Tous les chapitres de : Chapitre 1741 - Chapitre 1750

Mapwersang inatras ni Shirley ang kamay niya. “Di ko kailangan ang pag-aalala mo.” “Talagang ayaw kong mag-alala sa’yo. Kahit na magdusa ka pa at mamatay sa lasong ito, karapat-dapat lang yan sa isang karumal-dumal na taong tulad mo.” “...” “Adam.” “Pero hindi ako nakakalimot. Isa akong doktor, at ang tungkulin ng isang doktor ay magligtas ng tao. Tulad ni mom at dad, di ko hahayaang may mamatay kahit na kalaban ko pa sila.” “...” Kaagad na bumagal ang kilos ni Shirley nang marinig niya ang mga salitang ito. Tila ba tumigil na din ang sakit sa sandaling ito. “Heh. Hehe…” Makalipas ang isang mahabang oras, tumawa siya nang walang bahala at may pait. Nang mahimasmasan siya, wala na sa kwarto si Adam at si Cathy na lang ang nandoon at nakatayo sa isang tabi. “Babalik din kaagad si Adam.”Di sumagot si Shirley dahil wala na siyang lakas para magsalita. Kahit na siya ang gumawa ng lason, hindi niya inakalang isa sa mga sangkap nito ay magdudulot ng ganito katinding

Pagkatapos magsalita ni Madeline, umalis siya.Nagpunta siya dito upang hanapin si Adam. Habang ginagawa niya iyon, sinilip niya ang kalagayan ni Shirley. Hindi niya inasahan na muntik nanamang madagdagan ang problema niya.Gayunpaman, gaya ng inasahan nilang dalawa ni Jeremy, nagtagumpay ang sinumang dumukot kay Shirley sa balak niya na mapagkamalan niya na si Madeline ang may kagagawan ng nangyari sa kanya.May hinala si Madeline kung sino ang taong may gawa nito kay Shirley.Sa kwarto sa ospital.Kinekwentuhan ni Jeremy si Lillian ng isang fairytale.Nakatulog si Lillian habang pinakikinggan niya ang masayang fairytale. Pagkatapos ay hinalikan niya ang pisngi ng munting prinsesa niya bago niya siya inihiga ng maayos sa kanyang higaan. Pagtayo niya, nakita niya na nakabalik na si Madeline.Tumingin sila Madeline at Jeremy sa batang babae na natutulog, pagkatapos ay nagpalitan sila ng tingin at ngumiti. Nagkaintindihan sila, pagkatapos ay naglakad sila palapit sa mga bangko sa

Para sa isang tao na marami nang pinagdaanan na problema, inaasahan niya na hindi na siya maaapektuhan nito, pero sa mga oras na ito, natatakot siya. Hanggang sa mga oras na ito, hindi pa rin niya alam kung nasaan si Shirley. Nagpasya si Carter na siya na mismo ang maghahanap. Pero, nang makatayo siya, may biglang nagbukas ng pintuan ng study room. Lumitaw si Camille sa may pintuan. Hindi ito inaasahan ni Carter. “Bakit ka rin nandito sa Glendale?” Hindi sinagot ni Camille si Carter, pero nagtanong ito, “Hinahanap mo ba si Shirley?” Huminto saglit si Carter nng narinig niya ito, saka kalmadong inamin ito. “Oo.”“Bakit mo pa rin siya hinahanap?” Kaagad na sumama ang ekspresyon ng mukha ni Camille sa isang iglap. “Matagal mo na dapat alam kung anong klase siyang babae.”Anong klase siyang babae.Bahagyang kumunot ang kilay ni Carter nung marinig nito ang paglalarawan ni camille kay Shirley. “Carter, huwag mong sabihin na nag-aalala ka pa rin sa babaeng yun. Kung naaalal

Habang may hawak siyang almusal, nakita ni Cathy ang naganap na eksena nung narating niya ang kwarto sa ospital. Pagkatapos niyang mag-isip ng malalim, nagdesisyon siya na magsalita. "Adam, may ideya ako, pero hindi ako sigurado kung ano ang mararamdaman niyong dalawa tungkol dito." Sabay na inangat nila Shirley at Adam ang kanilang mga tingin. Dahan-dahan na pumasok sa loob ng kwarto si Cathy at minungkahi, "Malaki ang bahay ni Adam, at ang guest room ay palagi namang bakante. Higit pa doon, Adam, ikaw ang dokto ni Miss Brown. Kung pareho kayong mananatili sa isang lugar, mas magiging madali para sayo na mabantayan ang kondisyon ng iyong pasyente." Huminto si Cathy, pinagmamasdan ang mga pagbabago sa ekspresyon nila Shirley at Adam. "At sa bandang huli, kapatid mo pa rin si Miss Brown, at normal lang na makasama mo ang iyong kapatid sa iisang bubong. Ano sa tingin mo, Adam?" Pagkatapos pakinggan ang mungkahi ni Cathy, malamig na tinignan ni Adam si Shirley mula sa kanto ng k

Bumagsak ang mukha ni Carter. Sa sobrang inis nito, lumingon siya, at ngayon naman, imbis na si Cathy ang nakita niya, sinalubong siya ng isang pares ng walang takot at deteminadong mga mata. "Hindi pa ako nakapanakit ng tao, at ako rin ay umaasa na sana hindi ikaw ang unang tao na pumilit sa akin na talikuran ang aking prinsipyo."Ang mga matalas na titig ni Adam ay hinarap si Carter. Hindi inaasahan ni Carter na biglang uuwi si Adam, pero ganun pa man. Hindi ito sapat para pigilan siyang makita si Shirley. Syempre, alam ni Adam kung ano ang iniisip ni Carter. Habang hinihila niya ang braso ni Carter, tinignan ni Adam si Cathy. Kaagad itong naunawaan ni Cathy at mabilis na umakyat. Nung nakita ito ni Carter, sinubukan niyang kumawala sa pagkakahawak sa kanya ni Adam para sundan si Cathy, pero lalong hinigpitan ni Adam ang kanyang pagkakahawak sa kamay nito Hindi na kinaya ni carter na panatilihin ang elegante at marangal niyang postura."Adam, ngayon, may tiyansa ka pa