บททั้งหมดของ คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: บทที่ 821 - บทที่ 830

ไม่คิดมาก่อนเลยว่าหลังคารถสปอร์ตจะเตี้ยขนาดนี้ศีรษะฌอนอยู่สูงกว่าเธอ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นไปเขาก็โน้มตัวลงมาเพื่อให้ริมฝีปากชุ่มฉ่ำของเธอได้สัมผัสริมฝีปากบาง ๆ ของเขาราวอากาศหยุดนิ่งลำคอของฌอนตีบตัน เขารู้สึกราวกับว่ามีประกายไฟถูกโยนลงไปในกองฟืนเกิดเพลิงไฟโหมเร่าร้อนเขาจ้องดูเธอ เมื่อมองใกล้ ๆ เขาตระหนักว่าแคทเธอรีนมีผิวที่ดีมาก เธอไม่มีรูขุมขนหรือสิวเสี้ยน ทว่าการจ้องมองของเขาก่อให้เกิดเฉดสีชมพูจาง ๆ เคลือบเกิดเป็นรอยบนผิวขาวน้ํานมของเธอ นั่นทําให้เธอดูน่าทึ่งยิ่งขึ้นไปอีก"ไปให้พ้น" แคทเธอรีนผลักเขาออกไป"ผมจะยอมไปหลังได้จูบอีกครั้ง" ฌอนอดกลั้นร่างกายให้สงบไว้ แม้เป็นเพียงจูบเบา ๆ แต่เขาไม่อาจลืมรสจูบนี้ได้เลย มันเหมือนกับว่าในที่สุดเขาเป็นอิสระได้รับการปลดปล่อยหลังครองตัวเป็นโสดมาตั้งหลายสิบปั“คุณหมายถึงอะไรเหรอที่ว่า “อีกครั้ง”? นั่นบังเอิญสัมผัสหรอกค่ะ” แคทเธอรีนแย้งอย่างขัดเขิน"ผมไม่คิดอย่างนั้น" มีรอยยิ้มในดวงตาของฌอน "ผมจะไม่ไปถ้าเราไม่จูบกัน""ฌอน" แคทเธอรีนกัดฟัน เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะไร้ยางอายขนาดนี้"โอ้ว นั่นใครอยู่ตรงนั้น?" จู่ ๆ ฌอนก็ชี้ออกไปนอกหน้าต่างด้วยค

ฌอนตกตะลึงขณะนั้นราวกับมีลาวากําลังปะทุในร่างของเขาลมหายใจของเขาเริ่มหนักหน่วงเมื่อจ้องไปยังใบหน้าสวยใสเล็กกระทัดรัดของเธอด้วยสายตาที่ร้อนแรงเขาสงสัยว่าเธอจงใจอ่อยเขาแน่“เอาล่ะ ไม่มีเลือดออกอีกแล้ว” ริมฝีปากของแคทเธอรีนปล่อยนิ้วของเขา เธอไม่ลืมการจ้องมองที่ดุเดือดของเขา แต่พวกผู้ชายต้องถูกอ่อยบ้างในบางโอกาสและได้รับสิทธิพิเศษบางประการ ไม่เช่นนั้นเธอจะทิ้งความประทับใจอันลึกซึ้งไว้ให้กับเขาได้อย่างไร?ฌอนมองนิ้วของเขาที่เลือดหยุดไหลแล้วอย่างไม่ใยดี สักพักเขาก็หยิบปูขึ้นมาและทิ่มไปที่อีกนิ้วของเขา จากนั้นเขาก็ยื่นนิ้วให้เธอดู "เลือดออกอีกแล้ว"“...”เขาคิดว่าเธอตาบอดหรือไง? เขาทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองจนไม่เหลือแล้วเหรอ?"พนักงานเสิร์ฟ" เธอยกมือขึ้นโบกมือให้บริกร "ช่วยนำเกลือมาให้ฉันหน่อยค่ะ"ฌอนขมวดคิ้ว ทําไมมันถึงแตกต่างจากที่เขาวาดฝันไว้นะ? “คุณจะไม่ดูหน่อยเหรอ? นี่เลือดไหลออกมามากขึ้นแล้วนะ”“ไม่เป็นไร เดี๋ยวมันจะดีเองพอโรยเกลือลงไป” แคทเธอรีนยิ้มเหมือนจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ “พอลมพัดและติดไฟลุกก็ย่างกินเหมือนไส้กรอกได้เลย”“...”สีหน้าของฌอนหม่นหมองเมื่อได้ยิน “ทําไมก่อนหน้านี

“ถ้าคุณไม่มีประโยชน์กับผม ผมคงจะเลิกกับผู้หญิงที่เสแสร้งอย่างคุณไปตั้งนานแล้ว” เชสเตอร์เตือนเธออย่างเอาจริงว่า “ต่อจากนี้ไปคุณควรหุบปากซะดีกว่า ถ้าไม่ทำอย่าหวังว่าจะได้หวนคืนกลับมาเฉิดฉายในวงการหนังอีก”ซินดี้พยักหน้าอย่างเชื่อฟังด้วยใบหน้าซีดเซียว ครั้งก่อนแคทเธอรีนทําลายชื่อเสียงของเธอไปหมดสิ้นราบคาบ นอกจากการปรากฏตัวในรายการวาไรตี้บางรายการในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เธอยังไม่ได้รับข้อเสนอเข้าทดสอบบทคัดเลือกนักแสดงสําหรับภาพยนตร์เรื่องใหม่อีกเลย เธอจึงฝากความหวังไว้ที่เชสเตอร์อย่างมาก“เชสเตอร์ ฉันมีเรื่องจะบอก... แต่ฉันไม่รู้ว่าควรพูดหรือเปล่า...” เธอพูดตะกุกตะกัก“ถ้าคุณคิดว่าไม่ควรพูดก็หุบปากซะ” เชสเตอร์ดุ“ไม่ ฉันแค่พบว่ามันน่าสงสัย” ซินดี้กัดฟัน เธอต้องพูดออกไปให้ได้ “คุณชายฮิลล์เคยทําร้ายแคทเธอรีนอย่างโหดร้ายมากเหลือเกินในอดีต เขาจับเธอกักบริเวณในบ้านและทําให้เธอแท้ง เขายังส่งเธอไปโรงพยาบาลจิตเวชอัก ถ้าฉันเป็นผู้หญิงฉันจะไม่ให้อภัยเขาเลย แต่ทําไมจู่ ๆ เธอถึง... กลับมาคบกับเขาอีกครั้ง? เธอไม่รู้สึกอึดอัดเหรอ?”"คุณพยายามจะบอกอะไรเหรอ?" ดวงตาของเชสเตอร์หรี่ลงซินดี้สะดุ

“ผู้หญิงคนนั้นกลับไปแล้วเหรอ?” ฌอนลงนั่งข้างเชสเตอร์ “เชสเตอร์ นายจะอดทนกับผู้หญิงคนนั้นต่อไปเหรอ? ฉันไม่ค่อยชอบซินดี้มากนักรอกนะ แต่หลังจากเหตุคืนนี้ฉันว่าเธอแย่มากจริง ๆ เธอไม่คู่ควรกับนาย”"เรื่องบางอย่างก็ช่วยไม่ได้" เชสเตอร์จิบไวน์นัยน์ตาลุ่มลึก “แล้วนายล่ะ? จะกลับไปหาแคทเธอรีนจริง ๆ เหรอ?”“"ใช่เลย” คืนนี้ฌอนอารมณ์ดี แน่นอนว่ามันคงดีกว่านี้ถ้าเขาไม่ได้เจอซินดี้กลางคันเชสเตอร์มองเขาอย่างเป็นห่วง “นายเคยคิดบ้างไหมว่าแคทเธอรีนจริงใจที่จะอยู่กับนายหรือว่า... เธอมาเพื่อแก้แค้นนายเท่านั้น?”ใบหน้าหล่อเหลาเริงร่าอยู่ถึงกับเหวออ้าปากค้างทันที ฌอนวางแก้วไวน์ของเขาและแววตาเย็นชาก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาถ้าเป็นคนอื่นอาจจะกลัวลนลาน แต่เชสเตอร์รู้จักเขาตั้งแต่ยังเป็นเด็กจึงเข้าใจ เขากล่าวต่อไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ลองนึกถึงสิ่งที่นายทํากับเธอไว้ในอดีตเพราะซาร่าสิ นายกักบริเวณเธอในบ้าน บังคับให้เธอหย่า ผลักเธอล้มลงไปซึ่งทําให้เธอสูญเสียลูก ส่งเธอเข้ารับการบำบัดรักษาที่โรงพยาบาลจิตเวชและอื่น ๆ อีกหลายอย่าง นายคิดว่าเธอปล่อยวางความแค้นในใจเธอจนหมดสิ้นไม่เหลือความเกลียดชังอยู่เลยได้หรือเปล่า?

“แต่...” แคทเธอรีนเปลี่ยนเรื่อง “มีคนหนึ่งที่ฉันอยากสั่งสอน ถ้าคุณไม่ให้ฉันระบายความโกรธนี้ ฉันก็ยังคงสงสัยความรู้สึกของคุณอยู่” "ใครกันล่ะ?""ยาเอล แช็ดวิค" แคทเธอรีนเน้นสองคําอย่างช้า ๆ น้ำเสียงของเธอฟังดูเหมือนเธอกําลังกัดฟันพูดฌอนตกใจมาก เขาขมวดคิ้วทันที “ยาเอลทําคุณขุ่นเคืองได้อย่างไรกัน? หรือเพราะผมขอให้เธอคอยปกป้องซาร่า...”"ไม่ค่ะ" แคทเธอรีนจ้องมองเขาด้วยความเกลียดชัง “วันที่คุณให้ฉันลงนามในข้อตกลงการหย่า คุณเองไม่ใช่เหรอที่ให้ยาเอลค้นตัวฉันหาทะเบียนสมรส? แต่เธอกลับจะถอดเสื้อผ้าของฉันต่อหน้าคนของไลโอน่า ตอนนั้นถ้าเฮดลีย์ไม่ห้ามไว้ เธอคงจะถอดกางเกงของฉันออกด้วย ฉันจะไม่มีวันลืมความอัปยศนี้”ดวงตาสีดําของฌอนเย็นชาเล็กน้อยวันนั้นโกลาหลวุ่นวายมาก ทั้งหมดที่เขาจําได้คือเขาอยู่ด้านนอกและเข้ามาหลังจากได้ยินเสียงของเฮดลีย์และยาเอลเท่านั้น แต่ตอนนั้นเขาเห็นว่าแคทเธอรีนยังอยู่ดีและแต่งตัวครบครัน...“หมายความว่ายังไง? คุณไม่เชื่อฉันเหรอ?” แคทเธอรีนผละออกจากอ้อมแขนของเขาอย่างโกรธเคือง “ฉันไม่ได้มีอะไรขัดแย้งกับยาเอลเลย ทําไมฉันต้องไปกล่าวหาผู้คุ้มกันคนนึงด้วยล่ะ? ถ้าคุณไม่เชื่อฉั