Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 1001 - Kabanata 1010

Tiningnan ni Lana ang taong nasasalamin sa likuran niya at nagulat siya.Dahan-dahan niyang ibinaling ang kanyang ulo, at agad niyang nakita ang gwapo ngunit nakakakilabot na mukha ni Jeremy.Nakatayo ang lalaki habang nakatalikod siya sa liwanag. Bumigat ng husto ang pakiramdam nila nang makita nila ang lalaki, para may malaking tipak ng yelo sa kanilang mga balikat. Sa sandaling ito, nagmumula sa kanya ang isang nakakatakot na aura.Nakaramdam ng kaba at takot si Lana, ngunit huminahon siya agad at nanatili siyang mapagmataas. “Jeremy, kinidnap mo ako? Pakawalan mo ako ngayon na!"Napakayabang pa rin ng tono niya. Siyempre, alam niyang hindi na niya kayang lokohin si Jeremy dahil naaalala na niya ang lahat.Tumingin si Lana kay Jeremy at inangat niya ang kanyang ulo hanggang sa makakaya niya."Jeremy, napakatalino mong tao, hindi mo ba alam kung sino ang mas bagay sayo? Hindi bagay si Eveline para sayo. Kapag sumama ka sakin at pumayag kang maging boyfriend ko, ipaparanas ko sa

"Hindi!" Sa sobrang takot ni Lana ay nagsimula na siyang magbunganga. Sa mga sumunod na sandali, nakita niya na hinagis ni Jeremy ang posporo sa mga nakatambak na kahon sa gilid.Para bang binuhusan din ng gasolina ang mga kahon. Biglang lumaki at nagsimulang kumalat sa buong lugar ang maliit na apoy sa posporo.Subalit, bago pa man makalapit ang apoy sa kanila, nanigas na sa takot sila Lana at Naomi. Pinagpawisan sila ng malamig sa sobrang takot.Malamig na tumingin si Jeremy kay Lana. Sa sandaling ito, namuti ang mukha ni Lana sa sobrang takot."Lana, hindi kita hahayaang mamatay ng ganito kadali."Mas matindi ang apoy na naglalagablab sa likod ng matatalim na mata ni Jeremy."Ginamit mo ako para patayin ang mga in-law ko at dahil dun hindi ko na makakasama si Linnie. Kaya, gusto kong dahan-dahan kang maglakad patungo sa kamatayan mo habang takot na takot ka. Gusto kong maranasan mo kung ano ang pakiramdam ng mapagbintangan at pahirapan."“...”Pagkatapos niyang sabihin iyo

Noong makita niya na mamula sa kakaiyak ang mga mata ni Madeline, tuluyang nagkaroon ng emosyon ang mga mata ni Jeremy.Hindi niya kayang balewalain ang pakiusap ni Madeline, lalo na ang patuloy na suwayin ang mga kahilingan ni Madeline."Nasa ilalim ng pintuan," sa wakas ay sinabi ni Jeremy kung nasaan ang susi.Agad na sumigaw si Madeline kay Fabian, "Nasa ilalim ito ng pintuan!"Umupo si Fabian at kinapa-kapa niya ang ilalim ng pinto, nagulat siya nang makita niya ang susi.Pagbukas nila ng pinto, tumakbo sa papasok si Fabian at Yorick upang kunin sila Lana at Naomi na nawalan ng malay.Dahil parehong binuhusan ng gasolina sila Lana at Naomi, dumampi sa kanila ang apoy habang nila labas sila nila Yorick at Fabian.Buti na lang dumating agad ang mga bumbero at pinatay ang apoy.Dinala sa ospital sila Lana at Naomi kung saan idineklara na wala sa anumang panganib ang mga buhay nilang dalawa.Gayunpaman, ang mga dulo ng maikling buhok ni Lana ay nasunog at nasira. Nangamoy sun

"Adam?" Sinundan ni Jeremy ang anino at nakumpirmang si Adam nga ito. Ganoon pa rin ang istura ni Adam tulad ng dati, mukha pa ring maginoo na nakasalamin. Pero ang ganitong mukhang mabait na lalaki ay nag-eksperimento din sa buhay ng isang tao. Paano niya magagawang patawarin si Adam sa ginawa nito kay Madeline? Naniwala siya kay Adam, iniisip na talagang tinutulungan niya ito pero isa lang pala itong ekspermento para sa kanya. Hindi pa rin alam ni Madeline kung bakit ayaw nitong inumin niya ang gamot na bigay ni Adam sa kanya. Bumalik si Adam sa kanyang opisina para kunin ang kayang research. Pero hindi niya inakalang lilitaw si Jeremy sa harap ng pinto sa sandaling umupo siya sa kanyang opisina. Nagkaroon ng pagkataranta sa mga mata ni Adam, pero kaagad siyang kumalma. "Jeremy Whitman? Anong maitutuling ko?" Pagkandado ng pinto ng opisino ni Adam sa likod niya, lumapit si Jeremy kay Adam nang may mapagmataas na titig. "Wala ka man lang basic medical ethics, kay

Nagtatakang nagtanong si Madeline, at nakakita lang ng isang mapait na ngiti sa maamong mukha nito. "Alam mo ba kung paano ako naging isang amateur artist?" Tanong ni Ryan. Umiling si Madeline at ngumiti. "Sabihin mo." Lumingon si Ryan kay Madeline. "Ikaw ang dahilan bakit ganito ako ngayon." "Ako?" Nagtaka si Madeline nang simulang sabihin sa kanya ni Ryan ang nangyari noon. Noon, kakatapos pa lang ni Madeline ng high school. Iyon ang bakasyon bago magsimula ang university. Nakahanap si Madeline ng isang part-time job sa isang dessert shop, at nang lumabas siya isang araw, nakita niya ang isang art stall sa tabi ng kalsada. Sa sandaling iyon, hindi pa nagsisimula si Madeline sa kanyang pagdidisenyo ng alahas, pero ang sining ay isang bagay na pumukaw sa kanyang interes. Paglapit niya, naging interesado siya sa mga obra dito. Dahil dito, kumuha siya ng isa at tinignan ito. Sa sandaling iyon, isang lalaki ang lumapit at kalmadong nagtanong, "Gusto mo ba ito?" Nagulat