MasukShare
บทที่ 872
Bab terkait
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 873
แม้แต่นาธาน สโนว์ ที่กําลังจะลงสมัครรับตําแหน่งนายกรัฐมนตรีในปีหน้าก็อยู่ด้วย“โจเอล วันนี้มาที่นี่มีธุระอะไรเหรอ?” คุณท่านสโนว์ถามด้วยรอยยิ้ม“คุณท่านสโนว์ ผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องจะคุยกับท่านครับ” ใบหน้าของโจเอลเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง “ถ้าผมมีทางเลือกอื่น ผมก็คงไม่พาลูกสาวมาที่นี่ เจสันยังไงเราก็เป็นคนรู้จักคุ้นเคย ผมหวังว่าคุณจะจับตาระวังลูกชายคุณไว้บ้าง” เจสันตะลึง เขามีลูกชายสองคน "คุณกําลังหมายถึง..."“บ่ายวันนี้ ร็อดนีย์มาที่สถาบันเฮกเกตต์ และรบกวนคุกคามฉันค่ะ” แคทเธอรีนเปิดโทรศัพท์ของเธอและเปิดคลิปวิดีโอหนึ่งให้เขาดู “นี่คือภาพที่ฉันได้จากกล้องวงจรปิด ดูสิคะ เขาตรงมาชนฉันทำให้รถของฉันเสียหายใช้งานไม่ได้”สมาชิกคนอื่น ๆ ของตระกูลสโนว์พากันมาดูคลิปวิดีโอบนโทรศัพท์ พวกเขาทุกคนต่างก็เห็นร็อดนีย์กระชากผมของแคทเธอรีนลากเธอออกมาจากรถ หลังจากเขาชนรถของเธอแล้วก็ยังบีบคอเธออีกด้วย จากฟุตเทจพวกเขาได้เห็นอีกว่าเขาได้พาคนจํานวนมากไปกับเขาด้วยคุณท่านสโนว์ เจสันและคนอื่น ๆ ก็กังวลขึ้นมาทันทีตระกูลสโนว์กำลังเผชิญกับวิกฤติหนัก หากคลิปวิดีโอนี้เผยแพร่ต่อสาธารณะขึ้นมา นาธานมีโอกาสถูกตัด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 874
“ใช่ ตอนที่ซาร่าคบอยู่กับฌอน เธอเล่นชู้กับขี้ยาซึ่งเป็นคนต่างชาติด้วย ถ้าผมจําไม่ผิดพวกเขารู้จักกันตั้งแต่สมัยเธออยู่ต่างประเทศ ทุกสัปดาห์ซาร่าจะไปหาเขาที่อพาร์ทเมนต์แล้วหลับนอนกับเขา ยังจับคนที่ฆ่าชายคนนั้นไม่ได้ ก่อนหน้านี้ตํารวจสงสัยซาร่า แต่พวกเขาไม่พบหลักฐานที่จะส่งฟ้องดำเนินคดีเธอ”คําพูดนี้ทําให้ทุกคนในตระกูลสโนว์ประหลาดใจในที่สุดพวกเขาก็ได้รู้และเข้าใจความจริงของสถานการณ์นี้แล้วว่าร็อดนีย์กำลังปกป้องซาร่าอย่างลับ ๆแม้ว่าชื่อเสียงที่มัวหมองของซาร่าจะสร้างความโกลาหลเมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่ก็เป็นเพียงข่าวลือยังไม่ทราบรายละเอียดต่าง ๆ ของเหตุการณ์“คุณแน่ใจนะว่าคุณกําลังพูดความจริง?” เจสสิก้าสีหน้าอึมครึม“อันที่จริง คุณชายสโนว์ก็ตระหนักถึงเรื่องนี้เช่นกันแต่เขายกให้ซาร่าเป็นดั่งเทพธิดา เป็นไปได้ว่าซาร่าหลอกคนเหล่านี้โดยอ้างว่าเธอถูกบังคับให้ทําสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้น”แคทเธอรีนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง “เมื่อผู้ชายหลงเสน่ห์หญิง เขาจะเชื่อทุกสิ่งที่เธอพูด ยิ่งไปกว่านั้นความจริงที่ว่าฌอนเลือกที่จะไม่แต่งงานกับเธอในท้ายที่สุดพิสูจน์ให้เห็นว่าฉันไม่ได้โกหก ผู้ชายแทบจะไม่สามารถยอมรับกา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 875
เมื่อตระหนักว่าพวกเขาได้มาสร้างความปั่นป่วนไว้มากทีเดียว โจเอลกล่าวว่า “นี่ก็นานพอควรแล้ว เราขอตัวกลับก่อนนะครับ”“คุณจะจากไปแบบนี้เลยเหรอ? ทําไมคุณไม่อยู่ดื่มกาแฟกับเราล่ะ?” เจสันลุกขึ้นยืน“ไม่ล่ะครับ เราจะต้องไปตรวจสอบเรื่องราวกับบอดี้การ์ดของแคทเธอรีนเพื่อให้รู้ว่าใครแอบใส่ร้ายแคธี่ เราต้องค้นหาความจริง” โจเอลโบกมือก่อนออกไปกับแคทเธอรีนหลังจากที่พวกเขาไปแล้ว นายท่านสโนว์ถามด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “คิดว่าสิ่งที่โจเอลและลูกสาวของเขาพูดเป็นความจริงไหม?”เจสันขมวดคิ้ว “ผมคิดว่า... แคทเธอรีนพูดความจริง นอกจากนี้โจเอลยังเป็นสุภาพบุรุษอีกด้วย”"ใช่ค่ะ" เวนดี้พยักหน้าเช่นกัน “ไม่อย่างนั้นโจเอลคงไม่ถูกยัยนิโคลาสวมเขาแอบมีความสัมพันธ์กับเดเมียนมานานนับสิบปี แถมฉันชอบแคทเธอรีนและเฟรยาตั้งแต่ที่ได้พบพวกเธอครั้งก่อน พวกเธอไม่เหมือนพวกคนที่เจตนาไม่ดีทั้งหลาย ถึงบรรดาผู้ชมจะมองเกมออก แต่ร็อดนีย์และฌอน ทั้งคู่มีส่วนร่วมในสถานการณ์นี้ดังนั้นพวกเขาจึงมองไม่ออก พวกเขาอ้างว่าแคทเธอรีนลักพาตัวซาร่าไป แต่หากท่านคิดอย่างละเอียดรอบคอบ เหตุการณ์นี้มีพิรุธค่ะ”“ฉันสงสัยว่าซาร่าเองกำลังสวมบทเล่นละครในเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 876
แคทเธอรีนพยักหน้า เธอแอบดีใจที่เธอได้มาหาครอบครัวสโนว์ในวันนี้อย่างน้อยเธอก็ทําลายความเป็นไปได้ที่ซาร่าจะได้แต่งงานกับร็อดนีย์โดยสิ้นเชิงขณะที่เธอดำดิ่งอยู่กับความคิด โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เป็นเวสลีย์ซึ่งเธอไม่ได้ติดต่อมานานแล้ว “แคธี่ ผมได้ยินเรื่องที่เกิดกับโลแกนจากเฟรยาแล้วนะ”แคทเธอรีนพูดไม่ออก “เฟรยา ปากโป้งนั่นกวน...”“เธอแค่ต้องการช่วยคุณแหละ มาเจอกันหน่อยไหม” เวสลีย์กล่าว “มาคุยกันว่าเราทําอะไรได้บ้าง”แคทเธอรีนไม่คิดว่าเวสลีย์จะต่อกรกับไลโอน่าได้ แต่เธอก็ไม่อาจปฏิเสธความช่วยเหลือของเขาได้ ในที่สุดเธอก็พยักหน้า...ในห้องใต้ดินของไลโอน่าเสียงร็อดนีย์พูดกับเสียงโบยแส้ทับซ้อนกัน “พูดสิ! แคทเธอรีนเป็นคนสั่งแกใช่ไหม?”“ไม่ ฉันไม่ได้... ทําอะไรเลย” โลแกนขบกรามแน่น จนเขาทนไม่ไหวอีกแล้ว เขาก็เป็นลมไป“แม่งเอ๊ย ไอ้บ้านี่เป็นลาโง่หรือไงวะ? เขาดื้อด้านเหลือเกิน”ร็อดนีย์หันหลังออกจากห้องใต้ดินไปอย่างโกรธเกรี้ยว เมื่อเขาขึ้นไปฌอนกำลังนั่งดื่มไวน์อยู่ที่บาร์ ใบหน้าที่หล่อเหลาสำอางของเขาเย็นยะเยือก“ฌอน เจ้านั่นเป็นลม” ร็อดนีย์พูดด้วยความโกรธ"เขายังไม่พูดอะไรเลยเหรอ" ฌอนห
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 877
ไทเลอร์ก้าวไปข้างหน้า เขากล่าวอย่างนอบน้อมว่า “คุณชายฮิลล์และท่านซิกเลอร์ครับ สโนว์เดนและไลโอน่าต่างก็ใส่ใจทำตามภารกิจหน้าที่ของเรา ผมแนะนําคุณว่าอย่าเข้ามายุ่งเกี่ยวกับกิจธุระภายในของตระกูลสโนว์เลยครับ”“คนของตระกูลสโนว์อนุญาตให้สมาชิกของสโนว์เดนทุบตีหลานของพวกเขาเหรอ?” ฌอนพบว่ามันไม่น่าเชื่อเลยร็อดนีย์ซึ่งถูกทุบตีจนซี่โครงของเขาแทบหักพูดอย่างโกรธเคืองว่า “แคทเธอรีนเป็นคนไปฟ้องคุณปู่ของฉัน เธอกําลังสร้างความขัดแย้งระหว่างเรา”ร่องรอยของความโกรธฉายไปทั่วดวงตาของฌอน ผู้หญิงคนนั้นเจ้าเล่ห์และน่ารังเกียจมากไทเลอร์พูดอย่างเฉยเมยว่า “นายท่านสโนว์ได้ออกคําสั่งไว้แล้วว่าถ้าคุณชายสโนว์ต่อต้านขัดขืน เราสามารถทุบตีเขาได้ตามที่เราต้องการ เพื่อป้องกันไม่ให้เขาสร้างปัญหาไปทั่วและทําให้ตระกูลสโนว์อับอาย”“คุณปู่ของฉันคงบ้าไปแล้ว...” ทันทีที่ร็อดนีย์กล่าวตำหนิปู่ของเขาจบ ก็มีคนต่อยเขาที่ท้องน้อยจากทางด้านหลัง“คนที่บ้าคือคุณ” ไทเลอร์เตือนอย่างเย็นชา “การเลือกตั้งของนายท่านรองสโนว์ใกล้เข้ามาแล้ว ขณะนี้ทุกคนในตระกูลสโนว์ล้วนระวังตัวกันและวางแผนเพื่อประโยชน์ในการหาเสียงของนายท่านรองสโนว์ คุณเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 878
เวสลีย์จ้องแคทเธอรีนด้วยความรัก เขาพูดอย่างอ่อนโยนว่า “เมื่อเทียบกันกับบริษัทแล้ว ผมไม่อยากเห็นคุณอารมณ์เสียมากกว่า”แคทเธอรีนอึ้งถึงแม้เธอรู้ว่าเวสลีย์นั้นรักเธอแต่เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะเสียสละอนาคตของบริษัทได้ง่าย ๆ เพื่อประโยชน์ของเธอ“เวสลีย์ ฉันไม่คู่ควรหรอก...” เธอพูดด้วยเสียงต่ำ ถึงเธอหมดหนทางแต่ก็ยังจริงใจ“ทําไมคุณถึงไม่คู่ควรล่ะครับ? คุณเป็นถึงผู้อํานวยการของบริษัทที่มีมูลค่าสุทธิ 100,000 ล้านดอลลาร์ ลูกสาวคนเดียวของโจเอลและหัวหน้าผู้อํานวยการของกลุ่มเฮเซล คุณมีสถานะต่าง ๆ มากมาย ผู้ชายที่อยากแต่งงานกับคุณมีจำนวนเยอะมากจนต้องต่อคิวรอ แต่นี่คุณกําลังบอกว่าคุณไม่คู่ควรได้ไงกัน” เวสลีย์ยิ้ม “อีกอย่างผมกลับคิดว่าคุณเป็นคนหนึ่งที่ผมเอื้อมไม่ถึงเชียวนะ”“ทำเป็นล้อเล่นไป โกลเด้นคอร์ปอเรชั่นได้รับการจัดอยู่ในบริษัทขนาดใหญ่ 50 อันดับแรกของทั้งประเทศเชียวนะคะ ในสื่อมักจะเอ่ยถึงคุณว่าเป็นประธานหนุ่มที่กําลังมาแรงอยู่เสมอ บรรดาลูกสาวจากตระกูลมั่งคั่งล้วนอยากแต่งงานกับคุณ...”“แต่ผมไม่อยากแต่งงานกับคนที่ผมไม่รักนี่ครับ” เวสลีย์ขัดจังหวะเธอ “สําหรับผมน่ะ เมื่อพูดถึงการแต่งงาน ผมไม่อยา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 879
“ไปรับซูซี่แต่เช้าแล้วพาเธอไปเล่นทั้งวันเลยนะคะ” แคทเธอรีนมอบหมายงานให้เขา"เท่านั้นเองเหรอครับ?" ออสตินตะลึงมาก"ใช่ค่ะ อย่าให้ใครจําคุณได้นะคะ ยกเว้นซูซี่”"โอเคครับ"...06.30 น.ขณะแคทเธอรีนกําลังเดินทางไปไลโอน่า เธอโทรหาฌอน"ในที่สุดคุณก็ติดต่อผม" เสียงหัวเราะแหบแห้งเย็นชาของฌอนดังขึ้นมา “ผมคิดว่าคุณไม่ต้องการลูกน้องของคุณแล้วซะอีก”“ฉันอยากเจอโลแกนค่ะ ฉันจะไปถึงไลโอน่าใน 40 นาที” แคทเธอรีนกล่าว“คุณฝันอยู่หรือไง? คุณมีสิทธิ์อะไรมาทําข้อตกลงกับผม?” ฌอนพูดอย่างรุนแรงว่า “แคทเธอรีนผมประเมินคุณต่ำไป คุณไปที่ครอบครัวสโนว์เพื่อยุแยงสร้างความแตกแยกระหว่างพวกเขา คุณทําร็อดนีย์พังไม่เหลือชิ้นดี ผมยังติดต่อเขาไม่ได้เลยจนถึงตอนนี้ ครอบครัวสโนว์ขังเขาไว้”“ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าคุณท่านสโนว์จะมีประสิทธิภาพขนาดนี้” แคทเธอรีนยิ้มกว้าง นี่เป็นข่าวดีเพียงเรื่องเดียวที่เธอได้ยินในสองวันมานี้“เป็นคุณเองสินะ” ฌอนพูดอย่างเย็นชา “คุณหาคนมาลักพาตัวซาร่าจากนั้นไปหาครอบครัวสโนว์ให้จัดการร็อดนีย์ ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ชั่วร้ายน่ารังเกียจอย่างคุณมาก่อน”แคทเธอรีนหัวเราะคิกคัก แน่นอนมีอยู่คนหนึ่งแ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 880
“ใช่แล้ว ซาร่า” โทมัสพูดแทรกขึ้น “ตั้งแต่ที่เธอได้รับบาดเจ็บเมื่อวาน คุณชายฮิลล์ก็อยู่เคียงข้างเธอโดยไม่ก้าวออกไปไหน ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอเขาจะทำยังไง?”ฌอนขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคําพูดเหล่านั้น แต่เมื่อเขาเห็นประกายแห่งความหวังในดวงตาของซาร่า เขาก็ไม่อาจพูดอะไรได้"จริงเหรอ?" ตาแดงก่ำของซาร่ามองเขาด้วยความคาดหวัง “ฌอนนิคคะ คุณไม่ดูถูกฉันเหรอคะ? ฉันสกปรกมาก ฉันเกือบจะถูก…”“คุณเปล่า” ฌอนขัดจังหวะเธอ “อย่าคิดอะไรไร้สาระสิ เราไปถึงที่นั่นทันเวลาจนหยุดมันไว้ไม่ให้เกิดขึ้นได้”“ทําไมสิ่งเหล่านี้ถึงเกิดขึ้นกับฉันอยู่เรื่อย” ซาร่าทำท่าโศกเศร้าเต็มที่ “ฉันไม่รู้จักเขาเลย มันน่ากลัว เขาฉีกเสื้อผ้าของฉันทั้งหมด… อุ๊ย!”ทันใดนั้นเธอก็เกาะกุมหัวของเธอด้วยความเจ็บปวด"หยุดคิดเรื่องนั้นได้แล้วครับ" ฌอนจับมือเธอ ซาร่าถลาเข้าไปหาอ้อมกอดเขา ซุกใบหน้าของเธอที่แขนของเขาขณะที่ตัวเธอสั่นเทา “ฌอนคะ ทําไมคุณถึงช่วยฉันไว้? ฉันอยากตายจริง ๆ นะคะ ฉันเหนื่อยจัง เรื่องเมื่อวานมันทําให้ฉันนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในอเมริกาก่อนหน้านี้ขึ้นมาอีก ฉันทําอะไรไม่ถูกเลย ได้โปรดอย่าทิ้งฉันไปนะคะ?”"... โอเค ผมจะอยู่ที
Bab terbaru
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
