All Chapters of ใต้หล้าสยบรัก: Chapter 801 - Chapter 810

อวี่เหวินห่าวนั่งคุกเข่าข้างหนึ่งพูดด้วยความไม่พอใจ "ลูกก็เห็นเช่นนั้นเหมือนกัน"จักรพรรดิหมิงหยวนถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่จากนั้นขมวดคิ้วและมองไปที่หมอหลวง "เจ้ามีแผนอะไรบ้าง หลานทั้งสามของข้าต้องคลอดออกมาอย่างปลอดภัย"หมอหลวงหารือกันอยู่ครู่หนึ่ง และพูดเป็นมติเอกฉันท์ออกมาว่า "ฝ่าบาท กระบวนการคลอดแฝดสามนั้นยาวนานกว่าปกติ ดังนั้นร่างกายของมารดาจะต้องแข็งแรง ก่อนอื่นต้องดูแลร่างกายของพระชายา และควบคุมไม่ให้ลูกในท้องตัวใหญ่เกินไป มิฉะนั้นจะเป็นอันตรายต่อผู้เป็นแม่มาก”“แล้วแผนการรับมือคืออะไร?” จักรพรรดิหมิงหยวนตรัสถามอย่างไม่พอใจ พูดถึงสามัญสำนึกพื้นฐาน ไม่มีใครไม่เข้าใจ?สำนักหมอหลวงกล่าวว่า "ตอนนี้พระชายาก็ห้าเดือนแล้ว ดังนั้นจึงยังเดินและออกกำลังกายได้ อย่างแรกจัดอาหารอย่างเหมาะสมห้ามื้อต่อวัน แต่อย่ามากเกินไป มื้อหนึ่งก็กินสักห้าถึงหกส่วน และเดินอย่างน้อยสองครั้งต่อวัน นอกจากนี้... " เขามองไปที่อวี่เหวินห่าว "ทางที่ดีที่สุดสำหรับคู่รัก ต้องนอนแยกห้องต่างหาก และห้ามร่วมเตียงกันโดยเด็ดขาด"อวี่เหวินห่าวพูดด้วยความโกรธ "ห้ามเด็ดขาดมานานแล้ว ข้าจะนอนกับนางเฉย ๆ เท่านั้น เป็นแบบหล

หยวนชิงหลิงไม่ได้มีทัศนคติเหมือนก่อนท้องอีกแล้ว ตอนนี้คิดทุ่มเทไปที่ลูกทั้งหมดเท่านั้น และกล่าวว่า “หม่อมฉันจะระมัดระวังให้มากเพคะ”หลังจากคุยกันในพระตำหนักฉียนคุนสักพัก เขาก็ไปเข้าเฝ้าไทเฮาบังเอิญว่าพระสนมเสียนเฟยก็อยู่ที่นั่นด้วยตั้งแต่ฝ่าบาทแต่งตั้งหูเฟย พระสนมเสียนเฟยก็ไม่สบายใจมาตลอด จึงมาหาไทเฮาเพื่อรับการปลอบโยนไทเฮาเป็นป้าของนาง ซึ่งบางครั้งก็ปลอบโยนนาง และบางครั้งก็ตำหนินางอย่างรุนแรงตอนที่มาสองวันแรก ไทเฮายังทรงอดทนฟังนางบ่น แต่ยิ่งเยอะขึ้นเรื่อย ๆ จึงเริ่มรำคาญ ไทเฮาจึงตำหนินางไปยกหนึ่ง และบอกว่านางเทียบไม่ได้เลยเมื่ออวี่เหวินห่าวกับหยวนชิงหลิงมาถึง พระสนมเสียนเฟยเพิ่งถูกต่อว่าจนเสร็จ เหมือนเห็นทั้งลูกและลูกสะใภ้มา จึงเอาความโกรธไปลงที่ทั้งคู่ทันที"ต้องโทษพวกเจ้าทั้งนั้น ทำอะไรลงไป? ถ้าแต่งกับฮู้กวงติงช่วยเจ้าได้ไม่ดีรึไง? ตอนนี้วังหลังสงบสุขแล้ว ให้ฮู้กวงติงเข้าวังหลังมา ไม่รู้ว่าจะเกิดพายุฝนอะไรจะขึ้นมาอีก พวกเจ้ามันโง่ หาเรื่องวุ่นวายให้แม่เจ้าจริง ๆ”อวี่เหวินห่าวที่ได้ยินเช่นนี้ รู้สึกว่าเขาตามใจเสด็จแม่ไม่ได้อีกต่อไป และพูดอย่างจริงจังว่า "เสด็จแม่ อย่าตร

แต่คราวนี้จักรพรรดิหมิงหยวนไม่กริ้ว และรู้สึกสนุกกับมันด้วยซ้ำตั้งแต่หยวนชิงหลิงกลับจวนมาเก็บของ จิ้งโฮ่วก็ร้องไห้มาตลอดเขาเพิ่งลาออก ฝ่าบาทก็ทรงมีพระเมตตาให้หยวนชิงหลิงกับจวนอ๋องทันที นี่มันช่างโชคดีเหลือเกินตอนนี้ลูกสาวคนโตแต่งกับอ๋องฉู่ คนรองแต่งกับกู้ซือ เริ่มจะเห็นการบินขึ้นไปได้สูงแล้ว หวังว่าพวกลูกอนุจะแต่งกับครอบครัวที่ดี เขาจะได้มีหวังกลับเข้ามารับตำแหน่งได้ฮูหยินเฒ่าเป็นห่วงหยวนชิงหลิงที่สุด แต่นางกลับไปก็รู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่ดีเพียงแต่นางคิดว่านางกลับอาจไม่สบายเท่าไหร่ นางมองดูแล้ว ถ้าอยู่ดูแลครรภ์ที่จวนจิ้งโฮ่วจะสะดวกที่สุด เรื่องคนในจวนนางสามารถควบคุมจัดการได้ทางด้านจวนอ๋อง นางคงเอื้อมมือไปไม่ถึง เรื่องราวมากมายไกลจากมือนาง และไม่อาจควบคุมได้ ทำให้นางไม่สบายใจนักดังนั้นหยวนชิงหลิงจึงปลอบโยนนางสักพัก จนฮูหยินเฒ่าสบายใจอวี่เหวินห่าวยังให้คำมั่นสัญญาว่า เขาจะไม่ทำให้เหล่าหยวนลำบากอีกในอนาคตฮูหยินเฒ่าเห็นท่าเดินเขาดูแปลก ๆ จึงสงสัยคำพูดของเขาที่สุดแต่ว่าหลานที่แต่งออกไปแล้วนั้น ถึงไม่เต็มใจอย่างไรก็ต้องกลับหลังจากขึ้นรถม้าแล้ว หยวนชิงหลิงซบไหล่อวี่เหว

หมานเอ๋อร์รีบไปเชิญอวี่เหวินห่าวมาทันทีเมื่ออวี่เหวินห่าวได้ยินเข้า เขากับอ๋องฉีรีบร้อนจะออกไปในทันทีอวี่เหวินห่าวที่โกรธจนหน้าดำไปหมดแล้วเป็นเพราะเขาถูกโบยก่อนหน้านี้ ถังหยางจึงไปหาพระอาจารย์ ถามได้ความมาว่า ที่จวนอ๋องฉู่ช่วงนี้จะมีเรื่องไม่ค่อยดีเกิดขึ้น ให้ระวังกันหน่อย ดังนั้นเขาจึงกังวลใจเรื่องนี้มาตลอดตอนนี้ได้ยินว่ามีคนทำของใส่ และยังใช้คุณไสยสกปรกเช่นนี้มาทำร้ายท้องของเหล่าหยวน เขาจะทนไหวได้อย่างไรแต่เขาก็ไม่ได้ขาดสติ และถามอย่างเย็นชาว่า “จู่ ๆ มาเชิญกันเช่นนี้ พวกเราก็กันไปสักหน่อย ข่าไม่สนว่าใครเป็นคนทำ วันนี้ต้องได้คำตอบให้ได้”หยวนชิงหลิงนั้นเชื่อในตัวพระชายาจี้ไม่ใช่ว่าพระชายจี้เป็นคนดี หรือว่าตอนนี้นางป่วย และจำเป็นต้องได้รับการรักษาจากนางถ้าหากพระชายาจี้จะซ่อนของแบบนี้ในห้องพระจริง คุณหนูรองฉู่คงเข้าไปหาไม่ได้หรอกนี่เป็นการใส่ร้ายการใส่ร้ายนี้เกิดขึ้นโดยไม่ให้พระชายาจี้ได้ทันตั้งตัว เกรงว่าไม่ใช่ฝีมือคุณหนูรองฉู่เพียงคนเดียวทางด้านอ๋องจี้ที่บอกจะจับตัวนางเข้าวังนั้น ไม่รู้มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยหรือไม่?ถ้าเขามีส่วนร่วมกับแผนชั่วของฉู่หมิงหยาง เพื่อช่

ฉู่หมิงหยางรู้ว่าฝืนใช้แรงกับนางไปก็ไม่มีประโยชน์ จึงชักมือกลับและเชอะใส่แล้วเงียบไม่พูดอะไรอีกพระชายาจี้ที่ได้ยินอวี่เหวินห่าวพูดก็ตกใจ และจ้องมองไปทางเขาในใจนางตอนนี้สับสนยิ่งนัก และขอบตาก็ร้อนผ่าวขึ้นมาเล็กน้อยนานมาแล้ว นานมากจริง ๆ ทุกอย่างล้วนเป็นนางที่รับผิดชอบและจัดการเพียงคนเดียว ไม่เคยมีใครยื่นมือเข้าช่วย นอกจากบ้านแม่นางแล้ว นางก็พยายามด้วยตัวคนเดียวมาตลอดที่จริงนางให้เพ่ย์เอ๋อร์พาหยวนชิงหลิงมา ไม่ใช่เพื่อให้นางมาช่วย แค่อยากให้นางมาเป็นพยายาน ในขณะเดียวกัน เรื่องนี้ต้องถึงหูหยวนชิงหลิงไม่ช้าก็เร็ว นางหวังว่าหยวนชิงหลิงจะไม่เข้าใจผิดนางเท่านั้นดังนั้น เมื่อเห็นสีหน้าอ๋องจี้ซีดเผือดเช่นนั้น นางจึงค่อย ๆ เอ่ยขึ้นมา “วันนี้ข้าว่าจะไปที่จวนอ๋องฉู่ แต่ถูกคนห้ามไว้ บอกว่าชายารองเข้าไปที่ห้องพระของข้า และเจ้าตุ๊กตานี่ซ่อนอยู่หลังพระพุทธรูป ท่านอ๋องสั่งให้ข้ากลับจวน ข้าไม่เคยเห็นตุ๊กตาตัวนี้มาก่อน และไม่รู้ยามตกฟากพระชายาฉู่ด้วย ดังนั้นย่อมไม่ใช่ข้า และข้าก็ไม่รู้จักการทำคุณไสย”อ๋องจี้ยิ้มเย้ยหยัน “มันเจอในห้องพระของเจ้า ไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นใคร?”พระชายาจี้มองไปที่เขาและ