All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 881 - Chapter 890

ไม่นานหลังจากที่ฌอนจากไป ซาร่าซึ่งอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้น“ซาร่า เธอนี่เหลือเชื่อจริง ๆ” โทมัสยกนิ้วให้เธอเขากระซิบว่า “ไหนบอกซิ แคทเธอรีนจะโกรธขนาดไหนเมื่อเธอรู้ว่าลูกน้องคนสําคัญที่สุดของเธอถูกตัดนิ้ว?”ซาร่าหรี่ตาชำเลืองมองแคทเธอรีนจะโกรธขนาดไหนน่ะเหรอ?จากข้อมูลที่เธอได้รับลูกน้องของแคทเธอรีนคนนั้น แคทเธอรีนปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นคนในครอบครัวแคทเธอรีนทะนุถนอมความรู้สึกเหนือสิ่งใด เธอจะโกรธขนาดไหนถ้านิ้วของสมาชิกในครอบครัวเธอถูกตัดออก?ชาตินี้ฌอนจะไม่สามารถอยู่กับแคทเธอรีนได้อีกแล้ว...ที่ไลโอน่า แคทเธอรีนจอดรถแล้วเธอก็เดินตรงไปที่ประตูหลักเมื่อคนที่ประตูเห็นเธอ เขาก็เข้าไปรายงานทันทีไม่กี่นาทีต่อมา แอลก็พาบางคนมาด้วย พอมาถึงเธอเห็นแคทเธอรีนเข้าก็ตกตะลึง "คุณผู้หญิง…"“อย่าเรียกฉันว่า ‘คุณผู้หญิง’ อีกเลย ฉันไม่ได้เป็นอย่างนั้นมาตั้งนานหลายปีแล้วนะ” แคทเธอรีนมองเธอด้วยรอยยิ้มพวกเขาไม่ได้เจอกันมาสามปีแล้ว ผิวของแอลเข้มเกรียมแดดเห็นได้ชัดว่าเธอถูกย้ายไปยังที่ที่ไม่ดีนัก“แอลไม่ได้เจอกันนานเลย ช่วงที่ผ่านมาคุณเป็นอย่างไรบ้าง?”“เอิ่ม ฉันเพิ่งถูกสั่งย้ายกลับมาที่นี่เมื

หัวใจของฌอนสั่นสะท้าน เขาหรี่ตาลง "เธอหมายถึงอะไร?"“ฉันก็ได้แต่คิดว่า คุณชายใหญ่ฮิลล์คะ คุณจะรู้สึกอย่างไรถ้ามีคนตัดนิ้วสมาชิกในครอบครัวของคุณออกไป?” แอลยิ้มอย่างขมขื่น เธอก้มลงหยิบนิ้วบนพื้นแล้วไปโรงพยาบาลพร้อมกับนิ้วฌอนยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่ขยับเขยื้อนฤดูร้อนใกล้เข้ามา แต่เขารู้สึกว่าในใจของเขาเริ่มจะหนาวเย็นไม่สิมันจะเป็นไปได้ยังไง เขาก็เป็นแค่บอดี้การ์ดนอกจากนี้เขาต้องสั่งสอนบทเรียนให้แคทเธอรีน ถ้าไม่ทำเขาก็ไม่รู้จะอธิบายกับซาร่ายังไงดี...ในห้องใต้ดินแคทเธอรีนถูกพาเข้ามา เมื่อประตูเปิดออกเธอก็ได้กลิ่นคาวเลือดทันที จากนั้นเธอก็เห็นว่าโลแกนถูกโยนลงกับพื้นเหมือนกระสอบ เขาหมดสติไปแล้วใบหน้าของเขาซึ่งเคยเด็ดเดี่ยวหยิ่งผยองได้รับบาดเจ็บสาหัส ทั้งเนื้อทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลที่เกิดจากถูกแส้โบยตีเธอกวาดตามองไปทั่วทั้งร่างของเขา ในที่สุดสายตาของเธอก็จับจ้องไปที่มือเขา รูม่านตาของเธอหดลง"นิ้วของเขา..."“คุณชายใหญ่ฮิลล์สับมันออกเมื่อครู่นี้” สมาชิกของไลโอน่าคนนึงกล่าว หลังจากนั้นเขาก็ล็อคประตูและจากไปเมื่อกี้...จิตใจของแคทเธอรีนแหลกสลายเมื่อกี้ฌอนอยู่ที่นี

สีหน้าของฌอนเปลี่ยนไป เขาจ้องแคทเธอรีนนิ่งไม่ไปไหนดวงตาของแคทเธอรีนเหมือนน้ำในทะเลสาบที่หยุดนิ่ง… สงบปราศจากระลอกคลื่นใด ๆ“ที่เขาพูดมานั้นถูกต้อง ถ้าเราเคยคบกันอย่างเป็นทางการมาก่อน ฉันก็จะพูดเรื่องนี้อย่างเป็นทางการ ฌอนคะเราเลิกกันเถอะ มันเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะอยู่กับคุณอีกต่อไป มันไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้วดังนั้นจึงไม่สําคัญเลยสักนิดว่าคุณจะยกโทษให้ฉันหรือไม่”ฌอนมองผู้หญิงตรงหน้าเขาผู้ซึ่งมีสีหน้าสงบและมุ่งมั่น หัวใจที่แข็งแกร่งของเขาสั่นคลอนอย่างหนักความรู้สึกหมดสิ้นเรี่ยวแรงไร้กำลังเกินบรรยายแผ่ปกคลุมเขาเอาไว้แม้ขณะนั้นแคทเธอรีนอยู่ใกล้เขามาก แต่ยังดูราวกับมีภูเขาและแม่น้ำอยู่คั่นกลางระหว่างพวกเขาไม่มีใครรู้ว่าเขาไม่เคยคิดที่จะเลิกรา ต่อให้ร็อดนีย์คุกเข่าลงต่อหน้าเขา... และแม้แต่เขารู้ว่าเธอเป็นคนสั่งโลแกน เขาก็อยากใช้โลแกนเป็นแพะรับบาป ตราบใดที่เธอกลับตัวกลับใจเปลี่ยนพฤติกรรมซะใหม่ เขาจะยกโทษให้เธอ"คุณไม่กล้าหรอก"ผ่านไปพักใหญ่ เขาถึงพูดขึ้นมาด้วยเสียงแหบแห้ง“ฌอน คุณไม่ควรตัดนิ้วของเขาออก”ดวงตาของแคทเธอรีนเต็มไปด้วยการดูถูก “เขาเป็นครอบครัวของฉัน ฉันปฏิบัติต่อเขาเ

เมื่อโลแกนถูกส่งตัวไปสถานีตํารวจแล้ว เขาจะได้รับการรักษาที่โรงพยาบาลและสอบปากคําตามขั้นตอนมาตรฐาน ไม่เพียงเท่านั้นเขาจะอยู่ในมือของตํารวจ ฌอนจึงหมดโอกาสสั่งสอนบทเรียนให้โลแกน"ผมก็จะแจ้งความกับตํารวจด้วยครับ" เขาเดินลงบันไดชี้ไปที่แคทเธอรีน “ผู้หญิงคนนี้ลักพาตัวหลานสาวของผมและตั้งใจจะทําร้ายเธอ โปรดสอบสวนเรื่องนี้ด้วยทันทีนะครับ”“เอาล่ะหญิงสาวท่านนี้และคุณฮิลล์ โปรดตามเราไปยังสถานีตํารวจ” ตํารวจกล่าวจากนั้นโลแกนถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลด้วยรถส่งตัวผู้ป่วย แคทเธอรีนนั่งไปในรถตํารวจ ขณะที่ฌอนตามหลังไปด้วยรถยนต์ที่ไลโอน่าจัดให้มาถึงสถานีตํารวจได้ชั่วครู่ เลียมก็พาซูซี่มา“สวัสดีค่ะ คุณตํารวจ” ซูซี่ทักทายตํารวจอย่างอ่อนหวานเมื่อเธอเข้าไป"สวัสดี หนูน้อยที่รัก" หลังจากบีบแก้มยุ้ย ๆ ของซูซี่แล้ว ตํารวจก็มองที่ฌอนอย่างงงงวย “คุณชายฮิลล์ ไหนคุณบอกว่าหลานสาวของคุณถูกลักพาตัวไม่ใช่เหรอ?”“...”ฌอนจ้องไปที่เลียมอย่างเย็นเยือก “เกิดอะไรขึ้น? ทําไมซูซี่ถึงอยู่กับคุณ? ผู้ชายคนที่สวมหน้ากากอยู่ไหนแล้ว?”“คุณหมายถึงออสตินเหรอ? เมื่อกี้เขาเล่นกับซูซี่” เลียมทําเหมือนว่าเขาสับสนและพูดว่า “พี่ชายท

เลียมกําหมัดแน่นพูดอย่างไม่พอใจว่า “ตอนนี้ฉันไปไม่ได้แล้วซูซี่ยังเด็กมาก นายให้คนอื่นไปทำเรื่องนี้ก็ได้นี่...”“ซูซี่มีคนดูแลอยู่แล้วตั้งหลายคน อีกอย่างนายสนิทกับแคทเธอรีนยัยผู้หญิงชั่วร้ายคนนั้นมากเกินไปแล้ว ฉันรู้สึกไม่มั่นใจที่จะให้นายเลี้ยงดูซูซี่ ในวันหน้าฉันไม่อยากให้ซูซี่ตกเป็นตัวประกันอีกแล้ว เธอยังเด็กไม่ค่อยรู้อะไรนัก นายเป็นพ่อของเธอแต่ยังไปร่วมมือกับคนอื่นให้ใช้ซูซี่มาขู่ฉันอีกเคยคิดบ้างไหมว่าถ้าแคทเธอรีนเกิดเอาจริงขึ้นมา ซูซี่อาจถึงตายได้ทุกเมื่อ?”ฌอนจ้องไปที่เลียม “ฉันเป็นหัวหน้าของตระกูลฮิลล์ และซูซี่ก็เป็นคนในครอบครัวตระกูลฮิลล์ ฉันมีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับทุกคน”“นายนี่ช่างเป็นจอมบงการตัวพ่อจริง ๆ” เลียมโกรธมาก “ทําไมถึงได้คิดร้ายกับแคธี่ซะขนาดนั้น? ที่นายไปหลงรักเธอเข้านี่ถือเป็นความซวยของเธอจริง ๆ เลยเว้ย”"รักเหรอ?" ฌอนหัวเราะเยาะ “คนอย่างเธอไม่สมควรได้รับความรักของฉันหรอก ตอนนั้นฉันตาบอดจากนี้ไป ฉันไม่อยากเห็นซูซี่เข้าใกล้เธออีก”“ฉันกําลังมาบอกนายอยู่นี่ว่าฉันจะไม่ไปประเทศ Y” เลียมส่ายหัว เขาไม่สามารถทิ้งซูซี่ไว้ตามลําพังในคฤหาสน์ได้ เข