Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 1361 - Kabanata 1370

Nang makita niya ang eksenang ito ay napahinto si Madeline. Lumitaw na naman sa kanyang mga mata ang pagbaril kay Ryan at ang pagtumba niya sa kanyang harapan. Ang init ng dugong tumalsik sa kanyang mukha ay para bang nakakapaso sa kanyang pisngi. Naramdaman ni Jeremy ang biglaang pagbaba ng temperatura sa kamay na nasa kanyang palad. Naging napakalamig nito. "Linnie, ayos ka lang ba?" Nag-aalalang tanong ni Jeremy. Nahimasmasan si Madeline pagkatapos niyang marinig ang kanyang boses. Marahan siyang umiling. "Ayos lang ako. Bigla ko lang naaalala ang gabing yun. Sabi niya ay kailangan niya kong dalhin sa malayo, pero gusto ko lang bumalik sa'yo tapos––" “Eveline Montgomery!”Bago makatapos si Madeline, biglang sumugod si Mrs. Jones sa kanya nang may namumulang mga mata at sinubukang kaladkarin si Madeline. Hinila ni Jeremy si Madeline sa kanyang yakap para protektahan siya. Mayroong matalim na kinang sa kanyang mga mata. Hindi nahablot ni Mrs. Jones si Madeline at naga

Tumingin rin sina Madeline at Jeremy at nakita nilang bumuntong hininga ang doktor. "Ginawa namin ang lahat ng magagawa namin, pero walang kagustuhang mabuhay ang pasyente. Kailangan ninyong ihanda ang mga sarili ninyo." Nang marinig nila ito, sina Mr. at Mrs. Jones ay parehong nawalan ng sigla. Lumingon si Madeline sa ICU. Inisip niya ang mga salitang sinabi sa kanya ni Ryan bago tumumba at ang sinserong tingin sa kanyang mga mata sa oras na iyon. ‘Ryan. 'Hindi mo pa napagbabayaran ang mga ginawa mo. Talaga bang susukuan mo na ang lahat pati ang buhay mo nang ganito?'“Eveline!”Napahinto ang mga iniisip ni Madeline sa emosyonal na sigaw ni Mrs. Jones. Lumingon siya at nakita niya si Mrs. Jones na nagmamadaling sumusugod sa kanya. Inisip niya na pagbubuntunan siya ng galit ni Mrs. Jones at magpapatuloy na murahin at pagalitan siya, pero hindi niya inasahan na sa sandaling lumapit sa kanya si Mrs. Jones ay mayroong nagmamakaawang ekspresyon sa kanyang mukha. "Eveline, p

Emosyonal si Mrs. Jones. Iniunat niya ang kanyang kamay para hilahin muli si Madeline, pero sa pagkakataong ito, hindi binigyan ni Jeremy ng tiyansa si Mrs. Jones na mahawakan si Madeline. Hinila niya si Madeline sa kanyang mga braso at hinarap si Mrs. Jones nang may malamig na ekspresyon. "Bakit? Sinusubukan mo bang abandonahin ang taong tumulong sa'yo pagkatapos mong makuha ang kailangan mo? Magsalita ka nang maayos," malamig niyang sabi. Medyo natatakot si Mrs. Jones kay Jeremy at hindi siya nagtangkang magsalita. Pero, nagsimula siyang tanungin muli si Madeline pagkatapos makita ang emergency sa ICU. "Eveline, ang tagal mo roon sa loob. Anong sinabi mo kay Rye? Sinadya mo bang magsabi kay Rye ng isang bagay na ayaw niyang marinig at kaya mas lumala ang kalagayan niya ngayon? Kung hindi, bakit nagmamadaling nagbibigay ng first aid ang mga doktor kay Rye?" "Eveline, hindi ko inasahan na ganito ka pala kasama!" Sumunod rin si Mr. Jones at pumuna. Mahal na mahal ni Jeremy a

Anong sinabi niya sa kanya?Naalala ni Madeline ang nangyari sa ICU kanina. Nagpakita si Madeline ng isang pambihirang tusong ngiti pagkatapos niyang makita ang interes sa kaakit-akit na mga mata ni Jeremy. "Jeremy, gustong-gusto mo bang malaman kung anong sinabi ko kay Ryan?" Tumango si Jeremy at parang nagseselos siya nang sumunod siyang magsalita, "Gusto kong malaman kung paanong binigyan ng lakas ng asawa ko ang lalaking nagdala ng kapahamakan sa sarili niya." Naramdaman ni Madeline ang selos sa tono ni Jeremy. Ngumiti siya. Pagkatapos ay seryoso siyang nagsabi, "Sa gabing iyon sa firework viewing platform, may sinabi sa'kin si Ryan bago siya mabaril at tumumba"Humingi siya ng tawad sa'kin." Pagkatapos itong marinig ni Jeremy, nahuhulaan niya kung ano ang sinabi ni Madeline kay Ryan sa ICU. "Sa araw na yun, kinidnap niya ko sa bookstore. Sinabi niya sa'kin na dadalhin niya ko sa'yo kaya sumunod ako sa kanya. Noon, malabo talaga ang pag-iisip ko at naniwala ako sa lah

Sa tingin ko hindi ka namamalik-mata." Nagbigay ng positibong sagot si Jeremy. Ang kanyang mga mata ay tumingin na naman sa likod ng lalaking nakaupo sa hindi kalayuan. Napakapamilyar ng anyo na ito sa kanya noon kaya hindi siya magkakamali ng tingin. Pero… Hinawakan ni Jeremy ang kamay ni Madeline at pumasok. Biglang tumayo si Old Master Whitman mula sa kabilang parte ng sofa. Tinginan niya si Jeremy at gulat na nagsabi, "Jeremy, tignan mo kung sino ang nagbabalik!" Pagkatapos itong sabihin ng old master, mabagal na tumayo ang lalaking nakaupo nang nakatalikod sa kanila, mataas at diretso. Kasunod nito ay humarap siya. Ang kanyang maginoo at eleganteng mukha noon ay mas mukhang tumanda at kalmado ngayon. Nagkatinginan sila ni Madeline. Pagkatapos, bahagya siyang ngumiti bago nilipat ang tingin sa anyo ni Jeremy. Nang makita niya ang maikli at puting buhok ni Jeremy pati na ang kanyang mga mata na malapit na sa kulay ng amber, mukhang nagulat ang lalaki. "Alam ko na hin