Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 1341 - Kabanata 1350

Kasunod ng komento niya, itinuon ni Madeline ang titig nito sa bagay na hawak ni Jeremy. Binalot ng isang manipis na hamog ang liwanag ng buwan, habang tahimik na iniilawan ang mukha ni Madeline na biglang naging maamo.Sa sandaling ito, para siyang isang tahimik na manika. Tahimik siya at masunurin nang hindi kumikibo. Makikita sa mata niya ang makulay na mga sinag. “Jeremy.” Itinaas ni Madeline ang kanyang kamay at kinuha ang makulay ngunit kupas na kabibe mula sa kamay ni Jeremy. Lumilitaw sa kanyang isipan ang kabataan niya. “Ito ang kabibeng ibinigay ko kay Jeremy,” Sinabi ni Madeline nang marahan, habang ang kanyang emosyon ay di na naiinis tulad ng kanina. “Bakit nasa iyo yan? Edi totoo ngang kinuha niyo si Jeremy diba? Ninakaw niyo iyan sa kanya!” Hinawakan ni Jeremy ang malamig na kamay ni Madeline. “Linnie, ito agn regalo mo sa akin bilang patunay ng pagmamahal mo. Hindi ko ito kailanman ibinigay sa iba at walang umagaw nito sa akin, baliw. Makinig ka sa akin, ako

Nilamig si Madeline na para siyang bumagsak sa isang malamig na kulungan at ang katawan niya ay nabalot sa lamig ng kwebang yelo. Naramdaman niyang dumaan ang isang braso sa kanyang ulo. Tapos dinala siya ng lalaki sa likod niya paharap. “Tigil,” Muling nagsalita ang lalaki. Nagulo ang tibok ng puso ni Madeline nang kaagad siyang lumingon nang marinig niya ang boses. Nang itaas niya ang kanyang mata, nakita niya ang isang pares ng matamlay na mata na kumikislap at tuso. Ang emosyon ni Madeline na umayos matapos ang pagsisikap ay muling napipilitang mawalan ng kontrol. “Ryan.” Gumalaw ang labi niya nang bigkasin niya ito. Itinaas ni Ryan ang kanyang kamay at inayos ang sumbrero habang tinatakpan ang malalalim niyang mata. Ang maputla niyang labi ay bahagyang ngumiti. “Akala ko nakalimutan mo na ako,” Sinabi niya nang may halos malanding tono. Habang nakatingin sa nababahalang mukha ni Madeline, itinaas niya ang kanyang kamay at sinubukang hawakan ang mukha nito, ngun

Nang marinig ang sinasabi ni Ryan, napagtanto ni Madeline na seryoso ang kalagayan niya. Tumagilid siya at nagapakahirap na bumangon mula sa sahig nang hilahin siya nang malakas ni Ryan para lumingon siya dito.“Eveline, di ko pwedeng palagpasin ang pagkakataong ito.” Puno ng di natitinag na determinasyon ang mata ni Ryan. Ang mata niya ay namumula na parang isang demonyong mula sa impyerno nang iunat niya ang kanyang kamay para punitin ang palda ni Madeline. Hinawakan ni Madeline ang malikot na kamay ni Ryan at kinagat ito nang walang alinlangan. Sumimangot si Ryan sa sakit. Hindi niya inakalang magpupumiglas pa rin si Madeline. Ngunit binalewala niya ito at hinawakan ang kamay ni madeline. Tapos yumuko siya para halikan ito. “G*go ka, bitiwan mo ako!” Nagpumiglas si Madeline nang buong lakas, ngunit ang lakas niya ay walang laban sa lalaking ito. “Jeremy!” Tinawag niya si Jeremy, nag-aasam na lilitaw ito para protektahan siya. “G*go ka, nagsinungaling ka sa akin! Sabi

Malumanay ang mga mata ni Ryan. Wala na ang dating mabangis at delikadong anino sa mga mata nito. Subalit, may kaunting takot pa rin si Madeline sa kanya. “Anong gusto mo?” Tinignan ni Ryan ang kanyang sugat na nakabalot ng gasa sa kanyang balikat at pagkatapos ay inunat niya ang kanyang kamay para subukang hawakan ang kamay ni Madeline, pero ang resulta ay tulad ng kanyang inaasahan. Iniwasan siya ni Madeline. “Anong binabalak mo?” Direktang tanong ni Madeline. Malungkot na ngumiti si Ryan. “Malalaman mo rin.” Dahan dahan tumayo si Ryan pagkatapos niyang magsalita. Habang nakatingin sa hindi mapalagay at nagtatakang mga mata ni Madeline, biglang seryosong nagsalita si Ryan, “Eveline, pagkatapos mong gawin ang kondisyon ko, ako mismo ang maghahatid sayo kay Jeremy.”Nanlaki ang mga magagandang mata ni Madeline. Halata naman na hindi siya naniniwala sa mga sinasabi ni Ryan, pero alam niya na wala siyang magagawa. …Nang makalagpas sa crossroad ang sinasakyang taksi ni Jer

Tumaas ang kilay ni Madeline, ang ice cream na kinakain niya ay matabang na. Kahit na wala siya sa katinuan, nauunawaan pa rin niya ang sinasabi sa kanya. Sa sandaling yun, ang maamo at malumanay na mukha ni Old Master Whitman ay bigla na lang lumitaw sa isipan ni Madeline. “Kalokohan ang sinasabi mo. Hindi ganyang klase ng tao si lolo.” Ipinagtanggol ni Madeline si Old Master Whitman n walang alinlangan. “May ebidensya ako.” Malamig na sagot ni Ryan. Mukhang nagulat si Madeline. Natahimik siya at pagkatapos ay narinig niya na sinabi ni Ryan, “Matalik na magkaibigan noon ang lolo ko at ang lolo ni Jeremy. Pinagkatiwalaan ng husto ng lolo ko ang matandang yun masyado at yun ang dahilan kung bakit naging miserable ang pagkamatay niya.” May gusto pa sanang sabihin si Ryan, pero naramdaman niya na baka hindi na siya maunawaan ni Madeline. Napabuntong hininga siya at tumawa na para bang kausap niya ang kanyang sarili. Sa tingin ko ay naranasan mo na noon na pagtaksilan ka ng