เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 869
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 870
ฌอนยังคงนิ่งเงียบ แต่เขาเห็นด้วยกับร็อดนีย์อย่างชัดเจนขณะที่แคทเธอรีนมองดูแววตาของฌอนริบหรี่ลงไปทีละเล็กทีละน้อย หัวใจของเธอก็เอ่อล้นไปด้วยการถากถาง เธอเยาะเย้ยตัวเองที่เคลิ้มไปกับคำพูดของเขาเมื่อ 24 ชั่วโมงก่อนหลังจากตกระกำลำบากมากมายนับไม่ถ้วน เธอยังไม่เข็ดอีกหรือที่ผู้ชายคนนี้โกหกปลิ้นปล้อน?เมื่อเขาต้องการเธอ เขาก็พูดได้ทุกอย่าง“ฌอนคะฉันขอถามคุณแค่ข้อเดียว ฉันทำอะไรได้บ้างคะเพื่อที่คุณจะได้ปล่อยโลแกนไป?” แคทเธอรีนถามด้วยเสียงต่ำ"ปล่อยเขาไปน่ะเหรอ?" ร็อดนีย์มีปฏิกิริยาราวกับว่าเขาได้ยินเรื่องตลก “เธอฝันไปหรือเปล่า? เขาทําร้ายซาร่า คนอย่างเขาควรถูกทรมานจนตาย ยังไงก็ตามทําไมคุณถึงกังวลนักกับคนที่ทำงานให้คุณ? เป็นไปได้ไหมว่าคุณมีความสัมพันธ์กับเขา?”"ระวังปากคุณด้วยค่ะ"ทันทีที่แคทเธอรีนเตือนร็อดนีย์อย่างรุนแรง เธอสัมผัสได้ถึงความโกรธในแววตาที่เยือกเย็นของฌอนเธอนึกสาปแช่งร็อดนีย์ในใจลึก ๆ เธอหวังถึงขนาดให้เขาไม่มีลูกหลานไว้สืบสกุลหรือไม่ได้คบหากับผู้หญิงที่เขารัก“ผมปล่อยเขาไปก็ได้” ฌอนเอ่ยแต่ละคําอย่างไม่แยแส “เมื่อเขาตาย ผมจะเทขี้เถ้าของเขาลงในชักโครก”“ฌอนคะ โลแกนกับ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 871
ร็อดนีย์เคยทําลายชื่อเสียงของครอบครัวสโนว์มาแล้วครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเป็นเรื่องชีวิตส่วนตัวเขา แต่ครั้งนี้ถ้าหากเขากระทำการผิดกฏหมายต่อแคทเธอรีน ก็อาจทําให้ผู้คนพร้อมใจกันคว่ำบาตรตระกูลสโนว์ในการเลือกตั้งปีหน้า“ถ้าคุณคิดจะจับกุมฉัน คุณควรมีหลักฐานก่อน” แคทเธอรีนกล่าวอย่างไม่ไยดี แล้วเธอก็หันกำลังจะไป“เดี๋ยวก่อนจะไปได้ไง ขอผมหรือยัง” ฌอนเดินเข้ามาหาเธอด้วยสีหน้าแข็งกร้าว "ผมบอกให้คุณออกไปได้แล้วเหรอ?"ดวงตาของร็อดนีย์สว่างวาบ “ฌอน จับตัวเธอส่งไปยังไลโอน่าเพื่อทรมานเธอเลย”“คุณคิดจะจับตัวฉันเรอะ หา?”แคทเธอรีนมองเข้าไปในดวงตาของฌอน ด้วยแววตาน่ากลัวที่ไม่เคยพบเจอเขารู้สึกตึงเครียดขึ้นมาฉับพลัน ทันใดนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเขารู้ว่าถ้าเขาทําอย่างนั้นแล้ว ความขัดแย้งระหว่างพวกเขาจะทวีความรุนแรงขึ้น แต่ตอนนี้เธอได้ทําในสิ่งชั่วช้าสามานย์ขนาดนี้จะให้เขาแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้หรือ?“ฌอน ทําไมนายลังเลอยู่ได้?” ร็อดนีย์แผดเสียงลั่น “นายลืมไปหรือเปล่าว่าซาร่าเกือบตาย? นายลืมความหดหู่บนใบหน้าเธอตอนที่อยากฆ่าตัวตายแล้วหรือ?”แคทเธอรีนงงงัน ซาร่าพยายามฆ่าตัวตาย แม่เจ้าครั้งน
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 872
ที่ลานจอดรถหลังจากลิฟต์ขึ้นไปแล้ว ฌอนก็ต่อยกระจกหน้าต่างรถของเขาอย่างแรงเลือดจากกําปั้นของเขาไหลหยดลงพื้น แต่เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย ดวงตาของเขาแดงก่ำและเขาก็ท่วมท้นไปด้วยความเศร้าโศกแคทเธอรีน... เล็งปืนมาที่เขาจริง ๆ ด้วยมีอะไรที่เจ็บปวดไปยิ่งกว่าการได้รู้ว่าหญิงสาวสุดที่รักของเขามีความคิดที่จะยิงเขา?เฮอะ!ทั้งที่เธอรักกับเขา? เธอโหดร้ายขนาดนี้ได้ยังไง?“ฌอน ตอนนี้นายยังไม่เข้าใจนิสัยของแคทเธอรีนชัดเจนอีกเหรอ? เธอเปลี่ยนไปตั้งนานแล้ว เธอเปลี่ยนไปมากจนเราแทบไม่รู้จักเธอเลยในตอนนี้ คนเราใครจะพกปืนติดตัวไว้ตลอด?”ร็อดนีย์กล่าวด้วยความขุ่นเคืองว่า “เธอกำลังปกปิดนายตั้งหลายอย่าง เธออาจไม่จริงใจในความสัมพันธ์นี้กับนายก็ได้ เธอไม่รักนายด้วยซ้ำ ที่เธอกลับมาคบกับนายก็เพราะเธอต้องการแก้แค้นซาร่าเท่านั้นแหละ นายมองไม่ออกเหรอ?”"หุบปากซะ!" ฌอนถลึงตาใส่เขาอย่างไม่พอใจ“ฉันแค่พูดความจริง ตื่นมาลืมตาดูสิ่งที่อยู่ตรงหน้านายซะบ้าง ดูว่าใครคือคนที่รักนายอย่างแท้จริง” ทันทีที่ร็อดนีย์พูดจบประโยค เขาก็เปิดประตูรถด้วยความโกรธ “ฉันยังไม่จบเรื่องนี้นะ แม้วันนี้เธอจะหนีไปได้ แต่พรุ่
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 873
แม้แต่นาธาน สโนว์ ที่กําลังจะลงสมัครรับตําแหน่งนายกรัฐมนตรีในปีหน้าก็อยู่ด้วย“โจเอล วันนี้มาที่นี่มีธุระอะไรเหรอ?” คุณท่านสโนว์ถามด้วยรอยยิ้ม“คุณท่านสโนว์ ผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องจะคุยกับท่านครับ” ใบหน้าของโจเอลเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง “ถ้าผมมีทางเลือกอื่น ผมก็คงไม่พาลูกสาวมาที่นี่ เจสันยังไงเราก็เป็นคนรู้จักคุ้นเคย ผมหวังว่าคุณจะจับตาระวังลูกชายคุณไว้บ้าง” เจสันตะลึง เขามีลูกชายสองคน "คุณกําลังหมายถึง..."“บ่ายวันนี้ ร็อดนีย์มาที่สถาบันเฮกเกตต์ และรบกวนคุกคามฉันค่ะ” แคทเธอรีนเปิดโทรศัพท์ของเธอและเปิดคลิปวิดีโอหนึ่งให้เขาดู “นี่คือภาพที่ฉันได้จากกล้องวงจรปิด ดูสิคะ เขาตรงมาชนฉันทำให้รถของฉันเสียหายใช้งานไม่ได้”สมาชิกคนอื่น ๆ ของตระกูลสโนว์พากันมาดูคลิปวิดีโอบนโทรศัพท์ พวกเขาทุกคนต่างก็เห็นร็อดนีย์กระชากผมของแคทเธอรีนลากเธอออกมาจากรถ หลังจากเขาชนรถของเธอแล้วก็ยังบีบคอเธออีกด้วย จากฟุตเทจพวกเขาได้เห็นอีกว่าเขาได้พาคนจํานวนมากไปกับเขาด้วยคุณท่านสโนว์ เจสันและคนอื่น ๆ ก็กังวลขึ้นมาทันทีตระกูลสโนว์กำลังเผชิญกับวิกฤติหนัก หากคลิปวิดีโอนี้เผยแพร่ต่อสาธารณะขึ้นมา นาธานมีโอกาสถูกตัด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 874
“ใช่ ตอนที่ซาร่าคบอยู่กับฌอน เธอเล่นชู้กับขี้ยาซึ่งเป็นคนต่างชาติด้วย ถ้าผมจําไม่ผิดพวกเขารู้จักกันตั้งแต่สมัยเธออยู่ต่างประเทศ ทุกสัปดาห์ซาร่าจะไปหาเขาที่อพาร์ทเมนต์แล้วหลับนอนกับเขา ยังจับคนที่ฆ่าชายคนนั้นไม่ได้ ก่อนหน้านี้ตํารวจสงสัยซาร่า แต่พวกเขาไม่พบหลักฐานที่จะส่งฟ้องดำเนินคดีเธอ”คําพูดนี้ทําให้ทุกคนในตระกูลสโนว์ประหลาดใจในที่สุดพวกเขาก็ได้รู้และเข้าใจความจริงของสถานการณ์นี้แล้วว่าร็อดนีย์กำลังปกป้องซาร่าอย่างลับ ๆแม้ว่าชื่อเสียงที่มัวหมองของซาร่าจะสร้างความโกลาหลเมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่ก็เป็นเพียงข่าวลือยังไม่ทราบรายละเอียดต่าง ๆ ของเหตุการณ์“คุณแน่ใจนะว่าคุณกําลังพูดความจริง?” เจสสิก้าสีหน้าอึมครึม“อันที่จริง คุณชายสโนว์ก็ตระหนักถึงเรื่องนี้เช่นกันแต่เขายกให้ซาร่าเป็นดั่งเทพธิดา เป็นไปได้ว่าซาร่าหลอกคนเหล่านี้โดยอ้างว่าเธอถูกบังคับให้ทําสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้น”แคทเธอรีนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง “เมื่อผู้ชายหลงเสน่ห์หญิง เขาจะเชื่อทุกสิ่งที่เธอพูด ยิ่งไปกว่านั้นความจริงที่ว่าฌอนเลือกที่จะไม่แต่งงานกับเธอในท้ายที่สุดพิสูจน์ให้เห็นว่าฉันไม่ได้โกหก ผู้ชายแทบจะไม่สามารถยอมรับกา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 875
เมื่อตระหนักว่าพวกเขาได้มาสร้างความปั่นป่วนไว้มากทีเดียว โจเอลกล่าวว่า “นี่ก็นานพอควรแล้ว เราขอตัวกลับก่อนนะครับ”“คุณจะจากไปแบบนี้เลยเหรอ? ทําไมคุณไม่อยู่ดื่มกาแฟกับเราล่ะ?” เจสันลุกขึ้นยืน“ไม่ล่ะครับ เราจะต้องไปตรวจสอบเรื่องราวกับบอดี้การ์ดของแคทเธอรีนเพื่อให้รู้ว่าใครแอบใส่ร้ายแคธี่ เราต้องค้นหาความจริง” โจเอลโบกมือก่อนออกไปกับแคทเธอรีนหลังจากที่พวกเขาไปแล้ว นายท่านสโนว์ถามด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “คิดว่าสิ่งที่โจเอลและลูกสาวของเขาพูดเป็นความจริงไหม?”เจสันขมวดคิ้ว “ผมคิดว่า... แคทเธอรีนพูดความจริง นอกจากนี้โจเอลยังเป็นสุภาพบุรุษอีกด้วย”"ใช่ค่ะ" เวนดี้พยักหน้าเช่นกัน “ไม่อย่างนั้นโจเอลคงไม่ถูกยัยนิโคลาสวมเขาแอบมีความสัมพันธ์กับเดเมียนมานานนับสิบปี แถมฉันชอบแคทเธอรีนและเฟรยาตั้งแต่ที่ได้พบพวกเธอครั้งก่อน พวกเธอไม่เหมือนพวกคนที่เจตนาไม่ดีทั้งหลาย ถึงบรรดาผู้ชมจะมองเกมออก แต่ร็อดนีย์และฌอน ทั้งคู่มีส่วนร่วมในสถานการณ์นี้ดังนั้นพวกเขาจึงมองไม่ออก พวกเขาอ้างว่าแคทเธอรีนลักพาตัวซาร่าไป แต่หากท่านคิดอย่างละเอียดรอบคอบ เหตุการณ์นี้มีพิรุธค่ะ”“ฉันสงสัยว่าซาร่าเองกำลังสวมบทเล่นละครในเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 876
แคทเธอรีนพยักหน้า เธอแอบดีใจที่เธอได้มาหาครอบครัวสโนว์ในวันนี้อย่างน้อยเธอก็ทําลายความเป็นไปได้ที่ซาร่าจะได้แต่งงานกับร็อดนีย์โดยสิ้นเชิงขณะที่เธอดำดิ่งอยู่กับความคิด โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เป็นเวสลีย์ซึ่งเธอไม่ได้ติดต่อมานานแล้ว “แคธี่ ผมได้ยินเรื่องที่เกิดกับโลแกนจากเฟรยาแล้วนะ”แคทเธอรีนพูดไม่ออก “เฟรยา ปากโป้งนั่นกวน...”“เธอแค่ต้องการช่วยคุณแหละ มาเจอกันหน่อยไหม” เวสลีย์กล่าว “มาคุยกันว่าเราทําอะไรได้บ้าง”แคทเธอรีนไม่คิดว่าเวสลีย์จะต่อกรกับไลโอน่าได้ แต่เธอก็ไม่อาจปฏิเสธความช่วยเหลือของเขาได้ ในที่สุดเธอก็พยักหน้า...ในห้องใต้ดินของไลโอน่าเสียงร็อดนีย์พูดกับเสียงโบยแส้ทับซ้อนกัน “พูดสิ! แคทเธอรีนเป็นคนสั่งแกใช่ไหม?”“ไม่ ฉันไม่ได้... ทําอะไรเลย” โลแกนขบกรามแน่น จนเขาทนไม่ไหวอีกแล้ว เขาก็เป็นลมไป“แม่งเอ๊ย ไอ้บ้านี่เป็นลาโง่หรือไงวะ? เขาดื้อด้านเหลือเกิน”ร็อดนีย์หันหลังออกจากห้องใต้ดินไปอย่างโกรธเกรี้ยว เมื่อเขาขึ้นไปฌอนกำลังนั่งดื่มไวน์อยู่ที่บาร์ ใบหน้าที่หล่อเหลาสำอางของเขาเย็นยะเยือก“ฌอน เจ้านั่นเป็นลม” ร็อดนีย์พูดด้วยความโกรธ"เขายังไม่พูดอะไรเลยเหรอ" ฌอนห
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 877
ไทเลอร์ก้าวไปข้างหน้า เขากล่าวอย่างนอบน้อมว่า “คุณชายฮิลล์และท่านซิกเลอร์ครับ สโนว์เดนและไลโอน่าต่างก็ใส่ใจทำตามภารกิจหน้าที่ของเรา ผมแนะนําคุณว่าอย่าเข้ามายุ่งเกี่ยวกับกิจธุระภายในของตระกูลสโนว์เลยครับ”“คนของตระกูลสโนว์อนุญาตให้สมาชิกของสโนว์เดนทุบตีหลานของพวกเขาเหรอ?” ฌอนพบว่ามันไม่น่าเชื่อเลยร็อดนีย์ซึ่งถูกทุบตีจนซี่โครงของเขาแทบหักพูดอย่างโกรธเคืองว่า “แคทเธอรีนเป็นคนไปฟ้องคุณปู่ของฉัน เธอกําลังสร้างความขัดแย้งระหว่างเรา”ร่องรอยของความโกรธฉายไปทั่วดวงตาของฌอน ผู้หญิงคนนั้นเจ้าเล่ห์และน่ารังเกียจมากไทเลอร์พูดอย่างเฉยเมยว่า “นายท่านสโนว์ได้ออกคําสั่งไว้แล้วว่าถ้าคุณชายสโนว์ต่อต้านขัดขืน เราสามารถทุบตีเขาได้ตามที่เราต้องการ เพื่อป้องกันไม่ให้เขาสร้างปัญหาไปทั่วและทําให้ตระกูลสโนว์อับอาย”“คุณปู่ของฉันคงบ้าไปแล้ว...” ทันทีที่ร็อดนีย์กล่าวตำหนิปู่ของเขาจบ ก็มีคนต่อยเขาที่ท้องน้อยจากทางด้านหลัง“คนที่บ้าคือคุณ” ไทเลอร์เตือนอย่างเย็นชา “การเลือกตั้งของนายท่านรองสโนว์ใกล้เข้ามาแล้ว ขณะนี้ทุกคนในตระกูลสโนว์ล้วนระวังตัวกันและวางแผนเพื่อประโยชน์ในการหาเสียงของนายท่านรองสโนว์ คุณเ
บทล่าสุด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
