All Chapters of Sir Ares, Goodnight! : Chapter 461 - Chapter 470

Sumandal si Rose sa bintana at kinuyom ang kaniyang mga kamao.“Josephine, ako ang bahala sa kaniya. Tumakbo ka na!”“Hindi, hindi kita pwedeng iwan—”“Kung hindi ka tatakbo, parehas tayong mamamatay,” sabi ni Rose.Namutla si Josephine.Sa huli, nagpaalam siya nang seryoso kay Rose, “Pigilan mo lang siya at hintayin mo akong bumalik.”Pagkatapos no’n ay bumaba si Josephine ng kama at ninais na pumunta sa pintuan upang makatakas.Pagalit na tumitig sa kaniya ang lalaki. “Gusto mong tumakas? Asa.” Ang karayom ay lumipad at sumaksak sa likod ni Josephine.“Kuya, kapatid mo ako. Hindi mo ba ako pakakawalan?” Si Josephine ay mayroong ekspresyon ng takot at pangamba sa kaniyang mukha.Marahan siyang lumapit sa pinto.Biglang naglakad pasulong si Rose, gumagawa ng isang spinning kick, at tinamaan ang leeg ng lalaki.Ang lalaki ay ginalit ni Rose. Tumalikod siya at binato ang kaniyang kamao sa kaniya.Kinuha ni Josephine ang pagkakataon na ‘to na makatakas.Ang lalaki ay ninais na pangalagaan

Walang kahirap-hirap na binuksan ni Jay ang kaniyang bibig, isang masamang boses ang maririnig, “Sa araw ng aksidente ng asawa ko, nagsanhi ng malaking gulo ang pamilya mo. Sinabi mo sa ‘kin na nagkataon lang ‘yon, pero naniniwala ako na sinadya mo ‘yon para makapanakit ng iba.“James, kapag may nangyari sa asawa ko, gusto kong lahat kayo ng pamilya mo ay kasabay niyang malilibing.”Napalunok si James.Ang bawat cell ng kaniyang katawan ay mukhang nanigas.Ito ay nagsanhi sa kaniya na makaramdam ng tagos-butong lamig.Akala niya na ang paningin niya ay lubos na matalas sa buo niyang buhay. Ngunit pagdating kay Rose, mukha talagang may nalagpasan siya.Dati pa man ay hindi na malapit si Jay sa mga babae, kaya bakit kinailangan niyang mahalin si Rose Loyle, na hindi naman espesyal tingnan, nang ganoon?“Grayson, ihatid mo palabas ang bisita natin,” walang emosyon na sabi ni Jay.“Opo, Ginoong Ares!” Sagot ni Grayson.Nanunuyang tumingin si Jay kay James. “Sa susunod, kapag hinanap ulit a

Hinawakan ni Rose ang magaspang at ‘di pantay niyang pisngi at noo, mapait na kinukutya ang kaniyang sarili, “Mayroon bang kahit isang lugar na hindi naapektuhan?”Ang babaeng doktor na may mabuting puso ay pinakalma siya. “‘Wag kang mag-aalala, pwede kang magpa-plastic surgery pagkatapos gumaling ng mukha mo. Sa oras na ‘yon, tiyak na gagawin kitang ang pinakamagandang babae sa mundo.”Mukhang nasiyahan si Rose...Ang kapaligiran ay biglang natahimik.“Ate Angeline, narinig mo ba ‘yon? Sabi ng doktor ay kaya ka niyang gawing pinakamagandang babae sa buong mundo.”Tumango si Rose at sinabi, “Josephine, posibleng nabiyayaan ako dahil sa trahedya na ‘to.”Naluha si Josephine, natutuwa sa katatagan at pagiging positibo ni Rose. “Palagi mo na lang akong pinapahanga sa ‘yo.”Nagpaliwanag si Rose, “Josephine, sa wakas ay pwede na ulit akong maging si Angeline.”Natahimik si Josephine.Siya ay lubos na nagtataka. Pagkatapos ng lahat ng kamalasan na pinagdaanan ni Rose, paano pa rin niya gusto

Pagkatapos umalis ni Rose, pumasok si Jay sa ward ni Old Master Severe nang may seryosong mukha.Nilagay ni Grayson ang mga bulaklak sa vase at ang cake sa mesa sa tabi ng bintana.Noong makita niya ang kakaibang matcha cake na nasa mesa na, napahiyaw si Grayson sa gulat, “President!”Nakatayo si Jay sa tabi ng kama, tahimik na nakatingin sa natutulog na si Old Master Severe. Nang marinig ang nagulat na boses ni Grayson, napalingon si Jay.Si Grayson ay may hawak nang isang maliit na matcha cake at naglakad patungo kay Jay. “Ginoong Ares, tingnan mo. May naunang pumunta rito bago tayo.”Si Jay, pagkatapos makita ang kakaibang cake na may mga letrang ‘masaya’ na gawa sa prutas, biglang nanlaki ang kaniyang mga mata.Bigla niyang inabot ang kaniyang kamay at ginamit ang kaniyang daliri upang kuhain ang gilid ng matcha cake bago ito lasahan.Ang pamilyar na lasa ay nagsanhi sa kaniyang puso na bumulaklak sa saya.Biglang napatakbo si Jay sa labas na para bang siya ay nababaliw.May kumpiy

Pagkatapos bumalik ni Rose sa nirentahan niyang kwarto, binagsak niya ang kaniyang sarili sa kama, paminsan-minsang bumubuntong-hininga.Si Josephine ay nagsusuot ng isang beauty mask at nagtaka noong marinig niya ang paulit-ulit na mga buntong-hininga na ‘yon.“Ano’ng problema?” Tanong ni Josephine.Nalulungkot na sabi ni Rose, “Kanina, may nakasalubong akong sinabi na ang pangit ko.”Agad na tinanggal ni Josephine ang beauty mask at sinabi, “Sino’ng nagsabi? Pupunitin ko ang bibig niya.”“Isang batang babae.”“Walang galang!” Sabi ni Josephine.“Wala namang malalim na kahulugan ang mga salita ng mga bata.”Tumingin si Josephine kay Rose na nalulungkot at sinabi, “Kung alam mo naman na walang malalim na kahulugan ‘yon, bakit nagmumukmok ka pa rin d’yan?”Bumabangon, malungkot niyang sinabi, “Josephine, sa tingin ko ay nakita ko ang kuya mo kanina.”Napanganga si Josephine sa gulat. “Baka nagkataon lang?”“Dalawang beses sa isang araw?” Nag-angat si Rose ng dalawang daliri.“Nakilala k