Syempre, naunawaan ni Shirley kung ano ang sinabi ni Adam, pero wala siyang pakialam doon. Bilang isang babae, hindi niya matatanggap na masira ang kanyang mukha.Ngayon na nawalan na siya ng kakayahan na maramdaman at maigalaw ang kanyang mga binti, at walang sinuman ang gustong tumulong sa kanya para makita ang kanyang sarili sa salamin, pinulot na lang niya ang maliit na salamin na binato sa kanya ni Adam. Bago pa man siya tumingin, handa na ang isipan ni Shirley dahil, kahit na hindi niya ito nakikita, nararamdaman niya ang mga hindi pantay na sugat sa kanyang kanang pisngi. Pinigil niya ang kanyang paghinga at dinala ang salamin sa kanyang harapan. Kahit na maliit ang salamin, malinaw pa rin niyang nakikita ang pangit sa peklat sa kanyang dating makinis na mukha. Nanlaki ang mga mata ni Shirley, nakatitig sa peklat ng halos sampung segundo. Pagkatapos ay binato niya ng malakas ang salamin sa may lapag, na bumsag dito. "Hindi!"Hindi niya matanggap ang katotohanan kah
Habang may hawak siyang almusal, nakita ni Cathy ang naganap na eksena nung narating niya ang kwarto sa ospital. Pagkatapos niyang mag-isip ng malalim, nagdesisyon siya na magsalita. "Adam, may ideya ako, pero hindi ako sigurado kung ano ang mararamdaman niyong dalawa tungkol dito." Sabay na inangat nila Shirley at Adam ang kanilang mga tingin. Dahan-dahan na pumasok sa loob ng kwarto si Cathy at minungkahi, "Malaki ang bahay ni Adam, at ang guest room ay palagi namang bakante. Higit pa doon, Adam, ikaw ang dokto ni Miss Brown. Kung pareho kayong mananatili sa isang lugar, mas magiging madali para sayo na mabantayan ang kondisyon ng iyong pasyente." Huminto si Cathy, pinagmamasdan ang mga pagbabago sa ekspresyon nila Shirley at Adam. "At sa bandang huli, kapatid mo pa rin si Miss Brown, at normal lang na makasama mo ang iyong kapatid sa iisang bubong. Ano sa tingin mo, Adam?" Pagkatapos pakinggan ang mungkahi ni Cathy, malamig na tinignan ni Adam si Shirley mula sa kanto ng k
Nakapunta na dito noon si Carter, kaya alam niya na ito ang bahay ni Adam.Pero, magkalaban sila Shirley at Adam. Alam niya na kinamumuhian ni Shirley ang kanyang kapatid, kaya nagtataka siya kung bakit tumira dito si Shirley. Nang lumakas ang hangin at ang pagbuhos ng niyebe, pumasok si Carter sa loob ng bahay, nararamdaman ang init na bumabalot sa kanya. Pinagpag niya ang nyebeng naipon sa kanyang balikat at pumasok. Nagluluto ng sopas si Cathy para kay Shirley. Mabilis niyang tinaas ang kanyang tingin nung marinig niya ang yabag ng paa na pumasok sa bahay at nakita niya si Carter na naglalakad papunta sa hagdan. Naging alerto lalo si Cathy nang makita niya si Carter. "Nanghihimasok ka nanaman ng walang paalam, Mr. gray." Si Carter, na hindi pinansin ang mga salita nito, ay tinignan si Cathy. "Nasa itaas siya, tama?" "ang taong hinahanap mo ay wala dito. Pakiusap umalis na kayo." Nanindigan si Cathy. Patuloy na hindi pinansin ni Carter si Cathy at tumahimik lang haba
Bumagsak ang mukha ni Carter. Sa sobrang inis nito, lumingon siya, at ngayon naman, imbis na si Cathy ang nakita niya, sinalubong siya ng isang pares ng walang takot at deteminadong mga mata. "Hindi pa ako nakapanakit ng tao, at ako rin ay umaasa na sana hindi ikaw ang unang tao na pumilit sa akin na talikuran ang aking prinsipyo."Ang mga matalas na titig ni Adam ay hinarap si Carter. Hindi inaasahan ni Carter na biglang uuwi si Adam, pero ganun pa man. Hindi ito sapat para pigilan siyang makita si Shirley. Syempre, alam ni Adam kung ano ang iniisip ni Carter. Habang hinihila niya ang braso ni Carter, tinignan ni Adam si Cathy. Kaagad itong naunawaan ni Cathy at mabilis na umakyat. Nung nakita ito ni Carter, sinubukan niyang kumawala sa pagkakahawak sa kanya ni Adam para sundan si Cathy, pero lalong hinigpitan ni Adam ang kanyang pagkakahawak sa kamay nito Hindi na kinaya ni carter na panatilihin ang elegante at marangal niyang postura."Adam, ngayon, may tiyansa ka pa
Nung narinig ni Shirley ang mga yabag ng paa, alam niya kaagad na si Carter ito. Alam niya na hindi na siya makakapagtago pa sa mga sandaling ito, kaya hinarap na lang nya ito. Pero, wala pa rin siyang lakas ng loob na ipakita ang pumangit na kalahati ng kanyang mukha sa lalake na hinahangaan niya ng lubos. Sa sandaling lumitaw si Carter, nilingon niya ang kanyang katawan at itinago ang kanyang pisngi na may peklat ng sa gayon ay hindi ito makita ni Carter. Hinayaan lang niyang makita nito ang kanyang kabilang pisngi na mukhang makinis, walang bahid, at maganda. At para naman sa kanyang nalumpong mga binti, ang tangi lang niyang nagawa ay umupo sa kama habang nagpapanggap na parang wala siyang pakialam. Tinignan ni Carter si Shirley na walang kibong nakaupo sa may kama at ginalaw niya ang kanyang mahahabang binti para humakbang ng dalawang beses palapit sa kama. Napansin niya ang lamig sa mukha ni Shirley. "Nakalimutan mo na ba ang sinabi ko sayo?" Tinanong kaagad ni Carter
Desidido ang tono ng pananalita ni Shirley. Mukhang walang masabi si Carter sa mga sandaling yun. Pagkatapos, kinagat niya ang kanto ng kanyang labi. “Shirley, alam mo ba kung ano ang sinasabi mo?” “Oo, alam ko. Alam ko kung ano ang sinabi ko,” dahan dahan na sagot ni Shirley ng hindi man inaangat ang tingin nito. “Pinag-isipan ko na ito ng mabuti, at hindi na kita hahayaan na manipulahin pa akong muli na parang tanga. Ginagamit lang naman natin ang isa’t isa, Mr. Gray. Ginamit mo ako para makamtan ang iyong mga layunin, at sa totoo lang, ginagamit lang din kita.” Nang marinig ni Carter ang sagot ni Shirley, pakiramdam niya ang nakarinig siiya ng isang malaking biro. “Ginagamit mo lang ako?” Singhal niya at nagtanong, “Paano mo naman ako ginamit?” “Hindi mo pa rin alam kung paano kita ginamit?” tanong ni Shirley. Ang kanto ng mapulang labi nito ay bahagyang naging maputla at naging isang ngiti na puno ng pandidiri. “”Nung unang beses tayong nagkita, alam ko na mabibigya
Sabay na tinignan nila Cathy at Adam ang pinanggalingan ng tunog at parehos ilang nagulat sa kanilang nakita. Nahulog nanaman si Shirley sa may tabi ng kama at halatang sinadya niya itong gawin. Hindi siya makapaglakad, kaya gumapang na lang siya. Ngayon ay gumagapang siya papunta sa balkonahe. Nung nakita ito ni Adam, nagsisinungaling na siya kung sasabihin niya hindi siya nalulungkot. Kapatid niya ito, kaya hindi niya ito kayang hindi pansinin. Naglakad siya papunta kay Shirley na kasalukuyang kinakaladkad ang kalahati ng kanyang katawan para lang makagapang, at inabot ito upang buhatin. “Shirley, anong ginagawa mo? Nababaliw ka na ba?” Pagalit siyang sinigawan ni Adam. Ang emosyon at pagalit na sigaw nito ay ipinapakita lang kung gaano siya nag-aalala para sa kanya. Pero, hindi siya pinakinggan ni Shirley. Buong pwersa niyang hinila ang kamay ni Adam paalis at tinitigan ito diretso sa mga mata nito na namumula ng lingid sa kanilang kaalaman. “Bitawan m ako! Adam, ga
Kinuha ni Carter ang tablet at tinignan ito. Nung nakita niya ang larawan sa screen, napuno ng gulat ang kanyang mga mata. Mukhang hindi siya makapaniwala sa kanyang nakikita. “Gusto niyong pakasalan ko siya?” Tinignan ni Carter si Camille ng may pagdududa. Tumango so Camille. “Siya ang naaangkop na kandidato sa ngayon, Carter. Marami kang mapagtatagumpayan na mga bagay, kaya ayokong magpadala ka sa iyong emosyon at hayaan na isang babae ang sisira sa maganda mong hinaharap.” Tinignan ni Carter ang larawan sa nasa screen ng may matinding pandidiri sa kanyang puso. Pero, nung bigla niyang naalala kung ano ang mga sinabi ni Shirley, bigla siyang natawa. “Huwag kang mag-alala, itutuon ko ang aking sarili sa aking karera simula ngayon. Wala nang babae ang makakaapekto sa aking emosyon ngayon.”“Mabuti.” Tumayo si Camille at nilingon ang kanyang ulo para utusan ang butler, “Umalis ka na at paghandaan ang kasal ni Mr. Carter. Kailangan na maging engrande ito, at gusto kong makita