All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 1241 - Chapter 1250

Humingo siya at lumingon sa gilid para sagutin ang phone sa inis. Blangko siyang nagsalita, "Pupunta ako diyan." Binaba niya ang phone at humarap kay Madeline na mukhang nag-iisa "May kailangan akong asikasuhin ngayon. Gawin mo na lang ang ginagawa mo." Hindi siya pinansin ni Madeline. Pagkatapos niyang marinig si Ryan na nagmaneho papalayo, kaagad siyang nagpunta sa study ni Ryan. Kahit na nakasara ang pinto, sinabi sa kanya ni Ryan ang code ng pinto nang kinasal sila at naaalala pa rin ito ni Madeline. Kung kaya't madali niyang nabuksan ang pinto at pumasok. Hindi siya nagdalawang-isip isip bago matunton ang safe. Sinubukan niyang buksan ang safe damit ng code ng pinto pero hindi ito gumana. Nakatulalang nakatayo si Madeline sa harapan ng safe nang ilang sandali bago niya maisip na malamang ay maraming impormasyon si Ryan tungkol sa Stygian Johnson Gang sa kanyang computer. Nang bubuksan niya sana ang computer, bigla siyang may naisip at mabilis na umalis ng study. T

Biglang gumawa ng ingay ang pulis na hindi pa namamatay. Tinaas niya ang kanyang nanginginig na mga kamay at itinuro ito kay Ryan. Galit siyang nagsabi, "Ikaw pala ang totoong pumatay kay Lana! Pi-pinagbintangan mo si Mr. Whitman…" Hindi inaasahan ni Ryan na hindi pa patay ang pulis pero hindi siya nabahala. Sa halip ay mas lumaki ang kanyang ngiti. "Oo, ako nga. Pinatay ko ang babaeng nagngangalang Lana, pagkatapos ay pinagbintangan ko si Jeremy Whitman para roon. Eh ano ngayon? Nalaman ba ng kahit na sino sa inyo ang katotohanan?" "Ikaw…" Galit na nanlaki ang mga mata ng pulis at tinuro ang hindi nababahalang mukha ni Ryan. Iniunat niya ang kamay na para bang ilalabas ang kanyang phone para tawagan ang kanyang mga kasamahan. Nang makita ito ni Ryan, tinutok niya ang baril sa puso ng pulis nang walang pag-aalinlangan at kinalabit ang gatilyo… Bang! Biglang nakarinig si Madeline ng putok ng baril habang hinahanap ang lokasyon ni Ryan. Bigla siyang huminto habang bumilis ang

Naglakad si Ryan papunta sa living room. Pagkatapos, nakarinig siya ng isang malakas na kalabog na para bang mayroong nabasag. Kumunot ang noo sa pagtataka at mabilis siyang pumasok. Ngunit, nagulat siya sa nakita niya sa kanyang harapan. "Eveline!"Mabilis siyang tumakbo papunta sa lasing na si Madeline na nakaluhod sa lapag at tinulungan siyang tumayo. Tinulak siya ni Madeline palayo. "Iwan mo ko!" Kinuha niya ang bote ng red wine at direkta itong tinungga. Suot pa rin niya ang damit niya kanina at basa ang kanyang katawan. Ang kanyang buhok at mga mata ay basa rin. "Bakit niya sinabi sa'kin yun? Bakit?" Umiyak si Madeline at nagreklamo, "Kaya kong tiisin ang lahat basta't maging maayos lang siya. Bakit niya biglang sinabi na napapagod na siya ngayon?" Mapait na tinawanan ni Madeline ang kanyang sarili. "Ilang taon na ba? Ilang taon ko na bang minahal ang lalaking to?" tanong niya sa kanyang sarili habang tinaas niya ang kanyang mapupulang mga mata para tignan si Ryan

"Eveline, anong ginagawa mo?" Mukhang naguguluhan si Jeremy. "Mag-asawa tayo. Ayaw kitang mamatay nang nasa katawan mo pa ang lason na to." Diretsong tinignan ni Madeline ang lalaki at tinurok ang gamot sa braso ni Jeremy nang walang pag-aalinlangan. Tinignan niya ang lalaki na hindi tumanggi. Namula ang gilid ng kanyang mga mata. "Pupunta ka sa korte bukas at umaasa ako na hindi ito ang huling pagkikita natin." Mukhang natulala si Jeremy nang marinig niya ang sinabi ni Madeline. Nasalamin sa kanyang mga mata ang malungkot na mukha ni Madeline. Bago siya makapagsalita ay umalis na siya. Sa sandaling makalabas ng pinto si Madeline, nakita niya si Ryan na naghihintay sa kanya. Lumapit siya sa kanya, nagpasalamat, at sumakay sa kotse. Alam ni Ryan na nalulungkot ngayon si Madeline kaya hindi niya siya ginulo. Pagkatapos niyang ihatid si Madeline pauwi, maalaga siyang nagtimpla ng isang tasang kape para sa kanya. "Wag mo tong masyadong isipin. Sasamahan kita sa hearing buk

Tahimik niya siyang tinignan ng kanyang malalalim na mga mata bago nagsabing, "Wala akong masasabi." Lumitaw ang napakaraming spekulasyon mula sa sagot ni Jeremy. "Walang masabi si Jeremy. Pag-amin ba yun?" "May mga testigo at pisikal na ebidensya rin tayo. Hindi talaga siya makakalaban sa simula pa lang." "Hindi ko talaga inaasahan na makakapatay siya ng tao." "Aw, hinahangaan ko pa naman siya dati!" Kinumpirma ng mga bulung-bulungan ng mga tao sa korte ang mga bintang kay Jeremy. Ganoon rin ang mga diskusyon sa internet. Tinignan ni Madeline sina Karen at Winston sa kabilang panig. Nakakunot ang kanilang mga noo habang mukhang sobrang nag-aalala. "Bakit hindi ipinagtatanggol ni Jeremy ang sarili niya? Paano siya makakapatay ng tao? Hindi siya papatay!" Bulong ni Karen. Kumunot rin ang noo ni Winston. "Wag kang masyadong mataranta. Kapag hindi to ginawa ni Jeremy, hindi niya hahayaan ang sarili niya na mapagbintangan ng ganitong krimen." "Manahimik." Pinukpok ng hu