All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 301 - Chapter 310

Ngumisi si Madeline, makikita ang sama ng loob niya sa kanyang mga mata.'Paano mo nasasabi yan, Jeremy Whitman?' 'Maging ako man si Madeline o si Vera, ano bang ginawa ko para apihin ako ni Meredith?' 'Lahat ba ng gawin ni Meredith tama para sa mga mata mo?' Humigpit ang hawak ni Madeline sa baso habang si Jeremy naman ay nanatiling tahimik at tila malalim ang iniisip. Paglipas ng ilang sandali, tumingin siya kay Madeline. "Utang ko yun sa kanya." Ang sagot ni Jeremy. Napasimangot si Madeline at naguluhan siya sa sagot ni Jeremy. "Anong utang mo sa kanya?" Habang nakatingin siya sa makinang na mga mata ni Madeline, bumaling ang tingin ni Jeremy sa dagat na nasa harap nila. "Hindi ko natupad yung pangako ko sa kanya. Kaya naisip ko na, baka pwede akong bumawi sa kanya sa ibang paraan." Napasinghal si Madeline sa sagot ni Jeremy. 'Hindi mo natupad yung pangako mo kay Meredith, kaya ngayon, sinusubukan mong bumawi sa kanya?' 'Pero Jeremy, kailan mo pa tinupad yung mg

Nanlaki ang mga mata ni Jeremy. "Ibig mong sabihin, kagabi, may…" Tumango si Madeline bago pa man siya matapos sa pagsasalita. Agad na namroblema si Jeremy. Aminado siya na may gusto siya sa babaeng kaharap niya, ngunit alam din niya na nagkagusto lang siya kay Vera dahil sa pangungulila niya kay Madeline. Totoo yung sinabi niya na gusto niyang pakasalan si Vera, ngunit hindi niya binalak na may mangyari sa pagitan niya at ng ibang babae. Lumapit siya kay Vera dahil sa pansarili niyang kapakanan. Gusto niyang pagmasdan ang mukha ng isang tao na kamukhang-kamukha ni Madeline, para lang mabawasan ang pagsisising nararamdaman niya. Ngunit ngayon… Pakiramdam niya ay napaka g*go niya. Sinabi niya na mahal niya si Madeline, ngunit hindi niya natiis ang alindog ng ibang babae noong nalasing siya. "Tingnan mong sarili mo. Mukhang namroblema ka ata. Bakit? Dahil ba kamukha ko ang ex-wife mo na ayaw na ayaw mo? Nandidiri ka siguro at pakiramdam mo ang dumi mo." Natauhan siya

Nagulat si Meredith at medyo nataranta. "Bakit bigla mong tinanong sakin yan, Jeremy?" "Nawala mo ba yun?" Muling nagtanong si Jeremy. "Hindi! Paano ko maiwawala yun?!" Agad na siniguro iyon ni Meredith, "Ikaw ang nagbigay sakin nun, kaya siniguro kong itatabi ko yun ng maayos." Tinitigan ni Jeremy si Meredith ng puno ng pagdududa ang kanyang mga mata. "Nasaan na yun?" "..." Napahinto si Meredith bago siya ngumiti. "Iniisip mo ba kung nangulila ako sayo noong mga panahon na magkalayo tayo? Syempre naman. Yung ang dahilan kung bakit lahat ng binigay mo sakin ay itinabi kong maigi. Pwede kong ilabas yun ngayon kung hindi ka naniniwala sakin!" Pagkasabi niya nun, tumakbo siya palabas ng pinto. Pagkalipas ng kalahating oras, bumalik si Meredith dala ang isang maliit na bookmark na gawa sa isang dahon. Tunay ang dahon, at naka-laminate ito sa pagitan ng dalawang piraso ng plastic. Buo pa rin ito pagkalipas ng maraming taon. "Tingnan mo, Jeremy." Inabot ni Meredith kay Jeremy

Tumakbo si Madeline papunta kay Jackson, hindi niya iniisip kung gaano kadelikado ang sitwasyon. Kusang kumilos ang katawan niya upang protektahan si Jackson, kahit na ang ibig sabihin nito ay masasaktan siya sa pagprotekta sa bata. Habang yakap niya si Jackson, hindi na nagawa pang tumakbo ni Madeline. Inihanda niya ang kanyang sarili na masaktan habang palapit sa kanila ang sasakyan. Kasabay nito, may taong napasigaw, sa pag-aakalang may nangyaring malagim na aksidente. Subalit, biglang huminto ang sasakyan. Nagmura si Meredith habang nakatingin siya sa kanila mula sa malayo. Pinanalangin niya na mabangga at mapatay ng sasakyan sila Vera at Jackson para mawala na sila sa buhay niya! Pumreno ang sasakyan, at pakiramdam ni Madeline ay nanahimik ang kanyang mundo. Dahan-dahan niyang inunat ang kanyang mga braso upang tingnan ang batang lalaki na yakap-yakap niya. Hindi niya mapigilan ang biglang paghapdi ng kanyang mga mata. "Ayos na ang lahat, Jack. Di ba nangako si Ate V

Tumingin si Meredith kay Jeremy gamit ang mga mata niyang puno ng paghihinagpis at puno ng galit ang pagsasalita niya, "Jeremy, anak natin si Jack. Hindi ko siya hahayaang masaktan. Paano ko siya magagawang iwan?" Pagkatapos niyang sabihin yun, lumapit sa kanila sila Eloise at Jackson. Tumingin siya ng masama kay Madeline. "Ms. Quinn, ang dinig ko malapit ka nang ikasal sa tito ni Jeremy, kaya bakit umaaligid-aligid ka pa sa fiance ng anak ko? Hindi ka ba sinabihan ng magulang mo na nakakahiyang gawin mo 'to?" Ngumiti lamang ng mahinahon si Madeline sa kabila ng mga pang-iinsulto ni Eloise. "Maganda ang tanong mo Mrs. Montgomery. Hindi nila tinuro sakin yun kasi noong pinanganak ako, inuwi nila ang anak ng ibang tao at inabandona ang tunay nilang anak dahil sa kapabayaan nila." Noong binanggit ni Madeline ang naging karanasan niya sa buhay, biglang tumingin sa kanya si Jeremy. Nang makita niya ang eleganteng ngiti sa magandang mukha ni Madeline, nakaramdam siya ng kirot sa kany