Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 1391 - Kabanata 1400

Pagkatapos makatanggap ng sagot mula sa doktor, ang bigat sa dibdib ni Madeline ay unti-unting nawala. Ngunit kahit na ayos lang si Jeremy, nawawala pa rin si Eloise. “Eveline, alagaan mo si Jeremy. Hahanapin ko ang nanay mo.” Tinapik ni Sean si Madeline sa balikat. Nang panoorin ni Madeline ang likod ni Sean nang magmadali itong umalis, nauunawaan ni Madeline kung anong nararamdaman ng tatay niya sa sandaling ito. Si Eloise ang pinakamamahal ni Sean tulad ng kung gaano niya kamahal si Jeremy. Kapag may nangyaring masama sa taong pinakamamahal niya, ang pagkabahala sa kanyang puso ay hindi maipaliwanag. Inilipat si Jeremy sa general ward kung saan nanatili si Madeline sa tabi ng kama niya. Tinignan niya ang sikat ng araw sa gwapo at matikas nitong mukha. Ang kilay at mata niya ay maamong tignan. Hinawakan ni Madeline ang kamay ni Jeremy at hinalikan ang likod ng kamay nito pagkatapos yumuko. “Jeremy, alam kong ginawa mo ito para sa akin dahil nag-aalala ka sa kaligtasan k

”Hindi, hindi ka si Cathy.” Siguradong-sigurado si Felipe nang titigan niya ang mukha ng babae. Huminga ang babaeng nang may naiinis na ngiti at magsasalita na nang isang maamong boses ng lalaki ang tumawag sa kanya. “Amy.” Ngumiti ang babae nang marinig ang boses at lumingon sa pinanggalingan nito habang hawak ang batang lalaki. “Nandito na si Dad, Juan. Umuwi na tayo.” “Okay.” Masunuring tumango ang batang lalaki at sinalubong nang malambing ang lalaki na nasa malayo, “Daddy.” Nilamig ang dibdib ni Felipe nang tignan niya kung nasaan ang isang lalaki. Naaninag niya ang isang pamilyar na mukha. Kahit na hindi pa niya nakikita nang personal si Adam, alam ni Felipe na siya ito sa isang tingin. Mukhang nagulat din si Adam na makita si Felipe. Nag-isip sandali ang lalaki bago lumapit kay Felipe. “Felipe Whitman, tito ni Jeremy?” Tanong ni Adam. Tinignan ni Felipe si Adam bago bumalik ang kanyang titig sa babaeng nakatayo sa tabi ni Adam. Ngumiti nang magalang si Adam a

Naunawaan na niya ang nararamdaman ni Felipe. Siya man o hindi si Cathy, ang presensya niya ay nagbibigay ng pag-asa kay Felipe. Pinirmahan ni Madeline ang discharge papers ni Jeremy, at nang pauwi na sila, tinawagan ni Madeline si Sean. Tinanong niya kung nahanap na ba si Eloise ngunit sinabi ni Sean hindi. Lalong nabahala si Madeline sa pagkawala ni Eloise. Naunawaan ni Jeremy ang nararamdaman ni Madeline. “Wag mong sisihin ang sarili mo Linnie. Di mo ito kasalanan. Puno ng surpresa ang buhay at hindi inaasahang mga pangyayari, kaya di natin mapipigilan ang lahat. Malay natin pauwi na si Mom.” Ngumiti nang marahan si Madeline, sa kaalamang sinusubukan lang ni Jeremy na pagaanin ang loob niya. “Tama ka Jeremy. Di rin natin malalaman kung ang di inaasahan ay mabuti o masama. Tulad ni Cathy.” Tumingin siya sa taas para salubungin ang titig ng lalaki. “Naaalala mo ba kung paano mo sinabihan si Cathy na bumalik sa Glendale para humingi kay Adam ng pain medication noong nasa F Co

Sa sandali ng pagkabahala na iyon, naglakad paharap si Madeline at kinuha ang phone mula sa kamay ni Jeremy.“Ako ang asawa ni Jeremy Whitman at ang anak ng babaeng dinakip mo. dadalhin ko ang pera mo kung yan ang gusto mo. Basta ipapangako mong magiging ligtas ang nanay ko, dadalhin ko ang pera!” Kaagad na sumang-ayon ang lalaki, hindi inaasahang napakabilis papayag ni Madeline. “Napakaprangka mo naman Mrs. Whitman. Tama lang na tuparin ko din ang sinabi ko. Gusto ko lang ay mabayaran sa pag-aalaga ng nanay mo, wala nang iba pa. Bayaran mo ako at mababawi mo ang nanay mio. Maghihintay ako!” Tapos ibinaba ng lalaki ang linya. Sa sandaling iyon, nakatanggap ng tawag si Jeremy mula sa bangko na sinasabi sa kanyang naihanda na ang pera. Naghanda si Madeline na pumunta sa bangko para sa pera. Tapos kukunin niya si Eloise. Ngunit nag-aalinlangan si Jeremy na hayaan siyang umalis nang ganon na lang. “Di ka pwedeng umalis nang mag-isa Linnie.” Napuno ng pag-aalala ang mukha ng lalaki

”Nandito ako oh. Ano pa bang gusto mo? Kung ang pera, kunin mo na lang yan at umalis ka na.” Nabigla ang lalaki. Hindi niya inakalang wala talagang takot sa kanya si Madeline. Bumilib siya sa tapang ni Madeline pero nanliit siya sa ugali niya at nagalit lang siya dito. “Tingin mo siguro uto-uto ako ano? Pagsisisihan mo ito!” Hinigpitan niya ang hawak sa talim at kumilos para tagain si Eloise. Buti na lang mabilis kumilos si Madeline kaya nasalo niya ang braso ng lalaki. “Wag mong sasaktan ang nanay ko!” Nagkaroon ng galit sa kanyang maamong mukha. Napahinto saglit ang lalaki bago siya kumawala sa pagkakahawak ni Madeline at sinipa si Eloise. Habang wala pa ring malay, bumagsak si Eloise sa sahig at tumama ang ulo niya sa sahig. “Mom!” Tumakbo si Madeline nang kinakabahan at nakita si Eloise na nakakunot ang noo na parang namimilipit ito sa sakit. Inabot ni Madeline si Eloise. Kararating lang niya sa tabi ng nanay niya nang makaramdam ng sakit si Madeline sa kanyang