Binalewala ni Madeline ang sakit at bigla siyang bumangon. “Uy, bakit di mo ako pinapansin?” Habang naiinis, hinawakan ni Eloise ang kamay ni Madeline. Hindi niya alam kung anong nangyayari sa likod niya. “Bakit di kita papansinin, Mom?” Hinawakan ni Madeline nang mahigpit ang kamay ni Eloise. Sumakit ang puso niya nang makita ang dumi at alikabok sa inosenteng mukha ni Eloise. Hindi niya alam kung anong nangyari habang wala siyang malay, bukod sa gising na si Eloise at wala nang malay ang lalaki sa sahig sa tapat ng pinto. Wala nang oras si Madeline para isipin pa ito. Nang makita ang kumakalat na apoy na kanina pang nagsimula, hinawakan niya ang kamay ni Eloise at tumungo sa labasan. Humarang sa daan nila ang kumakalat na apoy, at inubo si Madeline sa makapal na usok. Doon lang napansin ni Eloise na nasusunog ang bahay. Habang nakatulala sa nagbabagang apoy, mukhang naguguluhan siya. “Mom! Ahem. Kailangan na nating umalis ngayon na!” Hinawakan ni Madeline ang kamay ni E
Isa lang ang nasa isip niya at ito ay ang iligtas si Madeline. Hindi inasahan ni Madeline na biglang lalakas si Eloise para lang ilgitas ‘siya’. Napaatras siya nang dalawang hakbang bago niya nasagi ang bookshelf sa tabi niya. Gumewang ang bookshelf nang dalawang beses na parang babagsak ito. Masakit nang bahagya ang mabangga ito, pero wala nang oras si Madeline para mag-alala para sa kanyang sarili nang makita niyang nakaapak na sa apoy si Eloise. “Mom!” Napasigaw siya at tumakbo palapit para yakapin si Eloise nang tumulo ang luha mula sa mahapdi niyang mata. “Tumingin ka sa akin Mom. Ako talaga ang Eveline mo!” Niyakap ni Madeline si Eloise at idiniin ang salitang ito. “Ang aking Eveline…” Nabigla saglit si Eloise nang tumingin siya nang tulala sa mukha ni Madeline. Puno ng pagdududa at pagtataka ang mata niya. “Hindi, di ikaw. Di ako kakausapin ni Eveline. Ayaw niya sa akin. Hindi ikaw… ehem, ehem, di ikaw…” Hinigpitan ni Madeline ang pagkakayakap niya kay Eloise. “M
"Nandito ako, Linnie." Umupo si Jeremy sa kama at niyakap niya si Madeline upang pakalmahin siya. "Ayos na ang lahat, Linnie. Huminahon ka." Unti-unting huminahon si Madeline nang maramdaman niya ang yakap ni Jeremy. Habang iniisip niya kung ano ang mga nangyari bago siya mawalan ng malay, kinuyom niya ang kanyang mga kamao at napuno ng kaba at pag-aalala ang kanyang mga mata. "Nadaganan ng bookshelf si Mom dahil niligtas niya ako." Hinawi ni Madeline ang kumot at bumangon siya sa higaan. Nagmadali si Jeremy at hinawakan niya si Madeline. "Saan ka pupunta, Linnie? Hindi ka magaling.""Alam kong nasa ospital rin si Mom! Dalhin mo ako sa kanya, Jeremy. Kailangan kong malaman kung anong lagay ni Mom." Natataranta siya, napuno ng takot at pangamba ang kanyang mga mata. Nagsalubong ang mga kilay ni Jeremy. "Ayos lang si Mom, Linnie. Magpakabait ka at magpahinga ka na lang muna, okay?" "Pangako, magpapahinga ako, pero kailangan ko munang malaman kung anong kalagayan ni mom." Hin
Tinikom ni Madeline ang kanyang mga labi at ngumiti bago siya biglang sumimangot.“Anong nangyari sa lalaking dumukot kay Mom?”“Nahuli na siya ng mga pulis at nasa detention ward na siya ngayon. Inamin niya ang lahat ng ginawa niya.”“Anong sinabi niya?” Muling nagtanong si Madeline.Sumagot si Jeremy habang hinahaplos niya ang pisngi ni Madeline. “Sabi niya nakita daw niya si Mom sa tabi ng kalsada malapit sa Montgomery Manor. Nakilala niya siya sa itsura niya, kaya niloko niya si Mom para sundan niya siya sa bahay niya. Pagkatapos, tinawagan niya tayo para humingi ng ransom.”Noong sinabi niya iyon, medyo nakaramdam ng pagsisisi si Jeremy.“Nagkamali ako noong hinayaan kitang pumunta ng mag-isa. Kayang-kaya kong hulihin yung hayop na yun ng mag-isa, pero nalagay ka sa kapahamakan dahil sa naging desisyon ko.”Hinawakan ni Jeremy ang mukha ni Madeline, puno ng pagsisisi ang mga mata niya. “Takot na takot ako na baka masaktan ka ulit, Linnie.”Tumingin si Madeline sa mga mata
Humigpit ang hawak ni Madeline sa manibela habang pinagmamasdan niya ang pamilyar na mukha na dumaan sa harap niya… Honk, honk, honk!Natauhan si Madeline nang malingawngaw mula sa likod ang tunog ng mga sasakyan na inuudyukan siyang paandarin ang kanyang sasakyan. Pagtingin niya ulit sa harap niya, wala na ang mukhang nakita niya.'Namamalikmata lang ba ako?' Napaisip sandali si Madelind, ngunit hindi na niya masyadong inisip ang tungkol dito at tinapakan niya ang accelerator. Nang magkita sila ni Jeremy, nalaman ni Madeline na kumuha ng flight tickets si Jeremy para sa holiday trip nila at bukas na ang alis nila. Hindi na tumanggi pa si Madeline dahil naiintindihan naman niya ang intensyon ni Jeremy. Kung tutuusin, hindi pa sila nakapag-honeymoon ni Jeremy dahil ilang beses silang naghiwalay at nagkabalikan sa mga nagdaang taon. Pagkatapos nilang pag-usapan ang mga gagawin nila, dinalaw nila Madeline at Jeremy si Eloise sa ospital. Aalis na sila bukas at nag-aalala si
Sa mga sandaling iyon, biglang bumukas ang pinto ng ward at pumasok ang isang guwardiya. “May bisita ka, Ryan.”Dahan-dahang minulat ni Ryan ang mga mata niya nang marinig niya ang boses ng guwardiya.Hindi niya inasahan na may bibisita sa kanya maliban sa mga magulang niya. 'Sino pa bang bibisita sakin kung hindi yung mga magulang?' Napaisip siya, ngunit nagulat siya sa mukhang kailanman ay hindi niya inasahang magpapakita sa kanya. Hindi niya inakala na makikita niya siyang muli. Naisip din niya na yung pagkikita nila noong araw na iyon ay huli nilang pagkikita. Magsasalita na sana si Ryan nang marinig niyang suminghal ang babaeng kaharap niya. Isa itong tunog na sumira sa lahat ng kasiyahan at pag-asa ni Ryan. "Bilang ang taong umayos sa kinabukasan ko, Rye, hindi ba sumagi sa isip mo na ganito ang mangyayari sayo?" Puno ng galit ang ngiti sa mukha ng babae. "Masama ang loob ko sayo, Rye. Bakit ka nagkaganito? Ano pang saysay na nagkaganito ako kung magmumukmok ka la
"Huwag mong titigan yung mga lalaking yun." Malinaw niyang narinig ang malalim at kaakit-akit na boses ng lalaki. Nang maramdaman niya na nagseselos siya, inalis ni Madeline ang kamay ni Jeremy na nakatakip sa kanyang mga mata. Humarap siya kay Jeremy at tumingin siya sa mga mata niya. "Bakit hindi ako pwedeng tumingin? Ginawa ang mga mata para pagmasdan ang kagandahan ng mundo." Sumagot si Madeline bago siya nagpatuloy sa pagtingin sa magandang tanawin ng beach. Lumapit si Jeremy kay Madeline at hinarang niya ang kanyang mukha sa paningin ni Madeline. "Magseselos talaga ako kapag di ka tumigil sa kakatingin mo, Linnie." Seryoso siyang nagsalita.Malokong ngumiti si Madeline. "Ayos yan. Gusto kung makita kung anong itsura ng asawa ko kapag nagseselos siya." "Sa tingin ko mas mabuti kung hindi mo makita yun." Bumigat ang ekspresyon ni Jeremy at makikita ang pagkainis sa kanyang mukha, ngunit muling naging mahinahon ang tingin niya pagkalipas ng ilang sandali. "Ipapakita ko yu
”Sorry.” Humingi ng tawad si Madeline bago niya dinampot ang sumbrero at inabot ito sa babae.Noong sandaling tumingin siya sa babae, napansin ni Madeline na nakasuot ng malaking sunglasses ang babae na natatakpan ang halos kalahati ng kanyang mukha.Sa kabila nito, hindi napigilan ni Madeline na magulat sa itsura ng babae.“Ayos lang.” Kinuha ng babae ang sumbrero at ngumiti siya, pagkatapos ay tumalikod siya at naglakad papunta sa beach.Pinagmasdan ni Madeline ang likod ng babae at natahimik siya sa loob ng ilang sandali.“Anong tinitingnan mo, Linnie?” Nilagay ni Jeremy ang kamay niya sa balikat ni Madeline. “Bumalik na tayo sa hotel.”“Nakita mo ba yung mukha ng babaeng yun, Jeremy?” Sumunod si Madeline kay Jeremy ngunit lumingon siya at tumingin siya ulit sa babae.Nagkataon lang siguro, ngunit lumingon din kay Madeline ang babae ng may ngiti sa kanyang mukha.“Hindi ako interesadong tingnan ang kahit sinong babae maliban sayo, Linnie.” Sumagot si Jeremy.Pakiramdam ni M
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si