บทที่ 848

“หุบปากเถอะ ผมออกกําลังกายเยอะมาก โอเคไหม?” ร็อดนีย์เย้ย

ระหว่างทางกลับ เพลงเบา ๆ เล่นอยู่ในรถ

เนื่องจากกำยานที่เธอสูดดมไปก่อนหน้านี้ เฟรยาจึงไม่สามารถฝืนเปลือกตาเธอไว้ได้อีก

เมื่อพวกเขามาถึงไบร์ทตันการ์เดนส์ ร็อดนีย์เปิดไฟและหันมาก็พบว่าเธอผล็อยหลับไปแล้ว ผมยาวหนาของเธอปกคลุมใบหน้าเธอครึ่งหนึ่ง และอีกครึ่งที่เหลือเผยให้เห็นผิวขาวผ่องเป็นประกายของเธอภายใต้แสง ปกติเธอมักจะปากจัดกัดเจ็บ แต่ในขณะนั้นเธอเหมือนลูกแมวอ่อนโยนและไม่เป็นอันตราย บอบบางและนุ่มนวล

เขาลังเลก่อนที่จะหยิบผ้าห่มออกจากท้ายรถมาห่มคลุมให้เธอ จากนั้นเขาก็นั่งข้างหน้าเพื่ออ่านข่าวในโทรศัพท์เขา

…

สถาบันเฮกเกตต์

ฌอนวางแคทเธอรีนที่กําลังหลับใหลบนเตียงขนาดใหญ่ในห้องนอน

เธอเปิดเปลือกตาไม่ไหวและผล็อยหลับไประหว่างทางกลับ

หลังจากฌอนมองดูเธออย่างเงียบ ๆ สักพัก เขาก็หันไปยังอ่างน้ำและถอดเสื้อผ้าของเธออย่างเบามือ เมื่อเขาเห็นรอยแผลบนร่างกายเธอ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็ถอดสี แต่ยิ่งเขาเปลื้องผ้าเธอไปเรื่อย ๆ ใบหน้าของเขาก็กลายเป็นแดงระเรื่อจนได้

ทุกครั้งที่เขาอยู่กับเธอ เขาจะใจร้อนหุนหันพลันแล่น เขาไม่เคยมองเธออย่างละเอียดถี่