Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 1261 - Kabanata 1270

"Gising ka na." Narinig niya ang mababang boses ni Ryan na parang isang bangungot. Tumingin si Madeline at nakita si Ryan na nakaupo sa tabi niya habang umiinom ng kape. Nakatingin ito sa kanya nang masaya. Hindi siya mukhang isang kriminal ngayon. Mukha siyang napakasaya sa kanyang postura. Nang gagalaw na si Madeline, napansin niya na nakatali ang kamay niya sa gilid ng upuan. Tumingin siya sa gilid at naaininag ang asul na langit at ang puting ulap sa labas. Nasa himpapawid ba sila? Nasa eroplano siya! Nagngitngitan ang ngipin ni Madeline at tinignan niya ang lalaking walang bahala nang may pagkamuhi. "Saan mo ako dadalhin Ryan?" "Sa bahay natin," Sumagot si Ryan nang hindi itinataas ang ulo nito. Tumingin nang masama sa kanya si Madeline. "Wag ka nang umasa. Di kita kailanman nagustuhan." "Di mo maaalis ang katotohanan na asawa kita sa marriage certificate kahit gusto mo man ako o hindi." Itinaas ni Ryan ang kanyang tingin at ngumiti. "Kasal tayo kahit saan pa

"Tulungan niyo si Madam na magsipilyo at magpalit ng damit," Iniutos niya. Sabay na sumagot ang dalawang katulong, "Opo, Master." Tapos nakita ni Ryan si Madeline na nakatitig sa kanya nang masama bago tumalikod. Lumapit ang dalawang katulong kay Madeline at palakaibigan nang tulungan siya nitong magpalit ng damit. Tinulungan din siya ng mga ito na magsipilyo. Gustong tumanggi ni Madeline ngunit di niya magawa. Alam niyang dahil ito sa itinurok sa kanya at naapektuhan na siya nito. Paglabas ni Ryan ng kwarto, isang dalaga ang kaagad na lumapit kay Ryan nang mukhang nahihiya at puno ng pag-asa. "Rye, tingin ko may oras ka ngayon diba? Pwede ba tayong mag-usap?" Ngumisi si Ryan sa babae sa harapan niya at tamad na bumaba. Tinignan niya ang balita na lumabas sa kanyang phone nang walang bahala. Nabasa niya na ang mga pulis ss Glendale at ang Interpol ay hinahanap ang kinaroroonan niya. Ngunit di niya hahayaan na mahanap siya ng mga ito nang ganito kadali. Ibinato ni Ryan

Tinaas ni Madeline ang kanyang tingin nang marinig niya ang sinabi ni Ryan at nakita niya ang matinding pagnanasa sa mga mata ni Ryan.‘Napakatigas ng ulo niya.’Biglang hinablot ni Ryan ang nagdudugong daliri ni Madeline.Sinubukan niya ilayo ang kamay niya, ayaw niyang hawakan ni Ryan ng mahigpit ang kanyang kamay. Pagkatapos ay yumuko si Ryan at dinikit niya ang labi niya sa nagdudugong sugat ni Madeline, na para bang sinusubukan niyang gamutin ito.“Anong ginagawa mo?” Hindi mapakali si Madeline at sinubukan niyang gamitin ang natitira niyang lakas upang itulak si Ryan.Dahan-dahang dinilaan ni Ryan ang madugo niyang labi. Napangiti siya sa lasa ng sariwang dugo na mula sa daliri ni Madeline. Nagmistula siyang isang demonyo sa itsura niya ngayon.Ngayon lang nakakita ng ganitong ngiti si Madeline at kinilabutan ang buong katawan niya dahil dito.Lumaki ng lumaki ang ngiti ni Ryan nang mapansin niya ang takot sa mga mata ni madeline.“Akala ko wala kang kinatatakutan, pero m

”Dalawang beses ko na siyang tinurukan ng gamot, pero mukhang hindi naman kasing ganda ng sinabi mo ang epekto nito,” ang malamig na sinabi ni Ryan. Tila hindi siya nasiyahan sa kinalabasan nito.Kalmado lang si Adam at sinabing, “Magkaiba ang epekto ng gamot sa bawat tao. Kung buo ang determinasyon ni Madeline, baka hindi gumana ng maayos ang gamot.”Huminto siya sandali bago siya nagpatuloy sa pagsasalita, “Pero anuman ang mangyari, makakamit pa rin natin ang gusto nating mangyari.”Tumaas ang mga kilay ni Ryan, naglaho ang lambing sa kanyang mga mata. Sa halip, napalitan ito ng kasamaan.“Oo nga pala, may balita ako. Nasa Y Country si Jeremy.” Ang sabi ni Adam.”Hindi na nagulat si Ryan. “Alam kong pupunta siya sa Y Country. Inasahan ko na yun. Pero hindi niya mahahanap ang lugar na ‘to.”Naging seryoso ang ekspresyon niya. Nilapag niya ang gamot at dahan-dahan siyang tumayo. Maging ang mga mata niya ay seryoso rin.“Ang number one young master ng Glendale… Gusto kong makita

Muli, nakaramdam ng panghihina si Madeline, ngunit ginawa niya ang lahat ng makakaya niya upang imulat ang kanyang mga mata.Kung alam lang niya na buburahin ng gamot na ‘to ang mga alaala niya, hindi sana siya sumunod kanina.‘Pero, Dad, Mom…’Nakapako sa isipan ni Madeline ang mga mukha nila Eloise at Sean. Hindi niya alam kung nagsisinungaling ba si Ryan o hindi, ngunit alam niya na kailangan niya itong subukan.‘Pero Jeremy, paano naman kita makakalimutan?‘Hindi, hindi ko hahayaan na makalimutan kita. Hindi…’Sa huli, nawalan pa rin ng malay si Madeline. Binitbit siya ni Ryan papunta sa kama at dahan-dahan niya siyang kinumutan.“Ilang dose pa ba ang kailangan bago natin mabura ang mga alaala niya?” Tinanong ni Ryan si Adam.“Nakadepende ito sa determinasyon niya.”Hindi nagustuhan ni Ryan ang sagot ni Adam, ngunit wala siyang ibang pagpipilian.Lumabas sa silid si Ryan at nakita niya si Naomi na nakatayo sa pintuan. Nakapako sa kanya ang nanlilisik niyang mga mata.“Pi