All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 861 - Chapter 870

“อย่าไปโรงแรมที่คุณไปมาเมื่อวาน มันดูธรรมดาไป” ฌอนพาแคทเธอรีนเข้าไปในรถ “ผมมีห้องเพรซซิเดนเชิลสวีทส่วนตัวในโรงแรมห้าดาวที่นี่”แคทเธอรีนทึ่งมาก "คุณลงทุนในโรงแรมตอนไหนกันคะเนี่ย?"“ผมลงทุนในที่ต่าง ๆ มากมาย แล้วต่อไปคุณจะค่อย ๆ รู้เอง” ฌอนถูปลายจมูกของเธอ “คุณจำไว้เลยทั่วทั้งออสเตรเลียไม่มีชายคนใดเทียบผมได้”เมื่อรู้ว่าเขากำลังบอกเป็นนัยบางอย่างอีกแล้ว แคทเธอรีนแสร้งไม่เข้าใจที่เขาพูดเมื่อพวกเขามาถึงห้องเพรซซิเดนเชิลสวีทที่หรูหรา เธอก็ถูกอุ้มขึ้นทันทีก่อนที่เธอจะได้มองไปรอบ ๆ“ฌอน...” เธอโอบแขนของเธอไว้รอบคอของเขา เมื่อมองเข้าไปในดวงตาที่เร่าร้อนของชายผู้นั้น เธอรู้สึกวาบหวิว “คุณคิดจะทําอะไรตอนกลางวันแสก ๆ...”“ยังกับว่าเราไม่เคยทํากันตอนกลางวันแสก ๆ งั้นแหละ” ฌอนวางเธอลงบนเตียงทันทีและวางมือทั้งสองของเขาขนาบอยู่ข้างตัวเธอ เขากล่าวอีกด้วยน้ําเสียงน่ากลัว “คุณเมินเฉยใส่ผมมาตั้งสามคืนเชียวนะ”“ไว้ค่อยคุยกันคืนนี้ โอเคไหม? อีกสักพักฮาร์วีย์ก็มา ฉันต้องไปพบประธานคาวาดะคืนนี้เพื่อลงนามในข้อตกลงค่ะ”แคทเธอรีนพยายามผลักตัวของเขาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามออกไป แต่เขาไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

“แคทเธอรีน โจนส์...” ฌอนตัดบทแคทเธอรีนอย่างมันเขี้ยว ใบหน้าหล่อเหลาของเขาแดงระเรื่อด้วยความเขิน “หยุดโยงซาร่ากับผมเรื่องนี้ได้ไหม?”“ไม่ได้ ฉันยังกังวลอยู่ก็โยงไปได้เรื่อย ๆ แหละ" แคทเธอรีนโอบแขนเธอไว้รอบคอของเขา “ฉันมีเสน่ห์มากกว่าหรือเธอมีเสน่ห์มากกว่าล่ะ? ถ้าวันนี้คุณไม่ให้คําตอบฉัน ฉันก็ยังถามอยู่นั้นแหละค่ะ”ฌอนปวดหัว เขารู้สึกโมโหแต่ผู้หญิงคนนี้ดูน่ารักมากแม้ว่าเธอไม่มีเหตุผลก็ตาม แล้วจะรุนแรงกับเธอได้อย่างไร?“ตอบยากไปไหมคะ? ฉันรู้ละ คุณต้องนอนกับซาร่าบ่อยมากแน่ ๆ เลย ฉันจะไม่สนใจคุณแล้วตอนนี้”เธอแสร้งทําเป็นโกรธและผลักเขาออกไป จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืนเตรียมจะออกไปด้วยความตื่นตระหนก ฌอนกอดรัดเธอจากด้านหลังอย่างว่องไว “ที่รักผมจะตอบคุณ โอเคไหม? อันที่จริง... อันที่จริงแล้ว ผมไม่เคยทํากับซาร่าเลย”แคทเธอรีนตัวแข็ง เธอหันกลับมาและเหลือบมองเขาอย่างไม่เชื่อ “หยุดหลอกลวงฉันซะที ก่อนหน้านี้คุณรักเธอมากแล้วคุณจะไม่ทํากับเธอได้อย่างไร? ฌอนคะ นี่มันเรื่องโกหกกันชัด ๆ”"ผมไม่ได้โกหก" ฌอนหัวเราะอย่างขมขื่น “เมื่อใดก็ตามที่ผมพยายามนอนกับเธอ ผมจะปวดมวนท้อง บางทีถึงกับอาเจียนสองสามครั้ง

แชนซ์ขอให้เซียนคอมพิวเตอร์เล่นฟุตเทจที่บันทึกไว้ “รถที่เคยลักพาตัวคุณนีสันออกจากที่จอดรถและมุ่งหน้าไปยังบริเวณที่จอดรถของสนามเด็กเล่นใกล้เคียงในย่านชานเมือง เนื่องจากสนามเด็กเล่นเพิ่งเปิดให้บริการประชาชนทั่วไป ในบริเวณที่จอดรถยังไม่มีกล้องวงจรปิด จึงติดปัญหาเล็กน้อย “เมื่อเราไปถึงที่นั่นก็ไม่มีใครอยู่ในรถแล้ว เราสงสัยว่าผู้ลักพาตัวออกไปด้วยรถคันอื่น จากการตรวจสอบรถทุกคันเมื่อคืนนี้เรายืนยันได้ว่าเป็นรถซานตาน่าสีดํา”เชสเตอร์กล่าวว่า “จากที่ฉันได้ยินมา ซานตาน่าแล่นเข้าไปยังป่าในเชนีย์ฮิลล์ก่อนที่จะหายไป”“หยุดพล่ามแล้วไปที่นั่นกันก่อนเถอะ” ร็อดนีย์พูดอย่างใจร้อน “ผ่านไปคืนหนึ่งแล้ว อาจเกิดเหตุอะไรต่าง ๆมากมายได้ทั้งนั้น”คําพูดเหล่านั้นทําให้ใบหน้าของทุกคนอึมครึมฌอนขึ้นรถ เขาเร่งความเร็วฝ่ายวดยานบนท้องถนนมุ่งหน้าไปยังชานเมือง ระหว่างทางไปที่นั่น เขาถามขึ้นว่า "นายรู้หรือยังว่าใครทํา?"“เรายังไม่เห็นใบหน้าของผู้ลักพาตัวจึงไม่แน่ใจ อาจจะคู่แข่งทางธุรกิจของนายก็เป็นได้” เชสเตอร์กล่าวเพิ่มเติมอย่างลังเลว่า “ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา หลายคนเริ่มไม่ชอบหน้านายขึ้นเรื่อย ๆ พอเห็นนายมีความส

“ลุกขึ้น” ฌอนกําหมัดแน่น"ไม่" ร็อดนีย์กัดฟันจ้องมองอย่างอ้อนวอน “ฌอน ตอนนี้หมอช่วยชีวิตเธอไว้ได้ แต่หลังจากนี้ถ้าเธอไม่เหลืออะไรให้หวัง? พรุ่งนี้ มะรืนนี้ล่ะจะเกิดอะไรขึ้น? นี่หากเธอไม่ให้กำลังใจนายกลับไปโรงพยาบาลจิตเวช นายคงพับฐานไปแล้ว ต่อมาเธอก็ยังเอาจริงเอาจังทางด้านจิตวิทยาเพื่อนาย ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเมื่อสามปีก่อนนายคงเป็นบ้าไปแล้ว ทําไมนายไม่เห็นใจเธอบ้างเลย? โธ่เว้ย นายต้องเอาแต่โหดร้ายด้วยเหรอ?”ขมับฌอนกระตุกเร็วรัว เขาหมุนตัวเดินดุ่มออกจากวอร์ดไปทันทีร็อดนีย์คว้าขาของเขา “ฌอนฉันขอร้องล่ะ ถ้านายไม่ตกลงฉันจะคุกเข่าอยู่ตรงนี้ต่อไป”“ร็อดนีย์ในฐานะเพื่อนฉัน นายไม่ควรมาขู่ฉันแบบนี้”ฌอนสลัดหลุดพ้นจากมือเขาและรีบก้าวยาว ๆ ให้พ้นไปจากตรงนั้น“ร็อดนีย์ ลุกขึ้น” เชสเตอร์ถอนหายใจ “ฉันเข้าใจว่านายอยากให้ซาร่ามีความสุข แต่นายไม่สามารถสร้างความสุขให้เธอบนความเจ็บปวดของใครเลยสักคน ฌอนรู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับซาร่าและชีวิตของเธอ เขาก็เครียดมากอยู่แล้ว”จากนั้นเชสเตอร์ก็เดินออกไปฌอนจุดบุหรี่ที่โถงทางเดิน เอ่ยขึ้นว่า "บางครั้ง ฉันคิดว่าคงดีกว่าถ้าซาร่าไม่ช่วยฉันเมื่อสามปีก่อน"

“ยอมรับเถอะ” ร็อดนีย์เย้ยหยัน “แคทเธอรีน โจนส์ ตอนนี้ฉันให้สองทางเลือกแก่เธอ จะเข้าคุกหรือปล่อยให้ลูกน้องของฉันสนุกกับเธอ จากนั้นฉันถึงจะยกโทษให้”แคทเธอรีนหัวเราะหึหึ “คนอย่างแกน่ะ พอถูกตัดสิทธิ์ออกจากกองมรดกตระกูลสโนว์ไปแล้ว แกก็ไร้ความหมาย ฉันแน่ใจว่าคนกลุ่มนี้ไม่ใช่มืออาชีพจากสโนว์ คอร์ปอเรชั่น ถ้าพวกแกกล้ารวมตัวกันเป็นหมาหมู่รุมเล่นงานฉันก็เอาเลย ฉันจะคอยดูว่าพวกแกจะเก่งสักแค่ไหนเชียว”ร็อดนีย์โกรธแทบบ้า สีหน้าท่าทางของเขาเปลี่ยนไปมาก ขณะนั้นเองฌอนก็พุ่งมาเขาเหยียบเบรกเสียงดังหยุดอยู่หน้ารถคนพวกนั้นแล้วออกจากรถทันทีเขายังคงสวมเสื้อตัวเดียวกับตอนที่เขาเร่งรีบจากไปตั้งแต่ไก่โห่ในตอนเช้า อย่างไรก็ตามใบหน้าหล่อเหลาสุดสำอางของเขาเหี้ยมโหดดุดัน แตกต่างจากท่าทางผู้ชายดีแสนอ่อนโยนเมื่อวานนี้อย่างสิ้นเชิงเมื่อเห็นฌอน ร็อดนีย์ก็ตะคอก “ฌอน นายมาได้เวลาพอดี เธอยอมรับแล้วว่าเธอทำ ตอนนี้นายว่ามาเลยผู้หญิงโหดร้ายคนนี้ต้องถูกลงโทษตามนั้น”แคทเธอรีนอึ้งจนไม่รู้จะพูดยังไง “ฉันไปยอมรับว่าลักพาตัวซาร่าตอนไหนเรอะ?”“เธอยอมรับว่าผู้ลักพาตัวทำงานให้เธอ ถ้าเธอไม่ได้ออกคำสั่ง เขาจะลักพาตัวซาร่