All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 1381 - Chapter 1390

Naguluhan si Madeline nang bigla siyang manakawan. Lumingon siya pataas at nakita ang isang reporter na kinuha sa kanya ang sulat para tignan. Pero, kapag nalaman ng lahat ang nilalaman ng sulat, ang pagkasira ng reputasyon ng mga Jones ay walang pinagkaiba sa pagambala sa nananahimik na kaluluwa ni Old Master Jones. Tumakbo si Madeline para agawin pabalik ang sulat ng biglang nakita niya ang reporter na babasahin ang nilalaman ng sulat ng walang pahintulot. Pero, nang babasahin na ng reporter ang sulat, kaagad siyang sinugod ni Mr. Jones na para bang isang leon na ginalit. Hinablot nito ang kuwelyo ng reporter at inutusan ito habang nagkakaskasan ang mga ngipin, "Ibalik mo sa kanya ang sulat!" Nagulat ang reporter. Pero, kasabay din nito, alam niya na may hawak siyang importanteng piraso ng balita, kaya hindi niya mabitawan ito. "Ibalik mo yan sa kanya." Nang bigla na lang, narinig nila ang boses ni Jeremy na hindi mabilis at hindi rin mabagal. Kahit na hindi mataas ang k

''Ano ba ang sasabihin mo sa akin?'Gustong malaman ni Ryan habang nakatuon ang kanyang tingin sa malumanay at eleganteng babae na nasa kanyang harapan. Nasisinagan ito ng liwanag ng araw na galing sa bintana na para bang isang pinintang larawan. Napakaganda niyang tignan. Pero, alam niyang hindi siya pwedeng mapasakanya. "Sa totoo lang, importante pa ba kung ano ang gusto kong sabihin sayo? Gusto lang kitang bigyan ng pag-asa nung oras na yun. Ganun lang yun ka-simple." Ang paliwanag ni Madeline ang nagpalaho sa mga kinam sa mta ni Ryan. "Hindi, nagsisinungalin ka sa akin. Meron ka sigurong sasabihin sa akin." Puno ng pag-asa ang kanyang mga mata. Ang kanyang itsura ay nagbalik na sa dati niyang malumanay at eleganteng sarili pero ngayon ay puno na ito ng pag-aalinlangan. Lumapit si Madeline sa kama at tinignan ang maputla at aligagang mukha nito. Napansin niya na nakakatawa ito, pero naawa si Madeline kay Ryan ng mapansin niya ang komplikado nitong emosyon. Tinitigan

Dilaw na rosas?Biglang naisip ni Madeline ang babae na may kasamang dalawang bata na may hawak na kulumpon ng dilaw na rosas na nakita niya sa may tabi ng kalsada nung araw na yun. Pero, ang sumopresa sa kanya ng husto sa sandaling yun ay ang boses ng babae.Malinaw na boses ito ni Cathy!Biglang lumingon si Madeline at hinanap ang taong may ari ng boses. Nagkataon, nakita niya ang isang batang lalake na may hawak na dilaw na rosas na naglalakad papunta sa pintuan ng tindahan ng bulaklak.Ang mapayat na hubog na ito ay galing sa babae na nakita niya sa may pinto ng tindahan ng bulaklak nung araw na yun.‘Si Cathy ba ito?’Lumitaw ang ideyang ito sa isipan ni Madeline ng hindi siya makapaniwala sa nangyayari. “Cathy!”Sumigaw si Madeline sa likuran ng babae, pero mukhang nagbingi-bingihan ang babae at naglakad palabas ng tindahan. Lumingon si Madeline at sinubukang habulin ito. Ang tindero ay mabilis siyang tinawag, “Madam, nakalimutan niyo ang mga bulaklak niyo.” “Sa

Di makapaniwala si Felipe sa nakikita niya, ngunit ang mukhang lumitaw sa harap ng luhaan niyang mata ay totoo. “Cathy, Cathy.” Bulong niya sa kanyang sarili. Tapos itinaas niya ang kanyang kamay at pinawi ang mga luha sa kanyang mata. Ang pamilyar na taong nakita niya ay lumingon at naglakad sa kabila. Nagmadaling humabol si Felipe ngunit ito ang oras na pauwi ang mga tao galing sa trabaho. Kahit na gusto niyang tumakbo kahit pula ang ilaw trapiko sa kabila, hindi siya magkakaroon ng pagkakataon. “Cathy, Cathy!”Sumigaw si Felipe sa likod ng babae, ngunit mula sa malayo, naglakad paharap ang babae habang walang pakialam. Para bang hindi niya naririnig si Felipe na sinisigawan siya. Para ding hindi niya alam ang pangalang Cathy. Hindi makahanap ng pagkakataon si Felipe na tumakbo sa kabila kaya dumaan na lang siya sa kanto para habulin ang babae. Di nagtagal, lumiko ang babae sadulo ng kalsada. “Cathy!” Di matanggap ni Felipe na hindi na niya makita ang katawan nito. H

Pagkatapos itong mabanggit ni Sean, nagkaroon ng bakas ng tuwa sa mata ni Jeremy. Ang mahahalagang alaala na nawalan sa kanya dahil sa espesyal na sigarilyong ginawa ni Lana para sa kanya sa oras na iyon ay malinaw na malinaw sa isip niya sa sandaling iyon. “Hindi ako ang nagsimula ng apoy noon.”Sa wakas nagkaroon na ng pagkakataon si Jeremy na sabihin ang totoo. Tinignan siya pabalik ni Sean at Madeline nang sabay. Kumunot ang noo ni Sean. “Sinabi mo na ito sa akin noon. Kahit na nawalan ka ng alaala at ginamit ka lang ni Lana noong oras na yun, ang sunog—” “May inutusan si Lana na magsimula ng apoy nang maaga. Tapos tinawagan niya ako para pumunta dito bilang panakip-butas. Ang layunin niya ay para isipin ni Eveline na ako ang nagsimula ng apoy at masira ang relasyon naming dalawa.” Nagulat si Sean at Madeline sa sagot ni Jeremy. Syempre hindi na sila nagduda sa sinasabi ni Jeremy dahil talagang kayang gawin ni Lana ang ganitong bagay. “Jeremy, bakit hindi mo ito sina