Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 1861 - Kabanata 1870

Si Jeremy, na alam ang pag-aalala at pananabik ni Madeline kay Lilian sa kanyang puso, ay hinawakan ang kanyang mga balikat at malumanay na tiniyak. "Kasama ni Lily si Fabian ngayon. Huwag kang mag-alala, naniniwala ako na hindi niya siya sasaktan." Gayunpaman, hindi gumaan ang pakiramdam ni Madeline. "Hindi iyon ang punto, Jeremy. May sakit si Lily. Kailangan niya ng napapanahong paggamot." "Alam ko, Linnie. Alam ko kung ano ang inaalala mo." Matiyagang inaliw siya ni Jeremy. Mabilis niyang nilabas ang phone niya at binuksan ang folder ng gallery niya. "Tingnan mo, Linnie. Ito ang medical report ni Lily kahapon." Kasunod ng mga salita ni Jeremy, nagmamadaling kinuha ni Madeline ang telepono at tumingin sa screen. Ang medikal na ulat ni Lilian ay ang pinakabagong larawan sa folder ng gallery. Binasa ito ni Madeline nang detalyado at nakita niya na ang mga tagapagpahiwatig ng kalusugan ni Lilian ay nagpakita ng mahusay na mga pagpapabuti kumpara sa oras bago siya kinuha

Agad na tumalikod si Carter pagkatapos niyang magsalita.Nagpalitan ng tingin sila Madeline at Jeremy, at sinundan nila si Carter.Di nagtagal, nakarating si Carter sa tapat ng bahay na nasunog kagabi.Bago ang aksidente, talagang pinaghigpitan niya ang mga galaw nina Cathy at Adam, na pinipilit silang manatili sa bahay na ito.Hindi man lang sumagi sa isip niya na may mangyayaring ganito kagabi, pero pakiramdam niya ay gawa ng tao iyon.Nakatitig sa mga nasunog na guho sa kanyang harapan, hindi maiwasan ni Madeline na isipin ang tungkol sa sunog na naganap sa Montgomery Manor.Noong panahong iyon, ang pinakamasakit na bahagi ng sitwasyon ay ang paniniwala niyang si Jeremy ang nag-apoy. Syempre, ganoon din kasakit kapag naisip niya na ang kanyang mga biyolohikal na magulang ay napatay sa sunog na iyon.Sa kabutihang palad, gayunpaman, ang lahat ng ito ay isang pamamaraan lamang.Nakaramdam ng kirot sa puso si Madeline habang iniisip ang pagkamatay ni Adam at Cathy dito kagabi.

Kahit na nasulyapan lang ni Madeline ang taong dumaan, pakiramdam ni Madeline na pamilyar ang taong ito.Hindi pinansin ni Madeline si Jeremy, na inabot ang kanyang kamay upang punasan ang mga luha niya, at nagmadali siyang lumabas.“Linnie.” Nagtaka si Jeremy at agad niyang sinundan si Madeline.Noong nasa labas na sila, agad na nakita ni Jeremy ang isang babae na nagmamadaling tumakbo palayo.Kahit na hindi niya makilala ang babae sa likod nito, pakiramdam niya at pamilyar ang taong ito.Biglang sumulpot ang mukha ng isang partikular na tao sa isip ni Jeremy. “Ada?”“Siya yun.” Ang sabi ni Madeline at binilisan niya ang kanyang kilos upang habulin si Ada, na mabilis na tumatakbo."Ada!"Inabutan ni Madeline si Ada at hnarangan niya ang daanan ni Ada.Walang magawa si Ada kundi ang huminto.Naiinis siyang tumingin kay Madeline, na nakatayo sa harap niya, at inirapan niya siya. “Huwag kang humarang sa daanan ko, Eveline. Alam mo ba kung anong posisyon ko ngayon?”Sinuri ni M

Nakatalikod at paalis na si Ada, ngunit nang marinig niya ang mga sinabi ni Madeine, uminit ang ulo niya. Naiinis siyang lumingon at nang makita niya si Madeline na nakaupo na sa sofa nang hindi man lang niyayaya, kaagad na ipinagpatuloy ni Ada ang anyo niya bilang Mrs. Gray at suminghal. “Di kita kailangan para paalalahanan ako kung paano tumanggap ng bisita ang Gray family. Pero ikaw, wala kang modo kapag bumibisita ka sa bahay ng iba. Pumasok ka at umupo ka na kaagad. Napahintulutan na ba kita? Ako ang female hostess ng pamilyang ito.”“Female hostess ng pamilyag ito?” Ngumisi si Madeline nang magmasid siya sa paligid. “Wala akong nakikitang hostess sa paligid. Pero nakikita ko ang isang nakakaawang babaeng tinatawag ang kanyang sarili na hostess ng isang pamilya.”“...”Biglang gumuho ang ngiti ni Ada at tinignan niya nang masama si Madeline. “Eveline, mukhang nandito ka para gumawa ng gulo ano?”Ngumisi ulit si Madeline nang marinig ito. “Wala ka naman talagang halaga sa p

Nang marinig ito, tumawa nang malakas si Carter, ngunit ang ngiti sa kanyang mukha ay nakakakilabot. “Syempre naniniwala ako sa’yo.”“Talaga?” Umaasang tumingin si Ada kay Carter na nagsabing naniniwala ito sa kanya. Ngunit kasunod nito, nagdilim ang tingin ni Carter. “Naniniwala ako sa sarili ko. Naniniwala ako na ang isang taong tulad mo ay talagang gagawa ng ganitong bagay.”“...” Nanlaki ang mata ni Ada nang maramdaman niyang lalong bumilis ang tibok ng puso niya. Kasalukuyan, ang titig ni Carter ay may bakas ng kagustuhang manakit. Mahal niya si Shirley, at mahal na mahal niya ito. Ito ang dahilan kung bakit naniniwala siya sa sinabi ni Madeline. Nang makita ni Ada na unti-unting lumalapit si Carter sa kanya, pakiramdam ni Ada parang tatalon mula sa bibig niya ang kanyang puso. Kapag umamin siya dito, alam niya kung anong mangyayari sa kanya. Ngunit kapag hindi siya umamin, anong palusot ang pwede niyang gamitin… Habang tahimik siyang nag-iisip ng palusot sa loob