All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 1761 - Chapter 1770

”Paano… maging isang mabuting ina…” Mukhang natigilan si Eloise sa tanong ni Madeline. Tinitigan ni Eloise si Madeline sa mga luhaan na mata nito. Habang nakatingin siya kay Madeline, biglang malakas na umiling si Eloise; bigla ring nagbago ang kanyang ekspresyon. “Hindi ako isang mabuting ina. Hindi. Napagkamalan ko ang isang masamang babae bilang aking pinakamamahal na anak, at nang dahil sa akin kaya kinamuhian at pinahirapan nila si Eveline. Hindi ako isang mabuting ina. Hindi ako karapat dapat na maging isang ina. Hindi ako karapat dapat. Hindi…” Tinakwil ni Eloise ang kanyang sarili, sinisisi ng matindi ang kanyang sarili. Napagtanto lang ni Madeline ang kanyang tanong na tinanong niya noong naging emosyonal siya ay naksama pala kay Eloise. Kaagad niyang nilapitan si Eloise para hawakan ang balikat nito at pakalmahin ito. “Mom, hindi mo kailangan na pahirapan ang sarili mo ng ganito. Isa kang mabuting ina. Isa kang mabuting ina sa puso ni Eveline.” “Hindi, hindi

Si Eloise ay mariin na nakatitig ng masama sa may drayber ng malaking trak nung bigla nyang narinig na may tumawag sa kanyang likuran. Blanko siyang nakatitig sa kanyang harapan, pagkatapos ay kaagad na naging malumanya ang kanyang tinging. Kaagad na lumingon si Eloise at nagmamadaling lumapit kay Madeline. Si Eloise, na emosyonal pa rin sa mga oras na yun, ay inabot ang kanyang kamay para hawakan ang pisngi ni Madeline. “Eveline, kamusta ka? Ayos ka lang ba? Yung binti mo? Patingin nga.” Yumuko si Eloise habang nagsasalita, inabot ang kanyang kamay, at marahan na hinawakan ang nabaliang bukong bukong ni Madeline na namumula at namamaga. “May mga tama ba kayong lahat sa utak? Kung gusto niyong maglambingan, umuwi na lang kayo! Huwag kayong humarang sa dinadaanan ko!” Sigaw ng trak drayber, habang nakaduro ang kanyang kamay sa labas ng bintana. Inangat ni Jeremy ang malamig at masama niyang tingin. “Sa tingin mo ba ay may karapatan ka nung mabilis ang takbo ng trak mo? Ma

Sa ilalim ng kadiliman ng gabi, ginamit na gabay ni Karen ang ilaw sa kalsada para makita ang mga taong nasa kotse, ang pangitain na nagpakalma ng kanyang kalooban. Si Jeremy ang unang bumaba ng kotse pagkatapos niyang iparada ito. Pagkatapos ay naglakad siya papunta sa backseat at binuksan ang pintuan nito, pagkatapos ay binuhat si Madeline palabas ng kotse. Nang makita ito ni Karen, hindi niya mapigilan na mag-alala. Kaagad siyang naglakad papunta kay Madeline na karga-karga ni Jeremy. Nung nakita niya ang basa at namumugtong mga mata ni Madeline, lalo siyang nag-alala. “Anong nangyari? Eveline, hindi ba maganda ang pakiramdam mo?” Ngumiti si Madeline, at umiling. “Huwag niyo akong alalahanin, mom. Ayos lang po ako. Natapilok lang ako. Magiging maayos din ako pagkatapos magpahinga ng mga ilang araw.” Nang marinig tio ni Karen, lalo lang siyang nag-alala. “Paano ka natapilok? Paano nangyari to? Sigurado ka bang magiging ayos ka lang pagkalipas ng ilang araw?” “Opo, sig

Biglang hininto ni Jeremy ang paglalagay ng ointment. Ang totoo, ang tagal na rin at hindi pa rin niya maunawaan ang mga ginawa ni Fabian. Pero, sigurado siya na may nakuhang balita si Fabian mula sa ibang tao na naging dahilan para kalabanin sila. Baka, ang taong yun ay binigyan si Fabian ng pekeng balita na may kinalaman sa kanila Jeremy at Madeline. Pero, kahit na bata pa si Fabian, alam ni Jeremy na matalino si Fabian at hindi madaling mamanipula ng ibang tao. “Linnie.” Hinawakan ni Jeremy ang kamay ni Madeline ng malumanay at tumayo para umupo sa tabi nito. Hinila niya ito papunta sa kanyang mga bisig. “Linnie, pagkatapos natin palakihin ang mga bata, gusto kong humanap ng isang liblib na lugar na malapit sa kabundukan at sa dagat nang sa gayon ay magawa na rin nating mabuhay ng tahimik ng tayong dalawa lang.” Sinabi ni Jeremy ang kanyang magandang ekspektasyon sa kanyang puso. Plinaplano niya ang masaya at tahimik na hinaharap na ito habang nagtatrabaho ng maigi p

Isang malamig at malalim na boses ng isang lalake ang maririnig sa kabilang linya ng phone. “Nakuha m na ang anak nilang babae kaya bakit wala pang resulta hanggang ngayon? Ayaw mo bang ipaghiganti ang mga kapatid mo?” Sumimangot is Fabian nung narinig niya ito. Naging iritable ang itsura ng kanyang bata at makisig na mukha. “Hindi ko kailangan sabihin sayo kung ano man ang ginagawa ko,” sabi ni Fabian na mukhang hindi natutuwa. “Pero ang tanging rason kung paano mo nalaman ang tungkol sa katotohanan sa likod ng pagkamatay ng iyong mga kapatid ay dahil sa akin.“Fabian, kahit na hindi nakakaawa ang iyong ate, kapatid mo pa rin siya. At si Yorick naman, alam mo naman kung paano ka niya trinato. Gusto mo ba na manatiling buhay ang mga taong may kasalanan kung bakit namatay ang mga kapatid mo? “Ngayon na hawak mo na ang kanilang anak, ito na ang tamang pagkakataon para gumanti sa kanila. Huwag kang magdalawan-isip. Binibigyan mo ng pagkakataon si Jeremy kapag nag-alangan ka pa