ และพูดว่า "หานซานเฉียน คุณไม่จำเป็นต้องใจร้ายขนาดนี้ก็ได้ ยังไงฉันก็เป็นถึงคนสวยนะ คุณจะไม่ไว้หน้าฉันหน่อยเลยเหรอ?”

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ความเป็นความตายของคุณไม่เกี่ยวข้องอะไร