บททั้งหมดของ คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: บทที่ 841 - บทที่ 850

“สําหรับคุณ ฉันก็แค่นักเคมีเครื่องสําอางธรรมดา แต่คุณเคยคิดหรือเปล่าว่าพวกเราทํางานกันหนักเพียงใดเพื่อปีนขึ้นไปในจุดที่เราอยู่?“ตอนที่พวกคุณบรรดาคุณชายออกไปดื่มกินสรวลเสเฮฮา เรายังคงทำงานกันอยู่จนดึกดื่นเที่ยงคืนในห้องปฏิบัติการ ตอนคุณออกไปเล่นบอลและตกปลา พวกเราก็อยู่บ้านตะลุยอ่านหนังสือเพื่อให้สอบผ่าน”แล้วดวงตาของเฟรยาแดงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ขณะที่เธอพูด“คุณเข้าใจไหมว่าคุณทําให้ฉันเข้าตาจนแค่ไหนเมื่อคุณปิดกั้นหนทางฉันในตอนนั้น? ที่มีเรื่องกับโทมัส นีสันก็บังเอิญเกิดขึ้นในช่วงเดียวกันนั้นด้วย จนฉันถูกปาไข่ใส่ในซูเปอร์มาร์เก็ต ฉันหางานไม่ได้และอยู่ในประเทศไม่ได้ ต้องไปอยู่ต่างประเทศ“ในฐานะผู้มาใหม่ในต่างประเทศฉันโดนดูถูกสารพัด แต่ละวันฉันแทบไม่ได้กลับอพาร์ตเมนต์ฉันด้วยซ้ำ จาก 365 วันต่อปี ฉันใช้เวลา 350 วันในห้องปฏิบัติการจนเป็นลมอยู่บ่อย ๆ“มีสองครั้งที่ฉันนอนบนพื้นเย็น ๆ ทั้งคืนและตื่นขึ้นมาพาตัวเองไปโรงพยาบาล ฉันเคยคิดที่จะยอมแพ้ แต่ฉันต้องตอบโต้และฟื้นความนับถือตนเองที่หายไปให้กลับมา”ยิ่งเธอคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ หัวใจเธอก็ยิ่งเจ็บปวดซ้ำรอยเดิมมากเท่านั้น และน้ำตาของเธอก็ไ

“บ้า ไม่มีทาง ฉันแค่คร่ำครวญไปงั้นเอง ที่จริงซาร่าก็มีชีวิตที่ดีแต่เธอไม่รู้ว่าจะทะนุถนอมมันยังไง ฉันพูดตามตรงอาหารฝีมือร็อดนีย์นั้นสุดยอดจริง ๆ สเต็กและเทมปุระของเขาอร่อยที่สุด” ปากของเฟรยาชุ่มฉ่ำขณะเธอคิดถึงมัน“งั้นเขาก็ไม่ไร้ประโยชน์ไปซะทีเดียว เดี๋ยวนี้มีผู้ชายน้อยคนมาก ๆ ที่ทําอาหารเป็น ต่างจากฌอน...” สีหน้าของแคทเธอรีนน่ากลัว “เขาแค่อยากกินอาหารฝีมือฉันทั้งวัน ฉันไม่อยากได้ใจผู้ชายด้วยทักษะทําอาหารของฉัน ฉันก็อยากให้ผู้ชายทําอาหารให้ฉันด้วยสักวัน”"เวสลีย์ไงล่ะ" เฟรยาขยิบตาแคทเธอรีนเงียบไปทันใด ทุกวันนี้เวสลีย์ไม่ได้ติดต่อกับเธอเลยเพราะแผนของเธอ เธอเป็นหนี้เวสลีย์มากเหลือเกินกินไปได้ครึ่งทาง ฌอนก็โทรมา “ผมทานมื้อเย็นเสร็จแล้วล่ะ คุณอยู่ไหน?"แคทเธอรีนมองดูเวลา เพิ่งหนึ่งทุ่มเอง "เร็วจังเลยคะ?""ครับ ผมเพิ่งทานมื้อเย็นกับกลุ่มหัวหน้ามา ตอนนี้ออกไปกันแล้ว ผมบอกให้เฮดลีย์พาพวกเขาไปสนุกกัน”“ฉันออกมากินข้าวกับเฟรยาค่ะ คุณตรงกลับไปก่อนก็ได้นะคะ” แคทเธอรีนตอบเนือย ๆสีหน้าของฌอนเข้มขึ้นมาทันที “ผมอยากอยู่กับคุณ แต่คุณแค่อยากอยู่กับเพื่อนผู้หญิงอีกคนเหรอ?”“ฉันมีชีวิตด้านอื

แคทเธอรีนไม่เข้าใจแต่ก็ขำ เธอบอกฌอนว่า “คุณไม่จําเป็นต้องทำถึงขนาดนั้น ฉันไม่คิดเล็กคิดน้อยหรอกค่ะ”ฌอนจ้องเธอ “ก็ผมทนแตะต้องผู้หญิงอื่นไม่ได้ยกเว้นคุณคนเดียวเท่านั้น”ใบหน้าของแคทเธอรีนแดงระเรื่อและหัวใจของเธอก็เต้นผิดจังหวะขึ้นมาทันทีถึงแม้เฟรยาผู้น่าสงสารไม่ได้เห็นท่าทางของพวกเขา แต่จู่ ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนเป็นพยานเห็นพวกเขาแสดงความรักต่อสาธารณะเธอรู้สึกเศร้า เห็นชัดว่าแคทเธอรีนมีแผนดำเนินการแก้แค้นอยู่ในมือ แต่ในฐานะผู้ดูทําไมเธอถึงรู้สึกเหมือนพวกเขาอยู่ในซีรีส์คนดังคลั่งรัก?เมื่อเปิดประตูรถแล้ว เฟรยาถูกโยนลงบนเบาะหลังอย่างไร้ความปราณี ส่วนแคทเธอรีนนั้นเขาค่อย ๆ วางลงในที่นั่งผู้โดยสารพร้อมคาดเข็มขัดนิรภัยระหว่างทางฌอนโทรหาเฮดลีย์ “พาคนมาปิดล้อมร้านเสริมสวยเอาไว้ เรียกตํารวจและนักข่าวมาด้วย ฉันมีสกู๊ปอื้อฉาวสําหรับพวกเขา ฉันต้องการให้เอริค แฮทช์จาก SE Group ถูกทําลายภายในวันเดียว ตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีใครที่เชื่อมโยงกับร้านเสริมสวยในวันนี้หลุดรอดไปได้”"เข้าใจแล้วครับ"เฮดลีย์ซึ่งออกเดตอยู่กับสาวไม่มีทางเลือกนอกจากออกไปทํางานล่วงเวลาในยามค่ำคืนในรถ ใบหน้าหล่อเหลาของฌ

“หุบปากเถอะ ผมออกกําลังกายเยอะมาก โอเคไหม?” ร็อดนีย์เย้ยระหว่างทางกลับ เพลงเบา ๆ เล่นอยู่ในรถเนื่องจากกำยานที่เธอสูดดมไปก่อนหน้านี้ เฟรยาจึงไม่สามารถฝืนเปลือกตาเธอไว้ได้อีกเมื่อพวกเขามาถึงไบร์ทตันการ์เดนส์ ร็อดนีย์เปิดไฟและหันมาก็พบว่าเธอผล็อยหลับไปแล้ว ผมยาวหนาของเธอปกคลุมใบหน้าเธอครึ่งหนึ่ง และอีกครึ่งที่เหลือเผยให้เห็นผิวขาวผ่องเป็นประกายของเธอภายใต้แสง ปกติเธอมักจะปากจัดกัดเจ็บ แต่ในขณะนั้นเธอเหมือนลูกแมวอ่อนโยนและไม่เป็นอันตราย บอบบางและนุ่มนวลเขาลังเลก่อนที่จะหยิบผ้าห่มออกจากท้ายรถมาห่มคลุมให้เธอ จากนั้นเขาก็นั่งข้างหน้าเพื่ออ่านข่าวในโทรศัพท์เขา… สถาบันเฮกเกตต์ฌอนวางแคทเธอรีนที่กําลังหลับใหลบนเตียงขนาดใหญ่ในห้องนอนเธอเปิดเปลือกตาไม่ไหวและผล็อยหลับไประหว่างทางกลับหลังจากฌอนมองดูเธออย่างเงียบ ๆ สักพัก เขาก็หันไปยังอ่างน้ำและถอดเสื้อผ้าของเธออย่างเบามือ เมื่อเขาเห็นรอยแผลบนร่างกายเธอ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็ถอดสี แต่ยิ่งเขาเปลื้องผ้าเธอไปเรื่อย ๆ ใบหน้าของเขาก็กลายเป็นแดงระเรื่อจนได้ทุกครั้งที่เขาอยู่กับเธอ เขาจะใจร้อนหุนหันพลันแล่น เขาไม่เคยมองเธออย่างละเอียดถี่

ฌอนร้องซี๊ดอย่างเจ็บปวด แต่ดวงตาและน้ำเสียงขมขื่น "คุณยกย่องผู้ชายอื่น"แคทเธอรีนพูดไม่ออก “ฉันพูดอะไรผิดเหรอ? ฉันเคยคิดว่าร็อดนีย์ไม่มีอะไรดียกเว้นรูปลักษณ์ของเขา แต่กลับเป็นว่าเขาก็มีข้อดีอยู่เหมือนกัน”“เขาเคยตะคอกคุณมาก่อนนะ...” ฌอนกัดฟันและเตือนเธอ อะไรจะน่าหดหู่ไปกว่าการตื่นมาได้ยินผู้หญิงที่เขาชอบยกย่องผู้ชายอื่น?“แล้วคุณตะคอกฉันน้อยกว่าเขาเหรอ?” แคทเธอรีนเตือนเขา “คุณไม่ควรบอกว่าคนอื่นไม่ดี ไม่งั้นฉันจะหยิบยกเรื่องเก่า ๆ ขึ้นมาอีกครั้ง”“...”ฌอนซุกใบหน้าหล่อเหลาที่คอเธอเงียบ ๆ "ที่รัก ผมหิวแล้วล่ะ"แคทเธอรีนหัวเราะคิกคัก “บังเอิญอะไรยังงี้ ฉันก็หิวเหมือนกัน ฉันยังไม่ได้กินอาหารเช้าเลยและตอนนี้ร่างกายของฉันอ่อนล้าไปหมด”“... ผมจะทําอาหารให้คุณ”ฌอนยอมและลูบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ “แต่มันคงไม่อร่อยเท่าของคุณนะ อย่าเทซะล่ะ” “ถ้าคุณทําไม่ได้จริง ๆ ก็ลองเมนูไข่ต่าง ๆ ฉันจะสอนคุณค่ะ” แคทเธอรีนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ภายใต้การกำกับของแคทเธอรีน พวกเขาทานมื้อเช้าง่าย ๆ เนื่องจากเธอหิวจัดจึงรู้สึกว่าการทําอาหารแบบขยะของฌอนแทบไม่อยู่ท้องเมื่อพวกเขากินเสร็จแล้ว เฮดลีย์โทรมาถามเกี่