Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 1681 - Kabanata 1690

"Pero, ginagamit niya ang talento niya sa maling paraan." Hindi mapigilan ni Madeline na bumuntong hininga. "Nagulat talaga ako. Nananakit ng iba ang ate habang nagliligtas ng tao ang nakababata niyang kapatid." "Pasensya ka na." "Adam, wala kang ginawang mali sa'kin, kaya hindi mo kailangang humingi ng tawad sa'kin. Ang totoo, talagang nagpapasalamat ako sa'yo." Pinahayag ni Madeline ang kanyang taos-puso pasasalamat. "Kung wala ka, wala ako rito ngayon, at namatay na ang anak ko noon." "Misyon ng mga doktor ang pagligtas ng isang tao. Ito rin ang natatanging nagtutulak sa'kin simula noong nagka-isip na ako." "Napakabait mong tao, Dr. Adam." Tapat siyang pinuri ni Madeline. Sa sandaling matapos siyang magsalita, bigla niyang naramdamang pumintig ang kanyang sentido.Mapagmasid si Adam. Kaagad niyang napansin na mayroong mali kay Madeline. "Masama ba ang pakiramdam mo?" Hindi nagtangka si Madeline na magmukhang malakas. "Medyo masakit ang ulo ko…" sabi niya. Gusto niyang pum

Ang bughaw na tubig at maalat na simoy ng dagat. Ito ang amoy ng April Hill buong taon. Ngunit ngayon, bumugso ang simoy ng dagat kasabay ng matinding lamig. Crash.Sumugod ang mga alon at paulit-ulit na bumangga sa buhangin at sa pampang. Sa walang lamang dagat, dalawang tao ang nakatayo nang harap-harapan. Sinadya ni Felipe na magbihis nang maayos ngayong araw na nagpabalik sa kanyang dating elegante at maginoong imahe. Tinignan niya ngayon ang tao sa kanyang harapan nang may lambing at pagmamahal hindi kagaya noon. Hindi na rin ganoon ang itsura noon ng taong nasa kanyang harapan. And dating malambing at matamis na mukha ni Cathy ay ngayo'y nababalutan ng isang kariktan na hindi pamilyar sa kanya. Wala na sa mga mata niya ang dalisay na paghanga para sa kanya; napalitan ito ng isang lebel ng pagkakalmado na makukuha lamang mula sa karanasan. Whoosh.Kahit na parang mga kutsilyo ang simoy ng dagat habang umihip ito sa kanila, hindi nilamig si Felipe, dahil ang kanya

Nang marinig ang mga salita niya, ngumiti si Felipe nang bahagya at malumanay. "Sa susunod na buhay, Cath. Magkikita tayo sa susunod na buhay." Dumaan sa tainga ni Cathy ang kanyang magaan at mababaw na tono na para bang isang bugso ng hangin, bumagsak sa kanyang puso, at nag-iwan ng isang makahulugang marka. Tumulo ang mga luha ni Cathy mula sa kanyang mga mata nang labag sa kanyang loob. Sa susunod na buhay, sabi niya. Hindi pala talaga sila nakatadhanang magsama sa buhay na ito. Mabilis na sumakay si Felipe sa kotse ng pulis. Sa sandaling umandar and kotse, tumingin siya sa bintana ng kotse at napuno ng luha ang kanyang mga mata. 'Cath, makikita lang kita muli sa susunod na buhay. 'Sa susunod kong buhay, magiging isang kagalang-galang akong tao na sumusunod sa batas. Hindi na muli ako maliligaw ng landas at gagawa ng iligal na bagay. 'Cath, salamat at dumating ka sa buhay ko. Salamat, at paalam.' Inisip niya sa kanyang sarili bago nilayo ang kanyang tingin. Haban

Maliban sa damayan si Cathy, hindi alam ni Madeline kung ano pang magagawa niya sa sandaling ito. Kalahating oras ang nakalipas, nagmaneho si Jeremy pabalik sa tabing-dagat ng April Hill. Nang makita niya si Jeremy, nagmadaling lumapit si Cathy para tanungin siya. "Jez, nakausap mo ba siya?" Hinarap ni Jeremy si Cathy, na mayroong umaasang ekspresyon sa kanyang mukha, at bahagyang tumango. "Oo." "Anong… Anong pinag-usapan ninyo?" Nang maalala niya ang pakiusap ni Felipe bago siya umalis, huminto sandali si Jeremy bago nagsalita. "Hinihiling niya na mabubuhay ka nang masaya." Ang biglaang pahayag na iyon ay parang isang malamig na espadang tumusok sa puso ni Cathy. Ang kinang ng pag-asa sa kanyang mga mata ay unti-unting nadurog hanggang sa tinangay ng hangin ang piraso ng kanyang nabasag na pag-asa at tuluyang naglaho ang ilaw sa kanyang mga mata. Sa sandaling naihatid nila si Cathy pauwi, dinala ni Jeremy si Madeline sa bahay ni Adam. Kasalukuyang nasa ospital si

Binigyang diin ito ni Adam, at pagkatapos ay nagpaliwanag siya ng maayos.“Shirley, palagi mong iniisip na matalino ka, pero napaka tanga mo pagdating sa ganitong mga bagay! Palagi mong iniisip na hindi ka mahal ng mga magulang natin at hindi ka mahalaga sa kanila. Kahit noong pinadala ka nila sa St. Piaf para pag-ibayuhin ang iyong pag-aaral, inisip mo pa rin na inabandona ka nila. Sinasabi ko sayo, masyado ka lang mayabang!”“Tumahimik ka!” Pinigilan ni Shirley si Adam, medyo naiinis na siya.“Sino ka ba para pagsabihan ako ng ganyan? Binabalaan kita, Adam. tigilan mo na ang pangingialam sa pagitan namin nila Eveline at Jeremy. Kapag kinalaban mo pa ako sa pamamagitan ng pagtulong na gumawa ng isang anti-toxoid reagent muli, naghahanap ka lang ng gulo!” “Gulo? Kapag sinabi mong gulo, ang ibig mo bang sabihin ay si Carter Gray? Ang lalakeng susundin mo ang bawat pinag-uutos nito, tama ba?” Nang mabanggit ni Adam si Carter, biglang nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Shirley.