All Chapters of Ang Maalindog na Charlie Wade: Chapter 2001 - Chapter 2010

Sa totoo lang, hinihiling talaga ni Lady Wilson na ganyan talaga ang kalagayan ni Elaine! Mas matutuwa pa siya kung mas nakakaawa ang manugang niyang ito!Ganoon pa man, hindi alam ng empleyado na nagsisinungaling ang matanda.Sino naman ang mag-aakalang isusumpa ng isang ordinaryong matandang babae ang kanyang pamilya? Kaya, naniwala ang lalaki sa lahat ng sinasabi ni Lady Wilson.May awa sa boses ng empleyado, “Kaya pala nagtatrabaho ka pa rin kahit matanda ka na. Sigurado akong mabigat para sa iyo na maranasan ang lahat ng bagay na ito!”Nagpatuloy pa ang lalaki, “Lola, may mga natira pa naman kaming pagkain. Mga pito o walong siopao pa. May kakaunti ring kanin. Sapat na ito para sa apat na tao. May mga ulam pa rin. May lalagyan ka ba? Pwede kong ibalot para sa iyo!”Sabik na sabik si Lady Wilson, pero agad niyang pinakalma ang kanyang sarili, “Wala akong pambili ng kahit anong lalagyan o Tupperware. Lahat ng pera namin napupunta sa panggamot ng mga manugang ko.”Tinignan ni L

Kaya, alam niya sa loob ng kanyang puso na ang mga nakatira sa A series villa ay mga taong mas makapangyarihan sa kanya.Nang maalala niya ang sampal na ibinigay niya sa matanda kanina, nanginig siya.Kinakabahan siya! ‘Tapos na talaga ako! Malaking gulo ito! Sino naman ang mag-aakalang hindi pala simple ang matandang ito! Sinampal ko pa naman siya. Kung gusto niya akong apihin, hindi ba’t kayang-kaya niya ito?’Nanginginig na rin sa takot ang security guard.‘Anong nangyayari? Talaga bang residente ng Thompson First villa ang matandang ito? Bakit wala akong maramdamang impresyon sa kanya?’‘Dagdag pa roon, sobrang yaman ng mga nakatira sa A series. Kung talagang mayaman ang matandang ito, bakit naman siya magdadala ng mga plastic bags ng mga tira-tirang pagkain pabalik sa Thompson First?’Ito na ba ang trend sa mga mayayaman? Kumain ng kaning baboy?Galit na galit si Lady Wilson, “Buksan mo ang mga mata mo at tumingin ka nang mabuti? Mukha ba akong residente ng A04 sa iyo o hin

Sa isip-isip ni Lady Wilson, ‘Nakakuha ako ng isang daan dahil lang sa isang sampal. Mas madali ito kaysa magtrabaho nang buong araw!’Ganoon pa man, hindi niya pinakita ang pananabik sa kanyang mukha, “Sige, kalimutan na natin ang bagay na ito. Sa susunod, huwag mong kalimutan na hindi dapat husgahan ang isang libro sa pabalat nito! Huwag mong mamaliitin ang iba!”Agad na tumango ang babae at magalang siyang tumugon, “Huwag kang mag-alala, hindi ko kakalimutan…”***Habang hawak ni Lady Wilson ang dalawang daang papel sa kanyang kamay, dala-dala niya ang apat na plastic bags papasok ng villa. Agad itong nangamoy sa loob.Si Jennifer at ang dalawa pang iba ang nagluto.Sila ang mga tagalinis sa supermarket ngayong araw. Dahil 120 ang bayad sa kanila, 360 ang kinita nila buong araw.Ngayong mga araw, sa halagang 360, pwede na silang makakain ng isang normal na hapunan sa isang restawran.Pero mas pinili nilang gamitin ang 360 para magluto na masasabing mas mahal kumpara sa naban

Namumula ang mga mata ni Christopher, “Ma, magtatrabaho rin ako kapag bumuti na ang pakiramdam ko. Pwede akong magtrabaho sa construction site at magbuhat ng semento, sisiguruhin kong makakabawi ako sa lahat ng ginastos mo. Hindi ko hahayaang mapagod ka at magdusa ka sa edad mo!”Nagsalita rin si Harold, “Lola, ako rin! Babawi ako!”Tumango si Lady Wilson, “Ituon niyo muna ang atensyon niyo sa pagpapagaling. Kapag maayos na ang kalagayan niyo, aasa na ako sa inyo para alagaan ako at ilibing ako nang mabuti kapag pumanaw na ako!”Habang kumakain ang apat sa mesa, umiiyak si Hannah sa loob ng kanyang kwarto.Gutom na gutom siya at nilalamig na rin siya. Hindi lamang mabigat ang kanyang loob dahil sa pamilya Wilson, pero nakapagpasya na rin siya sa kanyang puso na aalis na siya sa pamamahay na ito.Ayaw niya nang magtagal rito, wala siyang intensyon na manatili sa Aurous Hill.Gusto niyang bumalik sa bayan niya.Kahit wala masyadong pera ang kanyang pamilya at kahit nakaasa pa rin

Pagkatapos ibaba ni Loreen ang tawag habang nakaupo sa passenger seat, nakasimangot nang matindi si Dylan, “Loreen, hindi ba pwedeng mag-isa kang pumunta sa bahay ni Charlie? Bakit kailangan mo pa akong isama? Ayaw ko talagang makita ang mukha ni Charlie kahit isang minuto lang.”Nang masilayan ni Loreen ang madilim na ekspresyon ni Dylan, hindi niya mapigilang kutyain ito, “Dylan, hindi ka ba masyadong nagiging duwag? Dadalhin kita sa bahay nila Charlie para batiin sila ng Happy New Year. Hindi kita dadalhin doon para makipag-away kay Charlie. Ano naman ang kinatatakot mo?”Bumuntong hininga si Dylan, “Hay. Loreen, hindi mo siguro ito alam, pero dalawang beses pa lang kami nagkikita ni Charlie Wade pero walang magandang nangyayari sa tuwing nagtatagpo kami! Sa unang beses, kailangan kong lumunok ng kuwintas at dumaan pa ako ng surgery para maalis ito. Sa ikalawang pagkakataon naman, inutusan niya akong magbisikleta mula sa Eastcliff papuntang Aurous Hill. Kapag nairita na naman siya