All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 61 - Chapter 70

แคทเธอรีนได้รับประทานปูผัดซอสเผ็ดเข้าไปมากจนสมใจอยาก เธออยู่กับเฟรยาจนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปจนถึงสี่ทุ่ม หลังจากนั้นเธอจึงมุ่งหน้ากลับบ้าน ในขณะที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่นด้วยความเกรงใจว่าจะเป็นการรบกวนชายที่อยู่ในบ้าน หญิงสาวจึงไม่กล้าเปิดไฟ“คุณกลับดึก”ในตอนนั้นเองที่ร่างสูงแกร่งของฌอนปรากฏขึ้นมาที่หน้าประตูห้องนอน และมีความดุเจือปนอยู่ในน้ำเสียงของเขาแคทเธอรีนรู้สึกตกใจและรู้สึกผิดมากเธอสงสัยว่า ที่เขาเสียเวลารอเธอให้เธอกลับมาถึงบ้าน อาจจะเพื่อถามเกี่ยวกับเรื่องเงินหนึ่งล้านดอลล่าร์“เมื่อพูดถึงเรื่องช้อปปิ้ง ผู้หญิงอย่างเรา ๆ มักจะมีแนวโน้มที่จะลืมเวลาได้ค่ะ”ฌอนเปิดไฟในห้องนั่งเล่นให้สว่างขึ้น จากนั้นจึงมองไปที่แคทเธอรีนชั่วครู่หนึ่ง เขาเดินไปหาเธอพลางยื่นมือของเขาออกไป“คุณอยากได้อะไรหรือคะ?” แคทเธอรีนกลั้นหายใจ เช่นเดียวกับร่างกายที่ไม่อาจขยับเขยื้อน ร่างกายที่สมบูรณ์แบบของเขาบดปังเธอเอาไว้ภายใต้แสงไฟ และสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่นี้ดูเหมือนจะทำให้บรรยากาศอึมครึม ทว่าหลังจากนิ้วชี้ร้อนผ่าวเกลี่ยลงบนริมฝีปากของเธอ บรรยากาศของความโรแมนติกก็แทรกเข้ามาแทนที่เอาล่ะ มีอะไรแอบแฝง

แคทเธอรีนจะเมาก่อนที่ฌอนจะเมาหรือเปล่า?ท่ามกลางความคิดที่กังวลของเธอนั้น ฌอนก็โทรมาหาเธอ “คุณอยู่ที่ไหน?”“อยู่ที่ออฟฟิศค่ะ”“ส่งที่อยู่ของคุณให้ผมที ผมจะไปรับคุณที่ด้านล่างสำนักงานภายใน 20 นาที คุณจะต้องไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดกับผม”โอกาสมาถึงแล้วดวงตาของแคทเธอรีนเป็นประกาย ทว่าในเวลาต่อแคทเธอรีนก็รู้สึกเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง “คุณยังไม่ไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่าของฉันเลยนะคะ แล้วทำไมตอนนี้ฉันถึงต้องไปร่วมงานเลี้ยงกับคุณด้วยล่ะคะ?”“ถ้าคุณจะไม่ไปกับผมก็ไม่เป็นไร ผมจะไปชวนคนอื่น...”ขณะที่ฌอนกำลังจะวางสาย แคทเธอรีนก็ยอมแพ้และรักษาโอกาสนี้เอาไว้ “ฉันจะไป ฉันจะไปค่ะ ในสังเวียนของความรัก คนที่ตกหลุมรักคนแรกมักจะพ่ายแพ้เสมอ คงถึงเวลาแล้วสินะที่ฉันจะต้องยกหัวใจของฉันให้กับคุณ ทำไมคุณถึงเก่งแบบนี้ล่ะคะ?”จากนั้นเธอก็หยิบกระติกเก็บความร้อนขึ้นมาและจิบกาแฟของเธอ แม้แต่เธอเองก็ยังประทับใจกับทักษะการให้ท่าของเธอเองสองสามวินาทีต่อมา เสียงของฌอนก็ดังขึ้นจากปลายสาย “โทรศัพท์ของผมเชื่อมต่อกับบลูทูธรถยนต์ แล้วเชสก็นั่งอยู่ข้าง ๆ ผม”พรวด! แคทเธอรีนพ่นกาแฟในปากของเธอลงบนหน้าจอคอมพิวเต

ฌอนรู้สึกอารมณ์เสีย เมื่อเขานึกถึงแคทเธอรีนที่กำลังดูผู้ชายไม่ใส่เสื้อผ้า หน้าไม่อายอะไรอย่างนี้!เชสเถียงขึ้น “พูดอีกนัยหนึ่งก็คือ มันอาจจะเป็นค้นคว้าเรียนรู้วิธีการก็ได้ บางทีพี่สะใภ้อาจจะเรียนรู้เพื่อนายก็ได้นะ”แคทเธอรีนพยักหน้ารับด้วยความเห็นด้วยกับคำพูดของเชสฌอนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น เรื่องแบบนั้นจะไม่มีทางเกิดขึ้นกับเธอ”แม้ว่าเหตุการณ์แบบนั้นจะเกิดขึ้น เขาจะต้องเป็นคนควบคุมทว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่แคทเธอรีนคิด สมมุติว่าเขาไม่ได้อยากทำแบบนั้นกับเธอขึ้นมา เธอก้มหน้าลงด้วยความสิ้นหวังเชสมองไปที่เธอด้วยความเห็นอกเห็นใจ จากนั้นเขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยรู้ว่าฌอนไร้ความโรแมนติกแค่ไหน...ผ่านไปครึ่งชั่วโมง รถก็จอดนิ่งแคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นมองแล้วก็ต้องพบว่าเธอมาถึงที่มิราเคิล ซึ่งเป็นสตูดิโอที่มีสไตล์เฉพาะตัวแม้ว่าเธอจะไม่เคยมาที่นี่มาก่อน เธอเคยได้ยินว่ามิราเคลเป็นสตูดิโอแต่งหน้าที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักที่สุดของเมลเบิร์นฌอนหันกลับมาแล้วพูดขึ้น “ไปแต่งหน้าให้เรียบร้อย ผมต้องไปจัดการเรื่องบางอย่าง สักพักผมจะมารับ”แคทเธอรีนนิ่งอึ้งไป “ฌอนนี่ค่ะ

ฌอนยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าแคทเธอรีนแสดงความหึงหวงออกมาได้เร็วแค่ไหน “น้องสาวของเชสครับ”“เธอเป็นใครคะ? ทำไมเธอถึงเรียกพี่ด้วยท่าทางสนิทสนมแบบนั้น?” ความไม่พอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแองเจล่าแคทเธอรีนยกริมฝีปากสีแดงขึ้นยิ้มก่อนจะพูดขึ้น “สวัสดีค่ะคุณหนูแฮริสัน ฉันเป็นแฟนของเขาค่ะ คุณอาจจะไม่เคยพบฉันมาก่อน แต่คุณคงจะเคยได้ยินชื่อเสียงของฉันมาบ้าง ฉัน แคทเธอรีน โจนส์ค่ะ เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในแวดวงไฮโซของเมลเบิร์น”มุมปากของฌอนกระตุกขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดที่น่าไม่อายของเธอแองเจล่าเบิกตากว้าง เพราะเธอไม่อยากเชื่อว่าจะพบกับผู้หญิงที่หน้าด้านอย่างนี้ จากนั้นเธอก็หัวเราะเยาะออกไป “ฮี่ฮี่ ขอโทษทีนะ ฉันไม่เคยได้ยินว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุด แต่ฉันเพิ่งได้ยินเกี่ยวกับเรื่องโง่ ๆ ของแคทเธอรีน โจนส์ จากตระกูลโจนส์ ในเมลเบิร์นมาเมื่อไม่นานมานี้เอง เธอแพ้พี่สาวของเธอที่มาจากชนบทและเสียสิทธิ์ในการเป็นผู้สืบทอดมรดกของตระกูลโจนส์ ต่อมาเธอก็ถูกไล่ออกจากตระกูล ฉันไม่เชื่อว่าฌอนจะมีผู้หญิงโง่ ๆ แบบนี้เป็นแฟนหรอกนะ”แคทเธอรีนรู้สึกว่ามีบางอย่างแทงทะลุหัวใจของเธอ เธอพูดอะไรไม่ออก“แองจี้” ดวงตาของฌอนเ

หลังจากนั้นไม่นาน ฌอนก็ก้มลงรับประทานอาหารที่แคทเธอรีนป้อนให้“ป้อนผมอีกสิ”แคทเธอรีนปิดปากเงียบนี่เขาไม่มีมือเหรอ? ทำไมเขาต้องสั่งให้เธอป้อนอาหารให้เขาด้วย?ถึงอย่างนั้น เธอก็ป้อนอาหารให้เขาจนหมดจานเพราะเธอรู้สึกผิดฌอนลุกขึ้นทันทีหลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จแล้ว “กลับบ้านกันเถอะ”แคทเธอรีนพูดอะไรไม่ออก “เราจะกลับบ้านกันตอนนี้เลยหรือคะ?”ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา 20:00 น. ด้วยซ้ำ ถ้าพวกเขากลับไปตอนนี้ เธอจะต้องเป็นคนแรกที่ถูกเขาสงสัยในเวลาต่อมาอย่างแน่นอน“อืม ถ้าไม่กลับคุณก็อยู่ที่นี่มันทั้งคืนไปเลย”ความจริงแล้วเขามาที่นี่ตามมารยาทเท่านั้น เมื่อลองคิดดี ๆ แล้ว เขาก็แค่มาเพราะเห็นแก่นายท่านแฮริสันเท่านั้น เขารู้สึกว่ามันเสียเวลาที่ต้องปะปนกับคนอื่นเมื่อเห็นว่าเขายังคงดึงดันที่จะกลับ แคทเธอรีนก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากกลับไปกับเขาด้วยหลังจากที่พวกเขาขึ้นรถแล้ว เธอส่งของขวัญที่เธอได้รับจากนายท่านแฮริสันมาให้กับเขา“เก็บไว้” ฌอนเอ่ยขึ้นเบา ๆ“แต่มันแพงค่ะ ฉันไม่คิดว่าฉันควรจะเก็บมัน...”“มันราคาแพงแค่กับคุณเท่านั้น” ฌอนยิ้มออกมาเห็นได้ชัดว่าเธอถูกเยาะเย้ยเพราะยากจนเธอ