Sa ilalim ng kadiliman ng gabi, ginamit na gabay ni Karen ang ilaw sa kalsada para makita ang mga taong nasa kotse, ang pangitain na nagpakalma ng kanyang kalooban. Si Jeremy ang unang bumaba ng kotse pagkatapos niyang iparada ito. Pagkatapos ay naglakad siya papunta sa backseat at binuksan ang pintuan nito, pagkatapos ay binuhat si Madeline palabas ng kotse. Nang makita ito ni Karen, hindi niya mapigilan na mag-alala. Kaagad siyang naglakad papunta kay Madeline na karga-karga ni Jeremy. Nung nakita niya ang basa at namumugtong mga mata ni Madeline, lalo siyang nag-alala. “Anong nangyari? Eveline, hindi ba maganda ang pakiramdam mo?” Ngumiti si Madeline, at umiling. “Huwag niyo akong alalahanin, mom. Ayos lang po ako. Natapilok lang ako. Magiging maayos din ako pagkatapos magpahinga ng mga ilang araw.” Nang marinig tio ni Karen, lalo lang siyang nag-alala. “Paano ka natapilok? Paano nangyari to? Sigurado ka bang magiging ayos ka lang pagkalipas ng ilang araw?” “Opo, sig
Tinignan ni Karen si Eloise na nakangiti ng malumanay sa kanya sa gulat. “Pagkalipas ng ilang sandali, muli niyang hinawakan ang kamay ni Eloise sa gulat. “Talaga? Eloise, magaling ka na ba talaga? Naaalala mo na ba kung ano ang nangyari noon? Nakikilala mo na ba si Eveline ngayon?’ Kung dati, hindi maniniwala si Eloise na ang babaeng ito na ayaw sa kanila noon ay mag-aalala ng ganito para sa kanya ngayon. Pero, noong mga nakalipas na mga araw na pinagsamahan nila, talagang naramdaman niya ang kabaitan at pagiging palakaibigan ni Karen.Mahigpit na hinawakan ni Eloise ang kamay ni Karen pabalik at ang kanyang mga magandang mata ay kuminam dahil sa luha. “Oo, nakikilala ko na ang anak ko na si Eveline. At naaalala ko na kung ano ang nangyari noon. Naaalala ko rin kung paano mo hindi minasama at inalagaan mo ako sa bawat paraan na alam mo noong wala pa ako sa katinuan.“Kung hindi dahil sa pag-aalaga mo sa akin sa mga panahon na iyon, marahil ay hindi na ako gumaling.” “Elois
Biglang hininto ni Jeremy ang paglalagay ng ointment. Ang totoo, ang tagal na rin at hindi pa rin niya maunawaan ang mga ginawa ni Fabian. Pero, sigurado siya na may nakuhang balita si Fabian mula sa ibang tao na naging dahilan para kalabanin sila. Baka, ang taong yun ay binigyan si Fabian ng pekeng balita na may kinalaman sa kanila Jeremy at Madeline. Pero, kahit na bata pa si Fabian, alam ni Jeremy na matalino si Fabian at hindi madaling mamanipula ng ibang tao. “Linnie.” Hinawakan ni Jeremy ang kamay ni Madeline ng malumanay at tumayo para umupo sa tabi nito. Hinila niya ito papunta sa kanyang mga bisig. “Linnie, pagkatapos natin palakihin ang mga bata, gusto kong humanap ng isang liblib na lugar na malapit sa kabundukan at sa dagat nang sa gayon ay magawa na rin nating mabuhay ng tahimik ng tayong dalawa lang.” Sinabi ni Jeremy ang kanyang magandang ekspektasyon sa kanyang puso. Plinaplano niya ang masaya at tahimik na hinaharap na ito habang nagtatrabaho ng maigi p
"Gaano kahirap? Bawat bata na ginamot mo ay gumaling!" "Oo, pero maswerte ang mga bata na yun. Hindi ko alam kung magiging maswerte din siya." Dahan dahan na inangat ni Evan ang kanyang kilay at namomoblema ang mukha nito. "Fabian, pagkatapos ng eksaminasyon, sigurado ako na nagkamli ng diagnosis ang doktor na tumingin sa batang ito." "Nagkamali ng diagnosis?" Kaagad na bumilis ang tibok ng puso ni Fabian, at bakas sa mukha nito na may inaasahan siya. "Ibig mong sabihin ay wala talagang sakit si Lily?" "Hindi." Lalo naging seryoso ang mukha ni Evan ngayon. "May sakit siya, at mas malala ito kesa sa unang diagnosis sa kanya. Ito ang dahilan kung bakit hindi bumubuti ang kalagayan niya nitong mga nakaraang araw." “...”Hindi alam ni Fabian kung ano ang sasabihin. Pakiramdam niya ay parang binuksan ang puso niya at may kumalat na lamig sa kanyang katawan na nanunuot sa kanyang mga buto. Nabalisa siya, pero naalala pa rin niya kung ano ang gusto niyang itanong. Pero, ang kanya
Isang malamig at malalim na boses ng isang lalake ang maririnig sa kabilang linya ng phone. “Nakuha m na ang anak nilang babae kaya bakit wala pang resulta hanggang ngayon? Ayaw mo bang ipaghiganti ang mga kapatid mo?” Sumimangot is Fabian nung narinig niya ito. Naging iritable ang itsura ng kanyang bata at makisig na mukha. “Hindi ko kailangan sabihin sayo kung ano man ang ginagawa ko,” sabi ni Fabian na mukhang hindi natutuwa. “Pero ang tanging rason kung paano mo nalaman ang tungkol sa katotohanan sa likod ng pagkamatay ng iyong mga kapatid ay dahil sa akin.“Fabian, kahit na hindi nakakaawa ang iyong ate, kapatid mo pa rin siya. At si Yorick naman, alam mo naman kung paano ka niya trinato. Gusto mo ba na manatiling buhay ang mga taong may kasalanan kung bakit namatay ang mga kapatid mo? “Ngayon na hawak mo na ang kanilang anak, ito na ang tamang pagkakataon para gumanti sa kanila. Huwag kang magdalawan-isip. Binibigyan mo ng pagkakataon si Jeremy kapag nag-alangan ka pa
Naramdaman ni Madeline na umiinit ang mga kanto ng kanyang mga mata dahil sa emosyon. Ang tagal na niyang hindi naririnig magsalita ang kanyang anak na si Lillian. Ngayon, sa wakas ay narinig na niya muli itong magsalita. Ang malambing nitong boses ay malinaw at kaaya-aya. Nakita ni Madeline ang isang maliit na bata sa kanyang harapan at ito ay ang anino ni Lillian. Nilahad ni Madeline ang kanyang kamay para hawakan ang kamay ni Lillian at sa wakas ay nahawakan niya ang kamay nito. Ngunit, bigla siyang nagising at ang sumunod niyan nakita ay ang makisig na mukha ni Jeremy na puno ng pag-aalala. “Linnie, nanaginip ka ba tungkol kay Lily?” Nilapitan siya ni Jeremy at malumanay na tinanong. Tinignan ni Madeline ang nakatikom niyang kamay at bumalik ang kanyang ulirat. Ang kasiyahan na naramdaman niya kanina ay kaagad na napalitan ng walang hanggan na pagkadismaya. “Oo, napanaginipan ko siya. Narinig ko na kinakausap niya ako at gusto niyang hanapin ko siya.” “Linnie…”
Sabay na nagbago ang ekspresyon nila Madeline at Jeremy. At isa pa, nakita ni Madeline ang kampanteng ngiti ni Carter, at mukhang alam niya talaga kung nasaan si Lillian. Nagsimulang bumilis ang tibok ng kanyang puso. Gusto niyang malaman ang kinaroroonan ni Lillian. Gustong gusto niya na talaga malaman kung nasaan ang kanyang anak, kahit na maliit lang ito na impormasyon. Pero, kilala nila si Carter, bakit naman nito ibibigay sa kanila ng ganung kasali ang impormasyon na ito?Ganun din ang naisip ni Jeremy. Tinignan niya si Carter, at ang mapang-akit nitong labi ay kumurba at naging isang nakakintrigang ngiti. “Hindi ko inaasahan na may alam ka sa kinaroroonan ng aking anak na babae, Mr. Gray. Kung ganun, gusto kong hingin ang inyong nalalaman. Nasaan ang aking anak?” Malaman na ngumiti si Carter. “Mr. Whitman, isa kang negosyante. Dapat nauunawaan mo na kung may gusto kang makuha na mahalag, kailangan mong magbigay ng kapalit na katumbas nito.” “Anong gusto mo?” dire
“Mag-isa akong pupunta. Manatili ka dito sa Glendale.” “Gusto mong pumunta ng mag-isa sa F Country?” Nagulat si Jeremy. “Bakit?” Tumingin si Madeline sa direksyon na kung saan nagtungo si Carter. “Talaga bang naniniwala ka na pumunta lang siya dito para bigyan tayo ng imbitasyon at ipaalam sa atin ang tungkol kay Lily?” “Syempre, hindi ako naniniwala, pero hindi natin pwedeng palampasin ang kahit na anong impormasyon na makuha natin.”“Kaya mas mainam na maiwan ka dito.” Bakas ang katiyakan sa mga mata ni Madeline. “Mukhang gusto niya tayong umalis. Baka may plano siyang gawin dito sa Glendale.” “Kahit na ganun, hindi pa rin ito kasing importante ni Lily.”“Alam ko. Alam ko na nag-aalala ka rin para kay ily, pero kailangan mong makinig sa akin sa pagkakataon na ito, Jeremy.” Pagpupumilit ni Madeline. “Pupunta ako ng F Country at hahanapin si Lily. Kung talaga ngang kasama ni Fabian si Lily, susubukan kong kumbinsihin si Fabian.” “Sa tingin mo ba ay rasyonal pa si Fabian?”