Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 991 - Kabanata 1000

Sa sandaling yun, nagblanko ang utak ni Madeline. Sa sumunod na sandali, binuksan niya ang pinto ng kotse at tumawag ng ambulansya habang nanginginig ang kanyang mga kamay. Tumakbo siya papunta sa kotse. Nang makita niya ang duguang kamay, tumingin siya sa loob nito. "Linnie, magsimula tayong muli…" Narinig niyang sinasambit ito ni Jeremy hanggang sa nawalan ito ng malay. Tumulo ang mga luha ni Madeline. Naghalo ang nararamdaman niya sa mga oras na yun. Ayaw niyang mapahamak si Jeremy, pero hindi rin niya makalimutan ang kanyang mga namatay na magulang. Dumating ang ambulansya pagkalipas ng ilang oras at kaagad na inasikaso si Jeremy.Wala naman siyang natamong sugat sa loob. Halos lahat ng pinsala niya ay sugat lang sa kanyang katawan, pero malala ang natamong sugat ng kanyang kaliwang kamay. Kaya hindi pa siya makakapagbuhat ng mabigat sa mga oras na yun. Isa pa, may isang malaking sugat sa kanyang kaliwang binti na matindi ang pagdurugo. Nagsimula nanamang managinip

Ano? Nalito si Lana. Habang hinuhulaan niya kung ano ang ibig sabihin ni Madeline, bigla na lang siya hindi makahinga. ???Inangat ni Madeline ang kanyang kanang kamay ng biglaan at hinawakan ng mahigpit sibLana sa leeg. Hindi inaasahan ni Lana gagawin ito ni Madeline. Ginamit na niya ang buo niyang lakas para manlaban, pero masyadong malakas si Madeline. "Bitawan… mo ako! Eveline, p*ta ka, pakawalan mo ao! Ah!" Nagbanta si Lana, pero lalo lang hinigpitan ni Madeline ang pagkakahawak niya sa leeg ni Lana at sinandal pa ito sa pader habang nanlalaban ito. Ang kanyang namumulang mata ay puno ng galit. May bagyong namumuo sa likod ng mga ito. Nang maalala ni Madeline ang pagkamatay nila Eloise at Sean, lalo niyang hinigpitan ang pagsakal niya kay Lana. Walang sinabi si Madeline, pinanood lang niya kung paano namula ng namula ang mukha ni Lana hanggang sa hindi na ito makahinga. Nagsimula na siyang magmukhang nahihirapan. Sa kabilang banda naman, lalong namula at namas

Kalmadong kalmado si Madeline nung sinabi niya ang mga yun, pero para itong mga malalaking tipak ng yelo sa puso ni Jeremy. Tinitigan niya ang likod ni Madeline at sinundan ito sa may pinto habang tinitiis ang sakit. Nakita niya si Ryan na pinagbuksan si Madeline ng pinto. Pagkatapos, ngumiti si Madeline at pumasok sa loob bago umalis kasama si Ryan. .Sa ilalim ng madilim na kalangitan, kasing lamig ng yelo ang mga tingin ni Jeremy. 'Linnie, hindi ba tayo nakatadhanang mag-sama? 'Kung ganun, bakit tayo muling pinagtagpo ng Diyos pagkatapos ng maraming taon?'Bakit niya tayo hinayaan na mahalin at patayin ang isa't isa? 'Baka, ang huling bagay na magagawa ko na lang para sayo ay ito.' Ibinaba niya ang kanyang tingin para tignan ang singsing sa kanyang palasingsingan habang lalong lumamig ang kanyang tingin. …Sa loob ng kotse. Nakatingin lang si Madeline sa labas ng walang sinasabing kahit na ano. Tinignan niya ang daliri niyang walang singsing at hinawakan ito.

Nag-alinlangan siyang tawagin ang pangalan ni Madeline at niyakap niya siya ng mahigpit.Hindi siya tinulak ni Madeline. Ang kanyang luha ay tulad ng mga perlas sa isang napatid na sinulid habang malayang tumutulo ang kanyang mga luha.Ang pagmamahal at pananabik niya sa kanya ay tulad ng pagkasuklam niya sa kanya at kung gaano katindi ang pagnanais niya na maglaho si Jeremy sa kanyang paningin ngayon.Gayunpaman, hindi niya mapigilan ang kanyang sarili."Sobrang sakit ng nararamdaman ko. Jeremy, naiintindihan mo ba kung gaano kasakit ang nararamdamn ko? Bakit mo sinaktan ang mga magulang ko at ang mga anak natin?"Gusto lang naman kitang mahalin mula noong sandaling makilala kita, pero bakit kailangan mo akong bigyan ng dahilan na huwag kang mahalin at magalit sayo? Bakit?"Matatanggap ko na nakalimutan mo ako at matatanggap ko na malamig ka sakin... Kaya ko nga ring tanggapin na kasama mo si Lana araw at gabi, pero paano mo naisip na matatanggap ko ang katotohanang pinatay mo a

Nakita niya ang lalaki sa isang upuan sa sulok. Ang kanyang maputi at malinis na mga kamay ay may hawak na isang tasa ng mainit na kape.Tumingin siya sa mukha ng lalaki, ngunit dahil mahina ang ilaw sa lugar, nadidiliman ang kanyang mukha.Hindi kumbinsido si Lana. Umakyat siya hanggang sa ikalawang palapag upang makahanap siya ng magandang posisyon upang masilip ang mukha ng lalaki. Subalit, noong sisilipin na niya ang mukha ng lalaki, narinig niyang tumunog ang kanyang phone.Umiinom ng kape ang lalaki nang bigla siyang napahinto. Pagkatapos, tumingin siya ng masama kay Yorick.Bumaba si Yorick at nakita niya si Lana na nagtatangkang umakyat."Bakit ka nandito?" Tanong ni Yorick, sinusubukang niyang hilahin pababa ng hagdan si Lana habang sinusubukan ni Lana na umakyat.Nagpumiglas si Lana. "Siya yun, di ba? Sino siya? Ang lakas naman ng loob niya na utusan ka?""Mas mabuti pa na manahimik ka muna bago ka mag-isip," ang babala ni Yorick."Hmph." Suminghal si Lana. "Yorick, a